Stelai Muharebesi
| Stelai Muharebesi | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Arap-Bizans savaşları | |||||||
 Akdeniz'de 7 ile 11 yüzyıllar arası Arap-Bizans deniz muharebelerinin haritası | |||||||
| |||||||
| Taraflar | |||||||
| Ağlebîler | Bizans İmparatorluğu | ||||||
| Komutanlar ve liderler | |||||||
| el-Hüseyin ibn Rabah | Nasar | ||||||
| Güçler | |||||||
| 45 gemi (Vita Eliae iuioris) | 140 gemi (Ibn Idari) | ||||||
| Kayıplar | |||||||
| Ağır, tüm gemiler ele geçirildi | Bilinmiyor | ||||||
Stelai Muharebesi, Güney İtalya Yarımadası'nın açıklarında, Ağlebî ile Bizans filoları arasında yapılan bir deniz çatışmasıdır. Savaş büyük bir Bizans zaferidir. Gerçekleştiği yer tartışmalıdır, dolayısıyla modern literatürde Birinci Milazzo Muharebesi[1] veya Punta Stilo Muharebesi[2] olarak da bilinir.
Arka plan
879 ya da 880 yılında, İmparator I. Basileios (h. 867-886) İmparatorluk Filosunun Drungarios'u olarak Nasar' atadı. Nasar'ın ilk görevi, İfrikiye'de bulunan Ağlebî emirliği tarafından Yunanistan'ın batı kıyılarını talan etmek için gönderilen altmış gemi ile karşılaşmak oldu. Bu filoyu yendikten sonra, generaller Prokopios ve Leo Apostyppes komutasındaki orduya yardım etmek için Nasar, Güney İtalya'ya yelken açtı.[3][4]
Muharebe
Bu harekâtlar sırasında, 14. yüzyıl tarihçisi İbn İdari'ye göre Nasar, Sicilya'nın Ağlebî valisi el-Hüseyin ibn Rabah ile karşı karşıya geldi. İbn İdari, Nasar'ın filosunun 140 gemiye sahip olduğunu ve şiddetli bir savaştan sonra Ağlebîlerin yenildiğini ve gemilerinin çoğunun ele geçirildiğini bildirir. İbnü'l-Esir ayrıca, genellikle Cambridge Chronicle tarafından bildirilen muharebeyle ve Vita Eliae iunioris hagiografisinde bildirilen Reggio'ya Ağlebî saldırısına teşebbüsle özdeşleştirilen bu muharebeden de bahseder.[4] Hayat'a göre, Calabria 45 gemili Ağlebî filosunun işgal tehdidi altındaydı ve yerel halk Aspromonte dağlarına tahliye etmeye hazırlanıyordu. Aziz Elias di Enna, ancak imparatorluk filonun zaferini kendinden emin bir şekilde tahmin etti. Nasar gerçekten de gemilerini Sicilya sahilinde terk eden ve Palermo'ya kaçan Ağlebî filosunu yendi; tüm Ağlebî gemileri Bizanslılar tarafından ele geçirildi.[1]
Mevki
Savaşın mevki belirsizdir. Cambridge Chronicle, kuzeydoğu Sicilya'da Milazzo ile özdeşleşmeye yol açan savaşın yerini Mylas olarak verir.[5] Oi meta Theofanin, muharebeyi "Stelai adlı adaya" yerleştirir ve bu da savaşın Calabria'nın güneydoğu kıyısındaki Punta Stilo olarak bilinen burun üzerinde gerçekleştiği hipotezine yol açar.[6] Bizanstolog Vera von Falkenhausen ise Roma'dan Reggio'ya giden Roma yolunun bittiği yerin sahile bakan bir uçurumun üzerinde bulunan bir sütun (Yunanca stylos ya da stele) ile işaretlendiğini ve yerin adının yerel halk tarafından Stylis olarak anıldığını belirtir.[7] Ewald Kislinger'e göre, İtalyan yarımadasının "ayak parmağının" batı ucunda yer alan ikinci yerin, hem Oi meta Theofanin anlatısındaki yerelleştirmeye hem de Cambridge Chronicle'daki rapora daha çok karşılık gelir, "Mylas" ile oluşan kafa karışıklığın muhtemelen sekiz yıl sonra Milazzo yakınlarında meydana gelen başka bir savaştan kaynaklanmaktadır.[8]
Neticesi
Nasar'ın Stelai'deki zaferi, Bizanslıların Araplara karşı zafer kazandığı Napoli'ye başka bir filo göndermesini sağladı.[9] Aynı zamanda, Nasar'ın Sicilya'nın kuzey kıyılarına baskın yapmasının önünü açtı ve Tiren Denizi'nde faaliyet gösteren birçok korsan ve tüccarın önünü kesti. Özellikle zeytinyağı olmak üzere çok ganimet alındı - o kadar çoktu ki, Konstantinopolis'e getirildiğinde piyasa fiyatları düştü. Bu operasyonlar aynı zamanda o yıl hasadın kötü olduğu İfrikiye'deki gıda durumunu kötüleştiren yan etkilere de sahipti.[10] Nasar, eve dönmeden önce, Prokopios ve Apostyppes komutasındaki kara ordusuna, Calabria'nın Crati nehrinin ötesindeki Lombard kontrolündeki kısmının geri alınmasında yardım etti. Prokopios'un kısa bir süre sonra savaşta ölmesine rağmen Apostyppes, Taranto'yu kurtarmayı başardı ve böylece Calabria'daki Bizans eyaletleri ile Bari çevresindeki kara bağlantısını yeniden sağladı.[11]
Bu zaferleri, Yaşlı Nikiforos Fokas komutasındaki bir sefer kolordusunun yaklaşık 885 yılında yola çıkması izledi; Fokas, 878'de Siraküza'nın düşüşünden sonra Sicilya'nın kaybedilmesini bir ölçüde telafi ederek, Güney İtalya'daki (gelecekteki İtalya Katepanlığı) Bizans kontrolünü sağlamlaştırarak birkaç şehri kurtarmayı başardı. Bununla birlikte, Bizans yeniden yükselişi kısa sürdü. 888'de Milazzo'da gerçekleşen yenilgi, İtalya çevresindeki denizlerdeki Bizans deniz faaliyetlerinin ertesi yüzyılda fiilen ortadan kalkacağına işaret eder.[12][13]
Kaynakça
- Özel
- ^ a b Eickhoff 1966, s. 237.
- ^ Pryor & Jeffreys 2006, ss. 66, 370 (note 360), 385.
- ^ Eickhoff 1966, ss. 235-237.
- ^ a b PmbZ, Nasar (#25490).
- ^ Kislinger 1995, ss. 5-6.
- ^ Kislinger 1995, ss. 6-7.
- ^ Kislinger 1995, ss. 7-8.
- ^ Kislinger 1995, ss. 8-10.
- ^ Pryor & Jeffreys 2006, s. 65.
- ^ Eickhoff 1966, s. 238.
- ^ Eickhoff 1966, ss. 238-239.
- ^ Pryor & Jeffreys 2006, ss. 65-66.
- ^ Eickhoff 1966, ss. 239-244.
- Genel
- Eickhoff, Ekkehard (1966). Seekrieg und Seepolitik zwischen Islam und Abendland: das Mittelmeer unter byzantinischer und arabischer Hegemonie (650-1040) (Almanca). De Gruyter.
- Kislinger, Ewald (1995). "Milazzo-Stelai (880 d. Cr.): una battaglia navale cambia luogo". Archivio Storico Messinese (İtalyanca). 69: 5-12.
- Lilie, Ralph-Johannes; Ludwig, Claudia; Pratsch, Thomas; Zielke, Beate (2013). Prosopographie der mittelbyzantinischen Zeit Online. Berlin-Brandenburgische Akademie der Wissenschaften. Nach Vorarbeiten F. Winkelmanns erstellt (Almanca). Berlin ve Boston: De Gruyter.
- Pryor, John H.; Jeffreys, Elizabeth M. (2006). The Age of the ΔΡΟΜΩΝ: The Byzantine Navy ca. 500–1204 (İngilizce). Leiden, The Netherlands and Boston, Massachusetts: Brill Academic Publishers. ISBN 978-90-04-15197-0. 3 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Eylül 2020.
