Tarım müzesi

Bir tarım müzesi, tarımsal tarihi ve mirası korumaya adanmış bir müzedir.^[2] Halkı tarım tarihi, mirası ve toplum üzerindeki etkisi konusunda eğitmeyi amaçlamaktadır.^[3] Bunu başarmak için, genellikle belirli bir zaman dilimine veya belirli bir bölgeye ait tarımla ilgili eserlerin sergilenmesi ve yorumlanmasında uzmanlaşmıştır. Ayrıca, toplumu tarım (örneğin, diğer çiftçilere kıyasla ekilen arazinin boyutu) veya tarımsal ilerlemeler (örneğin, teknoloji uygulaması) yoluyla etkileyen çiftçiler veya iş adamlarıyla ilgili hatıraları da görüntüleyebilirler.

Bir tarım müzesinin, tarım konusuyla ilgili tüm anlatıyı duvarları içinde sunuyorsa artzamanlı, sergilerini tek bir deneyimle sınırlıyorsa eşzamanlı olduğu söylenir.^[4]

Tarım müzeleri genellikle çiftlik-gıda sürecinin bir veya daha fazlasında uzmanlaşmıştır. Tarımın mahsul yetiştirme ve çiftçilik yönü üzerinde uzmanlaşmış olanlar, çiftlik müzeleri olarak bilinir. Bunlar, Barleylands Farm Museum, Farmers' Museum ve Aulestad gibi çiftlik müzelerini içerir. Balmoral Mills, Nova Scotia'daki Balmoral Grist Mill Müzesi gibi diğerleri, sürecin üretim yönüne odaklanır; Frohnauer Hammer, Mazonovo ve Kuzey Amerika'daki en eski ticari un değirmeni^[5][6] Moulin du Petit-Pré dahil birçok değirmen müzesi bu gruba girer. Fo Tan, Shatin, Hong Kong'daki Tao Heung İnsanlığın Gıdaları Müzesi, Patates Müzesi ve Spam Müzesi gibi yine diğerleri, tarımın üretim sonrası ve gıda tüketimi yönüne odaklanıyor.

Kregel Yel Değirmeni Müzesi, İrlanda Tarım Müzesi ve Danmarks Traktormuseum gibi diğer tarım müzeleri tarım makinelerini sergiliyor. Tarım müzeleri, halkı tek bir ürün hakkında eğitme konusunda daha fazla uzmanlaşabilir veya birkaç veya birçok ürün türünü kapsayan çok temalı olabilir. Örneğin, Berlin Şeker Müzesi (dünyanın en eskisi), Tayvan Şeker Müzesi ve Museo de la Caña y el Ron şeker müzelerinde şeker üretimi tek odak konusudur. Değirmen müzelerinin çoğu faaliyette değil, ancak Watson's Mill, Manotick, Ontario, Kanada'da hala faaliyette olan bir çalışan müze olarak nadirdir.

Kanada Tarım ve Gıda Müzesi gibi bazı tarım müzeleri, genel olarak tarımı tüm ülkeyle ilgili olarak sunarken, Hong Kong'daki Tao Heung İnsanlığın Gıdaları Müzesi gibi diğerleri, insan uygarlığının tarımının tüm kapsamını kapsamayı amaçlar. Tarih boyunca. Yine de Şeker Kamışı ve Rom Müzesi gibi diğerleri, belirli bir çiftçilik türünün tarımını sunar ve belirli bir gıda ve son ürüne odaklanır.

Bu müzelerin mekanları açısından, Alexander & Baldwin Şeker Müzesi gibi bazı tarım müzeleri eski değirmenlerde, terk edilmiş binalarda veya depolarda bulunmaktadır. Öte yandan diğer müzeler, Tayland'ın Altın Jübile Tarım Müzesi gibi bir tarım müzesini barındıracak şekilde özel olarak tasarlanmış yapılarda yer almaktadır. Bu tür tarım müzelerindeki müze mimarisi, o mekanın amacına göre özel olarak tasarlanmış ve düzenlenmiştir.

Polonya Ulusal Tarım Müzesi gibi tarım müzeleri de açık havada yer alabilir. Genel olarak, açık hava tarım müzeleri çoktur: açık hava temelli tarım müzelerinin diğer örnekleri Uluslararası Rüzgar ve Su Değirmeni Müzesi, Kilise Çiftliği Müzesi ve Julita Abbey'dir.

Bazı açık hava tarım müzeleri, köylerin tamamının tarımdan nasıl geçindiklerinin tarihini sunabilir ve birçok dönüme yayılmış birçok binayı içerebilir; Kommern Açık Hava Müzesi'nde durum böyle. Malezya Tarım Müzesi gibi diğer tarım müzeleri kesinlikle iç mekan tabanlıdır ve yalnızca bir binayı işgal eder.

Bazı çiftlik müzeleri, ekinlerin aksine hayvanların yetiştirilmesiyle ilgilenir. Litvanya Antik Arıcılık Müzesi'nin durumu budur.

Mülkiyet ve işletme açısından, Hong Kong'daki Tao Heung İnsan Gıdaları Müzesi ve Türkiye'deki Adatepe Zeytinyağı Müzesi gibi bazı tarım müzeleri özel mülkiyete aittir. Kahire'deki Mısır Tarım Müzesi gibi diğerleri, kamuya ait ulusal bir mirastır.

• Yaşayan Tarih, Çiftlik ve Tarım Müzeleri Derneği 15 Kasım 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.