İçeriğe atla

Suriye'de Dürzîlik

Suriyeli Dürzîler
Makam Ain ez-Zaman: Suriye'deki Dürzi topluluğunun merkezi
Toplam nüfus
700.000[1]
Önemli nüfusa sahip bölgeler
Diller
Yerel dil:
Levanten (Suriye) Arapçası
Din
Dürzîlik

Dürzîlik, Suriye'de önemli bir azınlık dinidir. The World Factbook'a göre, Dürziler Suriye nüfusunun yaklaşık yüzde 3,2'sini (2010 itibarıyla)[2][3] ya da Golan Tepeleri sakinleri de dahil olmak üzere yaklaşık 700.000 kişiyi oluşturmaktadır.[4][5] Dürziler, Şam'ın doğu ve güneyindeki kırsal, dağlık bölgelerde, resmi olarak Dürzi Dağı olarak bilinen bölgede yoğunlaşmışlardır.[6]

Dürzilik, tek tanrılı ve İbrahimi bir dindir.[7][8][9][10][9][11][12] Suriye, dünyadaki en büyük Dürzi nüfusuna sahiptir[13] ve birçok Suriyeli Dürzi de yurtdışında, özellikle de Venezuela'da yaşamaktadır ve son yüz yılı aşkın süredir orada yaşamaktadırlar.[14]

Tarihçe

Ana madde: Dürzîlik

Dürzilik, Şii İslam'ın bir kolu olan İsmaililiğin gnostik bir dalı ve Neoplatonist mezhebi olan İbrahimî tek tanrılı bir dindir. Dürziler İslam dininden evrimleşmiştir ve şu anda İslam'dan ayrı, bağımsız bir dindir.[15]

Dürzîler İslam'ın beş şartının batini veya ezoterik bir yorumunu takip ederler. Bazı modern akademisyenler[] ve Amman Bildirgesi onları Müslüman olarak tanımlamaktadır.[] Ancak bazı Müslümanlar, ezoterik yorumları uygulamadıkları için "Ramazan ayı boyunca oruç tutmadıklarını ve Mekke'ye hacca gitmediklerini" belirterek bu görüşe katılmamaktadırlar. Bu nedenle Müslümanlar tarafından İslami olarak kabul edilmemektedirler.[16]

Dürziler, ne dine dışarıdan girmeye ne de dinden çıkmaya izin verilen izole bir yaşam tarzını takip ederler. Dürziler diğer dinlerden insanların arasında yaşadıklarında, dinlerini ve kendi güvenliklerini korumak için aralarına karışmaya çalışırlar.[] Bulundukları yere bağlı olarak Müslüman ya da Hristiyan olarak dua edebilirler. Bu sistem, daha fazla güvenliğin Dürzilerin dini aidiyetleri konusunda daha açık olmalarına izin verdiği modern zamanlarda değişiyor gibi görünmektedir.[17]

Tanukoğulları, liderlerinin Fatımi Halifesi el-Hakim bi-Amr Allah ile yakın bağları nedeniyle 11. yüzyılda vaaz edilen yeni mesajı çoğunun kabul edip benimsemesiyle Suriye'deki Dürzi topluluğunun açılışını yaptı.[18]

Tarihsel olarak Dürziler ve Müslümanlar arasındaki ilişki yoğun zulüm ile karakterize edilmiştir.[19][20][21] Dürzi inancı genellikle İsmaililiğin bir kolu olarak sınıflandırılmaktadır. Bu inanç aslen İsmaili İslam'dan doğmuş olsa da Dürzilerin çoğu kendilerini Müslüman olarak tanımlamamakta[9][10][22] ve İslam'ın beş şartını kabul etmemektedirler.[23] Dürziler, Şii Fatimi Halifeliği,[24] Sünni Osmanlı İmparatorluğu[25] ve Mısır Eyaleti[26][27] gibi farklı Müslüman rejimler tarafından sık sık zulme uğramıştır. Dürzilere yönelik zulümler arasında katliamlar, Dürzilerin ibadethanelerinin ve kutsal mekânlarının yıkılması ve zorla İslam'a döndürülmeleri yer almaktadır.[28] Dürzilerin anlatısına göre bunlar sıradan cinayetler değildi, Dürzilerin anlatısına göre tüm toplumu ortadan kaldırmayı amaçlıyorlardı.[29]

Suriye'deki Dürzi toplumu modern Suriye devletinin oluşumunda önemli bir rol oynamıştır ve azınlık olmalarına rağmen Suriye siyasi sahnesinde önemli bir rol oynamaktadırlar.

Sultan el-Atraş ile savaşa gitmeye hazırlanan Dürzi savaşçılar, 1925

Suriye'de Dürzilerin çoğu, ülkenin güneybatısında yer alan ve yüzde 90'ından fazlasında Dürzilerin yaşadığı engebeli ve dağlık bir bölge olan Dürzi Dağı'nda yaşamaktadır; yaklaşık 120 köyde sadece Dürziler yaşamaktadır.[30][] Diğer önemli topluluklar Harim Dağları'nda, Şam'ın banliyösü Ceramana'da ve Hermon Dağı'nın güneydoğu yamaçlarında yaşamaktadırlar. Tarihsel olarak Golan Tepeleri'nde büyük bir Suriyeli Dürzi topluluğu yaşıyordu, ancak 1967 ve 1973'te İsrail ile yapılan savaşların ardından bu Dürzilerin çoğu Suriye'nin diğer bölgelerine kaçtı; kalanların çoğu tartışmalı bölgedeki bir avuç köyde yaşarken, sadece birkaçı hala etkin Suriye kontrolü altında olan Kuneytire Valiliği'nin dar kalıntılarında yaşıyor.

Dürziler 1925 yılında bağımsızlıklarını kutluyor.

Dürziler Suriye siyasetinde her zaman, nispeten küçük nüfuslarının gösterdiğinden çok daha önemli bir rol oynamışlardır. Suriye'nin güneybatı dağlarında yaşayan Dürziler, 1949'da 100.000'den biraz fazla bir nüfusa ya da Suriye nüfusunun yaklaşık yüzde üçüne sahip olmalarına rağmen Suriye siyasetinde önemli bir güç oluşturmuş ve Fransızlara karşı verilen milliyetçi mücadelede öncü bir rol oynamışlardır. Sultan el-Atraş'ın askeri liderliği altında Dürziler 1925-27 Büyük Suriye İsyanı'nın arkasındaki askerî gücün çoğunu sağladılar. 1945 yılında Cebel el-Dürzi Devleti'nin en önemli siyasi lideri olan Emir Hasan el-Atraş, Dürzi askerî birliklerini Fransızlara karşı başarılı bir isyana yönlendirerek Cebel el-Dürzi'yi Suriye'de İngiliz yardımı olmadan Fransız yönetiminden kurtulan ilk ve tek bölge haline getirdi. Dürziler bağımsızlıklarını kazandıklarında, başarılarının verdiği özgüvenle Şam'ın kendilerini savaş alanındaki fedakârlıklarından dolayı ödüllendireceğini umuyorlardı. Özerk yönetimlerini ve Fransızlar tarafından kendilerine tanınan birçok siyasi ayrıcalığı korumayı talep ettiler ve yeni bağımsız hükûmetten cömert ekonomik yardım istediler.[30][]

Dürzi liderler Cebel el-Dürzi'de buluşuyor, Suriye, 1926

1945'te yerel bir gazete Cumhurbaşkanı Şükrü el-Kuvvetli'nin (1943-49) Dürzileri "tehlikeli bir azınlık" olarak nitelendirdiğini yazınca Sultan el-Atraş öfkeden deliye döndü ve tekzip istedi. Bu yapılmazsa Dürzilerin gerçekten de "tehlikeli" hale geleceğini ve 4000 Dürzi savaşçıdan oluşan bir gücün "Şam şehrini işgal edeceğini" duyurdu. Kuvvetli, Sultan el-Atraş'ın tehdidini göz ardı edemezdi. Suriye'deki askerî güç dengesi, en azından 1948 Filistin Savaşı sırasında askeri yığınak yapılana kadar Dürzilerin lehineydi. Suriye Savunma Bakanlığının bir danışmanı 1946'da Suriye ordusunun "işe yaramaz" olduğu ve Dürzilerin "Şam'ı alıp mevcut liderleri bir çırpıda ele geçirebileceği" uyarısında bulundu.[30][]

Edip Çiçekli'nin Suriye'deki dört yıllık iktidarı sırasında (Aralık 1949 - Şubat 1954) (25 Ağustos 1952'de Çiçekli, pan-Arapçı ve sosyalist görüşlere sahip ilerici bir parti olan Arap Kurtuluş Hareketini (AKH) kurdu),[31] Dürzi toplumu Suriye hükûmeti tarafından ağır bir saldırıya maruz kaldı. Çiçekli, Suriye'deki birçok muhalifi arasında Dürzilerin potansiyel olarak en tehlikelisi olduğuna inanıyordu ve onları ezmeye kararlıydı. Sık sık şöyle diyordu: "Düşmanlarım bir yılan gibidir: başı Cebel el-Dürzi, karnı Humus ve kuyruğu Halep. Eğer başını ezersem yılan ölür." Çiçekli, Cebel el-Dürzi'yi işgal etmek üzere 10.000 kişilik düzenli bir birlik gönderdi. Birçok kasaba ağır silahlarla bombalanarak çok sayıda sivil öldürüldü ve birçok ev yıkıldı. Dürzilerin anlattıklarına göre, Çiçekli komşu bedevi kabileleri savunmasız halkı yağmalamaya teşvik etti ve kendi birliklerinin başıboş dolaşmasına izin verdi.[30][]

Çiçekli, Dürzileri dinleri ve politikaları nedeniyle karalamak için bir kampanya başlattı. Bazen İngiliz ve Haşimi ajanı olduklarını, bazen de Araplara karşı İsrail için savaştıklarını iddia ederek tüm toplumu ihanetle suçladı. Hatta Cebel'de bulunduğu iddia edilen bir İsrail silahı zulası bile üretti. Dürzi toplumu için daha da acı verici olan, mezhepsel nefreti körüklemek için tasarlanan "tahrif edilmiş Dürzi dini metinleri" ve önde gelen Dürzi şeyhlerine atfedilen sahte tanıklıkları yayınlamasıydı. Bu propaganda başta Mısır olmak üzere Arap dünyasında da yayınlandı. Çiçekli 27 Eylül 1964'te Brezilya'da, Çiçekli'nin Cebel el-Dürzi'yi bombalamasının intikamını almak isteyen bir Dürzi tarafından öldürüldü.[30][]

Es-Süveyda valiliğinde Makam el-Mesih (İsa).

Azınlıkları ulusal Suriye toplumsal yapısına zorla entegre etti; Nusayri ve Dürzi bölgelerinin "Suriyelileştirmesi" kısmen şiddet kullanarak gerçekleştirilmek zorunda kaldı. Bu amaçla Çiçekli azınlıkların damgalanmasını teşvik etti. Azınlıkların taleplerini vatana ihanetle eşdeğer gördü. Giderek şovenleşen Arap milliyetçiliği anlayışı, Suriye'de "azınlıkların" varlığının inkârına dayanıyordu.[32][]

Çiçekli'nin askerî harekâtından sonra Dürzi toplumu siyasi nüfuzunun çoğunu kaybetti, ancak birçok Dürzi subay şu anda Suriye'yi yöneten Baas hükûmeti söz konusu olduğunda önemli bir rol oynadı.[30][]

1967 yılında Golan Tepeleri'ndeki Dürzi topluluğu İsrail'in kontrolü altına girmiştir ve bugün yaklaşık 20.000 kişilik bir nüfusa sahiptir.[33] Qalb Loze Katliamı, 10 Haziran 2015 tarihinde Suriye'nin kuzeybatısındaki İdlib vilayetinin Qalb Loze köyünde 20-24 Suriyeli Dürzi'nin katledildiği bir katliamdır. 25 Temmuz 2018'de IŞİD'e bağlı bir grup saldırgan Dürzi şehri Süveyda'ya girerek sokaklarda bir dizi silahlı çatışma ve intihar saldırısı başlatmış ve büyük çoğunluğu sivil olmak üzere en az 258 kişiyi öldürmüştür.

Demografi

Nebraska-Lincoln Üniversitesinden akademisyen Colbert C. Held'e göre dünya genelinde Dürzilerin sayısı bir milyon civarındadır ve yaklaşık %45 ila %50'si Suriye'de, %35 ila %40'ı Lübnan'da ve %10'dan azı İsrail'de yaşamaktadır; son zamanlarda artan bir Dürzi diasporası vardır.[34] Suriyeli Dürzilerin dili ve kültürü Arabiktir ve ana dilleri Arapçadır. Dürzi Arapçası lehçesi, özellikle kırsal bölgelerde, genellikle diğer bölgesel Suriye Arapçası lehçelerinden farklıdır. Dürzi Arapçası /qāf/ fonemini muhafaza etmesiyle diğerlerinden ayrılır.[35] Dürziler tarafından /q/ kullanımı özellikle dağlık bölgelerde daha belirgindir ve kentsel alanlarda daha azdır.

Dürziler Şam'ın doğu ve güneyindeki kırsal ve dağlık bölgelerde, resmi olarak Cebel el-Dürzi olarak bilinen bölgede yoğunlaşmışlardır. Suriyeli Dürzilerin, Suriye'nin yaklaşık 23 milyonluk nüfusunun %3,2'sini oluşturduğu tahmin edilmektedir; bu da 700 ila 736 bin kişi oldukları anlamına gelmektedir.[5][36]

Suriye İç Savaşı'ndan önce, 2010 yılında Suriye'de yaklaşık 700.000 Dürzinin yaşadığı tahmin edilmektedir; bu sayı Suriye nüfusunun yaklaşık %3'üne tekabül etmektedir.[6] Yaklaşık 337.500 Dürzi, Suriye'de Dürzilerin çoğunlukta olduğu (yaklaşık %90) tek vilayet olan Süveyda vilayetinde (ya da toplam Suriyeli Dürzilerin %48,2'si) yaşıyordu.[37] Şam ve çevresinde (Ceramana, Sahnaya ve Jdeidat Artouz gibi) 250.000 Dürzi (ya da %35,7) yaşarken, Hermon Dağı'nın doğu yakasında yaklaşık 30.000 Dürzi ve İdlib vilayetindeki Cebel es-Summak'ta bulunan 14 köyde yaklaşık 25.000 Dürzi yaşamaktadır.[6]

Yurtdışında, özellikle de Latin Amerika'da yaşayan ve son yüz yılı aşkın bir süredir orada yaşayan çok sayıda Suriyeli Dürzi bulunmaktadır.[14] Venezuela'da yaklaşık 60.000 Suriye kökenli Dürzi yaşamaktadır.[38]

Oslo Üniversitesinden Elisabet Granli tarafından yapılan bir tahmine göre, yaklaşık 1.920 Suriyeli Dürzi Hristiyanlığa geçmiştir,[39] aynı araştırmaya göre Dürzi kökenli Hristiyanlar (Hristiyanlığa geçen Dürziler) kendilerini hala Dürzi olarak görmekte[39] ve Dürzi olmakla Hristiyan olmak arasında bir çelişki olmadığını iddia etmektedirler.[39]

Kayda değer lişiler

  • Suriye'deki en önde gelen Dürzi aileler: el-Atraş ve el-Hamdan.[40]

Siyasetçiler

Şarkıcılar

Oyuncular

  • Naci Cabir
  • Lilya el-Atraş
  • Cumana Murad

Sporcular

Diğer

  • Nevaf Gazali
  • İssam Zahreddin, subay[48]
  • Hasan el-Kontar[49]

Ayrıca bakınız

Kaynakça

  1. ^ Irshaid, Faisal (19 Haziran 2015). "Syria's Druze under threat as conflict spreads". BBC News. 6 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Haziran 2018. 
  2. ^ "Syria". Central Intelligence Agency. 2 Mayıs 2023. 3 Şubat 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ocak 2021 – CIA.gov vasıtasıyla. 
  3. ^ İç Savaş sırasında Suriye'nin nüfusu azaldı ve Dürziler de bundan büyük ölçüde etkilendi.
  4. ^ "Syria Religion Detailed (2010)". gulf2000.columbia.edu. 2010. 15 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Mayıs 2024. 
  5. ^ a b The Economist. 390 (8618–24). 2014. s. 49. 28 Mart 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Eylül 2016. 
  6. ^ a b c "The Druze and Assad: Strategic Bedfellows". The Washington Institute. 25 Eylül 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Mayıs 2023. 
  7. ^ Pintak, Lawrence (2019). America & Islam: Soundbites, Suicide Bombs and the Road to Donald Trump. Bloomsbury Publishing. s. 86. ISBN 9781788315593. 
  8. ^ Jonas, Margaret (2011). The Templar Spirit: The Esoteric Inspiration, Rituals and Beliefs of the Knights Templar. Temple Lodge Publishing. s. 83. ISBN 9781906999254. [Dürziler] genellikle Müslüman olarak görülmezler ve Dürzilerin tamamı da kendilerini Müslüman olarak görmezler 
  9. ^ a b c "Are the Druze People Arabs or Muslims? Deciphering Who They Are". Arab America (İngilizce). 8 Ağustos 2018. 20 Ekim 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Nisan 2020. 
  10. ^ a b J. Stewart, Dona (2008). The Middle East Today: Political, Geographical and Cultural Perspectives. Routledge. s. 33. ISBN 9781135980795. Dürzilerin çoğu kendilerini Müslüman olarak görmez. Tarihsel olarak çok zulüm görmüşler ve dini inançlarını gizli tutmuşlardır. 
  11. ^ Yazbeck Haddad, Yvonne (2014). The Oxford Handbook of American Islam. Oxford University Press. s. 142. ISBN 9780199862634. Normatif İslam'ınkilere paralel görünseler de Dürzi dininde anlam ve yorum bakımından farklıdırlar. Bu din, İsmaililikten olduğu kadar diğer Müslümanların inanç ve uygulamalarından da farklı kabul edilir... Dürzilerin çoğu kendilerini Amerikan toplumunda tamamen asimile olmuş olarak görür ve Müslüman olarak tanımlamak zorunda değildir... 
  12. ^ De McLaurin, Ronald (1979). The Political Role of Minority Groups in the Middle East. Praeger Special Studies. Praeger. s. 114. ISBN 9780030525964. 27 Mayıs 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Temmuz 2020. Teolojik olarak, Dürzilerin Müslüman olmadığı sonucuna varmak gerekir. İslam'ın beş şartını kabul etmemektedirler. Dürziler bu ilkelerin yerine yukarıda belirtilen yedi kuralı getirmişlerdir. 
  13. ^ "Druze | History, Religion, & Facts". Encyclopedia Britannica (İngilizce). 19 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Temmuz 2021. 
  14. ^ a b Khalifa, Mustafa (2013), "The impossible partition of Syria", Arab Reform Initiative, ss. 6-7, 9 Ekim 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 31 Ocak 2023 
  15. ^ "Are the Druze People Arabs or Muslims? Deciphering Who They Are". Arab America (İngilizce). 8 Ağustos 2018. 20 Ekim 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Mayıs 2020. 
  16. ^ James Lewis (2002). The Encyclopedia of Cults, Sects, and New Religions. Prometheus Books. 
  17. ^ "Druze". druze.org.au. 2015. 14 Şubat 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  18. ^ William Harris (19 Temmuz 2012). Lebanon: A History, 600-2011. illustrated. Oxford University Press. s. 46. ISBN 9780195181111. 
  19. ^ Swayd, Samy (2015). Historical Dictionary of the Druzes. Rowman & Littlefield. s. 132. ISBN 9781442246171. Some Muslim rulers and jurists have advocated the persecution of members of the Druze Movement beginning with the seventh Fatimi Caliph Al-Zahir, in 1022. A recurring period of persecutions in subsequent centuries ... failure to elucidate their beliefs and practices, have contributed to the ambiguous relationship between Muslims and Druzes 
  20. ^ K. Zartman, Jonathan (2020). Conflict in the Modern Middle East: An Encyclopedia of Civil War, Revolutions, and Regime Change. ABC-CLIO. s. 199. ISBN 9781440865039. Historically, Islam classified Christians, Jews, and Zoroastrians as protected “People of the Book,” a secondary status subject to payment of a poll tax. Nevertheless, Zoroastrians suffered significant persecution. Other religions such as the Alawites, Alevis, and Druze often suffered more. 
  21. ^ Layiš, Aharôn (1982). Marriage, Divorce, and Succession in the Druze Family: A Study Based on Decisions of Druze Arbitrators and Religious Courts in Israel and the Golan Heights. BRILL. s. 1. ISBN 9789004064126. the Druze religion, though originating from the Isma'lliyya, an extreme branch of the Shia, seceded completely from Islam and has, therefore, experienced periods of persecution by the latter. 
  22. ^ Yazbeck Haddad, Yvonne (2014). The Oxford Handbook of American Islam. Oxford University Press. s. 142. ISBN 9780199862634. While they appear parallel to those of normative Islam, in the Druze religion they are different in meaning and interpretation. The religion is considered distinct from the Ismaili as well as from other Muslim's belief and practice... Most Druze consider themselves fully assimilated in American society and do not necessarily identify as Muslims.. 
  23. ^ De McLaurin, Ronald (1979). The Political Role of Minority Groups in the Middle East. Michigan University Press. s. 114. ISBN 9780030525964. Theologically, one would have to conclude that the Druze are not Muslims. They do not accept the five pillars of Islam. In place of these principles the Druze have instituted the seven precepts noted above.. 
  24. ^ Parsons, L. (2000). The Druze between Palestine and Israel 1947–49. Springer. s. 2. ISBN 9780230595989. With the succession of al-Zahir to the Fatimid caliphate a mass persecution (known by the Druze as the period of the mihna) of the Muwaḥḥidūn was instigated ... 
  25. ^ C. Tucker, Spencer C. (2019). Middle East Conflicts from Ancient Egypt to the 21st Century: An Encyclopedia and Document Collection [4 volumes]. ABC-CLIO. ss. 364-366. ISBN 9781440853531. 
  26. ^ Taraze Fawaz, Leila.
  27. ^ Goren, Haim.
  28. ^ C. Tucker, Spencer C. (2019). Middle East Conflicts from Ancient Egypt to the 21st Century: An Encyclopedia and Document Collection [4 volumes]. ABC-CLIO. s. 364. ISBN 9781440853531. 
  29. ^ Zabad, Ibrahim (2017). Middle Eastern Minorities: The Impact of the Arab Spring. Routledge. ISBN 9781317096726. 
  30. ^ a b c d e f Landis, Joshua (1998). Philipp, T; Schäbler, B (Ed.). "Shishakli and the Druzes: Integration and intransigence". The Syrian Land: Processes of Integration and Fragmentation. Stuttgart: Franz Steiner Verlag. ss. 369-96. 24 Temmuz 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Haziran 2015. 
  31. ^ Syrian History, 31 Mart 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 28 Haziran 2015 
  32. ^ Jordi Tejel (2008), Syria's Kurds: History, Politics and Society, Taylor & Francis/Google, ISBN 9780203892114 
  33. ^ "The Druze population in Israel - a collection of data on the occasion of the Prophet Shuaib holiday" (PDF). CBS - Israel. Israel Central Bureau of Statistics. 17 Nisan 2019. 17 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 8 Mayıs 2019. 
  34. ^ C. Held, Colbert (2008). Middle East Patterns: Places, People, and Politics. Routledge. s. 109. ISBN 9780429962004. Worldwide, they number 1 million or so, with about 45 to 50 percent in Syria, 35 to 40 percent in Lebanon, and less than 10 percent in Israel. Recently there has been a growing Druze diaspora. 
  35. ^ Samy Swayd (10 Mart 2015). Historical Dictionary of the Druzes. 2. Rowman & Littlefield. s. 50. ISBN 978-1-4422-4617-1. 
  36. ^ "Syria - International Religious Freedom Report 2006". U.S. Department of State. 2006. 22 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Haziran 2009. 
  37. ^ "Syria - Sunnis". www.country-data.com. 23 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Mayıs 2020. 
  38. ^ "Sending relief--and a message of inclusion and love—to our Druze sisters and brothers". JUF. 2021. 15 Kasım 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Aralık 2021. 
  39. ^ a b c Granli, Elisabet (2011). "Religious conversion in Syria : Alawite and Druze believers". University of Oslo. 29 Nisan 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Mayıs 2020. 
  40. ^ Firro 1992, p. 42.
  41. ^ Provence, Michael (2005). The Great Syrian Revolt and the Rise of Arab Nationalism. University of Texas Press. s. 3. ISBN 0-292-70680-4. 
  42. ^ Batatu, Hanna (2012). Syria's Peasantry, the Descendants of Its Lesser Rural Notables, and Their Politics. Princeton University Press. s. 28. ISBN 978-0-691-00254-5. 
  43. ^ Gunson, Phil; Adams, David (28 Kasım 2003). "Venezuela Shifts Control of Border". St.Petersburg Times. 
  44. ^ Batatu, pp. 148-149.
  45. ^ Zuhur, Sherifa (1998), Images of Enchantment: Visual and Performing Arts of the Middle East, American University in Cairo Press, s. 82, ISBN 977-424-467-2 
  46. ^ Provence, Michael (2005). The great Syrian revolt and the rise of Arab nationalism. illustrated. University of Texas Press. s. 72. ISBN 978-0-292-70680-4. 27 Mayıs 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Ağustos 2021. 
  47. ^ Zuhur, Sherifa (2001). Colors of enchantment: theater, dance, music and the visual arts of the Middle East. American University in Cairo Press. s. 296. ISBN 978-977-424-607-4. 
  48. ^ Gambill, Gary C. (2013), Syrian Druze: Toward Defiant Neutrality, Middle East Forum, 30 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 9 Temmuz 2013 
  49. ^ Hodal, Kate (7 Ocak 2019). "'You can feel the love': Syrian who lived in airport on new life in Canada". The Guardian. 18 Eylül 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Kasım 2020. 

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Suriye</span> Batı Asya ülkesi

Suriye, resmî adıyla Suriye Arap Cumhuriyeti, Doğu Akdeniz ve Levant'ta yer alan bir Batı Asya ülkesidir. Batıda Akdeniz, kuzeyde Türkiye, doğu ve güneydoğuda Irak, güneyde Ürdün ve güneybatıda İsrail ve Lübnan ile sınırlanan ve 14 vilayetten oluşan üniter bir cumhuriyettir. Verimli ovalar, yüksek dağlar ve çöllerden oluşan bir ülke olan Suriye, çoğunluğu Suriyeli Araplar, Kürtler, Türkmenler, Süryaniler, Ermeniler, Çerkesler, Arnavutlar ve Rumlar olmak üzere çeşitli etnik ve dinî gruplara ev sahipliği yapmaktadır. Dinî gruplar arasında Sünniler, Hristiyanlar, Nusayriler, Dürziler ve Yezidiler bulunmaktadır. Suriye'nin başkenti ve en büyük şehri Şam'dır. Araplar en büyük etnik gruptur ve Sünniler en büyük dinî gruptur.

2011'den bu yana Suriye İç Savaşı'nın bir sonucu olarak, savaşta farklı gruplar tarafından kullanılan ve Suriye'yi temsil etmek için kullanılan en az iki bayrak var. Baas Partisi liderliğindeki Suriye Arap Cumhuriyeti'nin görevdeki hükümeti, başlangıçta Birleşik Arap Cumhuriyeti tarafından kullanılan kırmızı-beyaz-siyah üç rengini kullanırken, Suriye Ulusal Koalisyonu gibi Suriyeli muhalif gruplar yeşil-beyaz-siyah üç rengini kullanıyor. Bu bayrak ilk olarak Suriye Mandası tarafından kullanılan "bağımsızlık bayrağı"ydı.

<span class="mw-page-title-main">Suriyeliler</span> etnik grup

Suriyeliler, Suriye'de yaşayan, Levant bölgesinin yerlisi olan ve ana dilleri Arapça, özellikle de Levanten lehçesi olan çoğunluk nüfustur. Suriye halkının kültürel ve dilsel mirası, hem yerli unsurların hem de binlerce yıl boyunca bu topraklara ve halkına hükmetmeye gelen yabancı kültürlerin bir karışımıdır. Yedinci yüzyıla gelindiğinde Levant'ta yaşayanların çoğu Aramice konuşuyordu. Müslümanların 634 yılında Levant'ı fethetmesinin ardından Arapça baskın dil haline gelmiş, ancak Suriyelilerin bir azınlığı hala Süryanice ve Batı lehçelerinde konuşulan Aramiceyi korumuştur.

<span class="mw-page-title-main">Cebel el-Dürzi Devleti</span> Fransız Suriye Mandasındaki eski devlet

Cebel el-Dürzi, 1921'den 1936'ya kadar Fransız Suriye ve Lübnan Mandası'nda, Fransız gözetimi altındaki yerel Dürzi nüfusu için bir hükûmet olarak işlev görmek üzere tasarlanmış özerk bir devletti.

<span class="mw-page-title-main">Suriye muhalefeti</span> Esad ailesinin Suriyedeki yönetimine muhalif bir grup

Suriye muhalefeti, Suriye Ulusal Koalisyonu ve alternatif bir Suriye hükûmeti olarak belirli toprak kontrolüne sahip Suriye hükûmeti karşıtı gruplar tarafından temsil edilen siyasi yapıdır.

<span class="mw-page-title-main">Suriye'de din</span> Suriyedeki dinî inançlar

Suriye'de din, Suriye vatandaşları tarafından uygulanan çeşitli dinleri ifade etmektedir. Tarihsel olarak bölge, bu dini toplulukların her biri içinde bir dizi farklı mezhebin bulunduğu çeşitli inançların bir mozaiği olmuştur. Suriyelilerin çoğunluğunu Müslümanlar oluşturmaktadır; bunların arasında en kalabalık grubu Sünniler oluştururken, onları Şii gruplar ve Dürziler takip etmektedir. Ayrıca, çeşitli Hristiyan azınlıklar bulunmaktadır. Ayrıca küçük bir Yahudi ve Yezidi topluluğu da bulunmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Suriye Devleti</span> 1925ten 1930a kadar Fransız manda bölgesi

Suriye Devleti, Halep Devleti ile Şam Devleti'ni birleştiren 5 Aralık 1924 tarihli kararname - 1 Ocak 1925 tarihinden itibaren geçerli olmak üzere - ile oluşturulan bir Fransız Manda devletiydi. Halep Devleti, Şam Devleti ve Nusayri Devleti için merkezi bir meclis sağlayarak oluşturulan Suriye Federasyonu'nun (1922-1924) halefiydi. Nusayri Devleti, Suriye Devleti'ne katılmadı.

<span class="mw-page-title-main">Suriye tarihi</span> Suriyenin tarihi

Suriye tarihi, mevcut Suriye Arap Cumhuriyeti topraklarında ve Suriye bölgesinde meydana gelen olayları kapsar. Antik çağlar boyunca, mevcut Suriye Arap Cumhuriyeti toprakları, Sümerler, Mitanniler, Asurlular, Babiller, Mısırlılar, Hititler, Kenanlılar, Fenikeliler, Aramiler, Amoriler, Persler, Yunanlar ve Romalılar dahil olmak üzere çeşitli medeniyetler tarafından işgal edildi ve yönetildi. Suriye, ilk kez 24 Ekim 1945'te, Suriye hükûmeti tarafından Birleşmiş Milletler Antlaşması'nın imzalanmasıyla bağımsız bir ülke olarak ortaya çıktı ve Nisan 1946'da Fransa'nın Milletler Cemiyeti tarafından verilen Suriye'nin "nüfusa idari tavsiye ve yardım sağlama" yetkisi fiilen sona erdi.

Arapça, Suriye'nin resmi dilidir ve ülkede en çok konuşulan dildir. Günlük yaşamda, özellikle batıda Levanten ve kuzeydoğuda Mezopotamya olmak üzere birçok modern Arap lehçesi kullanılmaktadır. Arap Dili ve Dilbilin Ansiklopedisine göre, ülkede Arapça'ya ek olarak, konuşmacı sayısına göre şu diller konuşulmaktadır: Kürtçe, Türkçe, Aramice, Çerkesçe, Çeçence, Ermenice ve Yunanca. Bu dillerin hiçbiri resmi statüye sahip değildir.

Arap Kurtuluş Hareketi 25 Ağustos 1952'de Suriye Devlet Başkanı Edib Çiçekli tarafından kurulan bir Suriye siyasi partisiydi, hükûmeti sırasında 1954'e kadar Suriye'deki tek yasal partiydi.

<span class="mw-page-title-main">Suriye demografisi</span> Suriyenin demografik özellikleri

Suriye'nin 2011 Suriye İç Savaşı öncesi tahmini nüfusu, 21.124.000 Suriyeli 1,3 milyon Iraklı mülteci ve 500.000'den fazla vatansız Filistinli dahil olmak üzere 22 ±.5 milyon daimi nüfustu. Savaş sırasında Suriyeli mültecilerin sayısı, ülke içinde yerinden edilmiş Suriyelilerin sayısı ve yaralı sayıları değişim içinde olduğundan, Suriye nüfusunun doğru bir şekilde sayılması zorlaşmaktadır. CIA World Factbook, Temmuz 2018 itibarıyla tahmini 19.454.263 kişiyi gösterdi. Savaş öncesi nüfusun, altı milyonu ülke dışında mülteci, yedi milyonu ülke içinde yerinden edilmiş, üç milyonu isyancıların elindeki topraklarda ve iki milyonu Kürt yönetimindeki Kuzey ve Doğu Suriye Özerk Yönetimi'nde yaşamaktadır.

1954 Suriye askerî darbesi, aynı yılın şubat ayında, Edib Çiçekli hükûmetini devirmek için gerçekleşti. Çiçekli karşıtı hareketin başında eski Devlet Başkanı Etâsî ve kıdemli Dürzi lider Sultan el-Atraş vardı.

<span class="mw-page-title-main">Suriye'nin modern tarihi</span> 1918 sonrası Suriye tarihi

Suriye'nin modern tarihi, Birinci Dünya Savaşı sırasında Osmanlıların Suriye üzerindeki kontrolünün Fransız kuvvetleri tarafından sona erdirilmesi İşgal Edilmiş Düşman Toprakları Yönetimi'nin kurulmasıyla başlar. Kısa ömürlü Suriye Arap Krallığı 1920'de ortaya çıktı, ancak kısa bir süre sonra Fransız Mandası halini aldı. Manda, kısa ömürlü özerk Halep Devleti, Şam Devleti, Nusayri Devleti ve Cebel el-Dürzi Devleti'ni kurdu. Özerklikler 1930'da Mandatör Suriye Cumhuriyeti'ne dönüştürüldü. Suriye Cumhuriyeti, Nisan 1946'da bağımsızlığını kazandı. Cumhuriyet, Arap-İsrail Savaşı'na katıldı ve 1950'ler ve 1960'lar boyunca siyasi istikrarsızlık durumunda kaldı.

<span class="mw-page-title-main">Sultan el-Atraş</span> Önde gelen Arap Dürzi lider ve Suriye milliyetçisi

Sultan el-Atraş,, yaygın olarak bilinen adıyla Sultan Paşa el-Atraş, önde gelen bir Suriye milliyetçisi Arap Dürzi lider ve Suriye Devrimi'nin (1925-27) başkomutanıydı. Fransızlara karşı savaştı. Suriye ve Dürzi tarihinin en etkili isimlerinden biri olarak Cebel el-Dürzi'nin ve genel olarak Suriye'nin kaderinin belirlenmesinde önemli bir rol oynadı.

<span class="mw-page-title-main">Büyük Suriye İsyanı</span> Suriye ve Lübnan Mandasındaki Fransız yönetimine karşı 1925-27 ayaklanması

Büyük Suriye İsyanı, 1925 İsyanı veya Büyük Suriye Devrimi, 1925 ile 1927 yılları arasında Suriye Devleti ve Büyük Lübnan genelinde yaşanan genel bir ayaklanmadır. Önde gelen isyancı güçler, Sünni, Dürzi, Alevi ve Hristiyan grupların katıldığı güney Suriye'deki Cebel el-Dürzi Devleti savaşçılarından oluşuyordu. Ortak amaç, I. Dünya Savaşı'nın ardından Türk yönetiminden Fransız yönetimine geçen yeni manda bölgelerindeki Fransız egemenliğine son vermekti.

<span class="mw-page-title-main">Selim Hatum</span> Suriyeli asker ve siyasetçi (1928-1967)

Selim Hatum, 1960'larda Suriye siyasetinde önemli bir rol oynayan Suriye Ordusu subayıydı. Arap Sosyalist Baas Partisinin Suriye Bölgesel Kolunun bir üyesi olarak 1966'da Suriye'de gerçekleşen ve yine bir Baasçı olan Emin el-Hafız hükûmetini deviren darbede etkili oldu. Aynı yıl, yeni hükûmeti kuran ancak kendisini önemli bir pozisyondan uzaklaştıran meslektaşlarına karşı kendi bölgesi olan Cebel el-Dürzi'de bir ayaklanma başlattı. Hakkında tutuklama emri çıkarılması üzerine Suriye'den kaçtı, ancak 1967'de geri döndü ve daha sonra hapse atılarak idam edildi.

<span class="mw-page-title-main">Mansur el-Atraş</span> Suriyeli siyasetçi (1925-2006)

Mansur el-Atraş, Suriyeli bir siyasetçi ve gazetecidir. El-Atraş, üniversite arkadaşlarıyla birlikte 1947'de Baas Partisinin ve Suriye bölgesel kolunun kurucu üyelerindendi. Edib Çiçekli'nin devlet başkanlığı sırasında (1951-54) hükûmet karşıtı bir aktivist oldu ve iki kez mahkûm edildi. Çiçekli'nin, El-Atraş'ın babası Sultan el-Atraş'ın desteğini kazanmak için yaptığı başarısız bir girişim sebebiyle serbest bırakıldı. Çiçekli'nin bir askerî darbe sonucu devrildiği 1954'te el-Atraş, parlamento seçimlerinde milletvekili seçilse de Said el-Gazi hükûmetinde görev alma teklifini reddetti. Birleşik Arap Cumhuriyeti döneminde (1958-61), Mısır'ın Pan Arabist Cumhurbaşkanı Cemal Abdünnâsır'ın destekçilerindendi. Suriye'nin Birleşik Arap Cumhuriyeti'nden ayrılmasına karşı çıktı ve bunu protesto etmek için art arda gelen ayrılıkçı hükûmetlerde görev alma tekliflerini geri çevirdi.

<span class="mw-page-title-main">El-Kureyya</span> Süveyde, Suriyede bir kasaba

El-Kurayya, Suriye'nin güneyinde, idari olarak Süveyda valiliğinin bir parçası olan ve Süveyda'nın güneyinde yer alan bir kasabadır. Güneybatısında Busra, güneyinde Hout, güneydoğusunda Salkhad, kuzeydoğusunda el-Kufr, Hibran ve Sehvet el-Hadri, kuzeyinde Sehvet Bilata ve Rasas ve kuzeybatısında Ira ve el-Muceymer bulunmaktadır. Suriye Merkezi İstatistik Bürosuna (MİB) göre 2004 nüfus sayımında el-Kureyya'nın nüfusu 6789'dur. Kasaba aynı zamanda toplam nüfusu 9892 olan dört kasabadan oluşan el-Kureyya nahiyesinin idari merkezidir.

Beni el-Atraş olarak da bilinen el-Atraş, Güneybatı Suriye'deki Cebel el-Dürzi merkezli bir Dürzi aşiretidir. Ailenin el-Atraş ismi Arapçada "sağır" anlamına gelmektedir ve ailenin sağır reislerinden birinden türemiştir. El-Atraş aşireti 19. yüzyılın başlarında Cebel el-Dürzi'ye göç etti ve şeyhleri İsmail el-Atraş'ın liderliğinde 19. yüzyılın ortalarında el-Hamdan'dan görevi devralarak Cebel el-Dürzi'nin en önemli yönetici Dürzi ailesi haline geldi. Savaş alanındaki ünü ve diğer Dürzi aşiretleri, Bedevi aşiretleri, Osmanlı yetkilileri ve Avrupalı konsoloslarla kurduğu siyasi entrikalar sayesinde İsmail el-Atraş gücünü pekiştirdi. 1880'lerin başlarında aile, aralarında Süveyda, Salkhad, el-Kureyya, Ira ve Arman'ın da bulunduğu on sekiz köyü kontrol ediyordu.

<span class="mw-page-title-main">Suriye'de İslam</span> Suriyede İslam dini

Suriye'de İslam'ın çeşitli mezhep ve tarikatları uygulanmakta olup, bunlar toplu olarak nüfusun yaklaşık %87'sini oluşturmakta ve ülkenin çoğu bölgesinde çoğunluğu teşkil etmektedir.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.