İçeriğe atla

Taçlı Begüm

Taçlı Begüm
تاجلو بیگم
Ölüm1540
Şiraz, Safevi Devleti
DefinBibi Duhteran Mezarlığı
Eş(ler)iI. İsmail
Çocuk(lar)ıElkas Mirza
Sam Mirza
Tam adı
Şah Bigi Hanım
HanedanSafevi Hanedanı
BabasıMihmad Bey
Diniİslam

Taçlı Begüm veya Şah Bigi Hanım, (Azerbaycan Türkçesi: Taclı Bəyim, Farsça: تاجلو بیگم, d. ? - ö. 1540, Şiraz), Safevî Devleti Şahı I. İsmail'in eşi ve Elkas Mirza'nın annesi.[1]

Hayatı

Asıl ismi Bigi Hanım[2] olan Taçlı Begüm, Şamlu Türkmenlerinden Abidin Han’ın kızı[3] ya da Musullu Türkmenlerinden Hamza Bey Bektaşlı’nın oğlu Mihmad Bey’in kızıdır.[4] Şah İsmail’ in 1504 yılında gerçekleştirdiği seferde ele geçirdiği Asta kalesinde bulunan Bigi Hanım daha sonra Şah’ın haremine girdi. Şah’ın nikahlı eşi olarak sarayda önemli bir konuma yükseldi. Şah İsmail'le evlendikten sonra Şah Bigi Hanım, Taçlı Begüm olarak anılmaya başlandı.[5]

Osmanlıların esir aldığı iddiası

Taçlı Begüm'ün özellikle Çaldıran Savaşı sonrasındaki hayatı hakkında çeşitli görüşler bulunmaktadır. Bazı Osmanlı kaynaklarında Şah İsmail’ le birlikte savaş meydanında bulunan Taçlı Begüm'ün şahın tacı ve diğer değerli eşyalarıyla birlikte ele geçirildiği, daha sonra da Kazasker Tacizade Cafer Çelebi ile evlendirildiği belirtilmektedir. 1515 yılında yeniçerilerin Amasya dolaylarında çıkarttığı isyanda suçlu görülen Cafer Çelebi'nin idam edilmesiyle Yavuz Sultan Selim’in Taçlı Begüm’ e gerekli maddi yardımı yaptığı belirtilmekle birlikte daha sonraki hayatı hakkında herhangi bir bilgi bulunmamaktadır.[3]

Diğer Osmanlı kaynaklarında ise Taçlı Begüm’ ün Vidin sancakbeyi Mesih Bey'in ya da Mesih Paşazade’nin adamları tarafından yakalandığı, onun değerli mücevherlerini Mesih Paşa'ya vererek ertesi günü serbest bırakıldığı ve Tebriz'e gittiği belirtilmektedir.[3] Safevi kaynakları ve günümüz bazı Batılı tarihçiler ise Taçlı Begüm'ün esir alınma olayının gerçekleşmediği, Şah İsmail’in ölümüne kadar yanında olduğu belirtilmektedir. Şah İsmail’in ölümünden sonra da etkinliğini sürdüren Taçlı Begüm I. Tahmasb’ın tahta geçmesinde de önemli rol oynamıştır.[3]

Ölümü

Safevi yönetiminde etkin rol alan Taçlı Begüm, Tahmasb’ın saltanatının 16. yılında haremdeki bir dedikoduya göre Şah Tahmasb’ın annesini zehirlemek istemiş[6] ve bunun üzerine Şah Tahmasb, Taçlı Begüm'ü haremden çıkarıp Şiraz’a gönderdi. Uzun bir yolculuktan sonra Şiraz’a varan Taçlı Hanım burada hastalanarak 1540 yılında vefat etti. Şiraz’ da bulunan Bibi Duhteran mezarlığına defnedildi.[4]

Kaynakça

  1. ^ Tufan Gündüz, Son Kızılbaş Şah İsmail, Sayfa:108, 400 nolu dipnot
  2. ^ Tufan Gündüz, Son Kızılbaş Şah İsmail, 5. Baskı, Sayfa:132
  3. ^ a b c d [http http://www.akademiktarihvedusunce.org/ 1 Ağustos 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Taçlı Begüm’ ün Hayatı hakkında Yeni Olgular, Akademik Tarih ve Düşünce Dergisi, Cilt:1/Sayı:4/Aralık/2014, Minahanım Tekleli, Feride Aliyeva]
  4. ^ a b "Şah İsmail' in Eşi Taçlı Begüm, Türk Kültürü ve Hacı Bektaş Velî Araştırma Dergisi / Sayı 51, Gazi Üniversitesi, Tufan Gündüz". 14 Temmuz 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Temmuz 2015. 
  5. ^ Tufan Gündüz, Son Kızılbaş Şah İsmail, 5. Baskı, Sayfa:134
  6. ^ Tufan Gündüz, Şah İsmail'in Eşi Taçlı Begüm adlı Makalesi, Türk Kültürü ve Hacı Bektaş Velî Araştırma Dergisi / Sayı 51, sayfa:230

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Safevîler</span> 1501–1736 arasında İranda varlığını sürdürmüş devlet

Safevî İmparatorluğu, Safevîler veya Safevî Devleti, 1501 ve 1736 yılları arasında varlığını sürdürmüş, sıkça modern İran tarihinin başlangıcı olarak kabul edilen, İran tarihindeki en önemli hanedanlıklardan biri olan Türk kökenli Safevi Hanedanı tarafından yönetilmiş devlet. Bugünkü İran, Azerbaycan, Ermenistan, Irak, Afganistan, Türkmenistan ve Türkiye'nin doğu kesiminde varlığını sürdürmüş, Şiî Onikiciliği resmî mezhep olarak kabul etmiş ve İran'ın varisi olduğu Safevî Hanedanı'nın devletidir.

<span class="mw-page-title-main">Çaldıran Muharebesi</span> I. Selim ve I. İsmail arasındaki askeri muharebe

Çaldıran Muharebesi, Osmanlı padişahı I. Selim ile Safevi hükümdarı Şah İsmail arasında 23 Ağustos 1514'te, günümüzde İran sınırları içinde yer alan Maku şehri yakınlarındaki Çaldıran Ovası'nda yapılan meydan muharebesidir. Muharebe, Osmanlı imparatorluğu'nun kesin zaferiyle sonuçlanmıştır.

Şeyh Haydar,, Safeviye Tarikatından Şeyh Cüneyd'in oğludur. Babası savaşta öldüğünde henüz doğmamış olan Haydar, babası ölünce annesi Hatice Begüm Akkoyunlu Devleti'ne gittiği için Akkoyunlu sarayında doğdu. Dokuz yaşına kadar burada büyüyen Haydar, dayısı Uzun Hasan'la birlikte tarikatın merkezi Erdebil'e geldi ve tarikatın başına geçti. Küçüklüğünde Türkçe'den başka Arapça ve Farsçayı da öğrenen Haydar, dönemin ünlü bilgini Ali Kuşçu'dan da dersler almıştır.

<span class="mw-page-title-main">Safevî Hanedanı</span> İrana hükmetmiş bir hanedan

Safevî Hanedanı, 1501'den 1736'ya kadar bugünkü İran ve Güney Kafkasya'yı yönetmiş hanedandır. Adını Erdebil'deki Safeviyye tarikatının kurucusu Safiyüddin Erdebilî'den almıştır.

<span class="mw-page-title-main">I. İsmail</span> Safevî Devletinin kurucusu ve ilk hükümdarı

I. İsmail, bilinen adıyla Şah İsmail veya tam unvanıyla Ebu'l-Muzaffer Bahadır el-Hüseynî, Safevî Tarikatı'nın lideri, Safevî Devleti'nin kurucusu ve ilk hükümdarıdır. Alevilik ve Bektaşilikte Yedi Ulu Ozan'dan birisi olarak kabul edilir.

Kızılbaş, eski dinî inanış ve kültürleri ile İslamiyeti kendilerine has bir şekilde birleştirip Şiilik'ten etkilenen Safevi Tarikatı müridleri için kullanılan terim.

<span class="mw-page-title-main">I. Tahmasb</span> 2. Safevî şahı

I. Tahmasb, Safevî Devleti'nin ikinci hükümdarıdır.

Muhammed Hüdabende veya Hudabende, Muhammed Şah, Sultan Muhammed, 1578 ve 1587 yılları arasında hükümdarlık yapmış Safevî Devletinin 4. şahı.

Şah ve Sultan, İskender Pala tarafından 2010'da yazılmış tarihî bir romandır. Yayımlanmasının hemen ardından çok satanlar listesine girmiş ve 2010 yılının en çok satan kitabı olmuştur. Kitapta, Osmanlı padişahı Yavuz Sultan Selim ile Safevî hükümdarı Şah İsmail arasındaki ikili rekabete ve Sünni-Şii meselesine değinilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">II. İsmail</span> 3. Safevi Türkmen hükümdarı

II. İsmail. 1576-1577 döneminde Safeviler'in üçüncü Şahı olarak hüküm sürmüştür.

<span class="mw-page-title-main">Elkas Mirza</span> İranlı şair

Elkas Mirza, Safevi şahzadesi ve Şirvan Beylerbeyi, Şah Tahmasb'a karşı isyanın lideri. Elkas Mirza, Şah İsmail'nin hayatta kalmış dört oğlundan biridir.

Alemşah Halime Begüm, Safevi Devleti'nin kurucusu Şah İsmail'in annesi.

Sam Mirza, şair ve tezkireci Safevi şehzadesi.
Babası Şah İsmail, annesi Taçlı Begüm'dür. Çocukluğundan itibaren Herat'ta valilik yaptı. Abisi Şah Tahmasb’a 1544 yılında isyan etti. İsyanı on dört ay sonra bastırılabildi. Abisi kendisini affetti, Tebriz'e götürerek sarayda görev verdi ancak yeniden bazı tertipler yürütmesi üzerine zindana attırdı ve burada öldü.
Tuhfe-i Sâmî adlı tezkiresiyle ünlüdür. Şiirlerinde Sâmî mahlasını kullanmıştır.

Nur Ali Halife İsyanı, Rumlu Nur Ali Halife'nin Şah İsmail'in emriyle Safevi Devleti'ne, Kızılbaşlardan asker toplamak için çıkardığı isyandır.

Sultan Ali, Safevi Tarikatı şeyhidir. Şah İsmail'in abisidir.

Emir Bey Musullu Safevi devletinde askeri ve siyasi bir şahsiyet. I. Tahmasb'ın lala'si, emir, Horasan beylerbeyi.

Mehinbanu Sultan (1519-1562), İran Şahı I. İsmail ile Taçlı Begüm'ün küçük kızıydı. Şah Tahmasb'ın en küçük kız kardeşiydi. Kardeşinin hükümdarlığı sırasında büyük etkisi oldu ve onun siyasi danışmanlığını yaptı.

Sahte İsmail Mirza İsyanı veya Sahte Şah İsmail İsyanı, kendini Şah ilan eden II. İsmail'in Maraş ve Bozoh bölgelerindeki Osmanlı yönetimine karşı 1578'de yaptığı isyandı. Safevi hükümdarı II. Şah İsmail'nin ölümünün ardından, Osmanlı İmparatorluğu'nun parçası olan Maraş ve İç Anadolu bölgeleri ile Safevi İmparatorluğu sınırları içindeki bölgelerde sahte Şah İsmaililer ortaya çıktı.

Eşikağasıbaşı, Safevilerde "Ümera-yi devlethane-yi mübarek"in dört emirinden biri olup, sarayda merasim kurallarına bakan memurların başıdır. Bazı kaynaklar onu "saray dergahının reisi" olarak tanımlamaktadır. O, şah divanının tüm yasavullarının, eşikağalarının, kapıcılarının ve çavuşlarının reisi olup, şah meclislerinin organizasyon ve düzenlemesinden sorumluydu.

Abdi bey Şamlı veya Ebdi bey Şamlı - Herat'ın hükümdarı Şamlı ailesine mensup Kızılbaş emiri. Anonim bir yazarın yazdığı "Tarih-i Kızılbaşan" adlı eserde onun hakkında şöyle denilmektedir: "Abidin Bey, Şam şehirlerinden 200 gençle birlikte Sarıtarcan'dan Şah I. İsmail'in yanına gelerek, Hazretlerinin dikkatini çekti. Bütün emirlerin arasından seçilerek, Emir Han'ın ardından Herat'ın hükümdarı olmuş ve 931 (hicri) yılında vefat etmiştir. Fermana göre kardeşi Herat hükümdarlığına atandı."