İçeriğe atla

Taf

Taf (Τ τ) (Yunanca: Ταυ, Taf), Yunan alfabesinin on dokuzuncu harfidir. Türkçedeki /t/ sesine denk gelir. Türkçe transkripsiyonlarda aynı yazılmasına karşın Θθ harfi ile karıştırılmamalıdır. Yunan alfabesindeki Taf, Fenike alfabesindeki tav harfinden gelmektedir.

Örnekler

Τουρκία (Tourkia) = Türkiye

τουφέκι (tufeki) = Tüfek

τενεκές (tenekes) = Teneke

τέσσερα (téssera) = 4 (sayı)

τόπι (topi) = Top

τουρσί (tursi) = Turşu

τηλέφωνο (tilefono) = Telefon

τεχνολογία (technologia) = Teknoloji

İlgili Araştırma Makaleleri

C, c, ISO temel Latin alfabesi ve Türk alfabesinin üçüncü harfidir. İngilizce söylenişi şeklindedir. Türkçedeki söylenişi [d͡ʒ] şeklindedir.

A, a ISO temel Latin ve Türk alfabesinin ilk harfidir. İngilizce telaffuzu şeklindedir. Şekil olarak ise Yunan alfabesinde bulunan Αlfa'ya benzemektedir.

<span class="mw-page-title-main">Kiril alfabesi</span> Slav dillerinin kullanımında rol oynayan bir alfabe

Kiril alfabesi, Avrasya'da çeşitli dillerin yazımı için kullanılan alfabedir. Çeşitli Slav, Kafkas, Moğol, Ural, ve İranî dillerinin resmî alfabesidir. En eski Slav kitaplarının yazıldığı iki alfabeden biri olan Kiril yazısı, Aziz Kiril ve kardeşi Metodius tarafından 9. yüzyılın ilk çeyreğinde oluşturulmuştur.

K-k, Türk alfabesinin 14. harfidir. Türkçede bu harfin işaret ettiği ses ke denilerek isimlendirilir. Sıklıkla, harfin işaret ettiği ses ka denilerek isimlendirilir, ancak TDK'ye göre bu isimlendirme yanlıştır. Bu durumda sesin ince ve kalın şekilleri vardır. Fonetik bakımdan kalın seslilerle birlikte art damak, ince seslilerle birlikte ön damaktan çıkarılan süreksiz ve sert bir sessiz harf olduğundan sesli-sessiz uyumunu gerektirir. Türkçe kelimelerde bu harfin kullanım sıklığı % 4,71'dir. Arap alfabesine dayalı Göktürk, Uygur ve Osmanlı alfabelerinde iki ayrı harf ve ses olarak kaf ve kef yerine bugünkü Türkçede k kullanılmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Gagavuzca</span>

Gagavuzca veya Gagauzca, çoğunluğu Moldova'daki Gagavuz Yeri Özerk Bölgesi'nde yaşayan Gagavuzların konuştuğu Batı Oğuz grubuna bağlı bir Türk dili. Gagavuzca, Balkan Gagavuzcasından bir dereceye kadar farklı bir dildir. Kimi Türkologlar ise Gagavuzca'yı ayrı bir dil veya lehçe saymayarak Türkiye Türkçesinin Rumeli ağızlarına dahil etmişlerdir. Yaklaşık 300.000 kişi tarafından konuşulur.

Xx Türk alfabesinde kullanılmayan bir Roma harfidir. IPA'daki değeri damağın arkasından gelen bir H sesidir. Türkçedeki ıxlamur (ıhlamur) sözcüğünün bu harfle yazılması doğru ses değerlerine örnek teşkil eder. Bazı dillerde normal H sesinden biraz daha sert ve hırıltılıdır. Yunanca, Kürtçe, Lazca ve Azerbaycan Türkçesinde de tıpkı Arapçadaki Hı (خ) gibi bir art damak sesini çıkarmak için kullanılır. Kiril Alfabesindeki Х harfi ile aynı ses değerine sahiptir.

Hi, Yunan alfabesinin yirmi ikinci harfi.

Pi, Yunan alfabesinin onaltıncı harfidir. Fenike alfabesi'nin pe harfinden gelmektedir. Türkçedeki /p/ sesine karşılık gelir. Pi olarak adlandırılır ve matematik terimi olarak da kullanılmaktadır. Yunanca okunuşu pî (Piy), Türkçe okunuşu pi, İngilizce okunuşu pi (Pay) ve Arapça okunuşu pï (pïy) şeklindedir.

Alfa Yunan alfabesinin ilk harfidir. Türkçedeki /a/ sesine karşılık gelir. Alfa, Fenike Alfabesi'nin ilk harfi, alef 'ten türetilmiştir. Türkçe alfabe kelimesi de Yunancanın ilk iki harfi olan Alfa ve Betadan gelir.

Gama, Yunan alfabesinin üçüncü harfidir. Γ harfi, Fenike alfabesi'nin gimel harfinden gelmektedir.

İota veya Iota Yunan alfabesinin dokuzuncu harfidir. Fenike alfabesi'nin yodh harfinden gelmektedir. Türkçedeki I ı harflerine benzese de Yunancada /i/ sesini veren üç harften biridir. Yunan dilinde Türkçe /ı/ sesi yoktur.

Mi Yunan alfabesinin onikinci harfidir. Fenike alfabesi'nin mem harfinden gelmektedir. Türkçedeki /m/ sesine karşılık gelir. Eğer yanına Ππ harfi gelirse sözcük içinde bulunduğu duruma göre B sesi de verebilir.

Omikron, Yunan alfabesinin onbeşinci harfidir. Fenike alfabesi'nin ayin harfinden gelmektedir. Türkçe karşılığı O harfidir. Yunancadaki bir diğer o sesine sahip olan Ωω ile karıştırılmamalıdır. Ο harfi yanına υ aldığında diftong yaratır ve U olarak sesletilir. ι aldığı takdirde de i olarak okunur.

Ni Yunan alfabesinin on üçüncü harfidir. Fenike Αlfabesi'nin nun harfinden gelmektedir. Türkçedeki N sesine karşılık gelir. Küçük harf olan ν Lâtin harfi V ile karıştırılmamalıdır. Yunancadaki Ν ν hiçbir zaman genizsi söylenmez, dil ucu ön damağa değdirilerek söylenir. Kendisinden sonra taf harfi gelmesi durumunda iki harf birlikte Türkçedeki D harfine benzer bir ses verir.

Е harfinin harfin Türkçedeki karşılığı "ie"dir. Kelime başlarında ve sonlarında "ye" diye okunur. Örneğin:

Digama(Ϝ) Yunan alfabesi'nin eski bir harfidir. Şekil olarak Lâtin harfi olan F'ye benzese de Yunan Digama'sı, Türkçedeki V sesine karşılık gelir. Eski adı ϝau'dur (vau). Daha sonralarda çift Gama'ya benzeyen şekli yüzünden "digama" diye adlandırılmaya başlandı.

Εpsilon, Yunan alfabesinin beşinci harfidir. Türkçedeki ince E sesi gibi okunur. Örnek: benim, esir vb.

Yunancanın romanizasyonu, genelde Yunan alfabesi ile yazılan Yunanca metinlerin, Latin alfabesi ile temsili veya bunu yapmayı sağlayan bir sistemdir. Yunancanın romanizasyonu için çeşitli yöntemler kullanılmaktadır. Bu yöntemler, kaynak metnin Eski Yunanca mı Modern Yunanca mı olduğuna ve arzu edilen dönüştürmenin transkripsiyon mu transliterasyon mu olduğuna bağlı olarak değişiklik göstermektedir.

Tsadik harfi İbrani alfabesinin 18. harfi olup Arap alfabesindeki muadili Sad harfidir ve "ts" sesi verir. Karşılığı Yunan alfabesinde San (Ϻ), Kiril alfabesinde Tse (Ц)'dir. Kelime başında ve ortasında צ, kelime sonunda da ץ olarak yazılır.

Tav (ת), İbrani alfabesinin 22. ve son harfi olup karşılıkları Arap alfabesinde Te, Yunan alfabesinde Taf (Τ), Latin alfabesinde T ve Kiril alfabesinde Te (Т)'dir. Ebced hesabındaki değeri 400'dür.