İçeriğe atla

Terc RNA

TERC olarak da bilinen telomeraz RNA bileşeni ökaryotlarda bulunan ve telomerazın bir bileşeni olan Kodlamayan RNA'dır.[1][2] TERC, telomeraz ile telomer replikasyonu (ters transkripsiyon) için bir kalıp görevi görür. Telomeraz RNA'ları dizi ve yapı açısından omurgalılar, siliatlar ve mayalar arasında büyük farklılıklar gösterir, ancak şablon dizisine yakın bir 5 'sahte düğüm yapıyı paylaşmaktadırlar. Omurgalı telomeraz RNA'larının, 3 'H / ACA snoRNA benzeri alanı vardır.[3][4][5]

İşlev

Telomeraz, telomer tekrarını TTAGGG telomere tekrar ekleyerek muhafaza eden bir ribonükleoprotein polimerazdır. Bu tekrar ökaryotlarda farklılık gösterir. Bu enzim ters transkriptaz aktivitesine sahip bir protein bileşeninden (TERT) ve telomer tekrarında bir kalıp görevi gören bu gen tarafından kodlanan bir RNA bileşeninden oluşur. CCCUAA, omurgalıların TERC dizisinin 50. konumuna yakın bir yerde bulundu ve kalıp olarak kullanılır. Telomeraz ekspresyonu hücresel yaşlanmada rol oynar ve telomerlerin aşamalı olarak kısalmasına neden olur. Ancak, postnatal somatik hücrelerde normalde bastırılır. Somatik hücrelerde telomeraz ekspresyonunun serbestleştirilmesi, onkogenezde (tümör oluşumu) rol oynayabilir. Fare çalışmaları, telomer tekrarının sentezinin çift zincir kopmalarında oluşabileceğini, telomerazın kromozom onarımına da katkıda bulunduğunu ortaya koymaktadır.[6] TERC'nin homologları Gallid herpes virüslerinde de bulunur.[7]

Klinik Önemi

Bu gendeki mutasyonlar, otozomal dominant Konjenital Diskeratoz’a neden olur ve ayrıca bazı aplastik anemi vakaları ile ilişkili olabilir. (Konjenital Diskeratoz: Deri pigmentasyonu, atrofik tırnaklar, lökoplaki ve kemik iliği yetersizliği ile karakterize, nadir rastlanan, dejeneratif bir bozukluktur.)[6]

Kaynakça

  1. ^ Feng J, Funk WD, Wang SS, Weinrich SL, Avilion AA, Chiu CP, Adams RR, Chang E, Allsopp RC, Yu J (Eylül 1995). "The RNA component of human telomerase". Science. 269 (5228). ss. 1236-41. doi:10.1126/science.7544491. PMID 7544491. 
  2. ^ Jády BE, Richard P, Bertrand E, Kiss T (Şubat 2006). "Cell Cycle-dependent Recruitment of Telomerase RNA and Cajal Bodies to Human Telomeres". Mol. Biol. Cell. 17 (2). ss. 944-54. doi:10.1091/mbc.E05-09-0904. PMC 1356602 $2. PMID 16319170. 
  3. ^ McCormick-Graham, M; Romero DP (1995). "Ciliate telomerase RNA structural features". Nucleic Acids Res. 23 (7). ss. 1091–1097. doi:10.1093/nar/23.7.1091. PMC 306816 $2. PMID 7739888. 
  4. ^ Lingner, J; Hendrick LL; Cech TR (1994). "Telomerase RNAs of different ciliates have a common secondary structure and a permuted template". Genes Dev. 8 (16). ss. 1984–1998. doi:10.1101/gad.8.16.1984. PMID 7958872. 
  5. ^ Theimer CA, Feigon J (2006). "Structure and function of telomerase RNA". Curr. Opin. Struct. Biol. 16 (3). ss. 307-18. doi:10.1016/j.sbi.2006.05.005. PMID 16713250. 
  6. ^ a b "Entrez Gene: TERC telomerase RNA component". 8 Mart 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  7. ^ Fragnet, L; Kut E; Rasschaert D (2005). "Comparative functional study of the viral telomerase RNA based on natural mutations". J Biol Chem. 280 (25). ss. 23502–23515. doi:10.1074/jbc.M501163200. PMID 15811851. 

Notlar

  • de Lange T, Jacks T (1999). "For better or worse? Telomerase inhibition and cancer". Cell. 98 (3). ss. 273-5. doi:10.1016/S0092-8674(00)81955-8. PMID 10458601. 
  • Marrone A, Dokal I (2007). "Dyskeratosis congenita: molecular insights into telomerase function, ageing and cancer". Expert Reviews in Molecular Medicine. 6 (26). ss. 1-23. doi:10.1017/S1462399404008671. PMID 15613268. 
  • Yamaguchi H (2007). "Mutations of telomerase complex genes linked to bone marrow failures". Journal of Nippon Medical School = Nihon Ika Daigaku zasshi. 74 (3). ss. 202-9. doi:10.1272/jnms.74.202. PMID 17625368. 
  • Zaug AJ, Linger J, Cech TR (1996). "Method for determining RNA 3' ends and application to human telomerase RNA". Nucleic Acids Res. 24 (3). ss. 532-3. doi:10.1093/nar/24.3.532. PMC 145649 $2. PMID 8602368. 
  • Soder AI, Hoare SF, Muire S, Balmain A, Parkinson E, Keith W (1997). "Mapping of the gene for the mouse telomerase RNA component, Terc, to chromosome 3 by fluorescence in situ hybridization and mouse chromosome painting". Genomics. 41 (2). ss. 293-4. doi:10.1006/geno.1997.4621. PMID 9143511. 
  • Zhao JQ, Hoare SF, McFarlane R, Muir S, Parkinson EK, Black DM, Keith WN (1998). "Cloning and characterization of human and mouse telomerase RNA gene promoter sequences". Oncogene. 16 (10). ss. 1345-50. doi:10.1038/sj.onc.1201892. PMID 9546436. 
  • Mitchell JR, Wood E, Collins K (1999). "A telomerase component is defective in the human disease dyskeratosis congenita". Nature. 402 (6761). ss. 551-5. doi:10.1038/990141. PMID 10591218. 
  • Chen JL, Blasco MA, Greider CW (2000). "Secondary structure of vertebrate telomerase RNA". Cell. 100 (5). ss. 503-14. doi:10.1016/S0092-8674(00)80687-X. PMID 10721988. 
  • Wong KK, Chang S, Weiler SR, Weiler SR, Ganesan S, Chaudhuri J, Zhu C, Artandi SE, Rudolph KL (2000). "Telomere dysfunction impairs DNA repair and enhances sensitivity to ionizing radiation". Nat. Genet. 26 (1). ss. 85-8. doi:10.1038/79232. PMID 10973255. 
  • Mitchell JR, Collins K (2000). "Human telomerase activation requires two independent interactions between telomerase RNA and telomerase reverse transcriptase". Mol. Cell. 6 (2). ss. 361-71. doi:10.1016/S1097-2765(00)00036-8. PMID 10983983. 
  • Imoto I, Pimkhaokham A, Fukuda Y, Yang Z, Shimada Y, Nomura N, Hirai H, Imamura M, Inazawa J (2001). "SNO is a probable target for gene amplification at 3q26 in squamous-cell carcinomas of the esophagus". Biochem. Biophys. Res. Commun. 286 (3). ss. 559-65. doi:10.1006/bbrc.2001.5428. PMID 11511096. 
  • Vulliamy T, Marrone A, Goldman F, Dearlove A, Bessler M, Mason PJ, Dokal I (2001). "The RNA component of telomerase is mutated in autosomal dominant dyskeratosis congenita". Nature. 413 (6854). ss. 432-5. doi:10.1038/35096585. PMID 11574891. 
  • Pruzan R, Pongracz K, Gietzen K, Wallweber G, Gryaznov S (2002). "Allosteric inhibitors of telomerase: oligonucleotide N3′→P5′ phosphoramidates". Nucleic Acids Res. 30 (2). ss. 559-68. doi:10.1093/nar/30.2.559. PMC 99832 $2. PMID 11788719. 
  • Zhang RG, Zhang RP, Wang XW, Xie H (2004). "Effects of cisplatin on telomerase activity and telomere length in BEL-7404 human hepatoma cells". Cell Res. 12 (1). ss. 55-62. doi:10.1038/sj.cr.7290110. PMID 11942411. 
  • Yang Y, Chen Y, Zhang C, Huang H, Weissman SM (2002). "Nucleolar localization of hTERT protein is associated with telomerase function". Exp. Cell Res. 277 (2). ss. 201-9. doi:10.1006/excr.2002.5541. PMID 12083802. 
  • Chang JT, Chen YL, Yang HT, Chen C, Cheng A (2002). "Differential regulation of telomerase activity by six telomerase subunits". Eur. J. Biochem. 269 (14). ss. 3442-50. doi:10.1046/j.1432-1033.2002.03025.x. PMID 12135483. 
  • Gavory G, Farrow M, Balasubramanian S (2002). "Minimum length requirement of the alignment domain of human telomerase RNA to sustain catalytic activity in vitro". Nucleic Acids Res. 30 (20). ss. 4470-80. doi:10.1093/nar/gkf575. PMC 137139 $2. PMID 12384594. 
  • Sood AK, Coffin J, Jabbari S, Buller RE, Hendrix MJ, Klingelhutz A (2003). "p53 null mutations are associated with a telomerase negative phenotype in ovarian carcinoma". Cancer Biol. Ther. 1 (5). ss. 511-7. doi:10.4161/cbt.1.5.167. PMID 12496479. 
  • Antal, M; Boros E; Solymosy F; Kiss T (2002). "Analysis of the structure of human telomerase RNA in vivo". Nucleic Acids Res. 30 (4). ss. 912–920. doi:10.1093/nar/30.4.912. PMC 100349 $2. PMID 11842102. 

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">DNA</span> Canlıların genetik bilgilerini barındıran molekül

Deoksiriboz nükleik asit veya kısaca DNA, tüm organizmaların ve bazı virüslerin canlılık işlevleri ve biyolojik gelişmeleri için gerekli olan genetik talimatları taşıyan bir nükleik asittir. DNA'nın başlıca rolü bilgiyi uzun süre saklamasıdır. Protein ve RNA gibi hücrenin diğer bileşenlerinin inşası için gerekli olan bilgileri içermesinden dolayı DNA; bir kalıp, şablon veya reçeteye benzetilir. Bu genetik bilgileri içeren DNA parçaları gen olarak adlandırılır. Bazı DNA dizilerinin yapısal işlevleri vardır, diğerleri ise bu genetik bilginin ne şekilde kullanılacağının düzenlenmesine yararlar.

<span class="mw-page-title-main">RNA</span> nükleotitlerden oluşan polimer

Ribonükleik asid (RNA), bir nükleik asittir, nükleotitlerden oluşan bir polimerdir. Her nükleotit bir azotlu baz, bir riboz şeker ve bir fosfattan oluşur. RNA pek çok önemli biyolojik rol oynar, DNA'da taşınan genetik bilginin proteine çevirisi (translasyon) ile ilişkili çeşitli süreçlerde de yer alır. RNA tiplerinden olan mesajcı RNA, DNA'daki bilgiyi protein sentez yeri olan ribozomlara taşır, ribozomal RNA ribozomun en önemli kısımlarını oluşturur, taşıyıcı RNA ise protein sentezinde kullanılmak üzere kullanılacak aminoasitlerin taşınmasında gereklidir. Ayrıca çeşitli RNA tipleri genlerin ne derece aktif olduğunu düzenlemeye yarar.

Restriksiyon enzimi veya restriksiyon endonükleazı, çift zincirli DNA moleküllerindeki belli nükleotit dizilerini tanıyan ve her iki zinciri birlikte kesen bir enzim türüdür. Bu özel enzimler, bakteri ve arkelerde bulunurlar ve virüslere karşı bir savunma mekanizmasına aittirler. Konak bakteri hücresinde restriksiyon enzimleri seçici olarak yabancı DNA'ları keserler; konak DNA'yı restriksiyon enziminin etkinliğinden korunmak için bir değiştirme (modifikasyon) enzimi tarafından metillenir. Bu iki süreç toplu olarak restriksiyon modifikasyon sistemi olarak adlandırılır. Bir restriksiyon enzimi DNA'yı kesmek için DNA çift sarmalının her şeker-fosfat omurgasından birer kere olmak üzere iki kesme yapar.

<span class="mw-page-title-main">MikroRNA</span> yaklaşık 21-23 nükleotit uzunluğunda tek iplikli RNA molekülü türü

Genetikte, mikroRNA (miRNA) yaklaşık 21-23 nükleotit uzunluğunda tek iplikli RNA molekülü türüdür, gen ifadesinin düzenlenmesinde rol oynar. miRNA'lar kodlamayan RNA'lardandır, yani DNA'dan transkripsiyonu yapılan ama proteine çevirisi yapılmayan genler tarafından kodlanırlar. Pri-miRNA olarak adlandırılan primer transkriptler işlenerek, önce pre-miRNA adlı kısa sap-ilmik yapılarına, sonra da fonksiyonel miRNA'ya dönüşürler. Olgun miRNA moleküller bir veya daha çok mesajcı RNA (mRNA) ile kısmî tamamlayıcıdır ve başlıca işlevleri gen ifadesini aşağı ayarlamaktır. 1993'te Lee ve çalışma arkadaşları tarafından Victor Ambros laboratuvarında keşfedilmişlerdir, ancak mikroRNA terimi ilk 2001'de kullanıma girimiştir.

Kodlamayan RNA, proteine çevirisi yapılmayan işlevsel bir RNA molekülüdür. İngilizce literatürde non-coding RNA''nın kısaltması olan ncRNA olarak anılırlar, daha az sıklıkla kullanılan diğer adları non-protein-coding RNA, non-messenger RNA, small non-messenger RNA, functional RNA. Küçük RNA terimi bakterilerde kullanılır. Kodlamayan RNA'nın yazıldığı DNA dizileri RNA geni veya kodlamayan RNA geni olarak adlandırılır.

Chargaff kuralları, Avusturyalı biyokimyacı Edwin Chargaff tarafından 1949-1951'de yayımlanan, DNA'daki çeşitli azotlu bazların miktarları arasındaki ilişkileri ifade eden empirik kurallardır.

Telomer bağlanıcı proteinler kromozomların telomer bölgelerine bağlanan proteinlerdir. Telomer uçlarına bağlanan bu proteinler hücrenin DNA uçlarını kopuk olarak algılamasına engel olur, böylece hücre bölünmesi inhibe olmaz ve hücre intihar etmez. Bu proteinler çift iplikli ve tek iplikli DNA'ya bağlanıcı olmak üzere iki grup oluştururlar.

<span class="mw-page-title-main">Phillip Allen Sharp</span> Amerikalı biyolog

Phillip Allen Sharp, Amerikan genetikçi ve moleküler biyolog. RNA bağlanmasının kaşiflerinden biridir. Richard J. Roberts ile birlikte ökaryot hücrelerinin DNA dizelerindeki genlerin bitişik sırada olmadığını, aralarda intron denilen okunmayan ve protein sentezine katılmayan bölümlerin olduğunu keşfettiler. Bu sayede mRNA'lar aynı DNA dizesinden bu bölümleri farklı şekilde silmeleri ile farklı proteinleri kodlayabilmektedir. İkili bu keşifleri ile 1993 Nobel Fizyoloji veya Tıp Ödülünü kazanmışlardır.

Doğal antisens transkriptler (NAT) hücrede kodlanan, diğer RNA transkriptlerine tamamlayıcı RNA grubudur. Bunlar insanlarda, farelerde ve mayalarda dahil olmak üzere birçok ökaryot hücrede tespit edilmiştir. Bu grup hem protein kodlayan, hem de kodlamayan RNA'ları içerir. Mevcut kanıtlar NAT'ların; RNA interferaz (RNAi), alternatif bölünme, genomik baskı ve X-kromozomu inaktivasyonu gibi çeşitli rolleri olduğunu ortaya koyar. Nat'lar cis ve trans hareketlerine göre iki kategoriye ayrılırlar. Trans-NAT'lar hedeflerinden farklı bir konumda yazılır ve genellikle bazı uyumsuzluklara rağmen birçok transkripte karşı tamamlayıcıdır. MikroRNAlar daha az hata ile birden fazla transkripti hedef alan Trans-NAT'lara örnektir. Cis-natural antisense transkriptler (cis-NAT'lar) hedefleri ile aynı genomik bölgede yazılırlar. Karşı DNA ipliğinden çıkarlar ve kusursuz çiftleri oluştururlar.

Moleküler biyolojide 7SK, metazoan'da bol bulunan küçük bir nükleer RNA`dır. Pozitif transkripsiyon uzatma faktörünün P-TEFb kontrol transkripsiyonunu düzenlemede önemli bir rol oynar. 7SK kompleksinin stabilitesi ve fonksiyonunu düzenleyen diğer proteinler küçük bir nükleer ribonükleoprotein kompleksinde (snRNP) bulunur.

Küçük çoklu ilaç dayanıklılık protein birçok toksik bileşiğin hücre dışına çıkararak, ilaç dayanaklılığı sağlayan bir integral membran protein ailesi. Bu çıkarma işlemi sırasında aynı vakitte protonların içeri pompalanması olayı gerçekleşir. Örnek olarak Escherichia coli mvrC P23895 metil violojenin hücreye girişini engeller ve etidyum bromidin dışarı atılmasında rol oynar.

<span class="mw-page-title-main">CD59</span>

CD59 glikoproteini, MAC baskılayıcı protein (MAC-IP), membran reaktif liziz inhibitörü veya protektin olarak da bilinen, insanlarda CD59 geni tarafından ile kodlanan bir proteindir. LY6/uPAR/alfa-nörotoksin protein ailesine aittir.

<span class="mw-page-title-main">CHST1</span>

Karbonhidrat sülfotransferaz 1, insanlarda 11. kromozomun kısa kolunda bulunan CHST1 geni tarafından kodlanan bir proteindir. Proteinin polipeptit zincirinin uzunluğu 411 amino asittir ve molekül ağırlığı 46715'tir.

<span class="mw-page-title-main">CKAP5</span> Homo sapiens türünde protein kodlayıcı gen

Hücre iskeletine bağlı protein 5, insanlarda CKAP5 geni tarafından kodlanan mikrotübüle bağlı bir proteindir. Xenopus'un XMAP215 proteininin homologudur ve ch-Tog olarak da bilinir.

Bu liste, nükleik asit simülasyonları için kullanılan bilgisayar programlarının bir listesidir.

Memeli Promotör Veritabanı (MPromDb) ChIP-SEQ sayesinde belirlenmiş gen promoterlerini içeren bir veriritabanıdır Yakın promotör bölgesi (akışyukarısına çekirdek promotör bölgesinin yukarısa) çoğu transkripsiyon faktörlerinin (TFS) cis-düzenleyici elementlerini ihtiva eder.

<span class="mw-page-title-main">Protein-protein etkileşimi</span>

Protein-protein etkileşimleri (PPE), iki veya daha fazla protein molekülü arasında kurulan yüksek spesifikliğe sahip fiziksel temaslardır. Hidrojen bağı, elektrostatik kuvvetler ve hidrojen bağı gibi etkileşimlerin yönlendirdiği biyokimyasal olaylardır.

<span class="mw-page-title-main">40S ribozomal protein S3</span>

40S ribozomal protein S3, insanların 11. kromozomunda yer alan RPS3 geni tarafından kodlanan bir proteindir.

<span class="mw-page-title-main">40S ribozomal protein S2</span>

40S ribozomal protein S2, insanların 11. kromozomunda yer alan RPS2 geni tarafından kodlanan bir proteindir.

<span class="mw-page-title-main">BacDive</span> farklı kaynaklardan tür düzeyinde araştırma verilerini harekete geçirmek, entegre etmek ve serbestçe erişilebilir hale getirmek için standartlaştırılmış bakteri bilgileri veritabanı

BacDive, bakteriyel ve arkeal biyoçeşitlilik hakkında suş bağlantılı bilgi sağlayan bir bakteriyel metaveritabanıdır.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.