İçeriğe atla

Tarih resmi

Pompeii'nin Son Günü (1833) tarihî resim türünün bir örneğidir.

Tarih resmi, 1667'de tarihçi, mimar ve Fransız klasizmi teorisyeni André Félibien tarafından oluşturulan türler hiyerarşisindeki "büyük türler" arasında yer alan resim türüdür.

Tanım

Tarih resmi, klasik tarihten, Hristiyan tarihinden, mitolojiden ve yakın geçmişteki olaylardan alınan konulara ilişkin sahnelerin, hikâye tarzında anlatıldığı resimlerdir. Bu tür resimlerde dinî, mitolojik, tarihî, edebî ya da alegorik konular işlenirdi. Resimlerde genel olarak hayata dair yorumlara ya da ahlakî veya entelektüel mesajlara yer verilirdi. Tarih resimlerinde sadece önemli olaylar değil, ressamın sosyal çevresi için belirli bir anlama sahip ikonografik olaylar (örneğin Amerikan tarihine ilişkin bir resimde bağımsızlık anlaşmasının imzalanışı) seçilirdi. Uygun görülen durumlarda, betimlenen olayın gerçekten gerçekleşmiş olması gerekmeyebilirdi. Ayrıca ressamlar, vermek istedikleri mesajları daha kolay resmetmek için, tarihî gerçekleri zaman zaman özgürce değiştirirlerdi.

Bu tür resimlerde tanrılar ve tanrıçalar insan ruhunun farklı yönlerini, dinsel figürler farklı fikirleri, tarih ise diyalektiği ya da fikir oyunlarını temsil ederdi. Uzun süre boyunca, özellikle Fransız Devrimi sırasında, tarih resimlerinde çıplak erkek kahramanlar resmedildi, ancak 19. yüzyılda bu eğilim zayıfladı.

Benjamin West, General Wolfe'nin Ölümü

18. yüzyılın sonuna kadar, tarih resmi çizen ressamlar, resmin konusu olan olayın ne zaman gerçekleştiğine bakmaksızın, resimdeki kişileri klasik kıyafetler içinde gösterdiler. 1770'te Benjamin West, General Wolfe'nin Ölümü isimli tablosunda güncel kıyafetleri kullandığında, pek çok kişi ressama klasik giysiler kullanması gerektiğini söyledi. III. George, olayın geçtiği anda insanların üzerinde bulunan kıyafetlerin kullanıldığı bu tabloyu satın almayı reddetti, ancak ressam yine de eleştirmenlerin ititrazlarını dinlemedi ve resimlerde tarihsel açıdan daha doğru bir stilin kullanılmaya başlamasını sağlamış oldu.

19. yüzyılın ortalarında, tarih resmi türünün ve bu türde eser veren ressamların taklit edildiği tarihselcilik akımı ortaya çıktı.

19. yüzyıldaki bir başka gelişme ise, tarih resmi türünün günlük yaşam resmi türüyle harmanlanması, yani günlük yaşama ait sahnelerin bu tür dahilinde çizilmesi oldu. Büyük toplumsal öneme sahip sahnelerin betimlenmesinin yanı sıra, önemli ya da sıradan kişilerin günlük yaşamına ait sahnelerin tarihsel bir arka plan ile betimlendiği resimler de yapılmaya başladı. Bu tür resimleri çizen ressamlar zaman zaman resimlerde toplumsal olayların üzerinden ahlakî mesajlar da vermeye çalıştı. Bu ressamlar, günlük hayata ilişkin tablolar içindeki mesajların halka daha kolay ulaştırıldığını düşünüyordu. Onlara göre birinin savaş alanında kahramanca ölmesini resimlemek yerine, aile hayatına dair bir sahneyi betimlemek, verilmek istenen dersin halka ulaşmasını kolaylaştırıyordu.

Tarih ressamı

Jacques-Louis David'in Horas Kardeşlerin Yemini (1784) tablosunda, tarihî bir olay dramatize edilir.

Tarih ressamı kavramı, tarih motifli resimler çizen ressamların yanı sıra, insan figürlerinin büyük boyutlarda betimlendiği, konusunu Yunan ve Roma tarihinden ve efsanelerinden, yazılı tarihteki büyük olaylardan, büyük edebi eserlerde geçen çeşitli sahnelerden ya da geçmişteki hükümdarların hayatlarındaki meşhur olaylardan alan resimler çizen ressamlar için de kullanıldı. Bu tür resimlerde genelde kahramanca bir hareket ya da acı çekiş anı, klasik pozlarla anlatılırdı.

Etkileri

Tarih resmi türü 19. yüzyılda birçok ülkedeki akademilerde, özellikle de Fransız Devrimi'nin ardından Fransa'da ortaya çıkan akademik resim türünün baskın formu oldu. Bu yüzden, daha sonraki sanat akımlarının da hedefi haline geldi. İzlenimciler tüm tarihî konuları ve tabloları reddettiler. Diğer ülkelerdeki bazı akımlara mensup ressamlar, örneğin İngiltere'deki Ön-Raffaelocular, resimlerinde klasik konular yerine ulusal edebiyatı ve mitleri kullandılar. 20. yüzyılın başlarında, bir taraftan akademilerdeki ressamlar Nausicaa gibi mitolojik konuları içeren resimler çizerken diğer taraftan akademiyi terk edenler doğal ışık şartlarındaki sıradan konular hakkında duygusal resimler çiziyorlardı.

Ayrıca bakınız

  • Akademik sanat
  • Klasizm
  • Neoklasizm
  • Tür

Kaynakça

  • Genel bilgi: Ayers, William, editör, Picturing History: American Painting 1770-1903, ISBN 0-8478-1745-8

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Diego Velázquez</span> İspanyol ressam (1599-1660)

Diego Rodríguez de Silva y Velázquez, İspanyol ressamdır.

Édouard Manet, Fransız ressam. 19. yüzyılda modern hayatı konu alan resimler yapmaya başlamış ilk ressamlardandır. Manet, gerçekçilik akımından izlenimciliğe geçişte önemli bir rol oynadı. İlk dönem başyapıtlarından Kırda Öğle Yemeği ve Olympia, kendisinden genç ressamlara esin kaynağı oldu. Daha sonraki yıllarda ise o ressamlar izlenimciliğin en önemli isimleri oldular. Günümüzde, bu iki resim, modern sanatın başlangıcı kabul edilir.

<span class="mw-page-title-main">Johannes Vermeer</span> Hollandalı ressam (1632-1675)

Johannes ya da Jan Vermeer. Evlerin içindeki gündelik hayatı betimlediği tablolarıyla tanınan Hollandalı Barok ressam.

<span class="mw-page-title-main">William-Adolphe Bouguereau</span>

William-Adolphe Bouguereau Fransız akademik ressamıydı. Klasik konuların modern yorumlarını kadın vücudunu vurgulayarak resim yaptı. Gerçekçi tür resimlerinde mitolojik konuları kullandı.

<span class="mw-page-title-main">Edgar Degas</span> Fransız ressam (1834-1917)

Edgar Degas, tam adı Hilaire-Germain-Edgar Degas olan, Fransız ressam, heykeltıraş ve çizer. İzlenimcilik akımının kurucularından biri kabul edilse de ressam bu terimi reddedip gerçekçi olarak tanınmayı tercih ettiğini açıklamıştır. Tekniği başarılı bir ressam olan Degas, daha çok dans temalı resimleri ile tanındı. Çalışmalarının yarısından fazlası dansçılarla ilgiliydi. Bu çalışmaları aynı zamanda onun hareketin betimlemesindeki ustalığını gösteriyordu. Dans kadar at yarışları ve çıplak kadınlar çizmekte de başarılıydı. Portreleri de sanat tarihinin en başarılılarından kabul edilir.

<span class="mw-page-title-main">Théodore Géricault</span> Fransız ressam (1791 – 1824)

Théodore Géricault, özellikle Medusa'nın Salı isimli tablosuyla tanınan Fransız ressam ve taş baskı sanatçısıdır. Romantik akımın önderlerinden biridir.

<span class="mw-page-title-main">Antoine-Jean Gros</span> Fransız ressam (1771 – 1835)

Baron Antoine-Jean Gros, Fransız ressamdı.

Giovanni Battista Tiepolo, bilinen diğer adlarıyla Gianbattista veya Giambattista Tiepolo, Venedikli ressam ve baskı sanatçısıydı. Tiepolo, Venedikli fresk ressamlarının son "büyük ustası" olarak gösterilir. Gayet çok sayıda eser bırakmış ve sadece İtalya'da değil Almanya ve İspanya'da da çalışmıştır.

<i>Çıplak Maya</i> İspanyol ressam Francisco de Goyanın 1790 ile 1800 yılları arasında tamamladığı tahmin edilen tablosu

Çıplak Maya ya da Çıplak Maja, İspanyol ressam Francisco de Goya'nın 1790 ile 1800 yılları arasında tamamladığı tahmin edilen tablosudur. Eser şu anda Madrid'deki Prado Müzesi'nde sergilenmektedir. Ressam bu tabloyu, İspanyol engizisyonunun çıplak kadın resimlerinin yapılmasını yasakladığı bir dönemde, İspanya başbakanı Manuel de Godoy'un isteği üzerine yaptı. Resim, Godoy'un koleksiyonuna 12 Kasım 1800 tarihinde katıldı.

<span class="mw-page-title-main">Jan Steen</span> Hollandalı ressam (1626-1679)

Jan Havickszoon Steen, Hollanda Altın Çağı olarak isimlendirilen dönemde yaşamış, Hollandalı janr ressamıydı. Eserlerinin karakteristik özellikleri psikolojik derinlik, mizahi öğeler ve aşırı renk kullanımıdır.

Tür resmi ya da janr resmi ya da genre resmi ya da günlük yaşam resmi, ressamların belli bir daldaki ya da türdeki konuları özellikle de günlük yaşamdan kareleri çizdikleri resimlere verilen isim. Bu türün sanatçıları pazar yerlerinden, ev içlerinden, meyhanelerden, partilerden ve sokaklardan insan manzaraları betimlediler. Tablolar ressamına göre gerçekçi, hayal ürünü ya da romantik olabiliyordu.

<i>Fırtına</i> (tablo)

Fırtına, İtalyan ressam Giorgione'nin 1506 - 1508 tarihleri arasında yaptığı Rönesans tablosu. Venedikli bir soylu olan Gabriele Vendramin tarafından sipariş edilen eser, şu anda Venedik'teki Gallerie dell'Accademia'da sergilenmektedir. Tablo, ressamın ilk resmi olarak bilinir.

Giorgione, gerçek adı Giorgio Barbarelli da Castelfranco olan, Yüksek Rönesans akımına yön veren İtalyan ressam. Bugün kesin olarak ona mal edilen sadece altı tablo bulunmasına rağmen Giorgione, erişilmez şiirsellikteki eserleriyle bilinir. Kimliği ve eserleri hakkındaki bilinmezlik onu Avrupa resim tarihinin en gizemli ressamlarından biri yapmıştır.

<span class="mw-page-title-main">William Etty</span>

William Etty, nü tablolarıyla tanınan İngiliz ressam.

<span class="mw-page-title-main">Jean-Baptiste Vanmour</span>

Jean-Baptiste Vanmour veya diğer kullanımıyla Jean-Baptiste van Mour, tür resimleri, portreleri ve tarihsel yapıları konu alan resimleriyle tanınan Flaman asıllı Fransız ressam.

<i>İki Müzisyen Kız</i>

İki Müzisyen Kız, Osman Hamdi Bey'in 1880 yılında tamamladığı tablosudur.

<i>Veduta</i>

Veduta bir şehir manzarasının ileri derecede detaylı ve genelde büyük ölçülerde resim ya da gravür olarak çizilmiş görüntüsünden oluşan peyzaj türü. Veduta ressamlarına İtalyancada vedustisti denir.

<span class="mw-page-title-main">Hollanda Altın Çağı resmi</span>

Hollanda Altın Çağ resmi, Hollanda'nın bağımsızlığı için (1568-1648) arası yapılan Seksen Yıl Savaşlarında ve sonrasındaki kabaca 17 yüzyıla yayılan Hollanda tarihindeki bir dönemin, Hollanda Altın Çağı'ının resim dönemidir.

<span class="mw-page-title-main">Salvator Rosa</span>

Salvator Rosa (1615-1673) bugün en çok, romantikleştirilmiş manzaraları ve genellikle karanlık ve evcilleşmemiş doğada geçen tarih resimleri, 17. yüzyıldan 19. yüzyılın başlarına kadar önemli bir etki yaratan bir İtalyan Barok ressamı olarak bilinir. Hayatı boyunca en ünlü ressamlar arasında yer almış, gösterişli kişiliği ile tanınan ve aynı zamanda başarılı bir şair, hicivci, oyuncu, müzisyen ve matbaacı olarak kabul edilmiştir. Napoli, Roma ve Floransa'da aktifti ve zaman zaman şehirler arasında taşınmak zorunda kaldı, çünkü kostik hicivleri ona günün sanatsal ve entelektüel çevrelerinde düşman kazandı. Bir tarih ressamı olarak, diğer sanatçılar tarafından nadiren ele alınan İncil, mitoloji ve filozofların yaşamlarından genellikle belirsiz ve ezoterik konular seçti. Ayrıca savaş sahneleri, alegoriler, büyücülük sahneleri ve birçok otoportre üretti. Bununla birlikte, "yüce" doğayı betimleyen orijinal manzaraları için en çok saygı görmektedir: genellikle vahşi ve düşmanca, zaman zaman onları dolduran insanları doğanın daha büyük aleminde marjinal olarak gösterir. Bunlar, Claude Lorrain'in "pitoresk" klasik görüşlerinin ve romantik manzara prototiplerinin tam antiteziydi. Bazı eleştirmenler, bir ressam olarak teknik becerilerinin ve işçiliğinin her zaman onun gerçekten yenilikçi ve orijinal vizyonlarına eşit olmadığını belirtti. Bununla birlikte, bu kısmen, gençliğinde (1630'larda) maddi kazanç peşinde koşarak aceleyle ürettiği çok sayıda tuval, Rosa'nın sonraki yıllarında nefret ettiği ve kendisinden uzaklaştığı tablolar ve ayrıca ölümünden sonra özlenen resimlerden kaynaklanmaktadır. atfedilen resimler.

<span class="mw-page-title-main">Tür sanatı</span>

Tür sanatı, pazarlar, ev ortamları, iç mekanlar, partiler, han manzaraları, iş ve sokak ortamları gibi gündelik hayattan yerlerin veya olayların çeşitli ortamlardaki resimli temsilidir. Bu tür temsiller gerçekçi, hayal ürünü veya sanatçı tarafından romantikleştirilmiş olabilir. "Tür sanatı" teriminin bazı çeşitleri, "tür resmi", "tür baskıları", "tür fotoğrafları" vb. gibi görsel eserin araç veya türünü belirtir.