Vey veya başka tarihsel kaynaklara göre
Kuzey Vey
Toba Vey
Yuan Vey olarak da bilinir. Hanedanlık, Siyenpiler'in Toba (Tabgaç) klanı tarafından kuruldu. Kuzey ve Güney hanedanları döneminde 386'dan 535'e kadar Kuzey Çin'i yöneten ilk hanedandır. "Siyasi kargaşa ve yoğun sosyal ve kültürel değişim çağının bir parçası" olarak tanımlanan Kuzey Vey hanedanı, özellikle 439'da Kuzey Çin'i birleştirmesi, kaotik On Altı Krallık dönemini sona erdirmesi ve 485'teki reformlarla kırsal alan üzerindeki emperyal kontrolü güçlendirmesiyle dikkat çekmektedir. Kuzey Vey, kendilerini Çin kültürünün gerçek savunucuları olarak gören Güney hanedanlarının yazarları tarafından "Örgülü Barbarlar" olarak anılıyordu.
Nishiki-e, bir Japon çok renkli ahşap baskı tekniğidir. Teknik öncelikle ukiyo-e'de kullanılmaktadır. 1760'larda icat edildi ve 1765 ile beş yıl sonra ölümü arasında birçok nishiki-e baskısı üreten matbaacı Suzuki Harunobu tarafından mükemmelleştirildi ve popüler hale getirildi.
Nanboku-chō dönemi, Muromachi döneminin başlarında 1334-1392 yıllarını kapsayan dönemdir.
Kuzey Sarayı, Japonya'da Nanboku-chō döneminde 1336-1392 yılları arasında altı taht talibinden biridir. Günümüz Japonya İmparatorluk Ailesi, Kuzey Sarayı imparatorlarının kökeninden gelmektedir.
Daiji, Japonya tarihinde Ocak 1126-Ocak 1131 tarihlerini kapsayan dönem adıdır. Dönem, Tenji'den sonra gelmekte olup Tenshō'ya kadar devam etti. Bu dönemde hüküm süren imparator Sutoku idi.
Chōshō, Japonya tarihinde Ağustos 1132-Kasım 1135 tarihlerini kapsayan dönem adıdır. Dönem, Tenshō'dan sonra gelmekte olup Hōen'e kadar devam etti. Bu dönemde hüküm süren imparator Sutoku idi.
Ashikaga Yoshimochi, Ashikaga şogunluğunun ikinci şogunudur. İktidarı 1394'ten 1423'e kadar sürmüştür.
Tenryū-ji, Japonya'nın Kyoto kentinde bulunan bir Zen Budist tapınağıdır. Tapınak, Ashikaga Takauji tarafından 1345'te kurulmuştur. Ukyō semtinde yer almakta olup aynı zamanda Rinzai Zen'in Tenryū-ji şubesinin merkezidir. Aynı zamanda Rinzai Zen'in Nanzen-ji şubesinin merkezidir. Hem Ashikaga ailesi hem de İmparator Go-Daigo ile ilgili bir tapınak olarak yüksek itibara sahiptir ve Kyoto'nun Beş Dağı arasında bir numaradır. 1994 yılında, Antik Kyoto'nun Tarihî Anıtları'nın bir parçası olarak UNESCO Dünya Mirası Alanı olarak tescil edilmiştir.
Toriyama Sekien, Edo döneminde yaşamış bir Japon şair ve ukiyo-e sanatçısı. Tokugawa şogunluğunun üst düzey hizmetkarlarından oluşan bir ailede doğmuş olup Kanō okulu sanatçıları Kanō Gyokuen ve Kanō Chikanobu tarafından eğitilmesine karşın hiçbir zaman resmi olarak bir Kanō okulu ressamı olarak tanınmadı.
Yamato-e, Tang Hanedanı resimlerinden esinlenen ve tamamen Heian döneminin sonlarında geliştirilmiş bir Japon resim tarzıdır. Klasik Japon tarzı olarak kabul edilir. Muromachi döneminden itibaren Yamato-e terimi, çalışmaları Song ve Yuan dönemi lavi resimlerinden esinlenen çağdaş Çin tarzı kara-e resimlerinden ayırmak için kullanılmıştır.
Tosa okulu, erken Muromachi döneminde kurulmuş bir Japon ressamlık okuludur. Tosa okulu, başta Kanō olmak üzere Çin'den etkilenen okulların aksine, konu ve eski Japon sanatından türetilen teknikler konusunda uzmanlaşmış resimler olan yamato-eye adanmıştır. Tosa okulu resimleri, Japon edebiyatı ve tarihinden pek çok anlatı konusu ile "çizimin kesin ve geleneksel olduğu, basit ana hatlarla çevrelenmiş düz opak renkli alanlar" ile karakterize edilir. Bununla birlikte, 17. yüzyılda hem Tosa hem de Kanō sanatçıları menzillerini genişletti ve bunlar ile diğer okullar arasındaki ayrım daha az belirgin hale geldi.
Rinpa okulu, 17. yüzyılda Kyoto'da Hon'ami Kōetsu ve Tawaraya Sōtatsu tarafından erken Edo döneminde kurulmuş bir Japon ressamlık okuludur. Rinpa okulu, Japon resminin en önemli tarihi okullarından biridir. Yaklaşık 50 yıl sonra, stil Ogata Kōrin ve Ogata Kenzan kardeşler tarafından pekiştirildi.
Çin ressamlığı, Çin'e özgü ressamlıktır. Çin ressamlığı, dünyanın en eski sürekli sanatsal geleneklerinden biridir. Geleneksel tarzda resim, günümüz Çin'de, 20. yüzyılda Çin'de popüler hale gelen Batılı sanat tarzlarının aksine, "ulusal resim" veya "yerli resim" anlamına gelen guóhuà veya danqing olarak bilinmektedir. Geleneksel resim, esasen kaligrafi ile aynı teknikleri içermekte olup siyah mürekkebe veya renkli pigmentlere batırılmış bir fırça ile yapılır ve yağlar kullanılmaz. Hat sanatında olduğu gibi, resimlerin yapıldığı en popüler malzemeler kağıt ve ipektir. Biten iş, asılı tomarlar veya el kaydırmaları gibi tomarlara monte edilebilir. Geleneksel boyama albüm sayfaları, duvarlar, lake eşyalar, katlanır paravanlar ve diğer ortamlarda da yapılabilir.
Japon ressamlığı, Japonya'ya özgü ressamlıktır. Japon ressamlığı, Japon görsel sanatlarının en eski ve en gelişmişlerinden biridir ve çok çeşitli tür ve stilleri kapsar. Genel olarak Japon sanatlarının tarihinde olduğu gibi, Japon ressamlığının uzun tarihi, yerli Japon estetiği ile özellikle birkaç noktada özellikle etkili olan Çin ressamlığından ithal edilen fikirlerin uyarlanması arasındaki sentez ve rekabeti sergiler. Önemli bir Batı etkisi ancak 16. yüzyılın sonlarından itibaren gelir ve Japon sanatının Batı'yı etkilemesiyle aynı zamanda başlamaktadır.
Ma Yuan, Güney Song Hanedanı döneminde yaşamış Çinli bir ressamdı. Çalışmaları, Xia Gui'ninkiyle birlikte, sözde Ma-Xia resim okulunun temelini oluşturdu ve dönemin en iyileri arasında kabul edilmektedir. Eserleri hem Zhe okulunun Çinli sanatçılarına hem de ilk Japon ressamlar Shūbun ve Sesshū'ye ilham verdi.
Xia Gui, Güney Song Hanedanı döneminde yaşamış Çinli bir ressamdı. Hayatı hakkında çok az şey bilinmekte ve eserlerinden sadece birkaçı hayatta kalmakla birlikte genellikle Çin'in en büyük sanatçılarından biri olarak kabul ediliyor. Daha hızlı ve çarpıcı bir etki elde etmek için önceki Song stilini daha da basitleştirerek Li Tang geleneğini sürdürdü. Ma Yuan ile birlikte dönemin en önemli okullarından biri olan Ma-Xia okulunu kurdu.
Li Tang, Güney Song Hanedanı döneminde yaşamış Çinli bir ressamdı. Guo Xi, Fan Kuan ve Li Cheng gibi daha önceki ressamlar ile Xia Gui ve Ma Yuan gibi sonraki sanatçılar arasında bir bağlantı kurmaktadır. "Baltayla kesme" fırça darbeleri tekniğini mükemmelleştirdi.
Josetsu, Muromachi döneminde yaşamış bir Japon ressamdı. Çinli bir göçmen olup muhtemelen aynı zamanda Kyoto'daki Shōkoku-ji'de Tenshō Shūbun'un öğretmeniydi ve aynı zamanda "Japon mürekkep resminin babası" olarak bilinmektedir.
Beş Dağ ve On Manastır Sistemi, Çin'de Güney Song Hanedanı sırasında oluşturulan devlet destekli Chan Budist tapınakları ağıydı. Bu bağlamda "dağ" terimi, "tapınak" veya "manastır" anlamına gelmektedir ve birçok manastır izole dağların üzerine inşa edildiği için benimsenmiştir. Sistem ilk olarak Hindistan'da ortaya çıktı ve daha sonra geç Kamakura döneminde Japonya'da da benimsendi.
Japon şiiri, Japonya'ya özgü bir şiir türüdür. Japonca yazılan ve okunan şiirlerin yanı sıra Japonya'da Çince veya Ryukyu Adaları'ndan ryūka ile yazılmış şiirleri de kapsamaktadır.
