İçeriğe atla

Tektonik yükselme

Tektonik yükselme denilen olay plaka tektoniğin yüklenen dünya yüzeyinin jeolojik yükselmesidir. Tektonik yer kabuğunun yapıları, bu kabuğun uzun yıllar süren farklı hareketleriyle meydana gelmiştir. Tabakalar tortulanma sırasındaki ilk yatay görünüşünü koruyamamışlardır eğilmiş,bükülmüş kıvrılmış ve kırılmıştır. Aynı zamanda altta yatan mantonun yoğunluk dağılımındaki değişikliklere sert litosferin ezilmesine neden olmuştur.

Kabuk kalınlaşması

Kabuk kalınlaşması yukarıya doğru hareket gösterir . Çoğunlukla kıtasal kabuğun üstüne itildiğinde meydana gelir. Bu sürecin en güzel örneğini Himalaya da görebiliriz .Ayrıca ters metamorfik [radyan 1] radyan kayalarda oluşmuştur .

Kabuğun ve alttaki mantonun yoğunluk dağılımı

Dağların sıralarının yüksek yüzeyleri kabuk kalınlaşmasından meydana gelse bile tektonik olaydan sorumlu başka kaynaklarda mevcuttur. bunlardan bir tanesi yoğunluk farkıdır. eğer  yoğunluk farkı mevcut ise tüm tektonik süreçler yer çekimi tarafından yönlendirilir.


Litosfer esnekliği

Litosfer Esnekliği

Dünya'nın manto katmanı üstünde yer alan yeryüzüne kadar uzanan katmanıdır. Kalınlığı yaklaşık 70 –100 km ile arasındadır. Buna litosfer (taş küre ) denir. Litosfer esnekliği toprak gibi dış tabaka büyüyen maddelerin kuvvetleriyle etkisiyle esnetilir .

Orojenik yükselme

Orojenez yunanca dağ oluşumu anlamına gelmektedir. Orojenik yükselme tektonik plaka çarpışmalarından meydana gelmiştır. kıtasal kabukların çarpışmasıyla oluşur bu çarpışma sonucunda büyük dağ sıraları meydana gelir Hint ve Avrasya plakaları buna örnek verilebilir. Dağlar yavaş yükseldiği zaman su boşluğu adını verdiğimiz durum ortaya çıkabilir su yolundan erozyon dağın yukselmesınden daha hızlı gerçekleşebilir. bu da bir tarafta alçak bir ülkeden diğer bir ülkeye uzanan bir dağ geçidinden geçen bir geçit veya vadiye yol açar.

İzostatik artış

Marqueses Adaları

Bir bölgeden çıkan kütlenin kabuğun geri tepmesiyle izostatik olarak kabul görmektedir .Tipik kabuk ve manto yoğunluklarını dikkate alırsak ortalama 100 metrelik bir kayaç, kabuğun yaklaşık 85 metre olarak geri sekmesine sebep olur. Ortalama 15 metrelik yüzey yüksekliği kaybına neden olur . Örnek olarak kıta buzullarının ve buz tabakalarının erimesinin ardından buzul sonrası geri tepme olacaktır.[buzul sonrası geri tepme 1]

  1. ^ buzul sonrası geri tepme

Mercan adaları

Mercan adalarında tektonik yükselme görülebilir. Mercandan oluşan volkan gibi yüksek adalar okyanus adaları ile resmiyet kazanmıştır .Bu tür adalara Pasifik'ten Nauru,Makatea,Banaba örnek verilebilir. başka bir diğer örnek vericek olursak yeni Kaledonya'daki Maré ve Lifou, adalarını verebiliriz .Bu adaların yükselişi Okyanus tektonik plakalarının hareketinin sonucudur.

Yükselme ve mezardan çıkarma

Jeojide yüzey yükseltme olarak adlandırdığımız yüzey yükseltme, belirli bir boyuttaki yüzey alanlarındaki yükseklik olarak ifade edilir.değişimlerinin ortalaması alınır. Jeoide kayaların kayaçların yükselmesine göre yerlerinin değiştirmesini ifade eder. Kayaların yüzeyine göre yer değiştirme ve çıkarılmasına mezardan çıkarma denilir Yükselme bir noktanın yükselişini ölçmek, ne kadar yüksekliği olduğunu bilinmesi ve bu yüksekliği ölçmeyi gerektirmektedir. Genel anlamda gömülü kayaların veya gömülü kayaçlar için kullanılan bir yöntemdir.

Kaynakça

1 - ^ İngiltere ve Molnar, 1990 Yüzey yükselmesi, kayaların yükselmesi ve kayaların mezarlarının çıkarılması, Jeoloji s. 18. no. 12 s. 1173 - 1177 Soyut

2 - ^ Le Fort, Patrick. '' Himalaya' nın evrimi . '' (nd) : 95 -109 . Yazdır .

3 - ^ Molnar, P. ve P. Tapponler . '' Asya' nın Senozoik Tektoniği : Kıta Çarpışmasının Etkileri : Asya' daki Son Kıta Tektoniğinin Özellikleri Hindistan - Avrasya Çarpışmasının Olarak Yorumlanabilir.'' Science 189 . 4201 (1975) : 419 -26 . Yazdır.

4 - ^ Karlstrom, KE ve diğerleri, 2012, Rocky Dağları ve Colorado Platosu' nun manto güdümlü dinamik yükselmesi ve yüzeysel tepkisi : Birleşik bir hipoteze doğru, Lilhosphere, s. s.4, s. 3 - 22 özet

5 - ^ Burbank, Douglas W. ve Anderson, Robert S. Tektonik Jeomorfoloji. Chishester, Batı Sussex : J. Wiley & Sons 2011 Yazdırın .

6 - ^ Gilchrist, AR, MA Summerfield ve HAP Cockburn . '' Peyzaj Diseksiyonu, İzostatik Artış Ve Orejenlerin Morfolojik Gelişimi .'' Jeoloji 22 .11 (1994) : 963 - 966 Yazdır.

  1. ^ radyan

7- ^ Burbank, Douglas West, and Robert S. Anderson Tectonic Geomorphology Malden,MA:Blackwell Science, 2000

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Levha tektoniği</span> Litosferin yapısını inceleyen jeoloji dalı

Levha tektoniği } Dünya'nın litosfer'inin yaklaşık 3,4 milyar yıl öncesinden beri yavaş hareket eden birçok büyük tektonik levha içerdiği düşünülen genel kabul görmüş bilimsel bir teoridir.

<span class="mw-page-title-main">Dünya'nın yerkabuğu</span> Dünyanın dış tabakası

Yer kabuğu, taş küre veya litosfer, Yerküre'nin en dış kısmında bulunan yapıdır.

Manto, yer kabuğu ile çekirdek arasında yer alan, derinliğe göre değişen ısıya sahip bir yer katmanıdır. Mantonun üst kesimi yüksek sıcaklık ve basınçtan dolayı plastikimsi özellik gösterir. Alt kesimleri ise sıvı halde bulunur. Bu nedenle mantoda sürekli olarak alçalıcı-yükselici hareketler görülür. Kalınlığı 2.860 kilometreye yakındır. Ultra bazik kayaç veya ultramafik kayaçlardan oluşur. Dünya'nın en kalın katmanıdır. Ağır olup yoğunluğu 3,5–6 g/cm³ arasında bulunur. Bazı gezegenler, bazı asteroitler ve bazı gezegen uyduları mantoya sahiptir. Sıcaklığı 1900-3700 °C arasında değişir. Yapısında silisyum, magnezyum, nikel ve demir bulunmaktadır. Okyanus ortası sırtlarında oluşan kısmi manto erimesi okyanusal kabuğu, Yitim zonlarında meydana gelen kısmi manto erimeleri ise kıtasal kabuğu oluşturmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Dağ</span> çevresindeki karasal alanlardan daha yüksek olan kara kütlelerine verilen ad

Dağ, çevresindeki karasal alanlardan daha yüksek olan kara kütlelerine verilen addır. "Dağlık" sıfatı, dağlarla ilişkili ve kaplı alanları tanımlamak için kullanılır.

<span class="mw-page-title-main">Deniz seviyesi</span> Terim

Deniz seviyesi, atmosfer ile deniz yüzeyinin birleştiği yükseklik. Deniz seviyesi, Dünya'nın bir veya daha fazla su kütlesinin ortalama yüzey seviyesidir. Yeryüzündeki tüm yüksekliklerin ve denizaltındaki tüm derinliklerin tanımlanmasında kullanılan referans seviyedir. Deniz seviyeleri birçok faktörden etkilenebilir ve jeolojik zamanlar içerisinde büyük farklılıklar gösterdiği bilinmektedir. Dünya üzerindeki herhangi bir bölgenin deniz seviyesi; gel-git, atmosfer basıncı ve rüzgâr gibi nedenlerle kısa süreli değişiklikler gösterir. Kısa vadedeki değişimler ise Dünya'nın iklim değişikliklerine bağlıdır. Örneğin; 20. yüzyılda mevcut deniz seviyesindeki yükselmenin küresel ısınmadan kaynaklandığı varsayılmaktadır. Deniz seviyesinin ölçülmesi; devam eden iklim değişikliğine ilişkin ön görüler sunabilir. Bu değişimler nedeniyle deniz seviyesini, deniz yüzeyinin uzun vadedeki tüm hareketlerinin ortalaması alınarak hesaplanmış olan ortalama deniz seviyesi şeklinde tanımlamak daha doğru olur. Ortalama deniz seviyesi, uluslararası şekilde MSL kısaltması ile gösterilir. Türkçe yayınlarda zaman zaman ODS kısaltması kullanılır.

<span class="mw-page-title-main">Orojenez</span> sıradağların oluşumunu açıklayan yerbilimsel terim

Orojenez, İç kuvvetlerin ortaya çıkma şekillerinden birini ifade eden orojenez terimi dağ oluşumu anlamına gelir.

<span class="mw-page-title-main">Tektonik</span>

Tektonik, yer kabuğunun yapısını, özelliklerini ve zaman içindeki gelişimini kontrol eden süreçtir. Özellikle, dağ inşası süreçlerini, kratonlar olarak bilinen kıtaların güçlü, eski çekirdeklerinin büyümesini, davranışını ve Dünya'nın dış kabuğunu oluşturan nispeten sert plakaların birbirleriyle etkileşme yollarını açıklar. Tektonik ayrıca küresel nüfusu doğrudan etkileyen deprem ve volkanik kuşakları anlamak için bir çevre sunmaktadır. Tektonik çalışmalar, fosil yakıtları ve metalik ve metalik olmayan kaynakların maden yataklarını arayan ekonomik jeologlar için kılavuz olarak önemlidir. Erozyon kalıplarını ve diğer Dünya yüzey özelliklerini açıklamak için jeomorfologlar için tektonik prensiplerin anlaşılması şarttır.

<span class="mw-page-title-main">Magmatik kayaçlar</span> Magmanın yeryüzüne çıkarken soğumasıyla meydana gelen kayaçlardır.

Magmatik kayaçlar, magmanın yükselerek yer kabuğunun içerisine girip veya yeryüzüne ulaşıp soğuyarak katılaşması sonucu oluşan kayaç türüdür. Üç ana kaya türünden biridir, diğerleri tortul ve metamorfiktir. Magmatik kaya magma veya lavın soğutulması ve katılaşmasıyla oluşur. Magmatik kayaçlar çok çeşitli jeolojik ortamlarda meydana gelir: kalkanlar, platformlar, orojenler, havzalar, büyük magmatik bölgeler, genişletilmiş kabuk ve okyanus kabuğu. (Resim1) Magmatik kayaçlar temel olarak silikat minerallerinden oluşmuşlardır. Magmanın bileşimi temel bazı elementlerin dağılımını yansıtsa da oranları değişmekte ve bu da belli başlı magma tiplerinin oluşmasına neden olur.

Yerkabuğunun kütleleri ve yoğunlukları birbirinden farklı büyük parçaları (blokları) arasındaki denge durumuna izostazi veya izostatik denge denir. Dünya yedi büyük ve birçok küçük levha parçasından oluşur. Bu levhalar manto üzerinde her zaman hareket halindedir. Bunun nedeni ise mantonun yoğun bir sıvı olmasıdır. Başka bir deyişle levhalar manto üzerinde yüzer. Bu yüzen levhaların dengede olma durumuna ise izostatik denge denir.

<span class="mw-page-title-main">Volkanizma</span>

Volkanizma, erimiş kayalardan oluşan magmanın sırf gazdan oluşmayan bir gök cisminin yüzeyine magma ve gazın yüzeydeki çatlak ya da yanardağ ağzından yüzeye çıkması fenomenindir. Gök cisminin kabuğu veya mantosu magmadan kaynaklanan veya onu oluşturarak yüzeye çıkana kadar olan bütünü kapsar.

<span class="mw-page-title-main">Kıtasal çarpışma</span>

Kıtasal çarpışma Dünya'nın yakınsak sınırlarında meydana gelen bir levha tektoniğidir. Kıtasal çarpışma yitim zonu üzerinde olan bir olaydır, bu çarpışma süreci boyunca yitim bölgesi yok edilir ve bu sayede dağlar oluşur, iki kıta bir araya gelir. Kıtasal çarpışma sadece; bu gezegende bilinen farklı kabukların, okyanus ve kıta arasında, nasıl davrandığını gösteren ilginç bir örnektir.

<span class="mw-page-title-main">Yitim zonu</span> jeolojik bir süreçt

Yitim zonu, bir plakanın diğerinin altında hareket ettiği ve mantoda yüksek yerçekimi potansiyel enerjisi nedeniyle batmaya zorlandığı tektonik plakaların konverjan sınırlarında gerçekleşen jeolojik bir süreçtir. Bu işlemin gerçekleştiği bölgeler, batma bölgeleri olarak bilinir. Yitim oranları tipik olarak yılda santimetre cinsinden ölçülür, ortalama konverjan oranı çoğu plaka sınırı boyunca yılda yaklaşık iki ila sekiz santimetredir.

<span class="mw-page-title-main">Kayaç döngüsü</span>

Yer kabuğunu oluşturan üç temel kayaç türü vardır. Bunlar; magmatik kayaçlar, tortul kayaçlar ve başkalaşım kayaçlarıdır. Bu kayaçlar oluştukları günden bugüne kadar geçen zamanda birçok değişikliğe uğramışlardır. Her ne kadar bulundukları yerde hiç hareket etmeden kalsalar da, her biri çok uzun yıllardır süren bir değişikliğin parçasıdır. Kayaçların oluştukları günden bu yana devam eden ve farklı tür kayaçların doğal yollarla birbirine dönüşmesini açıklayan bu olaya "kayaç döngüsü" denir. Kayaç döngüsünü devam ettiren etken, doğal olaylardır. Kayaç döngüsünün geçtiği evreler:

Volkanik yay. Adalar dizisi (yayı); çoğunlukla birbirine yaklaşan iki tektonik plaka arasında bulunan sınıra, paralel ve yakın olarak konumlanan, yay şeklinde hizalanmış, volkan zincirlerinden oluşan takımada, yani içinde çok ada olan bir deniz türüdür. Volkanik yay ada yayının alt başlığı altında incelenmektedir. Kısmen deniz seviyesinin altında olan ada yayları, tektonik olarak yay şeklindeki dağ kuşağını oluşturur. Aslında ada yayları, okyanusun altında kısmi olarak kalan bir dağ bendinde bulunan özel bir coğrafik-topoğrafik durumu simgeler. Bunların çoğu volkanlardan oluştuğu için volkanik ada yayları olarak da sınıflandırılabilir.

<span class="mw-page-title-main">Okyanusal kabuk</span>

Okyanus tabanlarında magmadan gelen malzemenin katılaşması ile oluşan kabuk. Okyanusal kabuk dünyanın bir parçası olan litosfer kabuğunun üzerinde bulunan okyanus havzalarıdır. Mafik kayaçlardan ya da demir ve magnezyum açısından zengin olan sima dan oluşur.

<span class="mw-page-title-main">Uzaklaşan levha sınırı</span>

Uzaklaşan levha sınırı, levha tektoniğinde farklı sınır ya da farklı plaka sınırları birbirinden uzaklaşmakta olan iki tektonik plaka arasında var olan doğrusal bir alandır. Okyanus tabanlarında okyanus ortası sırtı, karaların iç kısımlarında Büyük Rift Vadisi gibi kıta içi rift kuşakları oluştururlar.

Glasiyotektonik. Dünyadaki kabuğun son zamanlardaki dikey hareketleri çoğunlukla levha sınırları boyunca tektonik deformasyona bağlı olarak, volkanizma, su, buz gibi kabuk yüklemelerindeki değişiklikler ve çökeltiler kıta buz tabakalarının bozulmasına ve yükselmesine neden oldu.

<span class="mw-page-title-main">Yakınlaşan levha sınırları</span>

Yakınsak bir sınır Dünya üzerinde iki veya daha fazla litosfer plakasının çarpıştığı bir alandır. Bir plaka sonunda diğerinin altına kayar ve batma olarak bilinen bir işleme neden olur. Batırma bölgesi, Wadati – Benioff bölgesi adı verilen birçok depremin meydana geldiği bir düzlemle tanımlanabilir. Bu çarpışmalar milyonlarca ila on milyonlarca yıl arasında gerçekleşir ve volkanizmaya, depremlere, orojeneze, litosferin yok edilmesine ve deformasyona yol açabilir. Yakınsama sınırları okyanus-okyanus litosferi, okyanus-kıta litosferi ve kıta-kıta litosferi arasında meydana gelir. Yakınsak sınırlarla ilgili jeolojik özellikler kabuk türlerine bağlı olarak değişir.

Dünya'nın iç yapısı küresel katmanlardan: bir dış (silikat) katı kabuk, son derece viskoz astenosfer ve üst manto, alt manto ve daha az viskoziteye sahip bir sıvı dış çekirdek ve katı bir iç çekirdekten oluşmaktadır. Dünya'nın iç yapısının bilimsel anlayışı topografya ve kaya gözlemleri, volkanlar veya volkanik aktivite tarafından daha büyük derinliklerden yüzeye getirilen örnekler, Dünya'nın içinden geçen sismik dalgaların analizi, Dünya'nın yerçekimi ve manyetik alanlarının ölçümleri ve basınç ve sıcaklıklarda değişiklik gibi deneyler Dünya'nın derin iç karakteristik özelliklerini oluşturmaktadır.

Manto, gezegen kütlelerinin çekirdekleri ve kabukları arasında yer alan jeolojik bir katmandır. Bu katman sıcak, yoğun, demir ve magnezyum bakımından zengin ve görece katı bir yapıdadır.