Street Spirit (Fade Out)

"Street Spirit (Fade Out)"
The Bends albümünden
Radiohead single'ı
Yayımlanma	22 Ocak 1996
Format	CD, 7 inç taş plak
Tarz	Alternatif rock
Süre	4.12
Şirket	Parlophone
Yapımcı	John Leckie
Radiohead single kronolojisi
"Just" (1995) "Street Spirit (Fade Out)" (1996) "Paranoid Android" (1997)

"Street Spirit (Fade Out)" (genelde Street Spirit kullanılıyor) Radiohead'ın 1996'da yayımladığı teklisidir. Aynı zamanda 2. stüdyo albümleri The Bends'in (1995) son parçasıdır. Albümdeki Talk Show Host parçası Romeo + Juliet (1996) filminde kullanıldıktan sonra daha da ünlendikten sonra "Street Spirit" ile birlikte konserlerde söylediği başlıca şarkılar arasına girdi. Şarkı rock grubu The Darkness tarafından "cover" yapıldı ve 2003 yılında DJ Tiësto tarafından tekrar düzenlendi (remix). ^[1]

Thom Yorke, şarkıyı yazarken Ben Okri'nin Aç Yol (The Famished Road) isimli romanından, müziğini yaparken de R.E.M.'den esinlendiğini belirtmiştir. Parça A minör üzerinde sakin bir melodiden oluşur. Birleşik Krallık müzik listelerinde 5 numaraya kadar çıkabilen ilk Radiohead parçasıdır.

Radiohead grubu, şarkının kendileri için, genelde dinleyicilerinin idrak ettiklerini düşündüklerinden çok daha derin anlamı olduğunu belirtmiştir. Thom Yorke'un şarkı hakkındaki bir demeci şu şekildedir;

"Street Spirit" en saf şarkımız, onu ben yazmadım. O kendisini yazdı. Biz sadece onun elçileri, biyolojik katalizörleriyiz. Şarkının özü benim için tam bir muamma ve bir daha hiç bu kadar ümitten yoksun bir şarkı sözü yazmam herhalde. En hüzünlü şarkılarımızın bile içinde bir yerde bir maksat vardır. Street Spirit'in amacı yok. O sonunda ışık olmayan karanlık bir tünel. O, kendisini sadece melodinin sesinin tanımlayabildiği, çok acıtan tüm trajik hisleri temsil ediyor. Hepimizin şarkıyla baş etmede bir yöntemleri var. Buna ayırma deniyor. Özellikle ben; duygusal radarımı bu şarkıdan ayırıyorum, yoksa çalamam. Yarılırım. Sahnede yığılıveririm. Sözlerinin anlaşılır bir anlamının olmamasının, birkaç mini-hikâyeden veya görüntüden oluşmasının sebebi budur. Müziğin ve şarkı sözlerinin birlikte oluşturduğu duygusal bütünlüğü ifade etmesi için müziğin içine imgeler yerleştirdim. "bir gün bunların hepsini hepten yutacaksın" derken anlatılan budur. Duygusal bütünlüğü kastettim, çünkü içimdeki duyguyu ifade ettirmedim. Parçalara ayrılırdım.

Hayranlarımız şarkının kendilerini delip geçmesine izin vermekte benden daha cesur, ya da belki de ne dinlediklerini bilmiyorlar. Street Spirit'in, ne kadar uğraşılırsa uğraşılsın, son gülenin o olacağını bilerek kahrolası şeytanın gözlerinin içine bakmak hakkında olduğunu anlamıyorlar. Ve bu gerçek ve doğru. İstisnasız her şartta son gülen şeytan olacak ve bunun hakkında fazla düşünürsem çatlarım.

Bu şarkıyla duygusal olarak başa çıkabilen hayranlarımızın olduğuna inanamıyorum. Şarkının ne hakkında olduğunu bilmediklerime kani olmamın sebebi budur. Bundan dolayı onu konserlerin sonuna doğru çalıyoruz. Şarkı beni deliyor ve sarsıyor ve her çalışımda çok kötü acıtıyor. Anlamına inat, tezahürat eden ve gülüşen binlerce insana bakmak, tıpkı köpeğinizi terk edecekken köpeğin kuyruğunu sallayarak duruşu gibi. Buna benziyor ve bu kalbimi kırıyor. Keşke şarkı bizi katalizör olarak seçmeseydi, ben onu istemiyorum. Çok şey istiyor. O şarkıyı ben yazmadım.

Şarkının klibi 1996'da çıktı. Yönetmen Jonathan Glazer klibi Los Angeles civarındaki çölde gece vakti çekmiştir. Tam bir konusu olmayan klip, o zaman için yeni bir teknoloji olan, çok hızlı hareket eden nesneleri çekmekte kullanılan bir kamerayla, siyah beyaz çekilmiştir. Işıklandırma da şarkı sözlerine uygun bir hava oluşturacak şekilde uygulanmıştır.

• İngilizce Wikipedia