Teppanyaki - Turkipedia

Teppanyaki, Japon mutfağının, yemek pişirmek için demir tava (döküm tava) kullanılarak yapılan yemeklerin genel adıdır. Teppanyaki kelimesi, demir tabak anlamına gelen “teppan” ve ızgaralanmış ve az yağda pişirilmiş anlamına gelen “yaki” kelimelerinden türemiştir. Japonya'da, teppanyaki, et, karides, “okonomiyaki”, “yakisoba” ve “monjayaki” de dahil olmak üzere demir tabak kullanılarak pişirilen yemekler olarak bilinir.

Modern teppanyaki ızgaraları genellikle propan ile ısıtılan düz yüzeyli ızgaralardır ve restorandaki müşterilerin gözleri önünde yemek pişirmek için kullanılırlar. Teppanyaki ızgaraları çoğu zaman kömür veya gaz aleviyle çalışan ve açık ızgara dizaynıyla tasarlanan “hibachi barbekü ızgarasıyla” karıştırılır. Katı demir pişirme yüzeyiyle teppanyaki, pirinç, yumurta ve doğranmış sebzeler gibi daha küçük malzemeler için idealdir.

Köken

Teppanyaki stili et restoranının mucidi, 1945 yılında Japonya'da batı yemeklerini “teppan” (demir tabak) üzerinde pişirme konseptini tanıtan Misona restoranlar zinciridir. Restoran zinciri kısa süre sonra teppanyaki yemek pişirme yönteminin Japonlar arasında daha az popüler olduğunu fark etti. Restoranlar, turistlerin akın ettiği yerlerde popüler olmaya başladıkça, Misono restoran zinciri, alevlenen soğan volkanı oluşturmak için soğanları üst üste yığmak gibi, şefin yemek hazırlarken sunduğu performans görüntüsünü üst düzeye çıkardı.

Aynı ailedeki diğer bir ekipman ise, yuvarlak bir ocağın üzerine koyulmuş düz, çelik bir parçadan oluşan; küçük ve yuvarlak olan “flattop grill”dir.

Malzemeler

Batı tarzı teppanyaki için kullanılan malzemeler et, karides, tarak (deniz kabuğu), ıstakoz, tavuk ve çeşitli sebzelerdir. Malzemeleri pişirmek için genellikle soya yağı kullanılır.

Japon tarzı teppanyakide, bitkisel yağ, hayvansal yağ ya da bunların karışımıyla pişirilen erişte, doğranmış et ya da deniz ürünüyle tatlandırılmış lahana da kullanılabilir. Japonya'da pek çok restoran “kobe eti” kullanır.

Mung fasülyesi filizi, kabak, sarımsak kızartması ya da kızarmış pirinç gibi yan yiyecekler (mezeler, garnitürler) ana yemeğe eşlik eder. Bazı restoranlar yiyeceği banmak için sos da verirler. Japonya'da, sadece soya sosu verilir.

Kuzey Amerika

Kuzey Amerika'da en çok sebzelerle bezenmiş biftek ya da diğer etlerle yapılan teppanyaki şekli yaygındır. Bu şekil, Japon et lokantası olarak adlandırılan restoranlarda “hibachi” adıyla bilinir.

Amerika'da teppanyaki ilk defa 1964'te New York'ta açan Benihana restoranlar zinciri tarafından meşhur edilmiştir. Benihana ve diğer teppanyaki et lokantası zincirleri, yemeğe gelenler için şefin şov sergilemesine önem vermekte; yeni şov türleri ve hileler çıkartmaya devam etmektedir.

Şef, kap kacağı atıp tutabilir, karides kuyruğunu gömleğinin cebine atabilir, şapkasıyla yumurta yakalayabilir, bir yumurtayı havaya fırlatıp spatulayla kırabilir, düzleştirilmiş karides parçalarını yemek yiyenlerin ağzına atabilir ya da soğan halkalarını alev fışkırtan volkanlara dönüştürebilir.

Dış bağlantılar

Hibachi şefi "soğan volkanı" gösteriyor6 Mayıs 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.

İlgili Araştırma Makaleleri

İskender kebap, iskender döner veya Bursa Kebabı; Bursa yöresinin meşhur kebap yemeklerinden biridir. 1867 yılında Kayhan Çarşısı'nda başlamıştır. Aslında temel malzemesi döner olsa da iskenderi iskender yapan, üstündeki tereyağ, domates sosu, yanındaki yoğurt ve altındaki yağlı pide parçalarıdır. Ayrıca iskenderin eti herhangi bir dönerin etinden farklıdır. İskender kebabının yapıldığı et, Uludağ kekiği ile beslenen koçlardan elde edilir. İskender etinin yağı daha az olur. Kullanılan domates sosu ve yoğurt da kaliteyi çok etkilemektedir. Adını, 19. yüzyılın sonlarında Osmanlı İmparatorluğu'nda Bursa'da yaşayan mucidi İskender Efendi'den alır.

Aşçılık, besinlerin çeşitli yöntemlerle yemeye hazır duruma getirilmesine denir. Ahçılık olarak da bilinir. Ev ekonomisi'nin temel bileşenlerinden biridir. Şef, aşçı, yardımcı şef, pasta şefi, mutfak şefi, fırıncı, gastronomcu, çikolatacı gibi mesleklerle sıkı ilgilidir. Birçok ülkelerde aşçılık mesleği öğrenmek için aşçılık okulu, aşçılık fakültesi, aşçılık akademileri bulunmaktadır. Aşçılığın en temel yöntemi pişirmedir. Ama "aşçılık" terimi, pişirmenin yanı sıra kurutma, isleme, dondurma ya da salamura gibi başka yöntemleri de kapsar. Besinler birkaç nedenden dolayı pişirilir. Bazı besinleri çiğ yeme düşüncesinden hoşlanmayız. Belirli besinleri pişirerek yemeye alışık olduğumuzdan, pişirmenin besinlere iyi bir tat kazandırdığına inanırız. Öte yandan pişirildiklerinde besinlerde değişiklikler oluşur ve bu da bazı besinlerin yenmesini ve sindirilmesini kolaylaştırır. Moleküler gastronomi, fizik ve kimya perspektifinden beslenmenin bilimsel yaklaşımıdır.

Japon mutfağı, Japonya'ya özgü yemek pişirme tarzıdır. Japonya'nın geleneksel mutfağı (washoku), miso çorbası ve diğer yemekler ile pilav üzerine kuruludur ve mevsimlik malzemelere vurgu yapılmaktadır. Garnitürler genellikle balık, salamura sebze ve et suyunda pişirilmiş sebzelerden oluşur. Japonya bir ada ülkesi olduğundan dolayı balık ile diğer deniz ürünleri içeren yemeklere de çok sık rastlanmakta olup genellikle ızgara yapılır, ancak aynı zamanda saşimi veya suşi olarak çiğ olarak da servis edilir. Deniz ürünleri ve sebzeler de tempura olarak hafif bir hamurda kızartılır. Pirinç dışında, soba ve udon gibi erişteler de bir temel gıda maddesidir. Japonya'da ayrıca, oden adı verilen et suyunda balık ürünleri veya sukiyaki ve nikujagada sığır eti gibi birçok kaynatılmış yemek bulunur.

<span class="mw-page-title-main">Güveç (yemek)</span>

Güveç, Türk mutfağında güveç içinde pişirilen yemeklerin genel adı.

Dökme demirler, %2'den fazla karbon oranı içeren demir-karbon alaşımlarıdır. İçindeki karbonun grafit şeklinde olanlarına gri dökme demir, sementit şeklinde olanlara ise beyaz dökme demir denir. 1150 °C derece olan erime sıcaklığı çeliğinkinden düşüktür.

<span class="mw-page-title-main">Musakka</span> Türk mutfağının sebze yemeklerinden

Musakka, Genellikle Orta Doğu ve Balkanlar'da yaygın olan, patlıcan veya patates bazlı bir yemektir. Kıymalı varyasyonları da dâhil olmak üzere birçok yerel ve bölgesel varyasyonları vardır.

Tayland mutfağı Tayland'ın milli mutfağıdır. Birden fazla Güneydoğu Asya geleneğini harmanlamıştır ve hafif hazırlanmış, güçlü aromatik unsurlar ihtiva eden yemekleriyle tanınır. Tayland mutfağında baharatlar çok yaygın kullanılmaktadır. Diğer Asya mutfaklarında olduğu gibi Taylandlı şefler de yemeklerde denge, detay ve çeşitliliğe çok önem verirler. Tayland yemeklerinde, her bir yemekte ya da tüm sofrada, ekşi, tatlı, tuzlu ve acı olmak üzere dört ana lezzetin dengesi gözetilir.

Sukiyaki ), nabemono tarzında hazırlanıp servis edilen bir Japon yemeğidir. Geleneksel olarak, sukiyaki eti ince dilimler halinde kesilir ve soya sosu, şeker ve mirin gibi tatlandırıcılarla marine edilir. Daha sonra sığ bir demir tencerede lahana, soğan, pırasa, mantar, tofu gibi çeşitli sebzeler ve diğer malzemelerle birlikte masada yavaşça pişirilen veya kaynatılan etten oluşur. Malzemeler genellikle küçük bir kaseye çiğ, çırpılmış yumurta tencerede pişirildikten sonra batırılır ve sonra yenir.

<span class="mw-page-title-main">Antojito</span> Meksika mutfağından atıştırmalık

Antojitos olarak adlandırılan Meksika sokak yemekleri, sokak satıcıları tarafından ve Meksika'daki küçük geleneksel pazarlarda hazırlanır. Sokak yemekleri arasında taco, tamal, gordita, quesadilla, empalme, tostada, chalupa, elote, tlayuda, cemita, pambazo, empanada, nachos, chilaquiles, fajita ve torta gibi yemeklerin yanı sıra taze meyve, sebze, içecek ve menudo, pozole ve pancita gibi çorbalar yer alır. Gün içinde ana yemek genellikle öğleden sonra yendiği için bu gıdalar çoğunlukla sabah ve akşam yenir.

<span class="mw-page-title-main">Alambre</span> Meksika yemeği

Alambre, üzerine doğranmış domuz pastırması, dolma biber, soğan, peynir, salsa ve bazı çeşitlerinde avokado ile sığır ızgarasından oluşan popüler bir Meksika yemeğidir. Genellikle taze yapılmış mısır veya un tortillası ile servis edilir. En yaygını sığır etidir ancak tavuk veya domuz eti gibi diğer et türleri de kullanılır. Hatta bazı tariflerde pastırma yerine doğranmış jambon veya chorizo kullanılır. Alambre, Meksika'nın pek çok yerinde, özellikle Meksiko, Oaxaca'da ve Amerika Birleşik Devletleri'ndeki Meksikalı-Amerikalı nüfus arasında popülerdir.

<span class="mw-page-title-main">Discada</span>

Discada; Kuzey Meksika mutfağında popüler olan karışık bir et yemeğidir. Diskada yapmak için gerekli olan etler sığır eti, domuz pastırması, jambon, sosis ve Meksika chorizosu adı verilen domuz sucuğudur. Yemeği yapmak için; etleri pişirmek için kullanılan disk açık bir alevin üzerine yerleştirilir ve malzemeler birer birer eklenir. Etler aşçının tercihine göre terbiye ve marine edilir. Beyaz veya mor soğan, dolmalık biber, Jalapeño veya Serrano biberi ve domates gibi aromatikler de yemeğe lezzet ve renk katmak için kullanılır. Genellikle tortillaların içinde taco ile birlikte ya da ayrı bir tabakta tek başına servis edilir.

Menudo, kırmızı biberli et suyunda inek midesinden (işkembe) yapılan geleneksel bir Meksika çorbasıdır. Filipinler'de domuz eti ve domuz ciğeri ile yapılan bir güveç ile aynı adı paylaşmaktadır.

Picadillo birçok Latin Amerika ülkesinde ve Filipinler'de geleneksel bir yemektir. Kıyma, domates, kuru üzüm, zeytin ve bölgeye göre değişen diğer malzemelerle yapılır. Genellikle pirinçle servis edilir veya taco, tuzlu hamur işleri veya kroket gibi yemeklerde dolgu olarak kullanılır. İsim, "kıymak" anlamına gelen İspanyolca picar kelimesinden gelmektedir.

Bokkeum, Korece "bokkda" fiilinden türetilen bir pişirme yöntemidir. (ko:볶다) Aynı zamanda, "Yemeği pişirmek veya ateşte kızartmak, az miktarda sıvı içeren malzemeler ile yiyecek hazırlama işi" anlamına gelir. Bu yemeklerin, kuru ve ıslak çeşitleri vardır.

Seon, patlıcan, kabak, salatalık veya Napa lahanası gibi buharda pişirilmiş sebzelerden yapılan ve etle doldurulan yerel Kore yemeklerine verilen ad.

Boşnak mutfağı, Batı ve Doğu etkileri arasında dengelenmiştir. Boşnak mutfağı, Orta Avrupa'nın yanı sıra Türk, Akdeniz ve diğer Balkan mutfaklarıyla yakından ilgilidir. Geleneksel yemeklerin çoğu yüzlerce yıldır aynı tarifle yapılmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Sierra Leone mutfağı</span>

Sierra Leone, tarlaları ve yüksek platformları arasında çeşitli nehirleri ve çağlayanları olan bir Afrika bölgesidir.

Filipin mutfağı yerel yemekler ile Çin, Endonezya, Malezya ve İspanyol yemeklerinin bir karışımıdır. Popüler yemekler arasında adobo, pancit, umpia, sinigang ve halo-halo vardır. Filipinler'de yoğun tatlar ve zengin yemekler yaygındır. Bolca patis veya balık sosu, soya sosu ve şeker kamışı sirkesi kullanımı yiyeceklere tat vermektedir. Pirinç, bu mutfakta temel bir üründür. Tavuk eti ve domuz eti de çok kullanılan ürünlerdendir.

Chicago usulü pizzaPizza, Chicago'da geliştirilen birkaç farklı usule göre hazırlanan ve pişirme tarzı nedeniyle yaygın olarak kalın hamurlu pizza olarak adlandırılan bir pizzadır. Pişirildiği tava, pizzanın tipik olarak yüksek kenarını oluşturur, bu da büyük miktarda peynir ve topak topak bir domates sosu için geniş alan sağlar. Chicago usulü pizza, kalın hamurlu ve içi doldurulmuş pizza olarak hazırlanabilir.

Napoli mutfağı, yüzyıllar boyunca Napoli'yi ve Aragon ve Fransa gibi krallıklarını kontrol eden farklı kültürlerin etkisiyle zenginleşen Greko-Romen döneme kadar uzanan eski tarihsel köklere sahiptir.

Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.