Sicilya Emirliği, 10. ve 11. yüzyılda 107 yıl süreyle Sicilya adasında hüküm sürmüş olan Müslüman bir devletti. Başkenti bu dönemde Müslüman dünyasının önemli bir kültürel ve politik merkezi haline gelen Palermo idi.
Mansur veya El-Mansur Nasrillah veya Arapça tam adıyla Ebu Tahir İsmail Mansur bi-Nasrillah, 18 Mayıs 946 – 19 Mart 953 arasında Fatımi Devleti halifesi.
Güney İtalya'da Müslümanların tarihi, 7. yüzyılda Kuzey Afrika'da gelişmiş olan Arap-Berber asıllı Müslümanların İtalya'nın Akdeniz adaları ve İtalya yarımadasının özellikle güneyini ellerine geçirip buraların Müslümanlar tarafından idare edilmesi ve bu süreçte söz konusuydu. Güney İtalya'da Müslümanların tarihi, yerel halkın bir kısmının Müslüman olması sürecini de ele almaktadır.
Doğu Roma-Norman savaşları, Doğu Roma İmparatorluğu ile Normanlar arasında yaklaşık 1050 yılından 1185 yılına kadar yapılan çok sayıda çarpışmayı anlatır. Savaşların sonunda iki taraf da birbirine kesin üstünlük sağlayamayacak ve güçten düşecektir. Doğu Roma İmparatorluğu Anadolu bölgesine doğru egemenliğini genişleterek ilerleyen Türk kavimlerinin saldırıları sonucu güçten düşecek, Normanların ve özellikle Hauteville ailesinin Sicilya Krallığındaki egemenliği ise Hohenstaufen Hanedanı tarafından devrilecektir.
El-Efdâl Şehinşâh veya uzun ismi ile El-Melik el-Efdâl ibn Bedr el-Cemâli Şehenşâh ve Latince: Lavendalius/Elafdalio; 1066, Akka - 11 Aralık 1121, Kahire), 1094-1121 döneminde Fâtımîler Hâlifeliği'nin veziri.
Zahir veya Ali Az-Zahir Billah veya tam künyesi: Ebū'l Hasan aẓ-Zāhir Billāh Alī bin El-Hākim. . 1021-1036 döneminde Fatimiler Halifeliği yedinci halifesi.
II. Rugerro – Sicilya Kralı, Sicilya Kontu I. Rugerro'nun oğlu, kardeşi Sicilya Kontu Simone'nin ardılı. Hükümdarlığına Sicilya Kontu olarak 1105 yılında başladı, 1127 yılında Puglia ve Calabria Dükü oldu ve 1130 yılında Sicilya Kralı oldu. 58 yaşında öldüğünde, Rugerro Güney İtalya'nın Normanlar tarafından fethini tamamlamış, İtalyan Normanları güçlü merkezi bir hükamdarlık altında birleştirmeyi başarmıştı.
I. Rugerro, lakabı Rugerro Bosso ve Büyük Kont, 1071 ile 1101 yılları arasında ilk Sicilya Kontluğu yapmış Norman aristokrat. Hauteville ailesi mensubudur ve 1194 yılına kadar erkek vârisleri Sicilya'yı yönetmiştir.
780-1180 yılları arasında Bizans İmparatorluğu ile Abbâsî ve Fâtımî halifelikleri, Irak, Filistin, Suriye, Anadolu ve Güney İtalya bölgelerinde Doğu Akdeniz'de üstünlük sağlamak için bir dizi muharebede savaşmışlardır. Belirsiz ve yavaş sınır savaşları sonrasında, 10. yüzyılın sonu ve 11. yüzyılın başlarında neredeyse kesintisiz Bizans zaferleri dizisi, üç Bizans imparatorunun, yani II. Nikiforos, I. İoannis ve nihayet II. Basileios'un, başarısız Herakleios Hanedanı yönetiminde 7. yüzyıl Arap-Bizans savaşları sırasında İslam'ın yayılışı ile kaybedilen toprakları tekrar ele geçirmelerine neden oldu.
Şibhüddevle Ebû Kâmil Nasr, Mirdasoğulları hanedanından Halep Emirliği'nin 1029 ile 1038 arasındaki ikinci emiri.
868 tarihli Siraküza Kuşatması, Sicilya'nın fethi sırasında Bizans İmparatorluğu'na ait olan Siraküza'ya karşı Ağlebiler tarafından gerçekleştirildi. Kuşatma sırasında Ağlebiler, kentin yardımına gelen Bizans donanmasını bozguna uğrattı. Kuşatma şehri ele geçiremediği için Araplar inzivaya çekilmeden önce çevredeki kırsal bölge halkını yağmalamaya başladı. On yıl sonra, Ağlebiler 877-878 kuşatmasından sonra nihayet şehri fethettiler.
Rometta Kuşatması, Sicilya'nın fethini tamamlamak için Fâtımîler adına kuzeydoğu Sicilya'daki Bizans şehri Rometta'nın Kelbîler tarafından kuşatılmasıydı.
Dubrovnik Kuşatması ya da Ragusa Kuşatması (866-868), Ağlebîler ve Bari Emirliği tarafından Ragusa şehrinin 866 yılında denizden kuşatılması ile başlayan, ancak 868'de Bizans filosunun yaklaşmasıyla kaldırılan, on beş ay devam eden bir kuşatmadır. Kuşatmanın başarısızlığı, yeni Bizans imparatoru I. Basil'in uyguladığı saldırgan batı politikasının ilk sonuçlarından biridir. Kuşatma sonrasında, Bizans otoritesinin Dalmaçya kıyısında yeniden kurulması, Batı Balkanlar'daki Slavların Hıristiyanlaştırılması ve birkaç yıl içinde ise Bizans'ın Güney İtalya'da yeniden varlığı sağlandı.
827-828 yıllarındaki Siraküza Kuşatması, Ağlebiler'in o zamanlar bir Bizans bölgesi olan Sicilya'daki Siraküza şehrini fethetmeye yönelik ilk girişimidir. Ağlebi ordusu, görünüşte asi Bizans generali Euphemius'u desteklemek için Sicilya'ya fethe çıkmadan sadece aylar önce gelmişti. Yerel güçleri mağlup edip Mazara kalesini aldıktan sonra Roma ve Bizans egemenliği altındaki adanın başkenti Siraküza'ya yürüdüler. Kuşatma 827–828 kışı boyunca ve yaza kadar sürdü, bu sırada kuşatma yiyecek eksikliğine sebep olan ve komutanları Esed ibn el-Furat'ın hayatına mal olan bir salgın patlak verdi. Bizans takviyeleri karşısında, yeni Arap lider Muhammed ibn Abi'l-Jawari, kuşatmayı bırakarak adanın ellerinde kalan güneybatı kısmına çekildi. Oradan, 877-878'de başka bir uzun kuşatmadan sonra Siraküza'nin düşmesine yol açan Sicilya'nın fethini sürdürdüler ve 902'de Taormina'nın düşüşüyle sonuçlandı.
Mançutekin Fâtımî Halifesi Azîz'in askeri bir kölesiydi (Gulam). Türk kökenlidir, Azîz yönetiminde önde gelen Fatımi generallerinden biri oldu, Suriye'de Hamdaniler ve Bizanslılara karşı savaşmıştır. Hâkim'in ilk yıllarında Berberilerin hakim olduğu rejime başkaldırdı, ancak yenildi ve esaret altında öldü.
Bakcur, önce Halep Hamdanilerine ve daha sonra Mısır Fâtımîlerine hizmet eden bir Çerkes asker kölesi idi. 975'te Halep'in kontrolünü ele geçirdi ve yasal Hamdani hükümdarı Sa'düd Devle'in geri geldiği 977 yılına kadar yönetti. 983 yılında Humus valiliğinde Fâtımîlerin yanına giderek Halep'e saldırdı Bizans birliklerinin müdahalesi ile mağlup oldu. Bakcur, 988 yılına kadar Fâtımîler adına Şam valisi oldu. 991'de Halep'i ele geçirmek için son bir girişimde bulundu ancak gene Bizans yardımı ile yine mağlup olan. Bakcur, Sa'düd Devle tarafından yakalandı ve idam edildi.
İftikar el-Devle 1099 kuşatması sırasında Kudüs'ün Fâtımî valisiydi. 15 Temmuz'da Davut Kulesi'nde Kudüs'ü Raymond de Saint-Gilles'e teslim etti ve korumasıyla birlikte şehir dışına çıkarıldı.
Boğazlar Muharebesi 965'in başlarında Bizans İmparatorluğu filoları ile Fâtımîler arasında Messina Boğazı'nda çatışmadır. Büyük bir Fâtımî zaferi ve İmparator II. Nikiforos'un Sicilya'yı Fâtımîlerden geri alma girişiminin nihai çöküşüyle sonuçlandı.
Hasaniler diğer adıyla Benî Hasan, İslam Peygamberi Muhammed bin Abdullah'ın torunu olan Hasan ibn Ali'nin soyundan gelenlerdir. Ali ibn Abi Talib'in soyundan gelenler anlamına gelen Alidler'in bir koludur ve eşrafın en önemli iki kolundan biridir diğeri, Hasan'ın kardeşi Hüseyin'in soyundan gelen Hüseyinoğullarıdır.
Ebü'l-Fevâris Ahmed bin Ali el-İhşîd, 968-969 yılları arasında Mısır, Suriye ve Hicaz'ı yöneten İhşidî hanedanının özerk hükümdarlarının sonuncusudur. Ancak çocuktu ve fiilen hükümdarlık yapmamış, önce vezir Cafer bin Furat'ın, sonra da amcası Ebü'l-Hasan bin Ubeydullah bin Toğaç'ın himayesi altında bulunmuştur. Saltanatı, 969 yazında Fatımiler'in Mısır'ı fethetmesiyle son bulmuştur.