İçeriğe atla

Tembel hayvan

Tembel hayvan
Bradypus variegatus
Biyolojik sınıflandırma
Âlem: Animalia
Şube: Chordata
Alt şube: Vertebrata
İnfa şube: Gnathostomata
Sınıf: Mammalia
Alt sınıf: Theria
İnfra sınıf: Eutheria
Üst takım: Xenarthra
Takım: Pilosa
Alt takım: Folivora
Delsuc, Catzeflis, Stanhope ve Douzery, 2001

Bradypodidae
Megalonychidae
ve Metne bakınız.

Tembel hayvan veya miskin, Orta ve Güney Amerika'da yaşayan Megalonychidae ve Bradypodidae familyalarına ait 6 türü kapsayan orta büyüklükteki memelilerdir.

Bilim adamlarının çoğu tembel hayvanları Folivora alttakımında sınıflandırırken, bazıları onları Phyllophaga grubunda toplar. Bu iki grubun da adı, ilki Latince'de, ikincisi ise Eski Yunancada "yaprak seven" anlamındadır.

Bu metin genellikle ağaçlarda yaşayan tembel hayvanlarla ilgilidir. Geçmiş jeolojik zamanlarda, Megatherium[1] gibi büyük yer tembel hayvanları Güney Amerika'da ve Kuzey Amerika'nın bazı kısımlarında yaşamışlardır; fakat Son Buzul Çağı'ndan (Pleyistosen) sonra onlar da diğer bazı hayvanlar gibi birden yok olmuşlardır. Bazı kanıtlar, diğer Kuzey Asya, Avustralya, Yeni Zelanda ve Madagaskar hayvanlarında olduğu gibi, Amerikan büyük hayvanlarının yok olmasında insanların eylemlerinin etkili olduğunu ortaya koyar. Bununla beraber, Pleyistosen'in sonunda meydana gelen eş zamanlı iklim değişimi de bazı durumlarda rol oynamıştır.

Özellikleri

Tüm memeliler arasında en yavaş hareket eden hayvanlar olarak bilinirler. Dakikada en fazla yarım metre kadar hareket ettiği hesaplanmıştır.

Tembel hayvanlar, günde 15 ila 18 saat uyuyarak en çok uyuyan hayvanların başında gelirler. Kalan zamanda ise yemek yerler ve tutundukları ağaç dalını değiştirirler. Pek fazla yemek yemeyip su içmedikleri de bilinmektedir, bu nedenle doğaya en az zararı olan hayvanlar olarak tanınırlar.

Tembel hayvanlar, keskin pençeleri sayesinde dalların üzerinde tersine doğru asılı bir şekilde yaşarlar. Yere ise yalnızca ağaç değiştirmek veya boşaltım yapabilmek için inerler.

Sürekli ters asılı oldukları için iç organlarının yerleri bile diğer memelilerden farklıdır. Hatta tüyleri de ters yöne uzar.

Yaşadıkları Kosta Rika'daki tembel hayvanların ana ölüm kaynakları elektrik tellerine takılmaları ve kaçak avcılardır.

Tembel hayvanlar ağaçlarda yaşamaya uyum sağlamalarına rağmen iyi yüzücülerdir.

Görünüm

Tembel hayvanlar kısa, düz başlı, büyük gözlü, kısa burunlu, uzun bacaklı ve ufak kulaklı hayvanlardır. Ayrıca genellikle 6–7 cm uzunluğunda küt bir kuyruk taşırlar. Bütünüyle, tembel hayvanların vücutları genellikle 50 ila 60 cm arasındadır. Grimsi kahverengi tüyleri vardır. Ömürleri 30-40 senedir.

Tembel hayvanlar hepçil olarak beslenirler, pençeleri ağaçlara asılmaya ve nadir de olsa onları düşmanlarından korumaya yarar.

Tembel hayvanların kürkü özelleşmiş işlevlere sahiptir: deriden çıkan kıllar diğer memelilerinkinden zıt yönde çıkarlar. Çoğu memelide kıllar ekstremitelere doğru çıkarlar, fakat tembel hayvanlar bacaklarıyla vücutlarının yukarısında çok zaman geçirdiklerinden, kılları tembel hayvan aşağı doğru sallanırken ki kötü hava şartlarında koruma sağlamak için ekstremitelerin tersi yönünde çıkar. Kıllarının ters çıkmasıyla, ters asılı oldukları sırada yağmur sularından en az etkilenerek üzerlerinden akıtmalarını da sağlar.

Nemli şartlarda kürk, onlara kamuflaj da sağlayan simbiyotik siyanobakterilerin iki türünü barındırır. Kürkleri genellikle koyu kahverengidir, fakat ara sıra yabani tembel hayvanların kürkünde bu bakterilerden dolayı yeşil bir renklilik görülür. Bakteriler, tembel hayvanların kendini yalaması sırasında onlara besin de sağlar. Kalın uzun tüylerinin altında çok daha yumuşak başka bir kürk tabakası bulunmaktadır ki bu da karınca veya et yiyen küçük canlılardan ve sudayken de aç balıklardan korunmalarını sağlar.

Tembel hayvanların pençeleri tek doğal korunması olarak iş görür. Pençeleri, insan avcılarını uzaktan caydırır, ağaçlardan aşağı sallanırlarken pençeleriyle bir yere tutunduklarında, aşağıdan vurulsalar bile yere düşmeyebilirler. Köşeye sıkışmış bir tembel hayvan saldırganlarına bütün gücüyle vurabilir, onları korkutarak kaçırabilir. Tembel hayvanların belirgin savunmasızlığına rağmen avcılar bu özel şeylerle baş edemezler: ağaçlardaki tembel hayvanlar iyi kamufle olurlar ve çok yavaş hareket ederek dikkati çekmezler. Sadece nadir bulunan ziyaretçileriyle yerde karşılaştıklarında yaralanmaya açık kalabilirler. Tembel hayvanların ana avcıları; jaguarlar, harpy kartalı ve insanlardır.

Hareket

Tembel hayvanlar ağaçlarda asılı olarak, genellikle hareket etmeden dururlar.

Tembel hayvanlar sadece gerekli olduğu zaman, onda da çok yavaşça hareket ederler; onlarla aynı ağırlıkta bulunan diğer hayvanların yarısı kadar kas dokuları vardır. Avcılarından gelen ani bir tehlikeyle çok nadir olsa da daha hızlı hareket edebilirler (dakikada 4,5 metre) fakat bunu yaptıklarında enerjilerinin büyük bir kısmını harcarlar.

Yerdeki en fazla hızları dakikada 1,5 metrededir. Çoğunlukla dakikada 15–30 cm ilerlerler.

Beslenme

Yaşayan tembel hayvanların hepsi hepçildir. Bazı Böcekleri, küçük sürüngenleri ve leşleri yiyebilirler, fakat asıl besinleri çoğunlukla tomurcuklar, ince filizler, yapraklar ve temel olarak Cecropia ağaçlarıdır. Hayat biçimleri olağanüstü şekilde ağaçlarda yaşamaya uyum sağlamıştır. Enerji ve besin değeri açısından oldukça fakir olan ve kolayca sindirilemeyen yapraklar ana besin kaynaklarını oluşturur; tembel hayvanlar yaprakları bile sindiren simbiyotik bakterilerin bulunduğu kısımlara ayrılmış, özelleşmiş, yavaş-sindiren oldukça büyük bir mideye sahiplerdir. İyi beslenen bir tembel hayvanın vücut ağırlığının üçte ikisini midesi ve içindekilerinin ağırlığı oluşturur ve sindirim sürecinin tamamlanması 1 ay kadar ya da daha uzun sürebilir. Buna rağmen yapraklar çok az enerji sağlarlar ve tembel hayvanlar bunun üstesinden ekonomik dağılımlar yaparak gelirler: çok düşük metabolizma oranları (onların boyutundaki yaratıklardan beklenenin yarısından daha az) ve hareketli olduklarında vücut sıcaklığının 30 ila 34 0C, dinlenme halindeyken daha düşük sıcaklıklarda kalmasıyla.

Boşaltım

Yere idrarlarını ve dışkılarını yapmaya haftada bir kez gibi inerler. Sindirim sistemleri çok yavaş olduğu için boşaltımı ayda bir de yapabilirler, çünkü tembel hayvanın midesindeki bir besini sindirebilmesi bir ayı dahi bulabilmektedir.

Üreme

Gebelik süreleri altı aydır. Yavrular hemen hemen beş haftalık olana kadar annelerine sarılarak yaşarlar.

Özellikle hindistan cevizleriyle kamufle olabilecekleri palmiye ağaçlarının taçlarına kısmen yuva yaparlar. Yeni doğmuş tembel hayvanlar genellikle annelerinin kürklerine tırmanırlar fakat ara sıra düşerler. Tembel hayvanların yavruları da çok kuvvetle tırmanır ve düşmelerinden dolayı nadir olarak ölürler. Bazı durumlarda düşmelerinde ölümleri doğrudan olmaz, anneler isteksizce, güvenli ağaçlardan ayrılmayı yavrularını sınayarak denerler. Dişiler normalde her yıl bir yavru doğurur, fakat bazı zamanlar tembel hayvanların düşük düzeydeki hareketliliği, dişilerin erkekleri bulmasını bir yıldan fazla uzatabilir.

Ekoloji

Güney ve Orta Amerika'daki yağmur ormanlarının dışında yaşayamamalarına rağmen, bu tembel hayvanlar çevreyle oldukça başarılı yaratıklardır; toplam enerji tüketiminin ve bazı alanlardaki karasal memelilerin toplam biyomasının neredeyse yarısından sorumludurlar.

Yaşayan altı türün sadece biri, Bradypus torquatus, günümüzde nesli tehlike altında olarak sınıflandırılır. Güney Amerika'nın yağmur ormanlarının devam eden yıkımıyla, diğerlerinin de bu konuma gelmesi olasıdır.

Sınıflandırma

Megatherium çizimi, Heinrich Harder (1912)

Yaşayan tembel hayvanlar Megalonychidae (iki-parmaklı tembel hayvanlar) ya da Bradypodidae (üç-parmaklı tembel hayvanlar) olarak bilinen iki familyanın birinde bulunurlar. Yaşayan bütün tembel hayvanlar aslında "üç ayak parmaklıdır; ama iki parmaklı tembel hayvanların "iki el parmağı" vardır.

İki parmaklı tembel hayvanlar genellikle üç parmaklı tembellerden daha hızlı hareket ederler. her iki çeşit de aynı ormanlarda, çoğu alanda iki-parmaklı tembel hayvanlardan bir tür, üç-parmaklı tembel hayvanlardan bir tür baskın olacak şekilde bulunurlar.

Fakat, birbirlerine benzerlik önerilerinin uzağında olan yaşayan tembel hayvan cinslerindeki gerçek akrabalıklar biyolojik adaptasyonlarıyla yalancı çıkarılır.

İki-parmaklı tembel hayvanlar günümüzde yaşayan üç-parmaklı tembel hayvanlardansa yer tembel hayvanlarının bir grubuna daha yakın akrabadır.

Scelidotherium leptocephalum fosili, Doğa Tarihi Müzesi - Paris.

Bu yer grubu Megalonychidae, ağaç-tırmanıcı atalarının soyundan gelmişler ya da iki-parmaklı tembel hayvanlar gerçekten (tekrar?) ağaçlara çıkan yer tembellerinin küçükleri de olsalar, günümüzde tatmin edecek kadar kesin değildir. İkinci olasılık daha uygun görünür, ayrıca tırmanabilen küçük yer tembel hayvanları Acratocnus ve Synocnus, iki-parmaklı tembellere daha akrabadır ve bunlar birlikte büyük yer tembelleri Megalonyx ve Megalocnus ile ilişkilendirilirler.

Üç-parmaklı tembel hayvanların evrimsel geçmişi tam olarak bilinmemektedir. Özellikle yakın akrabalar, yere ait ya da değil, henüz tam olarak tanımlanmamıştır.

Yer tembellerinin monofiletik bir grup teşkil etmediğini söylemek gerekir. Daha doğrusu, soylarının bir dizisini oluştururlar ve Holocene'e kadar bilindiği kadarıyla çoğu tembel hayvan aslında yerde yaşayanlardandır. Ünlü Megatherium örneğin yaşayan tembellere çok yakın olmayan yer tembellerinin bir soyuna ait ve onların yerde yaşayan akrabaları küçük Synocnus ya da büyük Megalonyxe benzemektedir. Başka bir deyişle, Mylodon, son yer tembellerinin kaybolduğu sırada, bunların hiçbirine sadece uzaktan akrabaydı.

  • Takım Pilosa
    • Alttakım Folivora
      • Familya Bradypodidae
        • Cins Bradypus
          • Bradypus pygmaeus
          • Bradypus torquatus
          • Bradypus tridactylus
          • Bradypus variegatus
      • Familya Megalonychidae
        • Cins Choloepus
          • Choloepus didactylus
          • Choloepus hoffmanni
    • Alttakım Vermilingua

Resimler

Kaynakça

  1. ^ "Megatherium". BBC Science & Nature. 24 Mayıs 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. 

Konuyla ilgili yayınlar

  • Ronald Nowak: Walker’s Mammals of the World. Johns Hopkins University Press, Baltimore 1999, ISBN 0-80-185789-9 (Almanca)
  • M. Burton, Neues Tierlexikon in Farbe, Vehling Verlag, 1984 (Almanca)

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Memeliler</span> kara omurgalıları sınıfı

Memeliler, hayvanlar aleminin insanların da dâhil olduğu, dişilerinde bulunan meme bezleri ve hem dişi hem erkek bireylerinde bulunan ter bezleri, kıl, işitmede kullanılan üç orta kulak kemiği ve beyinde yer alan neokorteks bölgesi ile ayrılan bir omurgalı sınıfıdır.

<span class="mw-page-title-main">Asya altın kedisi</span>

Asya altın kedisi, kedigiller (Felidae) familyasından Hindistan'da ve Güneydoğu Asya'da yaşayan bir kedi türü.

<i>Yaban domuzu</i> Memeli Bir Hayvan

Bayağı yaban domuzu, domuzgiller (Suidae) familyasından evcil domuzun vahşi atası olarak sayılan çift toynaklı.

<span class="mw-page-title-main">Şili orman kedisi</span>

Şili orman kedisi, kedigiller (Felidae) familyasından Güney Amerika'ya özgü bir tür.

<span class="mw-page-title-main">Asıl sırtlan</span>

Asıl sırtlanlar (Hyaeninae), sırtlangiller (Hyaenidae) familyasının bir alt familyası. Sırtlanlar, günümüzde sadece dört üyeye sahip olan sırtlangiller ailesinden, kedimsi (feliform) ve büyükçe sayılabilecek karasal etobur memelilerdir. Sırtlangiller, etoburlar arasında en küçük beşinci biyolojik familyayı oluşturur ve memeliler sınıfı içinde de en küçük familyalardan biridirler. Küçük bir topluluk oluşturmalarına karşın, Afrika ekosisteminde çok hayati bir yer tutarlar. Her ne kadar evrimsel olarak kedilere ve misk kedilerine daha yakın olsalar da, kedimsilerin bir alt türü olarak, sırtlanlar pek çok konuda yakınsak evrimden dolayı davranışsal ve görünüşsel olarak köpekgillerle benzerlik gösterir. Köpekler de sırtlanlar da ağaçta yaşamazlar, avlarını pençeleriyle değil ağızlarıyla yakalamayı yeğleyen koşucu avcılardır, her ikisi de yemeklerini hızlıca yer ve saklayabilirler ve küt, içine çekilmeyen tırnakları olan patileri koşmaya uygun olarak evrimleşmiştir. Öte yandan; kendilerini temizleme, alanlarını işaretleme, çiftleşme, yavru bakımı ve dışkılama alışkanlıkları bakımından diğer kediler ile benzerlik gösterirler.

<span class="mw-page-title-main">Geyik</span> geyikgiller familyasındaki gevişgetiren memeliler

Geyik, geyikgiller familyasında geviş getiren otobur memeli hayvanların ortak adıdır. Çift toynaklılar takımında bulunan akraba familyalardaki benzer hayvanlar da genel olarak geyik diye adlandırılmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Liana</span>

Tropik sarmaşıklar, (Liana) yer seviyesinden başlayarak ağaçların en üst noktalarına kadar büyüyebilen, mümkün olduğunca güneş ışığından yararlanabilmek için her yöne ilerleyen ve sarkan özel olarak sınıflandırılmamış bir bitki türüdür. Herhangi bir bitki familyasında bu türün bireylerine rastlanabilir. Bir liana genelde en iyi nemli hava ve yaprak döken ağaçların olduğu ormanlarda büyür.

<span class="mw-page-title-main">Ren geyiği</span>

Ren geyiği, geyikgiller (Cervidae) familyasından arktik ve subarktik bölgelerinde yaşayan bir geyik türüdür.

<span class="mw-page-title-main">Melursus ursinus</span>

Tembel ayı, ayıgiller (Ursidae) familyasından, Hindistan ve Sri Lanka'nın tropikal ve astropikal bölgelerindeki ormanlarda yaşayan memeli türü. Adını yavaş hareket etme özelliğinden alan bu ayıların görme ve işitme duyuları zayıf, ama koku alma duyusu güçlüdür.

<span class="mw-page-title-main">Kızıl sincap</span>

Kızıl sincap, sincapgiller (Sciuridae) familyasından Avrasya'ya özgü, ağaçlarda yaşayan bir kemirici türü.

<i>Ayı</i> memeli familyası

Ayılar veya Ayıgiller, Ursidae familyasının etçil memelileridir. Ayılar Köpeğimsiler veya köpek benzeri etoburlar olarak sınıflandırılır. Her ne kadar sadece sekiz ayı türü mevcut olsa da, Kuzey yarımkürede ve kısmen Güney yarımkürede çok çeşitli habitatlarda görülürler. Ayılar, Kuzey Amerika, Güney Amerika, Avrupa ve Asya kıtalarında yaşarlar. Modern ayıların ortak özellikleri arasında, tıknaz bacaklı büyük gövdeleri, uzun burunları, küçük yuvarlak kulakları, tüylü saçları ve kısa kuyrukları bulunur.

<span class="mw-page-title-main">Xenarthra</span> memeli üst takımı

Xenarthra, memeliler sınıfının bir üst takımı. Karıncayiyenler ve tembel hayvanları içeren dişsiz memeliler (Pilosa) takımı ile hayatta kalan tek temsilcisi armadillo olan zırhlı memeliler (Cingulata) takımını kapsamaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Pilosa</span> Memeli grubu

Dişsiz memeliler, bir memeli takımı. Bu grupta karıncayiyenler ile tembel hayvanlar toplanır. Armadillolar ile birlikte Xenarthra üst takımını oluştururlar.

<span class="mw-page-title-main">Üç parmaklı tembel hayvanlar</span>

Üç parmaklı tembel hayvanlar, dişsiz memeliler (Pilosa) takımından bir familya ve cins. İki parmaklı tembel hayvanlar (Megalonychidae) ile birlikte tembel hayvanlar (Folivora) alt takımını oluştururlar.

<span class="mw-page-title-main">İki parmaklı tembel hayvanlar</span>

İki parmaklı tembel hayvanlar, dişsiz memeliler takımından bir tembel hayvan familyası ve cinsi. İki parmaklı ismi tam olarak doğru sayılmaz çünkü sadece ön ayaklarında ikişer parmakları, arka ayaklarında ise üçer parmakları bulunur. Familya birçok soyu tükenmiş türü, ama sadece iki yaşayan türü kapsar: Bayağı iki parmaklı tembel hayvan ve Hoffmann tembel hayvanı.

<span class="mw-page-title-main">Karıncayiyengiller</span> Memeli ailesi ve alt takımı

Karıncayiyengiller (Myrmecophagidae), dişsiz memeliler takımına ait 4 türden oluşan bir memeli familyası ve alt takımı. Orta ve Güney Amerika'da yaşarlar.

<span class="mw-page-title-main">Büyük karıncayiyen</span>

Büyük karıncayiyen, Orta ve Güney Amerika'ya özgü büyük böcekyiyen bir memeli türüdür. Yaşayan dört karıncayiyen türünden biridir ve tembel hayvanlar ile birlikte Dişsiz memeliler takımında sınıflandırılır. Ağaçlarda yaşayabilen diğer karıncayiyen ve tembel hayvan türleri ile karşılaştırıldığında bu tür daha çok yerde yaşamaktadır. Evrimsel olarak dağılımında Güney Amerika'da savanların yayılması etkili olmuş olabilir. Boyu 182 ila 217 cm ve ağırlığı erkeklerde 33 ila 41 kg, dişilerde ise 27 ila 39 kg arasında olan büyük karıncayiyen kendi familyası içinde en büyük türdür. Uzunca burnu, uzun tüylü kuyruğu, uzun ön pençeleri ve kıllarının kendine özgü renkleri ile kolayca ayırt edilebilir.

<span class="mw-page-title-main">Megatherium</span>

Megatherium, Geç Miyosen ila Erken Holosen devirleri arasında Güney Amerika'da yaşamış bir memeli cinsidir.

<i>Procoptodon</i> tarih öncesi memeli cinsi

Procoptodon, pleistosen döneminde Avustralya'da yaşamış, dev keseli memeli cinsi.

<i>Megalonyx</i> soyu tükenmiş yer tembel hayvanı cinsi

Megalonyx, Megalonychidae familyasından dev bir tembel hayvandı. Cins, Pliyosen ila Pleistosen devirleri arasında Kuzey Amerika'da yaşadı ve yaklaşık 11.000 yıl önce soyu tükendi.