Sivas, Türkiye'nin İç Anadolu Bölgesi'nde yer alan bir ilidir. Sivas ili, ticaret yolları üzerinde olduğu için, Selçuklu Hanedanı döneminde tüccarların ziyaret ettiği bir merkez haline gelmiştir. Türkiye'de Konya'dan sonra en çok Selçuklu eserinin bulunduğu il Sivas'tır. 13. yüzyıla ait Gök Medrese, Çifte Minareli Medrese ve Mavi Medreseleri çini sanatı açısından mutlaka görülmeye değer yerlerdir. Ulu Camii ise 1100 yılında inşa edilmiştir. Ayrıca Sivas, Türkiye'nin yüzölçümü açısından en büyük ikinci ilidir.
Kozan, Adana ilinin bir ilçesidir. Adana ovasının Yukarı Ova denilen kısmında düz arazinin tepelik bölgeye geçtiği kesimde kurulmuş olup, il merkezine uzaklığı 73 km'dir. İlçe kuzeyde Kayseri, Yahyalı, Feke, Saimbeyli; doğuda Osmaniye, Kadirli; güneyde Ceyhan, İmamoğlu; Batıda Aladağ ilçeleriyle çevrilmiştir. İlçenin yüzölçümü 1690 km²'dir. Adana'nın iki büyük ilçesinden birisidir. Ayrıca Adana İl Sınırları içindeki en geniş ilçe durumundadır. Tarih boyunca önemli bir yerleşim olan Kozan Kilikya Ermeni Krallığı'nın başkentliğini yapmış olup Osmanlı Dönemi ve Cumhuriyet Dönemindeyse 1926'ya kadar vilayetlik yapmıştır. Ancak 1926'da bazı milletvekilleri yüzünden vilayetliği lağvedilmiştir. Ayrıca vilayetken Fevzi Çakmak'ı TBMM'ye milletvekili olarak göndermiştir.
Silah veya teçhizat, canlıların diğer canlılara karşı savunma veya saldırı amacıyla kullandığı her türlü araç. Silahlar, bıçak ve kılıç gibi kesici araçlardan, top ve tüfek gibi patlayıcı araçlara kadar çok geniş bir yelpazede yer alırlar.
Feke, Adana ilinin bir ilçesidir. Adana'ya 122 km uzaklıkta olup deniz seviyesinden 620 m yüksekliktedir.
Serinhisar, Denizli ilinin bir ilçesidir.
Kaman, Kırşehir iline bağlı bir ilçedir.
Devrek, Zonguldak ilinin bir ilçesidir. Türkiye'nin kuzeyinde, Karadeniz Bölgesi'nin Batı Karadeniz Bölümü'nde yer almaktadır. Yüzölçümü 934 km²'dir. İlçe ba
Yatağan, Denizli'nin Serinhisar ilçesine bağlı bir mahalle.
Bıçak, keskin ağızlı el aletidir. İşlevine, icrasında kullanıldığı iş ya da hobiye göre farklı biçimleri bulunmaktadır.
Kılıç, tarih boyunca birçok uygarlık tarafından kullanılmış, metal veya başka malzemelerden yapılmış çeşitli boyutlarda olabilen, keskin kenarlı, sivri uçlu, delici ve kesici olan ateşsiz silahtır. Bazı kaynaklara göre kılıç, modern ateşsiz silahların atasıdır. Tarih boyunca birçok uygarlık kendi kültürlerine özgü kılıçlar yapmıştır. Bunlara örnek olarak, Romalılar tarafından kullanılan gladius, Japonlara özgü katana ve Türklere özgü yatağan sayılabilir.
Alaman, Sivas ilinin Şarkışla ilçesine bağlı bir köydür.
Türk halk müziği çalgıları, geçmişten günümüze Türk halk müziğinde kullanılan enstrümanlardır. Bu çalgılar telli, nefesli ve vurmalı olmak üzere üç ana başlıkta incelenmektedir.
Âşık, Anadolu, Güney Kafkasya ve İran'da sürdürülen, genellikle bağlama veya başka bir telli müzik aleti eşliğinde söylenen sözlü halk müziği geleneğini icra eden kişidir. Aşıklık geleneği, Türk kökenli ve Türkler arasında yaygın olan Anadolu, Ortadoğu ve Orta Asya'ya özgü bir halk şairliği türüdür. Türkçe "Ozan" kavramı ile de ifade edilir.
Yatağan, 16. yüzyılda yaygınlaşan bir Türk kılıcı. Bilinen ilk yatağanlardan biri Ahmet Tekelû ustanın Kanuni Sultan Süleyman için yaptığı işlemeli yatağandır. Bu kılıç New York Metropolitan Müzesi'nde sergilenmektedir. Yatağan, saldırma türünde bir Türk kılıcıdır. Yatağan kılıcı, günümüzde de Serinhisar, Denizli'de üretilmeye devam edilmektedir.
Varsaklar, Kozan ilçesine bağlı bir mahalledir.
Kozan Sancağı, ilk olarak 1519-1540 yılları arasında Osmanlı Tahrir Defterlerinde kayıt altında gözükmüştür. 1700'lü yıllarından başından itibaren 1865 yılına kadar bölgede Kozanoğulları Türkmen beyleri hüküm sürmüştür. İlk olarak Feke kazasının Belenköy yöresini kontrol altına alan Kozanoğulları kısa sürede tüm sancağı hakimiyetleri altına almışlardır. Ancak 1865 yılında, Derviş Paşa ve Cevdet Paşa'nın kumandasındaki Fırka-i İslahiye ordusunun müdahalesi sonucu sancak yeniden Osmanlı hakimiyetine girmiştir. Sancak kuruluşundan yıkılışına kadar Adana Eyaleti'nin bir sancağı olmuştur. Sancak, Osmanlı'nın yıkılışına kadar devam etmiş, yıkıldıktan sonra Türkiye Cumhuriyeti'nin yeni idari birim düzenlemeleriyle birlikte 1926'ya kadar il olarak kalmıştır. 1926'da Adana'ya bağlı bir ilçe konumuna getirilmiştir.
Varsaklar, adını Varsak adlı bir Türkmen beyinden alan, geçmişte Tarsus Sancağı'nde, güney Anadolu'da Mersin iline bağlı Tarsus ilçesinde ve Adana ile Osmaniye illerinde,Tunceli (Nazimiye) Aydın ve Kayseri'de yaşayan Türkmenlerdir. 14. yüzyıla ait bir Memlûk (Devletü't-Turkiyye) kaynağında Tarsus Türkmenleri tabiri kullanılan Varsaklar Oğuz (Türkmen) boylarından biri olarak zikredilmiştir. 14-15. yüzyıllarda büyük bir kısmı Tarsus'un kuzeybatı ve Silifke'nin kuzeydoğusundaki dağlık bölgede olmak üzere, bir kısmı da Taş-İli'nde yaşamaktaydı. 16. yüzyılda büyük kısmı Çukurova ve Konya Ovalarına iskan edilmiştir.
Laz bıçağı veya Karadeniz yatağanı, Kafkasya ve Türkiye'ye özgü bir kılıç türüdür. Kılıcın toplam uzunluğu 71 ve 81 santimetre arasında değişmektedir. Bıçak ağzı ise 56 santimetre uzunluğundadır. Kılıç kalınlığı yaklaşık 1.2 santimetredir. Tarih boyunca kıyı akıncıları, korsanlar ve kaçakçılar tarafından kullanılmıştır. Laz bıçağı, en çok 1850 ve 1900'lü yıllar arasında üretilmiştir. Kökeninin Türkiye'nin kuzeydoğu bölgesi olduğu düşünülmektedir.
Bu kılıçlar, Avrasya bozkırlarının Türk göçebeleri tarafından öncelikle 8. ve 14. yüzyıllar arasında kullanıldı. Bu türden kaydedilen en eski kılıçlardan biri, Romanya'da 7. yüzyılın ortalarına tarihlenen bir Avar mezarında bulunmuştur. Boyut ve kabzada küçük farklılıklar olmasına rağmen, bunlar 5 yüzyıl boyunca tasarımda yeterince yaygındır ki, başka bir bağlam olmadan keşfedildiklerinde tek tek bıçakların tarihlendirilmesi zordur. Bununla birlikte, bu kılıçlar muhtemelen çeşitli Çin kılıçları gibi başkaları tarafından kullanılan kılıçlardan etkilenmişti.
Japon mutfak bıçağı, yiyecek hazırlamak için kullanılan bir tür mutfak bıçağıdır. Bu bıçaklar birçok farklı çeşitte gelir ve genellikle geleneksel Japon demircilik teknikleri kullanılarak yapılır. Paslanmaz çelikten veya Japon kılıçları yapmak için kullanılan çelikle aynı tür olan haganeden yapılabilirler. Çoğu bıçak, bileşik kelimelerde hōchō (包丁/庖丁) veya -bōchō varyasyonu olarak adlandırılır ancak -kiri gibi başka isimlere de sahip olabilir. Japon bıçağı tasarımlarını sap, bıçak bileme, çelik ve yapı olmak üzere ayırt etmek için kullanılan dört genel kategori bulunmaktadır.
