İçeriğe atla

Taşizm

Taşizm, resim sanatında düzensiz biçimli renk lekeleri ve damlalarının kullanılmasını temel alan sanat biçimidir. Terim, Fransızca "tache" (leke) sözcüğünden türetilmiştir. Bu anlayış önceden bir resmetme eylemini yadsıyarak, sanatsal yaratmada rastlantısalcılığın ön plana alınmasını öngörmektedir. Amerika'da ortaya çıkan soyut dışavurumculuk akımının Avrupa sanatındaki eşleniği olarak değerlendirilebilir. Bu akıma verilen diğer adlar l'art informel (Amerikan sanatındaki action painting benzeri) ve abstraction lyrique (Amerikan sanatındaki Lyrical abstraction benzeri) idir.

Paris Okulu terimi II. Dünya Savaşı'nın ardından taşizm yerine kullanılmaya başlamıştır. Bu akımın önemli destekçileri arasında Jean Dubuffet, Pierre Soulages, Nicholas de Stael, Hans Hartung, Serge Poliakoff ve Georges Mathieu gibi sanatçılar bulunmaktadır.

Chilvers'a göre taşizm terimi ilk kez 1951 yılında kullanılmış (Fransız eleştirmenler Charles Estienne ve Pierre Guéguen tarafından ortaya atılmıştır) ve Fransız eleştirmen ve ressam Michel Tapié tarafından yazılan Un Art autre (1952) adlı kitapla tüm dünyaya duyurulmuştur.

Kübizme tepki olarak doğan taşizm; ani fırça darbeleri, damla ve lekelerle özdeşleştirilmiş ve zaman zaman hat sanatını andıran bir kimliğe bürünmüştür.

Taşizm, sanat eleştirisinin ön planda olduğu 1950'li yılların Fransası'nda başı çeken Art Informel akımıyla da yakından ilintilidir. Ne var ki, bu akımın algılanma biçimi geleneksel anlayışla pek örtüşmemektedir.[1]

Sanatçılar

  • Pierre Alechinsky (1927)
  • Karel Appel (1921-2006)
  • Jean René Bazaine (1904 - 2001)
  • Roger Bissière (1888 - 1964)
  • Norman Bluhm (1921-1999)
  • Camille Bryen (1902 – 1977)
  • Alberto Burri (1915 - 1995)
  • Jean Dubuffet (1901 - 1985)
  • Agenore Fabbri (1911-1998)
  • Jean Fautrier (1898 - 1964)
  • Lucio Fontana (1899-1968)
  • Sam Francis (1923 - 1994)
  • Elaine Hamilton (1920)
  • Hans Hartung (1904 - 1989)
  • Paul Jenkins (1923)
  • Asger Jorn (1914-1973)
  • André Lanskoy (1902 - 1976)
  • Georges Mathieu (1921)
  • Henri Michaux (1899 - 1984)
  • Ludwig Merwart (1913 - 1979)
  • Jean Miotte (1926)
  • Ernst Wilhelm Nay (1902 - 1968)
  • Serge Poliakoff (1900 - 1969)
  • Maria Helena Vieira da Silva (1908 - 1992)
  • Pierre Soulages (1919)
  • Nicolas de Staël (1914 - 1955)
  • Michel Tapié (1909-1987)
  • Antoni Tàpies (1923)
  • Bram van Velde (1895 - 1981)
  • Wols (Alfred Otto Wolfgang Schulze) (1913 - 1951)
  • Zao Wou Ki (1921)

Ayrıca bakınız

Notlar

  1. ^ Troy Dean Harris 8 Temmuz 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Art Informel'e ilişkin bir yorum. 2009, Bauddhamata 11.6.09.

Kaynakça

İlgili Araştırma Makaleleri

5 Ocak, Miladi takvime göre yılın 5. günüdür. Yıl sonuna kadar kalan 360 gün vardır.

3 Ekim, Miladi takvime göre yılın 276. günüdür. Yıl sonuna kadar kalan 89 gün vardır.

<span class="mw-page-title-main">Pierre Auguste Renoir</span> Fransız heykeltıraş ve ressam (1841 – 1919)

Pierre Auguste Renoir, İzlenimcilik akımının başta gelenlerinden Fransız ressam.

Oryantalizm veya Şarkiyatçılık, Yakın Doğu ve Uzak Doğu toplumlarının, kültürlerinin, dillerinin ve halklarının incelendiği Batı kökenli araştırma alanlarının tümüne verilen isimdir. Sanat tarihi, edebiyatı ve kültürel çalışmalarda, Oryantalizm, Doğu dünyasındaki yönlerin taklidi veya tasviridir. Bu tasvirler genellikle Batılı yazarlar, tasarımcılar ve sanatçılar tarafından yapılır. Özellikle, daha spesifik olarak "Orta Doğu" yu tasvir eden Oryantalist tablolar, 19. yüzyıl akademik sanatının popülerlerinden biriydi ve aynı şekilde Batı edebiyatı Doğu temalarına da benzer ilgi göstermiştir. Edward Said'in Oryantalizm adlı kitabının 1978'de yayımlanmasından itibaren, çok sayıda akademik söylem “Oryantalizm” terimini, Batı'nın Orta Doğu, Asya ve Kuzey Afrika toplumlarına yönelik genel tavrına atıfta bulunmak için kullanmaya başlamıştır. Said'in analizinde Batı, bu toplumları statik ve gelişmemiş olarak özümsemekte, böylece emperyal gücün hizmetinde incelenebilecek, tasvir edilebilecek ve çoğaltılabilecek bir Doğu kültürü görüşü üretmektedir. Bu görüşü ile Said, Batı toplumunun gelişmiş, rasyonel, esnek ve üstün olduğu fikrini ifade etmektedir.

<span class="mw-page-title-main">Art brut</span>

Fransızca bir terim olan art brutun tam karşılığı "ham sanat"tır. Art brutda profesyonel olmayan, kendiliğinden bir sanat söz konusudur.

<span class="mw-page-title-main">Sarah Bernhardt</span> Fransız oyuncu (1844-1923)

Sarah Bernhardt, Fransız tiyatro oyuncusu. Ününü Avrupa'da 1870'lerde duyurdu ve bunun ardından Avrupa ve Amerika'da aranılan biri oldu. Ünü, ciddi drama aktrisi olarak gelişti ve "Kutsal Sarah" takma adını aldı.

<span class="mw-page-title-main">Fransa mimarisi</span>

Fransız mimarisi veya Fransa mimarisi, Fransız ve yabancı asıllı mimarların Fransa Cumhuriyeti coğrafi sınırları içinde tasarladığı veya inşa ettiği mimari eserlere verilen genel isimdir.

Fransızca eser veren yazarların doğum tarihine göre sıralanmış listesi

<span class="mw-page-title-main">Les Invalides</span> Pariste bina kompleksi

Les Invalides ya da Hôtel national des Invalides, Paris'te bulunan, içinde pek çok farklı yapı barındıran, büyük ölçüde Fransa'nın askeri tarihiyle ilintili olan bir anıttır. 24 Şubat 1670 tarihinde, XIV. Louis'nin emriyle yapılmasına karar verilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Aristide Maillol</span> Fransız heykeltıraş (1861 – 1944)

Aristide Maillol, Katalan asıllı Fransız heykeltıraş, grafiker ve dokuma duvar halısı yapımcısı.

<span class="mw-page-title-main">Neo-Ekspresyonizm</span>

Neo-Ekspresyonizm veya Yeni-Dışavurumculuk resim ve heykelcilik gibi sanat alanlarında Modernizm akımının bir kolu olarak 1970'lerde gelişmiş ve 1980'lerin ortalarına kadar Batı Avrupa ve ABD’deki sanat piyasasında oldukça popüler olmuş bir sanat akımıdır.

<span class="mw-page-title-main">Musée National d'Art Moderne</span>

Musée National d'Art Moderne Fransa'daki bir modern sanat müzesidir. Müze Paris'teki Centre Pompidou'da, 4.arrondissement'ında bulunur. 1947 yılında aslen Palais de Tokyo'da kurulmuştur ama 1977 yılında müze şu anki yerine taşınmıştır. Müze dünyadaki çağdaş ve modern sanat müzelerindeki ikinci en büyük koleksiyona sahiptir. En büyük modern ve çağdaş sanat koleksiyonu ise New York'ta bulunan MoMa'dadır. Müzenin koleksiyonunda 70,000'den fazla sanat eseri vardır. Bu koleksiyon resim, mimari, fotoğrafçılık, sinema, yeni medya, heykel ve tasarım gibi birçok alandaki eserlerin derlenmesi sonucu oluşmuştur. Bu koleksiyonun bir kısmı iki kattan oluşan 14,000 metre karelik bir alanda sergilenmektedir. Bu sergi alanı Centre Pompidou'nun 4. ve 5. katlarında bulunur. Bu iki kattan biri modern sanat(1905'ten 1960'a kadar, 5. kat)'a ayrılmıştır. Diğerinde ise çağdaş sanat(1960'tan beri, 4.kat) eserleri yer alır. Koleksiyonda yer alan daha değerli çağdaş ve modern sanat eserleri ise binanın 6.katında sergilenir.

<span class="mw-page-title-main">Albert Bitran</span> Fransız ressam (1931 – 2018)

Albert Bitran ressam ve heykeltıraş.

Cenevre Üniversitesi, Cenevre, İsviçre'de bulunan bir kamu araştırma üniversitesidir.

Francis Picabia, Fransız ressam, heykeltıraş, grafik sanatçısı ve yazar. Dadaizmin ve Gerçeküstücülüğün en önemli temsilcilerinden sayılır.

Bu Académie française (Fransız Akademisi) üyelerinin oturdukları koltuk numaralarına göre hazırlanmış bir listedir.

<span class="mw-page-title-main">Collège de France</span>

Collège de France, Paris'te eğitim ve araştırma üzerine yoğunlaşan ve Fransa'daki üniversiteler arasında yüksek düzeyde bir prestije sahip bir enstitüdür.

<span class="mw-page-title-main">Nicolas de Staël</span> Rus ressam (1914 – 1955)

Nicolas de Staël, Rus kökenli Fransız ressam. Taşizm akımına mensup olup kalın impasto tekniği ile yaptığı oldukça soyut manzara tabloları ile tanınır. Ayrıca kolaj, illüstrasyon ve kumaş alanında da eserler vermiştir.

<span class="mw-page-title-main">Georges Rouault</span> Fransız ressam (1871 – 1958)

Georges Henri Rouault fovizm ve dışavurumculuk akımları dahilinde eserler vermiş Fransız ressam ve baskı resim sanatçısı.

Somut sanat, Theo van Doesburg tarafından formülize edilmiş, 1930 yılında kendisinin sanat görüşü ile dönemin diğer soyut sanatçıları arasındaki farklılıkları tanımlamak için kullanılmış, geometrik soyutlamaya güçlü bir vurgu yapan bir sanat akımıdır. Van Doesburg'un 1931'deki ölümünden sonra terim, Latin Amerika'da stilin tanıtılmasına yardımcı olan Max Bill tarafından tekrar tanımlanıp popüler hale getirilmiştir.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.