İçeriğe atla

Türk Hanı

Koordinatlar: 45°26′31″K 12°19′43″D / 45.44194°K 12.32861°D / 45.44194; 12.32861
Türk Hanı
Fondaco dei Turchi
Palazzo dei Turchi
Açılış1381 (635 yıl önce)
Kapanış1838
KonumSalita Fontego, 30135 Venedik, İtalya İtalya
Koordinatlar45°26′31″K 12°19′43″D / 45.44194°K 12.32861°D / 45.44194; 12.32861
TürDoğa Tarihi Müzesi (günümüzde)
Toplu ulaşım1 veya 82 numaralı deniz otobüsleri ile San Marcuola durağında inerek [1]
Resmî sitehttp://msn.visitmuve.it

Türk Hanı (İtalyanca: Fondaco dei Turchi veya İtalyanca: Fontego dei Turchi), 13. yüzyılda Giacomo Palmier tarafından inşa edilmiş ve İtalya'nın Venedik şehrindeki Büyük Kanal'da bulunan bir saray. Özellikle Türk tüccarların kullanmaya başlamasıyla Türk adıyla özdeşleşmiş ve Türk Hanı olarak adlandırılmaya başlamıştır. Bulunduğu mevkinin karşı kıyısında San Marcuola İstasyonu'nu bulunmaktadır. Günümüzde Venedik Doğa Tarihi Müzesi'ne ev sahipliği yapmaktadır.

Erken Dönemi

Binanın mimarı olan Giacomo Palmier, Pesaro şehrinden sürgün edildikten sonra Venedik'e gelmiş ve Venedik Lagünü içerisindeki bu yapıyı inşa etmiştir. Yapı 1381 yılında Venedik Cumhuriyeti tarafından satın alınmış ve Ferrara dükü olan Niccolò II d'Este için tahsis edilmiştir.[2] 14. yüzyılın son döneminde inşası tamamlanan yapı daha sonraki dönemlerde şehri ziyaret eden ileri gelenler için de bir konaklama mekanı olmuştur.

Türk Dönemi

Türk Hanı'nın 19. yüzyıl başında yıpranmış durumu.

İsim kaynağı

Funduk (Arapça: فندق) kelimesi günümüz Arapçasında otel, konaklanacak yer manasına gelmektedir. O dönemde han, kervansaray veya misafirhane için kullanılabilen bu ifade İtalyancaya geçerek "Fondaco" kelimesine dönüşmüştür. Türk Hanı (Fondaco dei Turchi) ve Alman Hanı (Fondaco dei Tedeschi) ifadelerinde kullanılan "Fondaco" tabiri buradan gelmektedir.

Kullanımı

1537-1540 Osmanlı-Venedik Savaşı sırasında Venedik'teki Osmanlı tebaasından tüccarların tutuklanması ve mallarının güvence altına alınmasına karar verilmişti. 1570-1573 Osmanlı-Venedik Savaşı ve özellikle İnebahtı Deniz Muharebesi sonrasında Türklerin konakladığı yerlerin kapısına "Türklere Ölüm!" yazılarak tüccarlar tedirgin edilmişti.[3] Tüccarların sürekli emniyetlerinin sağlanması ve belli bir düzen altında takip edilmeleri için bu bina tercih edilmiştir. 11 Mart 1621'de Venedik Senatosu'nun kararıyla Türk tüccarların kullanımına tahsis edilmiştir.[3] Bu tahsisattan maksat, Osmanlı topraklarıyla olan ticaret bağının zarar görmemesiydi.

Türk tüccarlar tarafından sıkça kullanılan bu bina, 17. yüzyıla gelindiğinde artık Türk Hanı (Fondaco dei Turchi) olarak anılır olmuştur. Bir süre İranlılar da kullansa da 1621 ila 1838 döneminde bu han, Venedik'te yaşamaya başlayan Osmanlı İmparatorluğu'ndan gelmiş Türk tüccarlarının sürekli konakladıkları bir yer haline gelmiştir. Burada yaşayan Venedik'teki Türk yerleşimciler artık dei Turchi adıyla anılmaya başlanmıştır. Bu yapı da tek binadan oluşan Türk gettosu haline gelmiştir. Artık Türk Hanı (Fondaco dei Turchi) olarak bilinen yapı Türk tüccarlar için konaklanacak ev, malların saklanacağı depo ve pazarlanacağı bir çarşı olarak hizmet sunmuştur.Bina tüccarlar için bir uğrak nokta olmanın yanına, Venedik'te yerleşik olan Türkler için de bir merkez ve hizmete özel tahsis edilmiş bir bina-mahalle işlevi görmüştür.

Burada konaklayan ve yerleşik bulunan Türkler için getto yapılanmasında olduğu gibi bazı kısıtlamalar getirilmiştir. Konaklamak veya ticaret amacıyla burada bulunanların belirli zamanlarda binadan ayrılabilmeleri, giriş ve çıkış saatlerinin belirlenmesi, bina içerisinde kadın ve silah bulundurmanın yasak oluşu bunlardan bazılarıdır.[2] Buraya ticaret için gelen Türklerin özellikle yün, balmumu ve ham petrol (neft) ticareti için gelmekteydi. Akdeniz ticaretinin merkez şehirlerinden olan Venedik'te tıpkı Türk tüccarlar ve Venedik'teki Türkler için Türk Hanı olduğu gibi, Akdeniz veya Balkanlar üzerinden gelen malları Avrupa'nın içlerine götürecek Alman tüccarlar için de Alman Hanı (Fondaco dei Tedeschi) yine bu mahallede bulunmaktadır.

Venedik Cumhuriyeti'nin Napolyon Bonapart tarafından 1797'deki Campo Formio Antlaşması ile Venedik Cumhuriyeti ortadan kaldırıldı ve binanın mülkiyeti de özel şahsa geçti. Binanın yeni sahibi Türkleri çıkartmak, Türk tüccarlar da binatı terk etmemek için uzun yıllar mahkemede hak aradılar. Türk tüccarlar yüzyıllardır kesintisiz kendilerine tahsis edilmesini dayanak yaparken binanın yeni sahibi ise mülkiyetin ve kullanımının yeni rejim içinde değerlendirilmesi gerektiğini savundu.[4]

Türk Dönemi sonrası ve günümüz

Türk Hanı'nın 1870 yılında restorasyon sonrası durumu

Türk tüccarlar bu binayı kullanmaya 1838 yılına kadar devam ettiler. En son Arnavut asıllı Sadullah adlı Osmanlı tüccarının binayı terk etmesiyle bina boş kaldı. 19. yüzyıla gelindiğinde gerek süregelen dava gerekse bir süre kullanılmaması ile birlikte bina artık virane haline gelmeye başlamıştır ve yenileme gereksinimi doğmuştur. 1838 yılında Türk Hanı kapatıldı ve geniş çaplı bir restorasyon çalışmasına başlandı ve hatta bazı mimari değişiklikler inşa edildiği dönemin anlayışına sadık kalınarak yapıldı; bazı değişikler ise aslına zarar veren şekilde eklemeler içermektedir. 1860'larda başlayan restorasyon ve yenileme çalışmalarının ardından bina 1865 yılında Correr Müzesi'nin (Museo Correr) eserlerinin sergilenmesi için kullanılmaya başlandı. 1923'e kadar Correr Müzesi'nin koleksiyonu sergilendi. Buradaki eserlerin Procuratie Nuove ve Ala Napoleonica müzelerine taşınmasının ardından 1923 yılından itibaren Venedik Doğa Tarihi Müzesi'nin flora ve fauna (Bitki örtüsü ve hayvan çeşitliliği), fosiller ve akvaryum koleksiyonlarına ev sahipliği yapmaya başladı.

Mimari özellikleri

Venedik'in en eski saraylarından birisi olan Türk Hanı (Fondaco dei Turchi) kıvrımlı bağlantıları ve ince sütunları ile Bizans mimarisinden ve Venedik'e has Gotik mimariden izler taşımaktadır. İki sıra kemerli cephesi bulunmaktadır. Türk tüccarların bu sarayı ticaret merkezi olarak kullanmaya başlamaları sonrasında, orada ikamet eden Türkler binaya bir cami ve hamam inşa etmişler ve sarayın mimarisini kısmen değiştirmişlerdir. Ayrıca 19. yüzyılın ikinci yarısında başlayan restorasyon çalışmaları esnasında sarayın üst kısmına kubbe biçimde eklemeler yapılmış, çatı görünümü değiştirilmiş ve iki yakasında kuleler yükseltilmiştir. Restorasyon sonrasında Türk Hanı olarak bilinen saray, çeşitli müzelerin kullanımı için tahsis edilerek binanın işlevselliği sağlanmıştır. Bina 1923'ten beri Venedik Doğa Tarihi Müzesi (Museo di Storia Naturale di Venezia) olarak kullanılmaktadır.

Resim Galerisi

  • Türk Hanı'nın günümüzde kanal cephesinden ve yakından görünümü
    Türk Hanı'nın günümüzde kanal cephesinden ve yakından görünümü
  • Giriş cephesi
    Giriş cephesi
  • Giriş kısmındaki detaylar
    Giriş kısmındaki detaylar
  • Mermer süslemeler
    Mermer süslemeler
  • Avlu ve iç duvarlar
    Avlu ve iç duvarlar

Ayrıca bakınız

Kaynakça

  1. ^ http://gezipgordum.com/fondaco-dei-turchi/ 3 Ocak 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. FONDACO DEİ TURCHİ SAMİ ALTINAY - 9 EYLÜL 2015
  2. ^ a b "The Fondaco dei Turchi, Venice". 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ocak 2016. 
  3. ^ a b Mahmut Şakiroğlu, "Venedik'teki Türk Ticaret Merkezi Hakkında Yeni Bilgiler ve Bunun Ticaret Tarihimizdeki Yeri", ss. 615-616.
  4. ^ Mahmut Şakiroğlu, "Venedik'teki Türk Ticaret Merkezi Hakkında Yeni Bilgiler ve Bunun Ticaret Tarihimizdeki Yeri", s.619.

Dış bağlantılar

  • Turan, Şerafettin "Venedikte Türk Ticaret Merkezi, Fondaco dei Turchi", Belleten, Cilt:32, Sayı:126, s. 247-283, 1968, Türk Tarih Kurumu, Ankara.
  • Juergen Schulz, "Early Plans of the Fondaco dei Turchi." Kaynak: Memoirs of the American Academy in Rome 42 (1997), s. 149-159. (İngilizce)
  • Constable, Olivia Remie, (2003) Housing the Stranger in the Mediterranean World: Lodging, Trade, and Travel in Late Antiquity and the Middle Ages, Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 978-0521819183 (İngilizce)

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Titian</span> İtalyan ressam (1488/90-1576)

Titian ya da tam adıyla Tiziano Vecellio, İtalyan ressam.

<span class="mw-page-title-main">Hanya</span>

Hanya, Girit'in ikinci büyük şehri ve aynı adı taşıyan ve Girit'in dört idarî bölümünden biri olan Hanya ilinin (nomos) merkezidir.

<span class="mw-page-title-main">Tekfur Sarayı</span>

Tekfur Sarayı veya Porfiroğenitus Sarayı, bütün Dünya'da geç Bizans mimarisinin nispeten bozulmamış örneklerinden biridir. İstanbul'da Fatih ilçesi sınırları içerisinde, Edirnekapı semtinde bulunmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Venedik</span> Venedik iline bağlı komün (Veneto, İtalya)

Venedik, kuzeydoğu İtalya'da birbirinden kanallarla ayrılmış ve köprülerle bağlanan 118 adanın üzerine kuruludur. Şehir, kıyı şeridi boyunca uzanan Venedik Lagünü'nde, Po ve Piave nehirlerinin deltaları arasına kuruludur. Venedik doğal güzelliği, mimarisi ve sanat eserleri ile ün yapmıştır. Bu şehir bütünüyle, deniz kulağı da dahil, Dünya Mirası listesi listesindedir.

<span class="mw-page-title-main">Sadberk Hanım Müzesi</span>

Sadberk Hanım Müzesi, Sarıyer, İstanbul'un Sarıyer ilçesindeki Büyükdere semtinde bir müzedir.

<span class="mw-page-title-main">Av Köşkü Saray Müzesi</span> Kocaelinin İzmit ilçesinde bulunan müze

Abdülaziz Av Köşkü ya da başka bir adıyla Kasr-ı Hümayun, İzmit'te bulunan barok ve ampir üslupta bir köşktür. Son şeklini Abdülaziz devrinde alan yapı, Osmanlı Devleti'nde İstanbul dışında yapılan tek küçük saray olarak bilinir. Mimarı Garabet Amira Balyan'dır. Günümüzde müze olarak kullanılmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Karaköy</span> Beyoğlu, İstanbulda bir semt

Karaköy, İstanbul ilinin Beyoğlu ilçesine bağlı semt. Bankaları ve iş hanlarıyla ünlü en eski ticaret merkezlerinden biridir. Eski Galata semtinin modern adıdır. Tarih boyunca bir liman ve ticaret merkezi olma özelliğiyle ön plana çıkmıştır. Boğaziçi'nin Avrupa tarafında Haliç'in ağzında yer alır. Karaköy, şehrin çok tarihsel bölgelerinden ve en eskilerinden biridir. 19. yüzyılın son çeyreğinde Osmanlı Devleti'nin finans merkezi haline gelmişti. Bugün ise, önemli bir ticaret ve ulaşım merkezidir.

<span class="mw-page-title-main">Ca' Rezzonico</span>

Ca' Rezzonico Venedik'te Büyük Kanal üzerinde bir saraydır.

Giorgione, gerçek adı Giorgio Barbarelli da Castelfranco olan, Yüksek Rönesans akımına yön veren İtalyan ressam. Bugün kesin olarak ona mal edilen sadece altı tablo bulunmasına rağmen Giorgione, erişilmez şiirsellikteki eserleriyle bilinir. Kimliği ve eserleri hakkındaki bilinmezlik onu Avrupa resim tarihinin en gizemli ressamlarından biri yapmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Tütün Hanı</span>

Tütün Hanı, Gaziantep'te bulunan, eskiden tütün tüccarlarının konakladığı ve alışveriş yaptıkları han.

<span class="mw-page-title-main">Rovigo</span> İtalyanın Veneto bölgesinde, Rovigo iline bağlı ilçe (komün)

Rovigo, İtalya'nın kuzeyinde Veneto bölgesinde 50.279 nüfuslu bir şehir. Rovigo Veneto bölgesinde bulunan yedi ilden biridir ve Rovigo ili merkezidir.

<span class="mw-page-title-main">Millî Saraylar Resim Müzesi</span>

Millî Saraylar Resim Müzesi, Dolmabahçe Sarayı'nın Veliaht Dairesi'nde 2014 yılında açılan Millî Saraylar İdaresi Başkanlığı'na bağlı müzedir.

<span class="mw-page-title-main">Venedik Doğa Tarihi Müzesi</span>

Venedik Doğa Tarihi Müzesi, 1923 yılında açılan İtalya'nın Venedik şehrindeki müze.

<span class="mw-page-title-main">1537-1540 Osmanlı-Venedik Savaşı</span> Osmanlı İmparatorluğu ile Venedik Cumhuriyeti arasında 1537-1540 yılları Adriyatik Denizi’nde arasında yapılmış savaş

1537-1540 Osmanlı-Venedik Savaşı veya Üçüncü Osmanlı-Venedik Savaşı, I. Süleyman döneminde yapılan ilk Osmanlı-Venedik Savaşı'dır. Savaş, Osmanlıların deniz üstünlüğünün kabul ettirmesi ve Akdeniz'in başat deniz gücü haline geldiğini göstermesi açısından dikkate değerdir. Bu savaş dönemi içinde 28 Eylül 1538 tarihli Preveze Deniz Muharebesi ile Türk Denizcilik tarihinin en önemli zaferlerinden biri kazanılmıştır. Osmanlı Devleti'ne karşı oluşturulan Kutsal İttifak da dağılmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Venedik Sarayı (Beyoğlu)</span>

Venedik Sarayı, İstanbul'un Beyoğlu ilçesinde 16. yüzyıldan itibaren Venedik elçilerinin (balyoslarının) konutu olarak kullanılagelmiş ve günümüzde İtalyan Başkonsolosu'nun ikametgâhı olarak kullanılan yapıdır.

<span class="mw-page-title-main">Bedesten (Lefkoşa)</span>

Bedesten, Lefkoşa'nın kuzeyinde, Selimiye Camii'nin hemen yanında yer alan tarihi bir yapıdır. Yapının bin yıldan uzun bir geçmişi vardır. Aslen 6. yüzyıl civarında arazisine bir kilise yapılmış, bunun yerine daha büyük bir kilise olarak günümüzdeki Bedesten binası 12.-16. yüzyıllar arasında inşa edilmiştir. Osmanlı döneminde bedesten olarak kullanılmaya başlanmıştır. Şu anda kültür merkezi olarak kullanılmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Kadı Menteş Konağı</span>

Kadı Menteş Konağı, Kuzey Lefkoşa'nın Selimiye semtinde mahallesinde bir konaktır. Selimiye Meydanı ve İdadi Sokağı'nın kesiştiği noktada yer almaktadır ve günümüzde Kıbrıs Türk Belediyeler Birliği'nin merkezidir.

<span class="mw-page-title-main">Kumarcılar Hanı</span>

Kumarcılar Hanı, halk arasında Seyyar Çalgıcılar Hanı ya da Kemaneciler Hanı olarak da bilinir, Kuzey Lefkoşa, KKTC'de, Asmaaltı Meydanı'nın kuzeyinde yer alan tarihi bir handır. Osmanlı döneminde adada inşa edilen 18 handan birisidir. Lefkoşa'daki hanlar içinde, Büyük Han'dan sonra gelen en büyük handır.

<span class="mw-page-title-main">Sakarya Müzesi</span>

Sakarya Müzesi, Sakarya ili, Adapazarı ilçesi sınırlarındaki bir müzedir.

<span class="mw-page-title-main">Funduk</span> mal depolamak, yük hayvanlarını, tüccarları ve yolcuları barındırmak için inşa edilmiş bir çeşit han

Funduk ağırlıklı olarak Orta Doğu, İtalya ve Mağrip'te bulunan bir çeşit otel ve malların saklandığı depo, han. Funduk kavramı çoğu zaman kervansaray kavramı ile eş anlamlı kullanılmaktadır.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.