İçeriğe atla

Türklere yapılan katliamlar listesi

Tarih boyunca Türklere ve Kıbrıs Türklerine yönelik yapılmış katliamlar ve pogromlar listesi.

Liste

İsim Tarih Günümüz konum Failler Kurbanlar
Müslüman-Türk katliamları1683–1922 Balkanlar ve KafkasyaGayrimüslimler 5.500.000 (3 milyonu Türk)[1][2][3][4][5]
Ermeni İsyanları sırasında ve öncesinde Türklere yönelik katliamlar 1905-1922 Doğu Anadolu Bölgesi ve KafkasyaHınçak, Taşnak ve Armenakan partizanları 523.000-3.000.000[6][7][8][9]
93 Harbi sırasında yapılan katliamlar Nisan 1877–Mart 1878 Balkanlar ve KafkasyaRus Koalisyonu Orduları, özellikle Rus ordusu 250.000–400.000[10][11][12]
Kazıklı Voyvoda'nın katliamları 1460-1462 RomanyaEflak, RomanyaRumenler (Eflak Prensliği) 25.000 civarı Türk ve Bulgar kazıklara geçirildi[13][Not 1]
Budin KatliamıEylül 1686 Macaristan Budin, MacaristanKutsal ittifak ordusu +3.000
Mistra Katliamı1770 Yunanistan Mistra, YunanistanRus ve Yunan askerler 400[14][Not 2]
Galaç katliamı 20 Şubat 1821 Romanya Galaç RomanyaYunan isyancılar 50 - 300[15]
Kale Katliamı Mart 1811 MısırMısır,KahireMısır Hidivliği400 veya 1000'den fazla[16]
Navarin Katliamı19 Ağustos 1821 Yunanistan Pilos, YunanistanYunan isyancılar3.000[17]
Monemvasia katliamı Ağustos 1821 Yunanistan Monemvasia, YunanistanYunanlar 60 ölüm ve tahmini 500 Türk, Ege denizinde ıssız bir adaya terk edildi.[18]
Tripoliçe Katliamı23 Eylül 1821 Yunanistan Tripoliçe, Yunanistan Yunan isyancılar 6.000–30.000[19][20][21]
Agrinio katliamı 1821 Yunanistan Agrinio, Yunanistan Yunanlar 500 Türk ve 200 Yahudi
Bulgar isyanları sırasında Türklere yapılan katliamlar Nisan-Mayıs 1876 Bulgaristan BulgaristanBulgar isyancılar 200–1.000[22]
Harmanlı Katliamı16–17 Ocak 1878 Bulgaristan Harmanlı, Bulgaristan Rus ordusu 2.000[23]
Kızanlık Katliamları 1877-1878 Bulgaristan KızanlıkRus ordusu ve Bulgarlar 1.751[24][]
Yukarı İssova yangını Ocak 1878 Bulgaristan BulgaristanRus ordusu ve Bulgar çeteleri Köydeki 170 evden 96'sı ve okul yakıldı.[25]
Lassithi Katliamları 1897 Yunanistan Girit, Yunanistan Hristiyan çeteler 850–1.000[26][27]
Sarakina Katliamı Şubat 1897 Yunanistan GiritHristiyan çeteler 104 (61 çoçuk, 23 kadın ve 20 erkek)[28]
Kisamu katliamı Şubat 1897  Yunanistan, GiritHristiyan çeteler 23[29]
Sitya katliamı Şubat 1897  Yunanistan, GiritHristiyan çeteler 300[30]
Demirkajria katliamı 1903  BulgaristanBulgar, Sırp ve Yunanlar20 Türk köyü yakıldı[3]
Kırçova katliamı Ağustos 1903  Kuzey MakedonyaBulgar isyancılar 8[31]
Kılkış KatliamıSonbahar 1912 Kuzey Makedonya Raionovo, Planitsa ve Kukurtevo, Kuzey MakedonyaBulgar komitacılar +700[32][33][34][Not 3]
Edeköy katliamı Kasım 1912 Türkiye EdirneYunan ve Bulgar ordusu 1.659[35]
Serez katliamı 1912 Yunanistan SerezBulgarlar 600[36]
Dedeağaç katliamı 1912 Yunanistan DedeağaçErmeniler 20[36]
Bulgar mektebi katliamı 1912 Kuzey Makedonya Çayır, ÜsküpSırplar 18[36]
Ohri katliamı 1912 Kuzey Makedonya OhriSırplar 500 Türk ve Arnavut[36]
Ustrumca katliamı 1912 Kuzey Makedonya UstrumcaYunanlar 3.000[36]
Petrovo katliamı 1912 Bulgaristan Petrovo Bulgarlar bilinmiyor[37]
Yaylacık katliamı 1912 Yunanistan Yaylacık, SelanikYunanlar 15[36]
Selanik katliamı 1912 Yunanistan Selanik Yunanlar 27[37]
Avrethisar katliamları 1912-1913 Yunanistan Avrethisar Bulgarlar 451[38]
Pravişte katliamları 1912-1913 Yunanistan Pravişte Yunanlar 195[34]
Kaz Olayı Mart 1913 Türkiye Yukarı KılıçlıBulgarlar 43[39]
Karasatı katliamı Haziran 1913 Türkiye KarasatıBulgarlar ve Yunanlar 29[40]
Doksato'da Katliam Ekim 1914 Yunanistan Doksat, YunanistanYunanlar Bilinmiyor[41][Not 4]
Van İsyanı (1915) sırasında yapılan katliamlar Nisan-Mayıs 1915 Türkiye VanErmeniler 6000[42]
Çoruh Nehri vadisinde katliamlar 1916 Türkiye ArtvinKozak alayları 45.000[13]
Yunanların İzmir'e çıkması 15 Mayıs 1919 Türkiye İzmirYunan ordusu ve yerel Yunanlar 400–600[43]
Menemen Katliamı17 Haziran 1919 Türkiye Menemen, İzmirYunan ordusu ve yerel Yunanlar 200[44]
Erbeyli Baskını20–21 Haziran 1919 Türkiye Erbeyli, AydınYunan ordusu 72[45]
Maraş katliamı1920 Türkiye KahramanmaraşFransız ordusu ve Ermeni Lejyonu (Fransa)4.500[46][47]
Antep katliamı1920-1921 Türkiye GaziantepFransız ordusu ve Ermeni Lejyonu 6.000-7.000[48][49]
Yalova Katliamı1920–1921 Türkiye Armutlu YarımadasıYunan ordusu, yerel Hristiyanlar ve Çerkesler[50]5.500–9.100[51]
Birecik katliamı 11–24 Şubat 1920 Türkiye Birecik, ŞanlıurfaFransız ordusu 280 ve 70 yaralı,[52] birçok kadına tecavüz edildi[53]
Kahyaoğlu Katliamı11 Haziran 1920 Türkiye Yeşiloba, AdanaFransız ordusu ve Ermeni lejyonu 64–200[54]
Bilecik katliamı Mart–Nisan 1921 Türkiye Bilecik, Sögüt, BozüyükYunan ordusu ve yerel Yunanlar 208[55]
İzmit katliamı[56]24 Haziran 1921 Türkiye İzmitYunan ordusu 300[57]
Karatepe köyü katliamı 14 Şubat 1922 Türkiye Karatepe, KöşkYunan ordusu 385
Kocatarla katliamı 15 Nisan 1922 Türkiye Kocatarla, KırklareliYunan ordusu Köydeki bütün erkekler[58]
Sazara katliamı Nisan 1922 Türkiye Sazara, KırklareliYunan ordusu 12+[58]
Uşak katliamı 1 Eylül 1922 Türkiye UşakYunan ordusu ve yerel Yunanlar 200[59]
Alaşehir yangını3–4 Eylül 1922 Türkiye Alaşehir, ManisaYunan ordusu 3.000
Turgutlu katliamı 4–6 Eylül 1922 Türkiye Turgutlu, ManisaYunan ordusu 1.000
Salihli katliamı 5 Eylül 1922 Türkiye Salihli, ManisaYunan ordusu +76[60][Not 5]
1922 Manisa yangını[61]6–7 Eylül 1922 Türkiye ManisaYunan ordusu ve yerel Hristiyanlar 4.355[62][Not 6]
Levi Baskını4 Mayıs 1924 Irak Kerkük, IrakIrak +200[63]
Suşiçe katliamı Nisan 1941 Kuzey Makedonya Novo Selo Bulgaristan Krallığı7[64]
Blatec katliamı Eylül 1944 Kuzey Makedonya Vinica Bulgaristan Krallığı 15[64]
Istibanje-Teranci katliamları Ekim 1944 Kuzey Makedonya Vardar Nazi Almanya17[64]
Ahıska Türkleri Sürgünü14–15 Kasım 1944 Gürcistan Mesheti, GürcistanNKVD12.589–50.000
Gavurbağı katliamı12 Temmuz 1946 Irak Kerkük, Irak Irak polisi 20
1959 Kerkük katliamı 15 Temmuz 1959 Irak Kerkük, Irak Kürt askerler 31-79[63]
Limasol katliamı 13 Şubat 1963 Kıbrıs Cumhuriyeti Limasol, Kıbrıs CumhuriyetiKıbrıslı Yunanlar 16[65]
Kanlı Noel[66]21–31 Aralık 1963 Kıbrıs Cumhuriyeti Lefkoşa, Kıbrıs Kıbrıslı Yunanlar 364[67][68]
Gazimağusa katliamı 11 Mayıs 1964 Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti KKTC, GazimağusaKıbrıs polisi 10–17[69][70]
Ağrotur ve Dikelya katliamları 13 Mayıs 1964 Birleşik Krallık Ağrotur ve DikelyaKıbrıs polisi ve yerel Kıbrıslılar 11
Köfünye katliamı 14–15 Kasım 1967 Kıbrıs Cumhuriyeti Köfünye, Kıbrıs Kıbrıslı Yunanlar 26
Alaminos katliamı 20 Temmuz 1974 Kıbrıs Cumhuriyeti Alaminos, Kıbrıs Millî Muhafız Ordusu13–14
Taşpınar katliamı Ağustos 1974 Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti Taşpınar, Lefke, KKTCMillî muhafız ordusu 5
Muratağa, Sandallar ve Atlılar Katliamı14 Ağustos 1974 Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti Muratağa, Sandallar ve Atlılar Kıbrıs EOKA B126[71]
Taşkent Katliamı15 Ağustos 1974 Kıbrıs Cumhuriyeti Taşkent, Kıbrıs EOKA B 84
Bulgaristan'da Türklerin Bulgarlaştırılması 1984-1989 Bulgaristan Bulgaristan Bulgarlar 300-1.500 [72]
Fergana Olayları3–12 Haziran 1989 Özbekistan Fergana Vadisi, ÖzbekistanÖzbek çeteler 97[73]
Altınköprü Katliamı28 Mart 1991 Irak Altınköprü, Irak Irak ordusu135[74]
Lübeck'te Saldırı 23 Kasım 1992 Almanya Almanya, LübeckNeonaziler 3 (Türk göçmenler)
1993 Bingöl saldırısı24 Mayıs 1993 Türkiye Bingöl, Türkiye PKK38
Solingen Faciası29 Mayıs 1993 Almanya AlmanyaNeonaziler 5
Başbağlar Katliamı5 Temmuz 1993 Türkiye Başbağlar, Türkiye PKK 33
Neonazi seri cinayetleri2000-2006 Almanya AlmanyaNeonaziler 10 (Türk ve Yunan göçmenler)
Dürümlü katliamı12 Mayıs 2016 Türkiye Sur, Diyarbakır, Türkiye PKK 16 (23 yaralı)
Irak Türkmenleri Soykırımı2014-2017 Irak Irak IŞİD3.500[75]

Notlar

  1. ^ Voyvoda 1459 yılından itibaren Osmanlı İmparatorluğu'na vergi ödemeyi reddetti ve Macaristan Krallığı'yla ittifak yaptı. 1460-1461 yılları arasında Tuna nehrini geçerek Sırbistan'a ve Karadeniz kıyısına kadar ilerledi. Kendi ifadesiyle 23.884 Türk ve Bulgar'ı öldürdü. 20.000 Osmanlı savaş esirini kazığa geçirdi. Bu gelişmeler karşısında Osmanlı ordusu 1462 yılında padişah II. Mehmet komutasında Eflak voyvodasına karşı sefere çıktı. Mahmut Paşa'nın hatıratına göre çok uzun mesafeler boyunca Osmanlı askerleri içilecek bir damla bile su bulamadı. Sıcak dayanılır gibi değildi. Türk askeri Eflak'ın başkenti Târgovişte'ye ulaştığında Fatih Sultan Mehmet'in gördüğü manzara yaklaşık 5 kilometre boyunca kazıklarla dizili bir alandan geçiyordu. Alan yaklaşık üç kilometre boyunda bir kilometre enindeydi. Yerde uzun kazıklar dikiliydi. Yaklaşık 20 bin kadar insan erkek, kadın ve çocuk olmak üzere kazığa geçirilmiş durumdaydı. Bu kadar çok insanı kazıkta gören Osmanlı askerinin moralleri bozuldu, aklını kaçıracak duruma geldi. Ancak Osmanlı ordusu 4 Haziran 1462'de Târgovişte kalesini aldı. Vlad, II. Mehmet'e başarısız bir suikast girişiminde bulunduktan sonra kaçtı ancak bulunduğu yerde taş üstünde taş bırakmadı, terk ettiği topraklardaki kuyuları zehirledi, ekinleri yaktı, tüm hayvanları bile öldürttü. Hapishanelerdeki mahkûmları, cüzzamlı ve vebalıları salıverdi ve Türklerin arasına karışmaya teşvik etti
  2. ^ Türk çocuklar, minarelere çıkarılıp oradan aşağıya atılmışlardır.
  3. ^ Toplamda 345 ev yakıldı. Erkekler camilere toplanarak ve diri diri yakıldı; kadınlar ahırlara toplanarak cinsel tacize uğradı; çocuklar duvarlara fırlatılarak öldürüldü. Tanıklar bunu görmedi, ancak Hıristiyan komşularından duydu. 300 kişiden sadece yirmi iki Müslüman aile Kılkış'ta kaldı; geri kalanlar Selanik'e kaçtı.
  4. ^ I. Dünya Savaşı sırasında, Ekim 1914'te Doksat (Doksato)'daki Yunanlar bölgedeki Türklere karşı katliamlar yaptı, mallarını yağmaladı ve sahibi oldukları arazileri Yunanlara bıraktıklarına dair belgeler imzalattı.
  5. ^ Şehir geri çekilen Yunan ordusu tarafından yakıldı, binaların %35'i yok oldu.
  6. ^ Şehir geri çekilen Yunan ordusu tarafından yakıldı, binaların %90'ı (~10.300 ev, 15 camii, 2 hamam, 2.278 dükkân, 19 otel, 26 villa) yok oldu. Yangın sırasında kurbanların toplam sayısı tam olarak bilinmemektedir. Türk kaynakları 855 kişinin vurularak ve 3.500 kişinin alevler içinde öldüğünü tahmin ediyor. Yaralı sayısı da bilinmiyor, Türk kaynakları üç yüz kızın Yunanlar tarafından kaçırıldığını ve tecavüz edildiğini belirtiyorlar. Birçok tecavüz mağdurunun korkusundan ya da utancından bu konuda sessiz kaldığı düşünülüyor. Esir alınan Yunan askerlerinin bazıları tecavüz ettikleri Türk kadınları tarafından linç edildi.

Kaynakça

  1. ^ McCarthy, Justin Death and Exile: The Ethnic Cleansing of Ottoman Muslims, 1821–1922 22 Haziran 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Darwin Press Incorporated, 1996, 0-87850-094-4, Chapter one, The land to be lost, p. 1
  2. ^ Biondich, Mark (17 Şubat 2011). The Balkans: Revolution, War, and Political Violence Since 1878 (İngilizce). Oxford University Press. ISBN 978-0-19-929905-8. 15 Şubat 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Şubat 2022. 
  3. ^ a b Gibney, Matthew J.; Hansen, Randall (2005). Immigration and asylum : from 1900 to the present. Internet Archive. Santa Barbara, Calif. : ABC-CLIO. ISBN 978-1-57607-796-2. 
  4. ^ Howard, Douglas A. (Douglas Arthur) (2001). The history of Turkey. Internet Archive. Westport, Conn. : Greenwood Press. ISBN 978-0-313-30708-9. 
  5. ^ Paul Mojzes. "Ethnic cleansing in the Balkans" (PDF). 9 Ekim 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 12 Kasım 2022. 
  6. ^ Hüdavendigar Onur: Milleti Sadıkadan Hayk’ın Çocuklarına, İstanbul, 1999, s.126.
  7. ^ Yusuf Halaçoğlu (2006). Sürgünden Soykırıma Ermeni İddiaları. Babıali Kültür Yayıncılığı. s. 26. 
  8. ^ Justin McCarthy (2002). Ataöv Türkkaya (Ed.). "Osmanlı Ermeni Nüfusu", "Osmanlı'nın Son Döneminde Ermeniler". TBMM Yayınları. s. 65. 
  9. ^ Ovanes Kaçaznuni. Taşnak Partisi'nin Yapacağı Bir Şey Yok. Acaloğlu, Arif tarafından çevrildi. Kaynak Yayınları-Çukurova Ünviersitesi. ss. 32-33. ISBN 975-343-438-3. 
  10. ^ Ouoman Population. ss. 72-5. 
  11. ^ Library Information and Research Service. The Middle East, abstracts and index, Part 1 (1999), Northumberland Press, sf. 493, During that war nearly 400000 Rumelian Turks were massacred. About a million of them who fled before the invading Russian armies took refuge in the Thrace, lstanbul and Westem Anatolia
  12. ^ Karpat, Kemal. Ouoman Population. pp. 72–5.
  13. ^ a b "Death of Vlad the Impaler - News" (İngilizce). Philippa Gregory. 17 Haziran 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Ağustos 2021. 
  14. ^ Creasy, Edward Shepherd (1858). History of the Ottoman Turks: From the Beginning of Their Empire to the Present Time. Chiefly Founded on Von Hammer (İngilizce). Richard Bentley. 7 Ekim 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Kasım 2022. 
  15. ^ Ardeleanueanu, Constantin (2013). "Military Aspects of the Greek War of Independence in the Romanian Principalities: The Battle of Galati (1821)". Harlaftis, G.; Paun, R. (Ed.). Greeks in Romania in the Nineteenth Century. Atina. ss. 141-166. 
  16. ^ Selda Güner. Abdurrahman El-Caberti ve Giovanni Reggio’nun Anlatı- larında “Kahire Kale Katliamı” (Mart 1811) ve Memlüklerin Mısır’dan Tasfiyesi. 
  17. ^ St. Clair, William (1972). That Greece might still be free; the Philhellenes in the War of Independence. London,: Oxford University Press. ISBN 0-19-215194-0. OCLC 370109. 
  18. ^ Clair, William St (2008). That Greece Might Still be Free: The Philhellenes in the War of Independence (İngilizce). Open Book Publishers. ISBN 978-1-906924-00-3. 9 Ekim 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Kasım 2022. 
  19. ^ "The War of Greek Independence, 1821 to 1833. Londra. 1897". 
  20. ^ "http://www.bouboulinamuseum-spetses.gr/English/Museum_Bouboulina.htm".  |başlık= dış bağlantı (yardım);
  21. ^ Millas, Hercules (1991). "History Textbooks in Greece and Turkey". History Workshop Journal. 31 (1): 21-33. doi:10.1093/hwj/31.1.21. ISSN 1477-4569. 
  22. ^ Turkish Atrocities in Bulgaria, Letters of the Special Commissioner of the "Daily News", J.A. MacGahan, Esq. Londra: Bradbury Agnew and Co. 1876. s. 13. Erişim tarihi: 29 Eylül 2013. 
  23. ^ Congress of Berlin and After (İngilizce). Routledge. 28 Ekim 2013. s. 157. ISBN 9781136243172. 24 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Mart 2021. 
  24. ^ Irkıçatal, Eftal. İngiliz Belgelerinde 1877-78 Osmanlı-Rus Harbi Sırasında Yaşanan Kızanlık Katliamları. 7 Ocak 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ocak 2024. 
  25. ^ British Documents on Foreign Affairs--reports and Papers from the Foreign Office Confidential Print: The Ottoman Empire and the war with Russia, 1877-1878. The powers and the Treaty of San Stefano, 1878 (İngilizce). University Publications of America. 1984. ISBN 978-0-89093-602-3. 
  26. ^ International Humanitarian Law. BRILL. 2005. ss. 68 69. ISBN 9781571052674. 
  27. ^ Barchard. "THE FEARLESS AND SELF-RELIANT SERVANT" (PDF): 27 28 29 30 31. 9 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 2 Mart 2021. 
  28. ^ "Crete - Hansard - UK Parliament". 2 Mart 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ocak 2024. 
  29. ^ "Mussulmans In Crete". 4 Mart 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Temmuz 2022. 
  30. ^ "Mussulmans In Crete". 4 Mart 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Kasım 2022. 
  31. ^ Korkmaz, Ender (28 Haziran 2020). "OSMANLI ARŞİV EVRAKLARINA GÖRE İLİNDEN İSYANINDA YAŞANAN BAŞLICA OLAYLAR". International Journal of Current Approaches in Language, Education and Social Sciences. 2 (1): 304-333. doi:10.35452/caless.2020.15. ISSN 2687-2528. 17 Şubat 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Temmuz 2022. 
  32. ^ "2.1 - The War and the noncombatant population". macedonia.kroraina.com. 31 Aralık 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Kasım 2020. 
  33. ^ "Report of the International Commission to inquire into the Causes and Conduct of the Balkan Wars". Oxford academic. 18 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Nisan 2023. 
  34. ^ a b "Carnegie Report - Appendix A". macedonia.kroraina.com. 7 Ağustos 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Kasım 2023. 
  35. ^ "Balkan Harbi Tefrikaları: Edeköy". 2 Mart 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ocak 2024. 
  36. ^ a b c d e f "Carnegie Report - Appendix A". 7 Ağustos 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Kasım 2023. 
  37. ^ a b Papaioannou, Stefan. BALKAN WARS BETWEEN THE LINES: VIOLENCE AND CIVILIANS IN MACEDONIA, 1912-1918 (PDF). 9 Ağustos 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 14 Ocak 2024. 
  38. ^ "BELGELERİYLE 1912 BALKAN HARBİNDE, KILKIŞ ve KÖYLERİNDE BULGARLAR TARAFINDAN YAPILAN KIRIMLAR ve KIYIMLAR". www.pikovamubadilleri.com. 9 Şubat 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ocak 2024. 
  39. ^ "Süleymanpaşa Belediyesi". www.suleymanpasa.bel.tr. 17 Ocak 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ocak 2024. 
  40. ^ "Balkan Savaşları ve Keşan (2) KARASATI KATLİAMI". MEDYA KEŞAN. 14 Ocak 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ocak 2024. 
  41. ^ "Report of the International Commission to Inquire Into the Causes and Conduct of the Balkan Wars". 
  42. ^ "FRANSIZ DİPLOMATİK BELGELERİNDE ERMENİ OLAYLARI - I". 7 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Mart 2021. 
  43. ^ Stavros T. Stavridis : The Greek-Turkish War, 1918-23: an Australian press perspective, Gorgias Press, 2008, 1593339674, page 117 2 Ağustos 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  44. ^ "Greek occupation of İzmir" (PDF). 18 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mart 2020. 
  45. ^ Aydınel, Sıtkı (2008). Güneybatı Anadolu'da Kuvâ-yı Milliye harekâtı. Vadi Yayınları. ISBN 978-975-6768-91-4. 12 Kasım 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Kasım 2022. 
  46. ^ Devastation. Oxford University Press. 2013. ss. 217, 218. ISBN 9780191505546. 
  47. ^ The Lions of Marash. SUNY Press. 1973. s. 195. ISBN 9781438408828. 
  48. ^ "ADANA VE ÇEVRESİNDE ERMENİ MEZALİMİ". Yeni Çağ Gazetesi. 30 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Temmuz 2020. 
  49. ^ "Özgür bir adam", Kaçan Adam, New York: Routledge, 2019.: Routledge, 16 Ekim 2019, ss. 74-75, doi:10.4324/9780429261862-24, ISBN 978-0-429-26186-2 
  50. ^ Ionian vision : Greece in Asia Minor, 1919–1922. New edition, 2nd impression. Londra: C. Hurst. 1999. s. 209. ISBN 9781850653684. 15 Ekim 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Mart 2021. At the same time bands of Christian irregulars, Greek Armenian, and Circassian, looted, burned and murdered in the Yalove-Gemlik peninsula. 
  51. ^ Arnold J. Toynbee: A Life. Oxford University Press. 1989. ISBN 9780199923397. 28 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Mart 2021. To protect their flanks from harassment, Greek military authorities then encouraged irregular bands of armed men to attack and destroy Turkish populations of the region they proposed to abandon. By the time the Red Crescent vessel arrived at Yalova from Constantinople in the last week of May, fourteen out of sixteen villages in that town's immediate hinterland had been destroyed, and there were only 1500 survivors from the 7000 Moslems who had been living in these communities. 
  52. ^ "ADANA VE ÇEVRESİNDE ERMENİ MEZALİMİ". Yeni Çağ Gazetesi. 19 Nisan 2012. 5 Mayıs 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mayıs 2022. 
  53. ^ "OSMANLI BELGELERİNDE ERMENİ-FRANSIZ İLİŞKİLERİ (1920-1922) III" (PDF). 
  54. ^ Katliamın Tanığı Yeşiloba. 2015. ss. 4-22. 
  55. ^ "Atatürk Araştırma Merkezi | Bilecik ve Çevresinde Yunan Mezalimi". Atam.gov.tr. 6 Kasım 1917. 3 Aralık 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Haziran 2013. 
  56. ^ Letter, Turkey, 6 Nisan 1922 [9 March 1922] .
  57. ^ The Western Question in Greece and Turkey:A Study in the Contact of Civilizations (PDF). H. Fertig, originally: University of California. 1970. s. 553. 29 Temmuz 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 2 Mart 2021. ‘ But at 1 P.M. on Friday the 24th June, three and a half days before the Greek evacuation, the male inhabitants of the two Turkish quarters of Baghcheshmé and Tepekhané, in the highest part of the town, away from the sea, had been dragged out to the cemetery and shot in batches. On Wednesday the 29th I was present when two of the graves were opened, and ascertained for myself that the corpses were those of Moslems and that their arms had been pinioned behind their backs. There were thought to be about sixty corpses in that group of graves, and there were several others. In all, over 300 people were missing—a death-roll probably exceeding that at Smyrna on the 15th and 16th May 1919. 
  58. ^ a b "Doğu Trakya'da Yunan Mezalimi (1918-1922)" (PDF). []
  59. ^ The Turkish Ordeal: Being the Further Memoirs of Halidé Edib. Century Company, University of Virginia. 1928. s. 363. 16 Eylül 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Mart 2021. 
  60. ^ The Atlantic Monthly, Volume 132. Atlantic Monthly Co. 1923. s. 829. Two thirds of Salihli, with a population of 10,000, only a tenth of whom were Greeks, had been burned over, seventy-six people were known to have burned to death, and a hundred young girls were said to have been taken away by Greek 
  61. ^ "1922 Manisa yangını - Vikipedi". tr.m.wikipedia.org. 14 Ağustos 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Şubat 2020. 
  62. ^ Su, Kamil (1986). Manisa ve yöresinde işgal acıları. Kültür ve Turizm Bakanlığı. 17 Ekim 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Kasım 2022. 
  63. ^ a b Anderson & Stansfield 2009
  64. ^ a b c Türksoylu, Ercan (2020). Yücel Teşkilatı. ISBN 9786055010515. 
  65. ^ The Cyprus Question (İngilizce). British-Northern Cyprus Parliamentary Group. 1997. 29 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Mart 2021. 
  66. ^ Displacement in Cyprus Consequences of Civil and Military Strife Report 2 Life Stories: Turkish Cypriot Community (PDF). Oslo: PRIO Cyprus Centre. 2012. ss. 5-15. 27 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 2 Mart 2021. 
  67. ^ The road to Bellapais: The Turkish Cypriot exodus to northern Cyprus. 1982. s. 120. ISBN 978-0880330008. 
  68. ^ "Wayback Machine" (PDF). web.archive.org. 18 Aralık 2018. 18 Aralık 2018 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ekim 2022. 
  69. ^ "Katliam emrini Rum Genelkurmay'ı vermiş". CNN Türk. 9 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Mart 2020. 
  70. ^ "'Kill 10 Turks for each slain Greek,' Greek Cypriot forces told amid pre-division violence". Daily Sabah (İngilizce). 8 Ağustos 2018. 8 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Haziran 2020. 
  71. ^ "Muratağa and Sandallar problem is being taken to the European Court of Human Rights". BRT - Kıbrıs Postası. 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Ocak 2011. 
  72. ^ Laber, Jeri. Destroying Ethnic Identity: The Turks of Bulgaria. 
  73. ^ "POPULATION TRANSFER: The Tragedy of the Meskhetian Turks". Cultural Survival. March 1992. 20 Ocak 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  74. ^ Kerkuklu, Mofak Salman. "Altunköprü the ancient name of Türkmen Township" (PDF). 20 Kasım 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 18 Ocak 2023. 
  75. ^ "IŞİD'ın Irak'ta Türkmen Coğrafyasındaki Katliamları". 21yyte.org. 12 Ekim 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ocak 2024. 

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Yunanistan</span> Güneydoğu Avrupada bir ülke

Yunanistan, resmî adıyla Helen Cumhuriyeti, Güneydoğu Avrupa'da bulunan bir ülkedir. Nüfusu 2022 itibarıyla yaklaşık 10,3 milyon olan ülkenin en büyük şehri ve başkenti Atina'dır. Kuzeybatısında Arnavutluk, kuzeyinde Kuzey Makedonya ve Bulgaristan, kuzeydoğusunda Türkiye, doğusunda Ege Denizi, batısında İyon Denizi, güneyinde Girit Denizi ve Akdeniz ile sınırlanan Yunanistan, Avrupa, Asya ve Afrika'nın kavşağında stratejik bir konumda yer almaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Kıbrıs Türkleri</span> Kıbrısta yaşayan Türkler

Kıbrıs Türkleri veya Kıbrıslı Türkler, Kıbrıs Adası'nda yaşayan Türklerin, Osmanlı İmparatorluğu'nun 1571 yılındaki Kıbrıs Adası'nı ele geçirmesinden sonra Anadolu'dan Kıbrıs Adası'na göç etmiş ve 1974 yılında Türk Silahlı Kuvvetlerinin adaya müdahale etmesinden sonra adanın ikiye bölünmesiyle birlikte çoğunluğu KKTC'de yaşamını sürdüren kesimine verilen isimdir.

<span class="mw-page-title-main">Girit Türkleri</span>

Girit Türkleri, Girit adasının Müslüman sakinleriydi. Osmanlı öncesi ada halkından İslamiyet'e geçenlerin bir kısmı 19. yüzyıl başında Yunan milliyetçiliği akımlarının etkisinde kalarak Hristiyanlığa geri dönmüş (irtidad), Girit Türkleri toplumunun dışına çıkmışlar, Müslüman kalanlar ise Türk kimliğini benimseyerek kendilerine Türk demişlerdir.

<span class="mw-page-title-main">Türkiye-Yunanistan ilişkileri</span>

Yunanistan'ın, 1821'de bağımsızlığını kazanmasından itibaren Türk-Yunan ilişkileri kısa dönemli uzlaşmalar hariç, genellikle gerginlikler ve savaşlarla belirlenmiştir. Bu savaşlar sırasıyla 1897 Osmanlı-Yunan Savaşı, I. Balkan Savaşı, I. Dünya Savaşı, Türk Kurtuluş Savaşı ile birlikte doğrudan olmasa da dolaylı olarak 1974 Kıbrıs Harekâtı'dır.

<span class="mw-page-title-main">Yunanlar</span> Güneydoğu Avrupada yaşayan bir halk

Yunanlar ya da Helenler, Yunanistan, Kıbrıs, Arnavutluk, İtalya, Türkiye, Mısır ve Doğu Akdeniz'i çevreleyen diğer ülkelerde yaşamış veya yaşayan, aynı zamanda da dünya çapına yayılmış ve diasporalar oluşturmuş bir etnik grup.

<span class="mw-page-title-main">Ermeni Kırımı</span> Osmanlı İmparatorluğunda ikamet eden Ermenilerin savaş boyunca göçe zorlanması ve sistematik katli

Ermeni Kırımı, 1915 Olayları/Ermeni Tehciri veya Ermeni Soykırımı, Osmanlı hükûmetinin Ermenilere karşı gerçekleştirdiği sürgün ve katliamlardır. Etnik temizliğin sonucunda ölen Ermenilerin sayısı tartışmalıdır; sayı, çeşitli araştırmacılara göre 600.000 ile 1,5 milyon arasında değişiklik gösterir. 1914 yılında Osmanlı topraklarında yaşayan Ermeni nüfusu yapılan farklı tahminler mevcuttur. Osmanlı resmî kayıtlarına göre 1.2 milyon ile Ermeni Patrikhanesi'ne göre 1 milyon 914 bin 620 Ermeni yaşamaktaydı. 1922 sayımlarına göre ise 817 bin Ermeni 'mülteci' olarak Osmanlı topraklarını terk etmiş, 95 bin Ermeni ise din değiştirerek Türkiye topraklarında yaşamaya devam etmiştir. Bu tahminlere göre Osmanlı topraklarında bulunan 900 bin hayatta kalmışken, 300 bin ile 1 milyon arasında Ermeni hayatını kaybetmiştir. Olayların başlangıç tarihi çoğunlukla 250 Ermeni aydının ve komite liderinin Osmanlı yöneticileri tarafından İstanbul'dan Ankara'ya sürüldüğü ve birçoğunun öldürüldüğü 24 Nisan 1915 ile ilişkilendirilmektedir. Ermeni Kırımı, sağlıklı erkek nüfusun toptan öldürülmesi ya da askere alınarak zorla çalıştırılması ve sonrasında kadın, çocuk ve yaşlılarla birlikte ölüm yürüyüşü koşullarında Suriye Çölü'ne sürülmesi gibi olaylarla birlikte I. Dünya Savaşı sırasında ve sonrasında iki aşamada gerçekleşti. Osmanlı askerlerinin koruması eşliğinde yaşadıkları yerlerden sürülen Ermeniler; sürgün sırasında yiyecek ve su sıkıntısı yaşadı; ayrıca çeşitli raporlara göre zaman zaman soygun ve katliamlara maruz kaldı. Ülke genelindeki Ermeni diasporası, genel anlamda Ermenilerin Doğu Anadolu'dan sürülme işleminin doğrudan bir sonucu olarak ortaya çıktı.

<span class="mw-page-title-main">Rum Kırımı</span> Pontus Rumlarının tarihsel anayurtlarından sistematik olarak sürgün edilmesi

Rum Kırımı, Rum Soykırımı veya Pontus Soykırımı, I. Dünya Savaşı esnası ve sonrasında Osmanlı İmparatorluğu topraklarında yaşanan, hükûmetin ülkedeki Rum nüfusa karşı uyguladığı politikayla başlayan etnik temizliktir. Bu politika çerçevesinde çeşitli katliamlar, sürgünler ve hak ihlalleri gerçekleştirildi. Pontus olarak bilinen Karadeniz bölgesindeki Rumların bir kısmı kırım sonucunda Rusya'ya kaçtı. 1923 yılında, kırım sonrasında Türk Kurtuluş Savaşı sonucu Türkiye ve Yunanistan arasında yapılan mübadeleyle Anadolu Rumları Yunanistan'a gönderildi. Kırımın soykırım niteliği taşıyıp taşımadığı konusunda uluslararası akademik camiada fikir birliği yoktur.

<span class="mw-page-title-main">Müslüman-Türk katliamları</span>

Müslüman-Türk katliamları, Türk Kırımı ya da Türk Soykırımı Osmanlı İmparatorluğu'nun dağılma döneminde Navarin Katliamı ile başlayan ve 1922 Manisa yangınıyla son bulan Balkan, Ortodoks Devletler ve Fransa tarafından Türkler, Türk Yahudileri ve Osmanlılara yönelik gerçekleşen katliamlar, zorunlu göçler, etnik temizlik. Olaylardan etkilenenlerin ana dili Türkçedir.

<span class="mw-page-title-main">Müslüman Rumlar</span> Etnik grup

Müslüman Rumlar veya Müslüman Yunanlar, Osmanlı döneminde İslam’ı kabul eden Rum kökenli bir halktır. Özellikle yeniçerilerin soyundan gelenler ve Yunan Makedonyası, Girit, Kuzeydoğu Anadolu ve Pontus Alpleri bölgesinde bulunan halk İslam’ı kabul etmiştir. Günümüzde çoğunlukla Türkiye’nin batı kısmında ve kuzeydoğu kısmında bulunurlar. Ayrıca Yunanistan, Kıbrıs, Gürcistan, Lübnan ve Suriye'de de Müslüman Rum bulunur.

<span class="mw-page-title-main">Tripoliçe Katliamı</span> Tripoliçeyi kuşatan Yunan ayrılıkçıların Türk halkı topluca katletmesi

Tripoliçe Katliamı, Yunan Bağımsızlık Savaşı'ndaki Tripoliçe kuşatması esnasında 23 Eylül 1821 günü şehrin düşmesi ile Müslümanların ve Yahudilerin katledilme olaylarıdır. İngiliz asker ve tarihçi Thomas Gordon, katledilen sivillerin sayısını 8.000 olarak tahmin ederken, 8.000 de Osmanlı askerinin öldürüldüğünü belirtmektedir. J. M. Wagstaff ise 10.000 - 15.000 sivilin katledildiğini yazmıştır. Yunan tarihi üzerinde uzman olan tarihçi ve yazar William St. Clair öldürülen sivillerin sayısının 10.000 üzerinde olduğunu belirtmiştir. Katledilenlerin içinde kadınların da olduğu görülmüştür.

<span class="mw-page-title-main">Hamidiye Katliamları</span> 1890ların ortalarında Osmanlı İmparatorluğunda Ermenileri hedef alan katliamlar

Hamidiye Katliamları veya bazı Türkçe olmayan kaynaklarda geçen adlarıyla 1894-1896 Ermeni katliamları ve Büyük Katliamlar, 1890'ların ortalarında Osmanlı İmparatorluğu hükûmeti tarafından ülkede yaşayan Ermenilere yapıldığı iddia olunan katliamlardır. Katliamlar sonucu ölenlerin sayısı 80.000 ile 300.000 arasında gösterilmekte, dönemin gazete haberlerine göre 50.000 çocuğun ise yetim kaldığı belirtilmektedir. Kırım, The New York Times 'ın Eylül 1895 tarihli makalesindeki başlıkta Ermeni Holokost olarak geçiyordu. Buna karşın Osmanlı kaynakları ise aksi iddia olarak böyle bir sayıda Ermeninin öldürülmediği Müslümanların katledildiği Ermeni Çetelere karşı operasyon yapılıp bu çetelerin ve isyanların bastırıldığı iddiasındadır.

<span class="mw-page-title-main">Yalova Katliamı</span> Nisan-Mayıs 1921de Yunan, yerli Rum ve Ermeniler tarafından Yalova bölgesinde Müslümanlara yapılan katliam

Yalova Katliamı, Nisan-Mayıs 1921'de Yunan ordusunun işgali ile birlikte yerli Rum ve Ermeniler tarafından Yalova bölgesinde Müslümanlara uygulanan mezalimdir. Bölgedeki Müslüman köylerinin neredeyse tamamı yakıldı, binlerce insan öldürüldü veya mülteci durumuna düştü.

<span class="mw-page-title-main">İzmit Katliamı</span> Yunanların bölgeden çekilirken şehri yağmalaması

İzmit katliamı 24 Haziran 1921 tarihinde meydana geldi ve İngiliz gazeteci Arnold Joseph Toynbee'nin tahminine göre 300'den fazla sivil Türk o gün öldürüldü. Toynbee olaydan kısa bir süre sonra şehri ziyaret etti ve olayları belgeledi. Olaylar Türk-Yunan Savaşı (1919-1922) sırasında Yunan kuvvetleri şehirden çekilirken meydana geldi ve şehir yağmalandı ve bir bölümü yandı. 29 Haziran 1921 günü İngiliz parlamentosu Yunan çekilmesini ve olası zulümleri tartıştı.

<span class="mw-page-title-main">Ermeni Soykırımı'nın inkârı</span> Ermenilere soykırım yapılmadığı iddiasını savunan tez

Ermeni Soykırımı'nın inkârı, Ermeni Kırımı'nın soykırım olarak tanımlanamayacağını savunan veya iddiaların bilimsel yollarla, belgelerle açıklanması gerektiğini savunan tezdir. Ermeni Soykırımı'nın inkârı, bazı ülkelerde tamamen yasaklanmışken bazı ülkelerde soykırım olduğunu ifade etmek hoş karşılanmamaktadır. Pek çok kaynakta ölen insanların sayısı soykırım olduğuna kanıt olarak gösterilmektedir. Ancak bazı araştırmacılara göre de bir soykırım söz konusu değildir. Bu yaklaşımda olanlar, zamanın hükûmetinin bir Ermeni Tehciri gerçekleştirdiğini, olumsuz şartlardan dolayı birçok insanın öldüğünü söylemektedir.

Resulayn Kampları, Ermeni Kırımı sırasında 1915 yılında çıkarılan Tehcir Kanunu ile birlikte göç ettirilen Ermeniler için, Resulayn şehri yakınındaki çöl alanda kurulan 25 toplama kampından biridir. Bu kamplar Ermeniler için anma alanlarına dönüştürülmüştür.

<span class="mw-page-title-main">İpsara'nın İmha Edilmesi</span> Osmanlı İmparatorluğu tarafından gerçekleştirilen katliam

İpsara'nın Yok Edilmesi, Osmanlı ordusunun, 5 Temmuz 1824'te İpsara adasındaki Yunan sivilleri katlettiği katliam. George Finlay'e göre katliamdan önce ada nüfusu 7.000 kadardı. Katliamdan beri, ada nüfusu hiçbir zaman 1.000'i geçmemiştir.

Türk Kurtuluş Savaşı boyunca, hem Anadolu Hareketi hem de İtilaf Devletleri sorumluluğunda, Türk, Rum ve Ermeni sivillere yönelik birçok katliam gerçekleşti. Katliamlar boyunca tecavüz, işkence ve soygun yaygın olarak yaşandı.

Türkiye'de yaşanmış katliamlar listesi, Türkiye Cumhuriyeti içinde ve 1923'ten önce günümüz Türkiye sınırları içinde yaşanmış katliamlar, soykırımlar ve pogromlar listesidir.

<span class="mw-page-title-main">Kıbrıs Türk milliyetçiliği</span>

Kıbrıs Türk milliyetçiliği, Kıbrıs'ta Rumlar'ın domine ettiği Kıbrıs Cumhuriyeti'nden ayrı bir ülke kurmayı hedefleyen bir tür etnik milliyetçiliktir. Adanın iki entite arasında bölüşülmesi fikrine taksim denmektedir. Kıbrıs Türk milliyetçilerinin bir özelliği de Türkiye Cumhuriyeti'ne bağlı olmayan bir ülkede yaşamayı istemeleridir.

<span class="mw-page-title-main">Hindistan Dominyonu</span>

Hindistan Dominyonu, resmi olarak Hindistan Birliği, 15 Ağustos 1947 ile 26 Ocak 1950 arasında var olan Britanya Uluslar Topluluğu'nda bağımsız bir egemenlikti Bağımsızlığına kadar Hindistan, Birleşik Krallık tarafından gayri resmi bir imparatorluk olarak yönetildi. Britanya Raj'ı ve bazen Britanya Hint İmparatorluğu olarak da adlandırılan imparatorluk, doğrudan İngiliz hükûmeti tarafından yönetilen ve toplu olarak Britanya Hindistanı olarak adlandırılan bölgelerden ve bir üstün sistem altında Hint yöneticiler tarafından yönetilen prensdevletler olarak adlandırılan bölgelerden oluşuyordu. Hindistan Dominyonu, bugün Pakistan ve Bangladeş olan İngiliz Hindistan bölgelerini kapsayan bağımsız bir Pakistan Dominyonu da resmileştiren Hindistan Bağımsızlık Yasası 1947'nin kabul edilmesiyle resmileştirildi. Hindistan Dominyonu, genel tabirle "Hindistan" olarak kaldı, ancak coğrafi olarak küçüldü. Yasa uyarınca, İngiliz hükûmeti eski topraklarını yönetme konusundaki tüm sorumluluğundan vazgeçti. Hükûmet ayrıca, prens devletlerin yöneticileriyle olan anlaşma haklarını iptal etti ve onlara Hindistan veya Pakistan ile siyasi bir birliğe katılmalarını tavsiye etti. Buna göre, İngiliz hükümdarının kraliyet unvanı olan "Hindistan İmparatoru" terk edildi.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.