İçeriğe atla

Tarihler Kitabı

        
Yahudilik

Tarihler kitabı (İbranice: Dibh're Hayyamim, דברי הימים, Yunanca: Paralipomenon, Παραλειπομένων) Tanah'ın bir parçasıdır. Masoretik metinde Ketuvim'in ilk veya son kitabı olarak yer alır; Ketuvim'in son kitabı olarak kullanıldığında bütün Tanah'ın da son kitabı haline gelir. Tarihler kitabı büyük ölçüde Samuel ve Krallar kitaplarındaki David hikâyeleriyle paralellik gösterir.[1] Hristiyanlıkta 1 ve 2. Tarihler olmak üzere ikiye bölünmüştür; 1 & 2 Samuel ve 1 & 2 Krallar'dan sonra yer alır. Hristiyanlıkta kitapların bu dizilişi, Yunanca tercüme olan Septuagint'ten baz alınarak gerçekleşmiştir.

İsim

Teksas'ın kırsal bir kesiminde 2 Tarihler 7:14'ten alıntı yapan bir tabela: "Ulusumuz için dua edin".(2010).

Kitabın İbranice adı Divrey Hayamimdir ("Günlerin şeyi"); bu isim için sefer divrey ha-yamim le-malhey Yehuda ve sefer divrey ha-yamim le-malhey İsrael ("Yehuda krallarının günleri kitabı" ve "İsrail krallarının günleri kitabı") cümlelerinden esinlenilmiştir ve bu isimler Krallar kitabında sıkça kullanılmaktadır. Tarihler kitabının Samuel ve Krallar kitaplarının kaynağı olduğu düşünülmektedir çünkü bu, kayıtların tutulduğu bir çeşit günlüktü.

Yunanca tercüme olan Septuagint'te kullanılan isim Paralipomenon (Παραλειπομένων)'dur ve "dışarıda kalan veya kenara ayrılan" anlamına gelir.[2] Tarihler-Ezra-Nehemya teorisine göre bu kitap Ezra kitabından arta kalan bilgilerdir.[3] Başka bir deyişle bu kitaplar tek bir yazar tarafından yazılıp sonradan farklı kitaplar şeklinde ayrılmıştır. Şu anda bu teori her ne kadar tartışma konusuysa da asırlar boyunca uzmanlar tarafından kabul gören bir görüştü.[3]

Tarihler kitabı Tesniyesel tarihin ufak tefek eklemeler yapılmış bir nevi özetidir ve önemli bir derecede ek bilgi sunmamaktadır.

Jerome, Latince tercümede Tarihler anlamına gelen chronikon ismini verdi. Kitabın Vulgate'deki adı Paralipomenon'dur.[4][5]

Kutsal kitaplardaki yeri

Masoretik metinde Tarihler kitabı, Tanah'ın üçüncü bölümü olan Ketuvim'e dahil bir kitaptır. Birçok basımda Ezra-Nehemya kitabına müteakip son kitaptır. Bu sıralama Orta Çağ Aşkenaz yazıtlarından kalmadır. Ketuvim'in içindeki kitapların sırası Talmud'da aktarılır,[6] fakat bu sıralama Aşkenaz sıralamasından farklı olmasına rağmen bu adı geçen kitap yine en sonda görülür. Bu geleneğe göre Tarihler kitabı Tanah'ın son kitabının oluşturur. Fakat, Halep kodeksi ve Leningrad kodeksi gibi Taberiye bazlı yazıtlarda Tarihler kitabı Zebur'dan önce gelip Ketuvim'in ilk kitabını oluşturur.

Yahudilik'teki dizilişten anlaşıldığına göre Tarihler kitabı bütün zamanların kitabın yazıldığı zamana kadar olanki olayların özeti mahiyetindedir. Geniş bir zaman dilimini içeren Tarihler kitabının Adem'den başlamasının sebebi bu olabilir. Steven Tuell, Tarihler kitabının son kitap oluşunun uygun olduğunu çünkü "tüm tarih boyunca Tanrı'nın kendi halkıyla yaptıklarını özetlemeye çalışmakta" olduğunu belirtir.[7]

Hristiyanlıkta ise 1 ve 2. Tarihler kitapları Eski Ahit'te Krallar'dan sonra ve Ezra kitabından önce gelir. Bu sıralama Yunan tercümesi Septuagint ve Latin tercümesi Vulgate baz alınarak yapılmıştır.

İçeriksel bölüşüm

İçerik açısından kitap dört bölüme ayrıştırılabilir:

  1. 1. Tarihler'in başı (1 ila 10. konular) çoğunlukla soy ağaçlarını içerir ve David'in kral olmasına mekan hazırlayan Şaul hanedanlığının Tanrı tarafından reddedilmesiyle son bulur.
  2. 1. Tarihlerin geri kalan kısımı (11 ila 29. konular) David'in hükümdarlık tarihini içerir.
  3. 2. Tarihlerin başı (1 ila 9. konular), David'in oğlu Süleyman'ın iktidarlık tarihini aktarır.
  4. 2. Tarihlerin geri kalan kısmı (10 ila 36. konular) Yehuda krallarının tarihinden başlayıp Babil Sürgününe kadar devam eder ve Büyük Kiros'un Yahudileri anavatanlarına gönderilmesine izin vermesiyle son bulur.

Kitap, dört yerine, Yehuda ve İsrail'e kral olan David ve Süleyman'ın tarihlerini birleştirerek, üç bölüm olarak da ele alınabilir.

Yazar ve kompozisyon

Bir asırı aşkın bir süre boyunca Tarihler kitabının ve Ezra-Nehemya kitabının bir kısmının aynı yazar tarafından yazıldığına inanıldı fakat bugün uzmanlar bunun mümkün olamayacağına inanmaktadır.[8]

Tarihler kitabında son olay Babil'i MÖ 539'da fetheden Fars kral Büyük Kiros ile ilgilidir; bu da kitabın yazılışının en erken tarihini ortaya koyar. Martin Noth, kitabın MÖ 3. yüzyılda ve Gary Knoppers, kitabın MÖ 500 ila MÖ 250 yılları arasında ama büyük ihtimalle MÖ 325 ila MÖ 275 yılları arasında yazıldığına inanmaktadır.

Genel açı ve tarza göre Tarihler kitabı didaktik olduğu kadar tarihsel değildir.[9][10][11] Yazarın prensipteki amacı ahlaki ve dini doğruluğu sunmaktı. Yazar, Samuel ve Krallar kitaplarındaki gibi siyasi duruma önem vermeyip tapınak servisleri gibi dini enstitüler üzerinde yoğunlaşmıştır. Soyağaçları, Yahudi devletinin önemli umumi kayıtlarının bir parçasıydı. Tarihler kitabı, Adem'den Babil Sürgününe kadarki 3500 yıllık kutsal tarihin özünü sunar. Yazar, sürgünde eski milli kırık yaşamların parçalarını toplamıştır.

Samuel, Krallar ve Tarihler kitaplarında kullanılan umumi soyağacı kayıtları bu kitapların aynı kaynağı kullandığını göstermektedir.

Buna ilaveten, Tarihler kitabının ana kaynağı Tesniyesel tarihin bir parçası olan 2. Samuel ve 1 ve 2. Krallar kitaplarıdır,[12] bunun yanı sıra yukarıda da belirtildiği gibi diğer umumi kayıtlar ve Tevrat da kaynak olarak kullanılmıştır ve P tarafından derlenmiştir.[13] Örneğin, 1 Tarihler 1-9 içindeki soyağaçları başta Tevrat'tan olmak üzere Yeşu kitabı gibi diğer kitaplardan alınmıştır.[13] Ayrıca Tarihler kitabında Zebur'dan, Yeşaya, Yeremya ve Hezekiel kitaplarından alıntılar bulunur.[13]

Tarihler kitabı, şu anda elde bulunmayan Tesniyesel tarihçilerin kullandığı çalışmaları da kullanmıştır.[13] Bunun en tipik örneği, 2 Tarihler 9:29'da geçen "Süleyman'ın yaptıkları"dır, ayrıca Şilolu Ahiya ve Bilici İddo gibi pek bilinmeyen peygamberlerden alıntılar da bulunur.[13] Bunların yanı sıra, Ahit'in diğer yerlerinde aktarılmayan fakat tarihsel ve arkeolojik olarak ispatlanan MÖ 10. yüzyılda Mısırlı Şişak'ın seferleri (2 Tarihler 12:2–4) ve Hezekiya'nın MÖ 8. yüzyılın sonlarında Asurluların saldırılarına karşı Kudüs'ün su kaynaklarını hazırlayıp koruduğuyla (2 Tarihler 32:2-4) ilgili bilgiler sunar.[14]

Samuel ve Krallar kitaplarıyla kıyaslandığında, Tarihler kitabı, diğer iki kitapta anlatılan dikkate değer bilgileri konu dışı bırakırken bazen bu diğer iki kitapta bulunmayan bazı bilgiler aktarır. Genelde, aynı hikâyeleri daha bir positif açıyla anlatır. Bunun nedeni, Samuel ve Krallar kitaplarının Yahudi tarihinin yenilgiler yaşanmış karanlık döneminde yazılması, Tarihler kitabının ise Filistin'de yeni bir Yahudi cemaati kurulmasından sonra eskiye nostalji olarak bakıldığı zamanlarda yazılmasına bağlanır. Uzmanlar hala hangi kitabın, Tarihler kitabının mı yoksa Samuel-Krallar kitaplarının mı daha güvenilir olduğu üzerinde tartışmaktadır.

Tarihler'de bulunan 20 konu ve konular altındaki 24 kısımda aktarılan bilgiler Ahit'in başka hiçbir yerinde bulunmamaktadır. Ayrıca, David'in kahramanlarında görüldüğü gibi daha çok insanın listesi sunulup Ahit sandığının Kiryat-Yearim'den Siyon Dağı'na taşınmasındaki gibi olaylar daha detaylıca aktarılmıştır. Tarihler kitabında ayrıca, David gibi önemli kişilerin demeçleri, Hezekiya'nın Pesah mektubu gibi tefhimler bulunur.

Kitapla ilgili ilginç bir konu ise, isimlerin ve deyişlerin eskiye kıyasla daha modern bir lisanla yazılmasıdır. Örneğin eskiden Gob olan yer için (2 Samuel 21:18) daha modern isim olan Gezer isminin kullanıldığı görülür (1 Tarihler 20:4)[15]

Ayrıca bakınız

Kaynakça

  1. ^ Harris, Stephen L., Understanding the Bible: 2nd Edition. Mayfield: Palo Alto. 1985. p. 188.
  2. ^ Lit., "body of things left on one side by itself"-Παραλειπομένων being a collective genitive, neuter, plural participle.
  3. ^ a b Recent Studies in Chronicles.
  4. ^ Catholic Encyclopedia 4 Eylül 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi..
  5. ^ Japhet, Sara, I & II Chronicles: A Commentary. Louisville: Westminster John Knox Press, 1993. p. 1.
  6. ^ Bava Batra 14b-15a
  7. ^ Tuell, Steven S. First and Second Chronicles. Louisville: John Knox Press, 2001. p. 158.
  8. ^ Beentjes, Pancratius C., "Tradition and transformation in the book of Chronicles" (Brill, 2008) 7 Kasım 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. p.3
  9. ^ History debated: the historical reliability of Chronicles in pre-critical and critical research, Kai Peltonen.
  10. ^ First and Second Chronicles 5 Kasım 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Paul K. Hooker, 12.
  11. ^ The Chronicler as historian, Matt Patrick Graham, Kenneth G. Hoglund, Steven L. McKenzie, Raymond B. Dillard, Society of Biblical Literature, p. 81.
  12. ^ Michael D. Coogan, A Brief Introduction to the Old Testament (New York: Oxford, 2009), 361
  13. ^ a b c d e Coogan, 2009. 361
  14. ^ Coogan, 2009. 362
  15. ^ The Bible Dictionary: Your Biblical Reference Book 5 Kasım 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Matthew George Easton, 134.

Bibliyografi

Dış bağlantılar

Tercümeler

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Eski Ahit</span> Kitâb-ı Mukaddesin ilk kısmı

Eski Ahit veya Eski Antlaşma, Kutsal Kitap'ın İbranice kaleme alınmış olan ilk kısmına Hristiyanların verdiği isimdir. Yahudilerin Tanah ve Müslümanların Tevrat ve Zebur olarak kabul ettikleri kitapları içinde barındırır. Kutsal Kitap'ın birinci yüzyılda Grekçe kaleme alınan yazılarına "Yeni Ahit" adı verildi. İnançlı Yahudilerce "Yeni Ahit" kabul edilmez. Toplam 39 bölümden oluşur. Eski Ahit; Tevrat, Tarihsel Kitaplar, Şiirsel Kitaplar, Peygamberlik Kitapları olarak 4 temel bölüme ayrılır.

<span class="mw-page-title-main">Kitâb-ı Mukaddes</span> Yahudiliğin ve Hristiyanlığın kutsal metinlerini oluşturan kitapların kanonik bir koleksiyonu

Kitâb-ı Mukaddes, Mukaddes Kitap veya Kutsal Kitap, Eski Ahit ve Yeni Ahit'i kapsayan, Hristiyan inanışının temelini oluşturan ve Hristiyanlarca kutsal sayılan kitaptır.

<span class="mw-page-title-main">Tanah</span> Yahudiliğin ana kutsal metinlerini oluşturan kitapların kanonik bir koleksiyonu

Tanah/Tanak, Yahudiliğin ana mukaddes metinlerini oluşturan kitapların kanonik bir koleksiyonudur. Hristiyanlar tarafından İbranice Mukaddes Kitap ya da Eski Ahit denir. Metinlerin neredeyse tamamı Kutsal İbranice ile yazılmış olup, ufak bir bölümü de Kutsal Aramiceyle yazılmıştır.

Mezmurlar Kitabı, popüler ismiyle Zebur, Tanah'ın üçüncü bölümü, Ketuvim'in ("Yazılar") ise ilk kitabı olan Yahudi kutsal kitabıdır. Kitabın "gökten indiricisi" olduğuna inanılan Kral Davud'a ithafen Davut'un Mezmurları da denir.

<span class="mw-page-title-main">Belgesel hipotez</span> Tevratın temellerini ve yapısını açıklayan hipotez

Belgesel hipotez veya Wellhausen hipotezi; Tevrat'ın, yani Musa'nın beş kitabının, birbirlerinden bağımsız, paralel ve tam hikâyelerden oluştuğunu ve redaktörler (düzenleyiciler) tarafından bir dizi düzenlemelerden geçtikten sonra son hâlini aldığını iddia eden hipotez. 1870'lerde geliştirilen hipotez Yahvist, Elohist, Tesniyeci ve Ruhbani kaynak olarak sınıflandırılan Kutsal Kitap Yazarlarının, çok tanrılı dinlerden gelen hikâyeleri düzenlemekten sorumlu olduğunu ifade eder ve metinlerdeki monoteist-politeist tutarsızlıkları bu durumun yansıması olarak değerlendirir.

Tesniyeci kaynak ya da kısaca D, Belgesel hipotez (BH)'e göre Tora'yı oluşturan dört kaynaktan biridir. Bu kaynak, Tora'da Tesniye kitabıyla sınırlıdır fakat benzer tema ve dil Tanah'ın Yeşu, Hakimler, Samuel ve Krallar kitaplarında da kullanılmaktadır. Bu adı geçen kitaplar dizisi din bilimadamlarınca Tesniyesel tarih olarak adlandırılır.

Krallar Kitabı, Kral David'in ölümünden Yekoniya'nın Babil'de esir düşmesine kadar geçen 400 yıllık sürede antik İsrail ve Yehuda krallıklarıyla ilgili hikâyeleri anlatır. Yeşu, Hâkimler ve Samuel kitaplarının bulunduğu bir dizi tarihsel kitabın sonuncusudur ve ana amacı Yahudi krallığın Babilliler tarafından neden yıkıldığını dini açıdan anlatmak ve sürgünden dönüşün temelini hazırlamaktı.

Yeşu Kitabı, Eski Ahit'in ve Tanah'ın altıncı kitabıdır. 24 konu başlığı içeren kitapta Kenan topraklarına giriş, Yeşu önderliğinde toprakların fethi ve paylaşımı ve bu topraklarda Tanrı'ya yapılan hizmet anlatılır.

Samuel kitapları, Yeşu, Hakimler ve Krallar kitaplarıyla birlikte Nevi'im'in İlk Peygamberler bölümünü oluşturur. Peygamberler aracılığıyla Tevrat'ı doğrulayıp onun açıklamasını yapar.

Yoel kitabı, Eski Ahit'in bir parçasıdır. Küçük peygamberler ya da kısaca Onikiler olarak bilinen on iki kehanet kitabından biridir. "Küçük" denmesinin sebebi, öneminin az olması değil, metnin kısalığıdır.

Ovadya kitabı, Tanah'ın kitaplarından biri olup Edom üzerine getirilen yargılama ve İsrail'in yeniden kuruluşunun kehanetlerini içerir. Metin, tek bir konudan ibaret olup 21 bap ihtiva eder; bu da Ovadya kitabını Tanah'ın en kısa kitabı yapmaktadır. Yahudilik ve Hristiyanlıkta kitabın, Asurlular döneminde yaşamış ve isminin anlamı Yehova'nın kulu veya Yehova'ya tapan olan peygamber Ovadya tarafından yazıldığına inanılır.

Hagay kitabı, Eski Ahit veya Tanah'ın, Küçük peygamberler veya "Onikiler" denen kitaplar dizisinde yer alır. İki konudan oluşan kısa bir kitaptır. Kitapta anlatılanların geçtiği tarih Tapınağın terar inşasından önce MÖ 520 civarıdır. Bu dönemde, Yahudilerin topraklarına dönmesine yardım eden Zerubbabel gibi Pers kralları yaşamıştır.

Malaki kitabı, Tanah'ta bulunan Neviim kitabının içindeki Oniki küçük peygamber dizisinin son kitabıdır. Hristiyan sıralamasında Yeni Ahit'ten önce gelen son kitabı dolayısıyla Eski Ahit'teki son peygamberi oluşturur.

Süleyman'ın Özdeyişleri kitabı, Tanah'taki Ketuvim'de bulunan bir kitaptır ve kısaca Özdeyişler veya Meseller olarak anılır. Orijinal İbranice'de kitabın adı "Süleyman'ın Meselleri" anlamına gelen "Mişle Şlomo"dur. Yunanca tercüme olan Septuagint (LXX)'te kitabın adı "paroimai paroimiae" ("Özdeyişler") ve Latince tercüme olan Vulgata'de "proverbia"dır.

Ağıtlar kitabı peygamber Yeremya tarafından şiirsel bir kitap olarak yazılan Tanah'ın Ketuvim kitabında bir metindir. MÖ 6. yüzyılda Kudüs ve Tapınağın yıkılmasına karşı tutulan yasla ilgilidir.

Ester kitabı, Tanah'ın Ketuvim kitabının içinde bulunan beş megiladan biridir. Ester kitabı bir Yahudi bayramı olan Purim'in kökenini oluşturur. Bayram sırasında metnin tamamı, ilki bayramın başladığı akşam ve diğeri ertesi sabah olmak üzere iki kere okunur.

Ezra kitabı, Tanah'ın Ketuvim kitabına bağlı bir metindir. Orijinalinde Nehemya kitabı ile birlikte yer alan bu metin Hristiyanlığın erken çağlarında iki kitap haline ayrılmıştır. Babil Sürgününün ardından İsrail topraklarına dönüşü konu alan kitap iki bölümden oluşur. İlk bölümde Büyük Kiros'un krallığının ilk yılında MÖ 538'de sürgünden ilk dönenlerin hikâyesini ve I. Darius'un krallığının altıncı yılında MÖ 515'te Kudüs Tapınağı'nın tamamlanıp hizmete açılmasını anlatır. İkinci bölümde ise Ezra'nın Kudüs'teki misyonu ve goylarla evlenip günaha giren Yahudileri günahlardan arındırmak için verdiği çabalar anlatılır. Nehemya kitabıyla birlikte Tanah'taki tarihi hikâyelerin sonuncusunu temsil eder.

Nehemya kitabı, Tanah'ın Ketuvim kitabında bulunan bir metindir. Büyük ölçüde birinci tekil kişinin anıları olarak aktarılır. Kitapta, Pers sarayı yetkilisi bir Yahudi olan Nehemya'nın Kudüs duvarlarını ördürttüğü, şehre olan bağlılığı ve şehir halkının Tanrı'nın kanunlarına olan bağlılığı anlatılır. Kitapta anlatılanlar MÖ 5. yüzyılın ikinci yarısında geçmektedir. Ezra kitabıyla birlikte, Tanah'taki tarihi metinlerin sonuncusunu oluşturmaktadır.

Kutsal İbranice veya klasik İbranice, İbranicenin arkaik bir formu olup, Akdeniz ile Şeria Nehri arasında kalan Kenan toprakları denen bölgede Semitik Kenan dillerinden biriydi. Ahit İbranicesi MÖ yaklaşık 10. yüzyıldan, İkinci Tapınak döneminin sonu olan MS 70 yılına kadar kullanılmıştır. Ahit İbranicesi en nihayetinde gelişip Mişna İbranicesine dönüştü ve bu dil MS 2. yüzyıla kadar devam etti. Tanah, sessiz harf iskeletinin ve Orta Çağ'da kullanılmaya başlanan sesli harf sisteminin geçirdiği evrelerin belgesel kanıtıdır. Ayrıca, kuzeydeki İsrail Krallığı ile güneydeki Yehuda Krallığı'ndaki lehçe farklılıkları da göze çarpmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">İbrani Kutsal Kitabı</span>

İbrani Kutsal Kitabı veya Tanah, Tevrat, Nevi'im ve Ketuvim de dahil olmak üzere İbranice kutsal metinlerin kanonik koleksiyonudur. Diğer kullanılan ismi olan Miqra(yani okunan) diye de geçer.Bu metinler neredeyse sadece Kutsal İbranicedir ve birkaç bölüm Kutsal Aramice olarak yazılmıştır.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.