İçeriğe atla

Tetrafloroetilen

Tetrafloroetilen
Adlandırmalar
Tetrafloroeten
perfloroetilen
TFE
Tanımlayıcılar
CAS numarası
3D model (JSmol)
ChEBI
ChEMBL
ChemSpider
ECHA InfoCard100.003.752 Bunu Vikiveri'de düzenleyin
KEGG
UNII
CompTox Bilgi Panosu (EPA)
  • InChI=1S/C2F4/c3-1(4)2(5)6 
    Key: BFKJFAAPBSQJPD-UHFFFAOYSA-N 
  • InChI=1/C2F4/c3-1(4)2(5)6
    Key: BFKJFAAPBSQJPD-UHFFFAOYAC
  • FC(F)=C(F)F
Özellikler
Molekül formülüC2F4
Molekül kütlesi100,02 g/mol
Görünüm renksiz gaz
Kokukokusuz
Yoğunluk1,519 g/cm3 (−76 °C)
Erime noktası-142,5 °C (-224,5 °F; 130,7 K)
Kaynama noktası-76,3 °C (-105,3 °F; 196,8 K)
Tehlikeler
NFPA 704
(yangın karosu)
Aksi belirtilmediği sürece madde verileri, Standart sıcaklık ve basınç koşullarında belirtilir (25 °C [77 °F], 100 kPa).

Tetrafloroetilen (TFE), C2F4 kimyasal formülüne sahip bir florokarbondur. En basit perflorlu alkendir. Bu gaz hâldeki türler öncelikle floropolimerlerin endüstriyel hazırlanmasında kullanılır. En çok bilinen polimeri PTFE'dir (Teflon).

Tetrafloroetilen renksiz, kokusuz bir gazdır. Tüm doymamış florokarbonlar gibi, nükleofilik saldırıya karşı hassastır. Hayli kararsız bir bileşiktir: karbon ve karbon tetraflorüre (CF4) ayrışmaya yatkındır ve hava ile temas hâlinde patlayıcı peroksitler oluşturabilir.[1]

Üretimi

TFE, kloroformdan üretilir.[2] Kloroform, klorodiflorometan (R-22) üretmek için hidrojen florür ile reaksiyona sokularak florlanır. Klorodiflorometanın 550–750 °C'de pirolizi, bir ara madde olarak diflorokarben ile TFE verir.

CHCl3 + 2 HF → CHClF2 + 2 HCl
2 CHClF2 → C2F4 + 2 HCl

Reaksiyonlar

Tetrafloroetilen, sayısız reaksiyona katılan reaktif bir moleküldür. Dört florun varlığı nedeniyle, reaksiyonları etilen gibi sade alkenlerin davranışından büyük ölçüde farklıdır. Tetrafloroetilen oktaflorosiklobütan vererek dimerize olur.

Tetrafloroetilenin polimerizasyonu, Teflon ve Fluon gibi politetrafloroetilen (PTFE) polimerleri üretir. PTFE, tamamen flor ve karbondan oluşan iki florokarbon reçinesinden biridir.

Kaynakça

  1. ^ Gozzo, F.; Camaggi, G. (January 1966). "Oxidation reactions of tetrafluoroethylene and their products—I". Tetrahedron. 22 (6). ss. 1765-1770. doi:10.1016/S0040-4020(01)82248-1. 
  2. ^ Ullmann's Encyclopedia of Industrial Chemistry. Weinheim: Wiley-VCH. doi:10.1002/14356007.a11_349.pub2. 

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Teflon</span>

Teflon, politetrafloroetilen (PTFE) polimerin ticârî adıdır. PTFE, florlanmış etilen polimerdir. Monomeri tetrafloroetilendir.

<span class="mw-page-title-main">Alken</span>

Alkenler yapılarında en az bir tane karbon-karbon (C=C) çift bağı içeren organik bileşiklerdir. Alkenlerin yapısında karbon-karbon çift bağı bulunduğundan ve bu karbonların yapabileceği en fazla hidrojenle bağ yapmamış olduğundan alkenler doymamış bileşikler kategorisine girerler. Alkenlerin yapısında sadece bir karbon-karbon çift bağının bulunması durumunda homolog seriler oluşturur. Bu homolog serilerin genel formülü CnH2n şeklindedir. Burada n-in en az 2 olma şartı vardır. Aşağıda en basit alken olan eten, yaygın ismiyle etilenin, çeşitli modellemelerle çizilmiş şekillerinin yanı sıra alkenlerin çeşitli şekillerdeki yazılış şekilleri de bulunmaktadır.

Kloroform veya triklorometan, CHCl
3
formülüne sahip bir organik bileşiktir. Oda sıcaklığında kolay buharlaşan, hoş kokulu, renksiz, yanıcı olmayan ağır bir sıvıdır. Çözücü olarak sıkça kullanılır. PTFE (Teflon) ve bazı soğutucuların üretiminde kullanılmak için bol miktarlarda üretilir.

<span class="mw-page-title-main">İyot</span> sembolü I ve atom numarası 53 olan kimyasal element

İyot, sembolü I, atom numarası 53 olan bir elementtir. Kimyasal olarak iyot halojenlerin en az reaktif olanı, astatin'den sonra en elektropozitif olanıdır. İyot başlıca tıpta, fotoğrafçılıkta ve boya imalatında kullanılır. Çoğu canlının eser miktarda iyota gereksinimi vardır.

Monomer, diğer monomer molekülleri ile birlikte reaksiyona girerek daha büyük bir polimer zinciri veya üç boyutlu bir ağ oluşturabilen bir moleküldür, bu sürece polimerizasyon adı verilir.

Radon diflorür (RnF2), soy gazlardan radonun bir bileşiğidir.

<span class="mw-page-title-main">Karbon tetraklorür</span> CCl4, geçmişte çözücü ve yangın söndürücü olarak kullanılmış bileşik

Karbon tetraklorür ya da tetraklorometan, CCl4 formülüne sahip bir klorokarbon. Kokusu Kloroforma benzeyen, renksiz, yanıcı olmayan, sudan ağır bir sıvıdır. Suda çözünmezken birçok organik çözücü içinde çözünür. Geçmişte soğutucu gazların üretiminde, yangın söndürücülerde lav lambalarında, temizlik malzemesi ve kurt düşürücü olarak yaygın bir şekilde kullanılmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Florokarbon</span>

Florokarbonlar, bazen perflorokarbon veya PFC olarak da anılır, CxFy formülüne sahip organoflor bileşikleridir. Sadece karbon ve flor içerirler fakat terminoloji her zaman çok sıkı takip edilmemektedir. Perfloro- ön ekine sahip bileşikler, heteroatomlu olanlar da dâhil olmak üzere hidrokarbonlardır, burada tüm C-H bağları C-F bağlarıyla değiştirilmiştir. Florokarbonlar perfloroalkanlar, floroalkenler ve floroalkinler ve perfloroaromatik bileşikler olabilir. Florokarbonlar ve bunların türevleri floropolimerler, soğutucular, çözücüler ve anestezikler olarak kullanılır.

<span class="mw-page-title-main">Klorometan</span>

Klorometan ya da metil klorür, CH3Cl formülüne sahip bir alkil halojenürdür. Aşırı derecede yanıcı bir gazdır. Önceden soğutucularda kullanılmıştır ancak toksisitesinden dolayı artık tüketici ürünlerinde kullanılmamaktadır. Klorometan ilk olarak Jean-Baptiste Dumas ve Eugene Peligot isimli iki Fransız kimyager tarafından 1835'te metanol, sülfürik asit ve sodyum klorür karışımının kaynatılması ile sentezlenmiştir, bu yöntem günümüzde kullanılana çok benzerdir.

<span class="mw-page-title-main">1,1,1-Trikloroetan</span>

Metil kloroform ya da 1,1,1-trikloroetan C2H3Cl3 formülüne sahip bir kloroalkandır. Doğada bulunmamaktadır, sentetik olarak üretilmiştir. Kloroforma benzeyen bir kokuya sahip olan bu renksiz sıvı bir zamanlar çözücü olarak kullanılmaktaydı ancak ozon tabakasına zararlı olduğu keşfedilince kullanımı terk edilmiştir. Montreal Protokolü nedeniyle 1996 tarihinden sonra kullanımı yasaklanmıştır. 1,1,1-Trikloroetan yeterince stabil olmadığından stabilize edilmesi için içine dioksan gibi bazı maddeler katılır.

Adını Karl Ziegler ve Giulio Natta'dan alan bir Ziegler-Natta katalizi, 1-alkenlerin (alfa-olefinler) polimerlerinin sentezinde kullanılan bir katalizdür. Çözünürlükleriyle ayırt edilen iki geniş Ziegler-Natta katalizi sınıfı kullanılır:

Roy J. Plunkett Amerikalı bir kimyager. 1938 yılında Politetrafloroetileni (PTFE) yani teflonu icat etti.

Antimon pentaflorür, SbF5 formülüne sahip bir inorganik bileşiktir. Bu kokusuz, viskoz sıvı güçlü bir Lewis asididir ve sıvı HF ile sıvı SbF5'in 1:1 oranında karıştırılmasıyla oluşan süperasit floroantimonik asidin bir bileşenidir. Güçlü lewis asitliği ve neredeyse tüm bilinen bileşiklerle reaksiyona girme yeteneği ile dikkat çekicidir.

<span class="mw-page-title-main">1,2-Dikloroetan</span>

Etilen diklorür (EDC) olarak da bilinen 1,2-dikloroetan, klorlu bir hidrokarbondur. Kloroform benzeri bir kokuya sahip renksiz bir sıvıdır. 1,2-dikloroetanın en yaygın kullanımı, polivinil klorür (PVC) borular, mobilya ve otomobil döşemeleri, duvar kaplamaları, ev eşyaları ve otomobil parçaları yapmak için kullanılan vinil klorür üretimindedir. 1,2-Dikloroetan ayrıca genellikle diğer organik kimyasal bileşikler için bir ara madde ve bir çözücü olarak kullanılır. Su ve diğer klorokarbonlar dahil olmak üzere diğer birçok çözücü ile azeotroplar oluşturur.

Kimyada, trihalometanlar (THM'ler), metandaki dört hidrojen atomundan (CH4) üçünün halojen atomları ile değiştirildiği kimyasal bileşiklerdir. Birçok trihalometan, endüstride çözücüler veya soğutucular olarak kullanım alanı bulur. THM'ler aynı zamanda çevresel kirleticilerdir ve çoğu kanserojen olarak kabul edilir. Aynı halojen atomlarına sahip trihalometanlara haloformlar denir.

Klorodiflorometan veya difloromonoklorometan bir hidrokloroflorokarbondur (HCFC). Bu renksiz gaz daha çok HCFC-22 veya R-22 veya CHClF
2
olarak bilinir. Yaygın olarak itici gaz ve soğutucu akışkan olarak kullanılmıştır. Bu uygulamalar, bileşiğin ozon tabakasını inceltme potansiyeli (ODP) ve yüksek küresel ısınma potansiyeli (GWP) nedeniyle 2020 yılında gelişmiş ülkelerde Montreal Protokolü kapsamında aşamalı olarak kaldırılmıştır ve gelişmekte olan ülkelerde bu süreç 2030 yılına kadar tamamlanacaktır. endüstriyel organoflorür kimyasında çok yönlü ara madde, örn. tetrafloroetilenin öncülü olarak.

Joseph H. Simons, Pennsylvania Eyalet Üniversitesi'nde kimya mühendisliği profesörü iken 1930'larda florokarbonları seri üretmenin ilk pratik yollarından birini keşfetmesiyle ünlenen ABD'li bir kimyagerdir. 1950 yılında kendisi ve 3M'in diğer çalışanları elektrokimyasal florlama prosedürü için bir patent aldı.

Floropolimer, çoklu karbon–flor bağlarına sahip, florokarbon bazlı bir polimerlerdir. Solventlere, asitlere ve bazlara karşı yüksek direnç ile karakterize edilir. En iyi bilinen floropolimer, DuPont Company'nin ticari markası olan "Teflon" markası altındaki politetrafloroetilendir.

<span class="mw-page-title-main">Reimer-Tiemann reaksiyonu</span>

Reimer–Tiemann reaksiyonu, fenollerin orto-formilasyonu için kullanılan kimyasal bir reaksiyondur. Bu reaksiyon ilk olarak Karl Reimer ve Ferdinand Tiemann tarafından rapor edildi.

Perflorodekalin hidrojen atomlarının flor atomlarıyla değiştirildiği bir dekalin türevi olan bir perflorokarbondur. Kimyasal ve biyolojik olarak inerttir ve 400 °C'ye kadar stabildir. Çeşitli uygulamaları, gazları çözme yeteneğinden yararlanır.