Tahrif

Tahrif (Arapça: تحريف "değiştirme, bozma"), Müslümanlar tarafından kullanılan Arapça bir sözcüktür ve Yahudiler ile Hristiyanların, kendi kutsal yazılarını değişiklikleri iddiasına atıfta bulunur. Kur'an’ı ve diğer hadisleri^[1] temel alan Gelenekçi Müslüman âlimler,^[2] Yahudilerin ve Hristiyanların, Tanrı Kelamını değiştirdiklerini iddia ederler.

Kur'an, Tevrat, Zebur ve İncil gibi kutsal kitapların önceki peygamberlere verilmiş olduğunu kabul eder.

Bazı Kur'an ayetlerini delil gösteren gelenekçi İslam alimleri Yahudileri Tora ile birlikte İsrailoğullarının kutsal kitabını, Hristiyanları ise Yeni Ahit’i kasten değiştirmiş olmakla itham ederler.

Tahrif öğretisinin temel aldığı ilgili ayetler aşağıda verilmiştir:

• Onlardan bir zümre vardır, aslında Kitap'tan olmayan bir şeyi siz Kitap'tan sanasınız diye, dillerini Kitap'la eğip bükerler. O, Allah katında olmadığı halde, "Bu, Allah katındandır." derler. Bilip durdukları halde, Allah hakkında yalan söylerler. (Al-i İmran, 78)
• Bizim ayetlerimiz konusunda çarpıtma yapanlar, bize gizli kalmazlar. Öyleyse ateşin içine bırakılan mı daha hayırlıdır yoksa kıyamet günü güvenle gelen mi? Siz dilediğinizi yapın. Çünkü o yaptıklarınızı gerçekten görendir.'' (Fussilet suresi, 40)
• Sana bu kitabı indiren O’dur. Bu kitabın ayetlerinden bir kısmı muhkemdir ki, bu ayetler, kitabın anasıdır. Diğer bir kısmı da müteşabih ayetlerdir. Kalplerinde kaypaklık olanlar, sırf fitne çıkarmak için, bir de kendi keyiflerine göre tevil yapmak için onun müteşabih olanlarının peşine düşerler. Hâlbuki onun tevilini Allah’tan başka kimse bilmez. İlimde derinleşenler, “Biz buna inandık, hepsi Rabbimiz katındandır” derler. (Bu inceliği) ancak aklıselim sahipleri düşünüp anlar.“ (Al-i İmran, 7)
• Yahudilerden öyleleri var ki, kelimeleri yerlerinden kaydırırlar; din içinde sövgüler üreterek, dillerini eğip-bükerek: "Dinledik, isyan ettik; dinle, dinlenmez olası, davar güder gibi güt bizi" derler. Eğer onlar, "Dinledik, boyun eğdik, dinle, bak bize!" demiş olsalardı, kendileri için daha hayırlı ve daha yerinde olurdu. Fakat Allah, küfürleri yüzünden onlara lanet etmiştir. Çok az bir kısmı hariç, iman etmezler. (Nisa, 46)
• Sonunda, verdikleri mîsakı bozdukları için onları lanetledik de kalplerini kaskatı yaptık. Kelimeleri yerlerinden kaydırıyorlar. Öğütlenmek üzere çağrıldıkları şeyden nasiplenmeyi unuttular. İçlerinden çok azı hariç, sen onlardan hep hainlik görürsün. Bununla birlikte onları affet, ellerini tut. Çünkü Allah güzellik sergileyenleri sever. (Maide, 13)
• Şimdi siz bunların size inanmalarını mı umuyorsunuz? Bunların içlerinden bir fırka vardır ki, Allah'ın kelamını dinliyorlar, sonra onu, akletmelerinin ardından, bilip durdukları halde tahrif ediyorlardı. (Bakara, 75)
• Onlara şöyle denildi: Şu kentte oturun, orada istediğiniz yerden yiyin. 'Affet!' diye yalvarın; kapıdan da secde ederek girin ki, hatalarınızı bağışlayalım. Güzel düşünüp güzel iş yapanlara daha fazlasını da vereceğiz. Onların zulme sapanları, bir sözü, kendilerine söylenenin dışında bir sözle değiştirdiler. Bunun üzerine biz de üzerlerine gökten bir pislik azabı saldık; çünkü zulmediyorlardı. (Araf, 161-2)

Amin Ahsan Islahi dört çeşit Tahrif olduğunu yazar.^[3]

• Kasti bir şekilde, yazılanları tamamıyla farklı bir şekilde yorumlamak. Kelimenin söyleniş tarzını, anlamını büsbütün değiştirecek şekilde telaffuz etmek. Örnek: مروه sözcüğü ‘موره’ ya da ‘موريا’ şeklinde değiştirilmişti.
• Orijinal anlamını baştan aşağı değiştirecek şekilde, metinden bir cümle veya söylev eklemek ya da çıkartmak. Örneğin bazı bilginlere göre, hiç kimse İbrahim’in Kâbe ile bir ilişkisi olduğunu ispat edemesin diye, Yahudiler Peygamber’in göç olayını tamamen değiştirmişlerdir.
• İki anlamı olan bir kelimeyi, konuyla ilgisi olmayan anlamına uygun olarak tercüme etmek. Örneğin Arapçadaki ‘ابن’ sözcüğünün karşılığı İbraniceye “oğlu” olarak tercüme edilmişti, oysa aynı sözcük “hizmetkâr” ve “köle” anlamlarına da gelir.
• Sırf çelişki yaratmak ya da konuyu tamamen değiştirmek için apaçık ortada olan bir konu hakkında ortaya sorular atmak.

Camilla Adang’a göre, Tevrat ile İncil’in değişmezliğini destekleyen ilk âlimler: Ibn al-Layth, Ibn Rabban, Ibn Qutayba, Al-Ya'qubi, Al-Tabari, Al-Baqillani, Al-Ma'sudi’dir.^[4]

Tahrif ile ilgili ilk ayrıntılı bilgilere 10. yüzyılda, Tevrat'ın beş kitabının Musa tarafından yazıldığı fikrine karşı çıkan ve Üzeyir'i Tora yazmakla suçlayan İbni Hâzım’ın yazılarında rastlanmaktadır. İbni Hâzım ayrıca, kitabının birinci (Tanah) ve ikinci bölümünde (Yeni Ahit), kutsal kitaplardaki metinlerin aslına uygunluğuna karşı olarak değerlendirdiği görüşlere sistematik ve ayrıntılı bir biçimde yer vermiştir: kronolojik ve coğrafi çelişkiler; ilahiyatla ilgili imkânsızlıklar (insan biçiminde ifadeler) zina ve fuhuşla ilgili öyküler ve peygamberlere günahkârlık ithamları, ayrıca metnin güvenilir biçimde iletilmediğine dair ifadeler (tevatür). İbni Hâzım, Harun’un Kudüs’teki Tapınağın hükümdarı olduğu dönemde, tek bir kopyası bulunan Tora’nın nasıl tahribata uğramış olabileceğini açıklamaktadır. İbni Hâzım’ın sonraki dönemlerdeki İslami tartışmalara etkisi büyüktür ve tahrif konusunda ortaya attığı konular ve diğer tartışmalı fikirleri kendisinden sonra gelen yazarlar tarafından sadece ufak tefek değişiklikler yapılarak güncellenmiştir.^[5][6][7]

Gary Miller, Kur'an’ın kutsal kitapları eleştirmekten ziyade, bazı Yahudilerin ve Hristiyanların metni ele alışlarını eleştirdiğini düşünmektedir. Gary Miller’e göre Kuran yalnızca üç suçlamada bulunmaktadır:

• “Kur'an Yahudiler ile Hristiyanların kutsal kitaplarında yazan pek çok şeyi atlayıp geçtiklerini söyler.”
• “İçlerinden bazıları kelimeleri değiştirdiler ve bu konu da Müslümanlar tarafından yanlış biçimde kullanılarak, sanki bir zamanlar gerçek bir Kutsal Kitap olduğu, ancak birisinin onu sakladığı ve neticede de yanlış kitabın yayınlandığı izlenimi uyandırıldı. Bu Kur'an’da yazmaz. Kur'an’ın esas eleştirdiği, önlerinde gerçek sözler olan insanların bu sözleri insanlarla paylaşmamalarıdır. Onu yanlış tercüme ediyorlar ya da yanlış betimliyorlar ya da farklı anlamlar çıkartıyorlar. Ona farklı bir bakış açısı ekliyorlar.”
• “Bazıları, gerçekte insanlar tarafından yazılanları Tanrı ile bağdaştırma hatasına düşüyorlar.”

İslamiyet ile ilgili olarak yazılmış, Hristiyanlığa ait en eski belgeler arasında, 634 ile 640 yılları arasında Günah Çıkaran Maksimus’un Şöhretli Peter’a yazmış olduğu mektup ile 634 ile 637 yılları arasında Kudüs Patriği Sophronius’un (ölümü: 639) üç yazısı bulunmaktadır. Bu yazıların kesinlikle içermediği bir bilgi, Arapların yeni bir dini reddettikleridir. İmparatorluklarını kaybetmiş olan Melkitler, Müslümanların zaferinin Hristiyanların günahlarından kaynaklandığına yordular. 685 ile 692 yılları arasında yazılan Sözde-Methodius Kıyameti (Süryanicesi) diğer pek çok şeyin yanında, Hristiyanların cezalandırılmak ve günahlarından arınmak için Müslümanlar tarafından yönetildiklerini yazar. Melkitler’in ilk kuramsal tekzip örneği Sinaylı Anastasius’tur. (d.c. 700).^[8]

Tahrif tartışması ayrıca Bizans İmparatoru III. Leo’ya^[9] atfedilmiş ilk tartışmalı metinlerde yer almaktadır ve burada, Yahudilerle Hristiyanların herkesçe bilinen aynı kutsal metni paylaştıkları ve İkinci Kutsal Tapınak’ın mimarı Üzeyir'in dindar ve güvenilir bir kişi olduğu söylenmektedir. Aynı görüşlere daha sonraki Yahudi yazılarında da rastlanır.

İlk dönem İslam kaynaklarında “Hak Kitap” olarak nitelendirilen Tevrat’ın “Muharref” olduğuna dair bir ibare yoktur. Ancak bazı Kur'an ayetlerinde Yahudiler için “onlardan öyleleri” ve “Yahudilerden küfürde yarışanlar”ın kelimeleri yerlerinden kaydırdıklarından ve dillerini eğip büktüklerinden bahsedilmektedir.

Üzeyir’in “Allah’ın oğlu” olarak nitelendirilmesi konusu ise Musevi dinine tamamen yabancı bir husustur. Arap Yarımadası Yahudilerinden bazılarının bu izlenimi uyandıracak bir ifadede bulunmuş olmaları ihtimali, bu görüşün tüm Yahudilere ait olduğunu göstermez. Nitekim Yahudiler nezdinde Üzeyir’in (Ezra’nın) sıfatı “Peygamber” bile değildir. Kendisi “Ezra ha-Sofer” yani “Yazıcı Ezra” olarak bilinmektedir. Yazıcılar kutsal metinleri kopyalayarak çoğaltan kişilerdi.

Hristiyan ve Müslüman Antisemitizmi’nin ana sebebinin, bu iki dinin kaynaklarını ve meşruiyet temellerini (Tek Tanrı fikri) Musevi dininden aldıkları için ona çok benzemeleri ve onu ikame etmek üzere ortaya çıkmış olmalarında aramak gerekir. Bu iki din mensuplarının İbrani/Yahudi/Musevi peygamberlerini ve hatta krallarını kendi peygamberleri olarak kabullenmiş olmaları, tarih boyunca Yahudiler üzerindeki askeri ve siyasi hakimiyet statüleriyle tezat teşkil etmiş ve onları rahatsız etmiş olmalıdır.

Kur'an’ın oluştuğu devirde Tevrat tahrif edilmiş olsaydı, bu Kur'an’da mutlaka belirtilmiş olurdu. Mevcut Tevrat aynı zamanda “Eski Ahit” adıyla Kutsal Kitap'ın bir parçası da olduğundan, Kutsal Kitap'ın İslamiyet’in doğuşundan önce yaygınlaşmış olması ve içeriğinin bugüne kadar değişmemiş olması (Hristiyanların tercüme için kullandıkları İbranice metin aynen bugün de kullanılmakta) cihetiyle, Tevrat’ın İslamiyet’in doğuşundan günümüze kadar herhangi bir değişikliğe uğramadığı da ortadadır. Nitekim, Tevrat M.Ö. üçüncü yüzyıldan M.Ö. birinci yüzyıla yayılan süreç içinde İbraniceden Yunancaya çevrilmiş olup o tarihten itibaren değişikliğe uğramış olmadığı sabittir. (bkz. Sepuaginta – 70, bazı kaynaklara göre ise 72 din bilgini tarafından yapılan tercüme)

Bununla beraber, bilimsel açıdan, sırf Tevrat’ın değil, bütün ilahi metinlerin gökten doğrudan indirilmiş olmaktan çok “tanrısal” bir ilhamla insanlar tarafından yazılmış oldukları ifade edilmektedir.

Modern Hristiyanlığın tahrifi reddi yedi genel iddiaya dayanmaktadır.

1. Kutsal kitaplarda yer alan metinlerin değiştirilmiş olduğuna dair çok önemsiz fiziksel kanıtlar vardır. Ayrıca Yahudilerin Tora’ya olan sadakatleri ve metinlerin Masoretler tarafından özenle kopyalanmış olması Müslümanların suçlamalarına karşı savlardır. M.Ö. 280-M.S. 68 yıllarına ait Ölü Deniz parşömenleri, güncel kitaplarla çok küçük ayrılıklar dışında hemen hemen aynıdır.^[10]

1. Yahudiler ile Hristiyanların neden kutsal metinlerini değiştirmiş olabileceklerine dair hiçbir tatminkâr yanıt yoktur.
2. 29:46 ayeti Kuran’ın vahiy yoluyla indiği dönemde Tevrat’ın geçerli olduğunu söyler. 700’lerin sonunda Yahudiler ile Hristiyanların metinlerini değiştirmiş olmaları imkânsızdır, çünkü bu metinler o dönemde dünyanın dört bir yanına dağılmıştı bile.
3. Ayrıca, yozlaşma döneminde, ortalıkta değiştirilemeyecek kadar çok kopya olurdu – lisan farklılıklarını da göz ardı etmemek gerekir.
4. Yahudiler ile Hristiyanlar birbirlerine düşmandı. Aralarında anlaşma sağlamak çok zor olurdu. Örneğin I. yüzyılda Pavlus sürekli olarak Yahudilerin saldırılarına maruz kalıyordu (Elçilerin İşleri 23:12) ve Yahudilere karşı yapılan düzenli saldırılar mevcuttu (M.S. 372).
5. Farklı ve yeni mezhepler, değişiklikler konusunda esas gruplarla çelişkiye düşerlerdi. Bu yüzden Müslümanların savunduğu gibi eşdeğer ve toplu değişikliklerin yapılması mümkün değildi.^[11]
6. Müslümanlığı seçen Yahudiler ve Hristiyanlar asla kasıtlı bir tahribatın yapılmış olabileceğini belirtmediler – eğer gerçek olsaydı bunu dile getirmeleri kaçınılmazdı.^[12]

Bazı modern Hristiyan savunucuları, bu tahrif tekziplerini İslamiyet’in bir zaafı olarak görmektedirler.^[13]

2 Bakara

(41) Yanınızda olanı doğrulayıcı olarak indirdiğime iman edin; onu inkâr edenlerin ilki siz olmayın ve ayetlerimi az bir değer karşılığında değişmeyin. Ve yalnızca Benden korkun.

(44) Siz Kitabı okuduğunuz halde, insanlara iyiliği emredip kendinizi unutuyor musunuz? Aklınızı kullanmıyor musunuz?

(91) Onlara: "Allah'ın indirdiğine inanın!" denilse, "bize indirilene inanırız" derler, başkasını kabul etmezler. Halbuki o, kendi yanlarında bulunanı doğrulayıcı bir gerçektir.

(113) Yahudiler; "Hristiyanlar bir temel üzerinde değiller" dediler. Hristiyanlar da; "Yahudiler bir temel üzerinde değiller" dediler. Oysa hepsi de Kitabı okuyorlar. Bilmeyenler de tıpkı onların dedikleri gibi demişlerdi.  Artık Allah, ayrılığa düştükleri şey hakkında, kıyamet günü aralarında hüküm verecektir.

3 Al-i İmran

(3)Sana Kitabı gerçek ile ve kendinden öncekini doğrulayıcı olarak indirdi. Tevrat ve İncil'i de indirmişti.

(78) Kitap ehlinden öyle bir güruh da vardır ki, siz onu kitaptan sanasınız diye, dillerini kitaba doğru eğip bükerler. Halbuki o, kitaptan değildir. "Bu, Allah katındandır" derler; oysa o, Allah katından değildir. Allah'a karşı, kendileri bilip dururken, yalan söylerler. (79) İnsanlardan hiçbir kimseye, Allah kendisine kitap, hüküm ve peygamberlik verdikten sonra, kalkıp insanlara; "Allah'ı bırakıp bana kul olun" demesi yakışmaz. Fakat onun:; "öğrettiğiniz ve okuduğunuz kitap gereğince Rabb'e halis kullar olun" (demesi uygundur).

(93) Tevrat indirilmeden önce, İsrail'in kendisine haram kıldığı şeyler dışında, İsrail oğullarına bütün yiyecekler helaldi. De ki; "doğru iseniz, Tevrat'ı getirip okuyun."

4 Nisa

(47) Ey Kitap verilenler! Biz bazı yüzleri silip arkalarına döndürmeden ya da Cumartesi adamlarını lanetlediğimiz gibi onları da lanetlemeden önce, yanınızdakini doğrulayıcı olarak indirdiğimize inanın. Allah'ın buyruğu yapılır.

5 Maide

(43) İçinde Allah'ın hükmü bulunan Tevrat yanlarında iken, nasıl oluyor da senin hakemliğine baş vuruyorlar? Daha sonra da verilen hükümden yüz çeviriyorlar. Bunlar inanan kişiler değillerdir.

(44) Biz indirdik Tevrat'ı, Biz. İyiye ve güzele kılavuz var onda, ışık var. Allah'a teslim olmuş peygamberler, Yahudilere(?) onunla hakemlik yaparlar. Kendini Rabb'e adayanlarla ilim ve hikmette derinleşmiş olanlar da Allah'ın Kitabı'ndan korumakla görevli olduklarıyla hükmederler.  Zaten onlar ona şahitler. Artık insanlardan korkmayın, benden korkun da ayetlerimi basit bir ücret karşılığı satmayın. Allah'ın indirdiği ile hükmetmeyenler, kâfirlerin ta kendileridir.

7 A’raf

(157) Onlar ki, yanlarındaki Tevrat'ta ve İncil'de yazılı bulacakları ümmi haber getirici (Nebi) olan elçiye (Resul) uyarlar…

(170) Onlar ki Kitaba sımsıkı sarılırlar ve namazı kılarlar; elbette Biz, iyiliğe çalışanların ecrini zayi etmeyiz.

10 Yunus

(94) Eğer sana indirdiğimizden şüphe duyuyorsan, senden önceki kitabı okuyanlara sor. Andolsun, Rabbinden sana gerçek gelmiştir, şu halde kuşkuya kapılanlardan olma.

28 Kasas

(47) Kendi ellerinin öne sürdükleri dolayısıyla, onlara bir musibet isabet ettiğinde; "Rabbimiz, bize de bir elçi gönderseydin de böylece Senin ayetlerine uysaydık ve mü'minlerden olsaydık" diyecek olmasalardı... (48) Fakat onlara Kendi Katımız'dan hak geldiği zaman:;"Musa'ya verilenlerin bir benzeri buna da verilmeli değil miydi" dediler. Onlar, daha önce Musa'ya verilenleri inkâr etmemişler miydi? "İki büyü birbirine arka çıktı" dediler. Ve; "gerçekten biz hepsini inkar edenleriz" dediler. (49) De ki; "eğer doğrulardansanız, bu durumda Allah Katından bu ikisinden (Musa'ya indirilen Tevrat ve bana indirilen Kur'an'dan) daha doğru olan bir kitap getirin de, ona uyayım."

46 Ahkaf

(12) Bundan önce de, imam ve rahmet olarak Musa'nın kitabı var. Bu da, zulmedenleri uyarmak ve ihsanda bulunanlara bir müjde olmak üzere Arapça dilinde doğrulayıcı bir Kitap'tır.

(30) Dediler ki; "Ey kavmimiz! Gerçekten biz, Musa'dan sonra indirilen, kendinden öncekini doğrulayan bir Kitap dinledik; hakka ve doğru olan yola yöneltip-iletmektedir."

• Is The Bible In Our Hands The Same As During The Time Of Muhammad(P)?29 Ocak 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
• Corruption in the Bible: The Muslim Stance
• Is The Bible Corrupted?
• What the Gospels Mean to Muslims
• What the Qur'an and other very early Muslim sources say about the Bible13 Mayıs 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
• Is the Qur’an Corrupted? Shi’ites’ View

• Kitâb-ı Mukaddes
• Tanah
• Şeytan Ayetleri