Tahtib

Tahtib (Mısır Arapçası: تحطيب, romanlaştırılmış: taḥṭīb), orijinal olarak fan a'nazaha wa-tahtib ("sopa kullanarak dürüst ve dürüst olma sanatı") adlı geleneksel bir sopayla dövüş sanatı için kullanılan terimdir. Tahtib'in orijinal dövüş versiyonu daha sonra tahta bir sopayla Mısır halk dansına dönüştü. İngilizcede genellikle "sopa dansı", "baton dansı", "sopa dansı oyunu" veya müzik eşliğinde ritüel sahte dövüş olarak tanımlanır. Günümüzde tahtib kelimesi hem dövüş uygulamalarını hem de performans sanatını kapsamaktadır. Bugün esas olarak Yukarı Mısır'da uygulanmaktadır. Tahtib, El-Uksur ve Asvan'da turistler için düzenli olarak yapılır.

Tahtib'de kullanılan sopanın uzunluğu yaklaşık bir buçuk metredir ve asa, asaya, assaya veya nabboot olarak adlandırılır. Çoğu zaman, havanın yer değiştirmesinin yüksek sesle fark edilebileceği bir hızla, vücut boyunca büyük sekiz figürü desenlerinde savrulur.

Tahtib'in en eski izleri, Kahire'nin güneybatı banliyölerinde bulunan, Eski Krallık dönemine ait geniş bir nekropol olan Abusir arkeolojik alanında bulunan gravürlerde bulundu. Sahure Piramidi'ndeki bazı kabartmalarda (V hanedanı, MÖ 2500 civarı); resimler ve açıklayıcı altyazılar, sopalarla yapılan askeri eğitim gibi görünen tasvirlerinde özellikle kesin ve doğrudur. Okçuluk ve güreşle birlikte Tahtib, o zamanlar askerlere öğretilen üç savaş disiplini arasında yer alıyordu.

Minya kasabası yakınlarındaki Beni Hassan nekropolünün (XI-XII Hanedanları, MÖ 1900 – 1700) 35 mezarından üçünde tahtib sahnelerini gösteren gravürler bulunmaktadır. Benzer gravürler, Minya'nın yaklaşık 60 km güneyinde bulunan Tell el Amarna (XVIII Hanedanı, MÖ 1350) arkeolojik sit alanında da görülebilir. Tahtib maçları, askeri eğitim rolünün yanı sıra köylüler ve çiftçiler arasında da popülerdi. Tahtib'in şenlikli temsilinin ilk kanıtı, Luksor ve Saqqara duvarlarındaki oymaların gösterdiği gibi, yalnızca Yeni İmparatorluk'ta (MÖ 1500 - 1000) görülebilir. düğünlerde ve kutlamalarda erkekler tarafından. Tahtibin bu sivil bağlamda bir oyun veya performans sanatı olarak geliştiğine inanılmaktadır.

Hırçın muadili gibi, tahtib'in dans formu da başlangıçta erkekler tarafından icra ediliyordu, fakat daha sonra kadın versiyonları geliştirildi. Kadınlar bir biçimde erkek gibi giyinir ve erkekleri taklit eder. Başka bir kadın varyantı, cilveli ve daha az saldırganlıkla gerçekleştirilir. İkincisi, ra's el assaya (sopanın dansı) olarak adlandırılır ve kabare veya Raqs sharqi performanslarına dahil edilir. Bu dans için kullanılan sopa genellikle daha hafiftir ve bir ucu baston gibi çengellidir. Genellikle metalik renkli varak veya payetlerle süslenir. Kostüm basit bir baladi elbisesi. Performanslar arasında bastonun baş, kalça veya omuz üzerinde dengelenmesi yer alır.

Tahtib'de müzik tabl (bas davul) ve mizmar (halk obua) özelliklerine sahiptir. Sağ el, ritmin kalp atışını yönlendiren dum'u (davulun merkezine vurmanın derin sesi) vurmak için kancalı başlı daha ağır bir sopa kullanırken, sol el, üretmek için bir anahtar olarak hafif bir dal kullanır. hızlı-ateşli staccato "taks" (davulun kenarına vurulduğunda çıkan yüksek ses).

Modern tahtib, tahtibin kaynaklarını bir dövüş sanatı olarak yeniden keşfetme ve teknikleri kodlayarak ve yapısal olarak öğreterek onları bir dövüş pratiği olarak zenginleştirme girişimidir. Geleneksel tahtib'te olduğu gibi, vücudun en kırılgan ve savunmasız kısmı olarak kabul edildiğinden, ana hedef rakibin başıdır. Sonuç olarak teknikler, rakibin kafasına ulaşırken kişinin kendi kafasını koruması etrafında döner. Zafer, ya başa tek bir temiz dokunuşla ya da vücuda üç dokunuşla elde edilebilir. Geleneksel muadilinden farklı olarak modern tahtib, hem kadınların hem de erkeklerin karma gruplar halinde pratik yapmasına olanak tanır.