Tabur taktik grubu
Tabur taktik grubu (Rusça: Батальонная тактическая группа, batal'onnaya takticheskaya gruppa), kısaltılmış adı BTG, Rus Ordusu tarafından konuşlandırılan ve yüksek düzeyde hazırlıklı tutulan bir kombine silahlı manevra birimidir.[1] Bir BTG tipik olarak, bir ordu tugayından oluşan hava savunma, topçu, mühendislik ve lojistik destek birimleriyle güçlendirilmiş 2-4 bölükten oluşan bir taburdan (tipik olarak mekanize piyade) oluşur. Yani BTG'ler küçültülmüş tugaydır. Tank ve roket topçu grupları da bu grubu güçlendirir. BTG'ler, Rusya'nın 2013-2015 yılları arasında, özellikle Donbass Savaşında Ukrayna'ya yönelik askeri müdahalesinin dayanak noktasını oluşturdu.[2]
Rusya Savunma Bakanı Sergey Şoygu'ya göre, Ağustos 2021 itibarıyla Rusya'da yaklaşık 170 BTG bulunuyor.[3] Her BTG'de, tipik olarak yaklaşık 10 tank ve 40 piyade savaş aracı içeren araçlarla donatılmış, yaklaşık 200'ü piyade olmak üzere yaklaşık 600-800 subay ve asker bulunur.[4]
Tarih
Sovyet dönemi
Soğuk Savaş sırasında Kızıl Ordu, taktik oluşumlarını manevra alayı ve alt taburları tank veya motorlu tüfek oluşumları olarak yapılandırdı.[5] Pratikte, Sovyetler, saha tatbikatları sırasında taburlarını geçici birleşik silah gruplarına dönüştürdü. Belirlenen göreve bağlı olarak, bir tabur ek tanklar veya motorlu tüfek piyadelerinin yanı sıra topçu, hava savunma, mühendisler veya keşif birimleri gibi destekleyici unsurlara dönüştürülebilir. Örneğin, bir tank taburu bir piyade bölüğü, bir topçu taburu ve bir mühendis müfrezesi ile takviye edilerek birleşik bir silahlı kuvvete dönüştürülebilir.[5]
Sovyetler, orduyu gelecekteki savaşlar için daha çevik ve çok yönlü hale getirmek için "Ordu 2000" yeniden yapılanma planının bir parçası olarak birleşik silah taburu konseptini genişletti. Bu planın bir unsuru, her motorlu tüfek taburuna bir tank bölüğünün kalıcı olarak eklenmesini ve onları daha büyük ve daha esnek bir kombine silah taburunun öncüsü haline getirilmesiydi.[6]
Ancak Sovyetler Birliği'nin Afganistan'a müdahalesi sırasında da görülen tabur taktik gruplarından vazgeçildi. 1980'lerin sonunda, çürümekte olan Sovyet ekonomisinin yeniden örgütlenmesi ve sürdürülmesi için çok pahalıydılar. Sovyet lideri Mihail Gorbaçov yönetiminde savunma amaçlı bir askeri stratejiye geçiş, büyük ölçekli ordu reformlarını siyasi olarak kabul edilemez hale getirdi. Son olarak, daha fazla taktik reform, Sovyetlerin basit muharebe tatbikatlarını terk etmesini ve bölük ve müfreze seviyesine kadar daha sofistike muharebe teknikleri getirmesini gerektirecekti ki bu ancak bir grup profesyonel astsubay ile mümkün olabilirdi.[7]
Rusya dönemi
Birinci ve İkinci Çeçen Savaşları ve 2008 Güney Osetya Savaşı sırasında tam güçte tugaylar ve tümenleri oluşturmada yaşanan insan gücü ve ekipman eksikliği nedeniyle Rus Ordusunda geçici tabur taktik grupları kuruldu. Güney Osetya Savaşı'nın ardından, Ekim 2008'de, Savunma Bakanı Anatoliy Serdyukov'un görevden alınarak yerine Sergey Şoygu'nun getirilmesinden sonra, sürekli hazır durumda tugaylar oluşturmak için harekete geçildi.[8] Daha sonra bu plan, “kalıcı” BTG'leri oluşturulması lehine rafa kaldırıldı. Bunlar, sözleşmeli askerler tarafından oluşturulması planlandı. Rus Interfax ajansının aktardığı kaynaklara göre, plandaki değişikliğin nedeni tam güçte tugaylar oluşturmakta yaşanan insan gücü eksikliğiydi.[9]
Rus-Ukrayna Savaşı
ABD askeri dergisi Armor'un Temmuz-Eylül 2016 sayısında alıntılanan Rus-Ukrayna Savaşı raporlarında BTG'ler orada konuşlanmış Rus birimlerinin en üstün kuvveti olarak tanımladı. Bu BTG'ler bir tank bölüğü, üç mekanize piyade bölüğü, iki tanksavar bölüğü, iki veya üç topçu bataryası ve iki hava savunma bataryasından oluşuyordu. Donbass savaşında konuşlandırılan BTG'lerin çoğu, Rusya'nın 49. Ordusu ve 6. Tipik olarak BTG'ler, konuşlandırma tugayının ekipman ve personelinin kabaca yarısını oluşturuyordu ve personelinin üçte biri "sözleşmeli" askerlerden oluşuyordu.[10]
Ukrayna'daki savaşta BTG'ler Mariupol Savaşı, İkinci Donetsk Havalimanı Muharebesi ve Debaltseve Muharebesinde yer aldı.[2]
Donbass Savaşı'nın ardından, 2016'da Rusya Genelkurmay Başkanı Valeri Gerasimov, BTG'lerin sayısını 2018'e kadar 96'dan 125'e çıkarmayı planladığını duyurdu. Aynı zamanda Gerasimov, BTG'lerin 2018 yılına kadar öncelikli olarak sözleşmeli askerlerden oluşacağını da iddia etti. Eylül 2018'e kadar Gerasimov, Rusya'nın 126 "sürekli savaşa hazır" BTG'ye sahip olduğunu iddia etti. Altı ay sonra Mart 2019'da Sergey Şoygu, Rus Duması'nın alt meclisine hitap ederek Rusya'nın 136 BTG'sine sahip olduğunu ve Ağustos 2021'e kadar Rusya'nın 170 BTG'sine sahip olduğunu iddia etti.
Rusya ve Ukrayna arasındaki gerilimin Mart-Nisan 2021'de tırmanması sırasında, ABD'li yetkililer Rusya'nın yaklaşık 48 BTG'sinin Ukrayna sınırına taşındığını tahmin ederken, Ukraynalı yetkililer 56 BTG'nin sınıra taşınacağını tahmin etti. 2021'in sonlarında Rusya ile Ukrayna arasındaki sınırdaki gerilimler sırasında ABD'li yetkililer, Ukrayna'nın karşısındaki Rus konuşlandırmasının Ocak 2022'ye kadar 100 BTG'ye ulaşacağını ve Aralık 2021'e kadar yaklaşık 50 BTG'nin halihazırda sınırda olduğunu belirtti.
Avantajlar ve dezavantajlar
Ağır silahlar da dahil olmak üzere farklı silah sistemlerinin düşük bir organizasyon düzeyinde birleştirilmesi, ağır topçu bombardımanlarının daha kolay yerleştirilmesine ve taktiksel olarak kullanıma hazır hale getirilmesine olanak tanır. Böyle bir BTG, örneğin ağır silahlara sahip olmayan bir ABD Tugay Muharebe Timi'nden (BCT) daha uzun bir menzile karşıt birimleri meşgul edebilir. Rus ordusunda en fazla iki BTG bir tugay oluşturabilir.[8]
Bununla birlikte, BCT'ye kıyasla BTG'nin göreceli insan gücü eksikliği (yaklaşık 200 piyade ile konuşlandırılıyorlar), yan ve arka kısım boyunca güvenliği sağlamak için vekil birliklere ve paramiliterlere (Donbass savaşındaki Rus yanlısı milisler gibi) bağımlı hale getiriyor.[11] BTG komutanı muhtemelen vekil birlikler ile cep telefonları gibi güvenli olmayan ve güvenilmez yollarla iletişim kurmak zorunda kalacaktır. BTG'nin sınırlı insan gücü, komutanları bir BCT komutanına kıyasla kentsel savaşa girme olasılığını daha düşük kılıyor. İnsan gücünü ve ekipmanlarını öncelikle daha büyük bir birimin parçalanması yoluyla elde ettikleri için, uzun vadeli operasyonlardaki sürdürülebilirlikleri de şüphelidir.[12]
Kaynak
- ^ "Arşivlenmiş kopya" (PDF). 27 Şubat 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 3 Nisan 2022.
- ^ a b "Arşivlenmiş kopya" (PDF). 27 Aralık 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 3 Nisan 2022.
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 27 Aralık 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Nisan 2022.
- ^ "Arşivlenmiş kopya" (PDF). 18 Aralık 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 3 Nisan 2022.
- ^ a b "Arşivlenmiş kopya" (PDF). 5 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 3 Nisan 2022.
- ^ "Arşivlenmiş kopya" (PDF). 19 Aralık 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 3 Nisan 2022.
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 24 Mart 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Nisan 2022.
- ^ a b "Arşivlenmiş kopya" (PDF). 27 Aralık 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 3 Nisan 2022.
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 27 Aralık 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Nisan 2022.
- ^ "Arşivlenmiş kopya" (PDF). 11 Mayıs 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 3 Nisan 2022.
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 11 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Nisan 2022.
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 31 Mart 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Nisan 2022.
