Türkiye'de yirmi bir tane UNESCO Dünya Mirası bulunmaktadır. İlk olarak 1985'te İstanbul'un Tarihî Alanları, Göreme Millî Parkı ve Kapadokya ile Divriği Ulu Camii ve Darüşşifası, son olarak da 2023'te Gordion ile Anadolu'nun Ortaçağ Dönemi Ahşap Hipostil Camileri listeye dâhil edildi. Listedeki varlıklardan on dokuzu kültürel, ikisi karma alandır. Türkiye'nin Dünya Mirası Geçici Listesi'nde ise yetmiş dokuz tane varlığı bulunmaktadır.
2024 yılı sonu itibarıyla, 195 "Taraf Devlet"te 1.223 Dünya Mirası Alanı bulunmaktadır. 1,223 Dünya Mirası Alanının 952'si kültürel, 231'i doğal, 40'ı karma özelliktedir. Bu Dünya Mirası Alanlarının 49'u sınıraşırı alan olup, birden fazla ülke tarafından paylaşılmaktadır. Sınıraşırı alanları paylaşan toplam 72 ülke bulunmaktadır. Ülkeler Dünya Miras Komitesi tarafından Afrika, Arap Devletleri, Asya ve Pasifik, Avrupa ve Kuzey Amerika ve Latin Amerika ve Karayipler olmak üzere beş coğrafi bölgeye ayrılmıştır.
Birleşmiş Milletler Eğitim, Bilim ve Kültür Örgütü (UNESCO) Afrika'da 145 Dünya Mirası belirlemiştir. Bu sit alanları 35 ülkede yer almaktadır.
1972 yılında imzalanan UNESCO Dünya Mirası Sözleşmesi ile Birleşmiş Milletler Eğitim, Bilim ve Kültür Örgütü (UNESCO), kültürel veya doğal miras açısından önem taşıyan yerler olan Dünya Mirasları kavramını tanımladı. Doğal özellikler, jeolojik ve fizyografik oluşumlar ve bilim, koruma veya doğal güzellik açısından önemli olan doğal alanlar doğal miras olarak tanımlanır. Azerbaycan, Dünya Kültürel ve Doğal Mirasının Korunmasına Dair Sözleşmeyi 16 Aralık 1993'te onaylamasıyla ülkedeki alanlar listeye dahil edilmiştir.
Dünya Mirası, UNESCO tarafından listelenen, özel kültürel veya fiziksel öneme sahip yerlerden her birine verilen addır. Genel Kurul tarafından seçilen 21 UNESCO üyesi ülkenin oluşturduğu Dünya Miras Komitesi tarafından yönetilen uluslararası Dünya Mirası Programı bu listeyi güncellemektedir.
Dünya Miras Komitesi, UNESCO Dünya Mirası olarak listelenecek alanları belirleyen kurul. Dünya Kültürel ve Doğal Mirasının Korunmasına Dair Sözleşme'nin uygulanmasından sorumludur, Dünya Miras Fonu'nun kullanımını yönetir ve taraf devletlerin isteği üzerine finansal yardımları dağıtır. Birleşmiş Milletler Genel Kurulu tarafından dört yıllığına seçilen yirmi bir taraf devletten oluşmaktadır.
1972 yılında imzalanan UNESCO Dünya Mirası Sözleşmesi ile Birleşmiş Milletler Eğitim, Bilim ve Kültür Örgütü (UNESCO), kültürel veya doğal miras açısından önem taşıyan yerler olan Dünya Mirasları kavramını tanımladı. Doğal özellikler, jeolojik ve fizyografik oluşumlar ve bilim, koruma veya doğal güzellik açısından önemli olan doğal alanlar doğal miras olarak tanımlanır. Güney Kore'nin, Dünya Kültürel ve Doğal Mirasının Korunmasına İlişkin Sözleşmeyi 14 Eylül 1988'de onaylamasıyla ülkedeki alanlar listeye dahil edilmiştir.
Tehlike Altındaki Dünya Mirasları Listesi, Birleşmiş Milletler Eğitim, Bilim ve Kültür Örgütü (UNESCO) tarafından 1972 yılında yayımlanan Dünya Mirası Sözleşmesi'nin 11.4 maddesine uygun olarak Dünya Miras Komitesi tarafından Dünya Mirası Alanları'nı belirlemek ve yönetmek amacıyla derlenmiştir. Listelenen alanlar, korunması için büyük operasyonların gerekli olduğu ve "yardım talep edilen" Dünya Mirası Alanları'ndan oluşmaktadır. Listenin amacı uluslararası farkındalığı artırmak ve tehditlere karşı önlemler almaktır. Alana yönelik tehditler arasında yakın zamanlı, gerçekleşmesi kesinleşmiş tehditler veya alanda olumsuz etkilere neden olabilecek potansiyel tehlikeler sayılabilir.
Tusi Sitleri, UNESCO tarafından Dünya Mirası Alanları olarak belirlenmiş antik Tusi alanlarının bölümleridir. 3 Temmuz 2015'te Tusi Sitleri Dünya Mirası Listesi olarak ilan edildi. Çin'deki 48. Dünya Mirası alanıdır.
UNESCO, Orta Asya ve Kuzey Asya'nın altı ülkesinde 19 Dünya Mirası Alanı belirledi: Kazakistan, Kırgızistan, Tacikistan, Türkmenistan, Özbekistan ve Rusya'nın Asya kısmı. Rusya'nın Avrupa kısmı Doğu Avrupa'ya dahil edilmiştir.
UNESCO, Batı Asya'nın 18 ülkesinde 82 Dünya Mirası bölgesi belirledi: Ermenistan, Azerbaycan, Bahreyn, Kıbrıs, Gürcistan, İran, Irak, İsrail, Ürdün, Lübnan, Umman, Filistin, Suudi Arabistan, Suriye, Türkiye, Birleşik Arap Emirlikleri, Katar ve Yemen. Mısır kısmen Batı Asya'da iken Mısır'daki Dünya Mirası alanları Afrika altında listelenmiştir. Kudüs'te bir site bulunmaktadır. Kuveyt, Dünya Mirası alanı olmayan tek ülkedir. Arap Oriks Barınağı 1994 yılında Dünya Mirası olarak listelenmişse de 2007 yılında listeden çıkarılmıştır. Koruma alanının %90'lık kısmı Umman tarafından kaldırıldı için, UNESCO alanı listeden çıkardı.
UNESCO Afganistan, Pakistan, Hindistan, Nepal, Sri Lanka ve Bangladeş olmak üzere altı ülkede 58 Dünya Mirası bölgesi belirlemiştir. Bölgede bulunan Bhutan ve Maldivler'de Dünya Mirası alanı yoktur.
UNESCO, Güneydoğu Asya'nın on bir ülkesinde, Endonezya, Vietnam, Tayland, Filipinler, Malezya, Myanmar, Kamboçya, Laos ve Singapur'da 37 Dünya Mirası alanı belirledi. Sadece Brunei ve Doğu Timor, Dünya Mirası alanlarına sahip değildir. Papua Yeni Gine, Palau, Tayvan ve Hainan da bazen Güneydoğu Asya'ya bağlı olarak anılır.
Bu liste, Karayipler'deki UNESCO Dünya Mirası listesidir. Hollanda Antilleri'ndeki Curaçao aracılığıyla Hollanda, Avrupa'yla olan kültürel ve siyasi birlikteliğine rağmen Kuzey Amerika'nın bir parçası olarak buraya dahil edilmiştir.
Jurassic Coast, Güney İngiltere'nin Manş Denizi sahilindeki bir Dünya Mirası Sitesidir. Doğu Devon'daki Exmouth'a yaklaşık 96 mil (154 km) mesafedeki Dorset'teki Studland Koyu'na doğru uzanmaktadır ve 2001 yılında Dünya Mirası listesine yazılmıştır. Site, 185 milyon yıllık jeolojik geçmişe, sahil erozyonuna ve Trias, Jura ve Kretase dönemlerini kapsayan neredeyse kesintisiz bir kaya oluşumuna maruz kalmıştır. Farklı zamanlarda, bu alan çöl, sığ tropikal deniz ve bataklığa dönüşmüştür ve burada yaşayan çeşitli canlıların fosilleşmiş kalıntıları kayalarda korunmuştur.
1972 yılında imzalanan UNESCO Dünya Mirası Sözleşmesi ile Birleşmiş Milletler Eğitim, Bilim ve Kültür Örgütü (UNESCO), kültürel veya doğal miras açısından önem taşıyan yerler olan Dünya Mirasları kavramını tanımladı. Doğal özellikler, jeolojik ve fizyografik oluşumlar ve bilim, koruma veya doğal güzellik açısından önemli olan doğal alanlar doğal miras olarak tanımlanır. Arnavutluk'un, Dünya Kültürel ve Doğal Mirasının Korunmasına İlişkin Sözleşmeyi 10 Temmuz 1989'da onaylamasıyla ülkedeki alanlar listeye dahil edilmiştir.
Furuichi kofungun (古市古墳群), Fujiidera ve Habikino, Osaka Prefektörlüğü, Japonya'da yer alan yüz yirmi üç kofun veya tümülüs grubudur. Mezar höyüklerinden otuz bir tanesi anahtar deliği şeklinde, otuz tanesi yuvarlak, kırk sekiz tanesi dikdörtgen şeklinded ve diğer 14 tanesi belirsiz şekillerdedir.
UNESCO, Tayland'da altı tane Dünya Mirası Alanı belirlemiştir. UNESCO Dünya Mirası Alanları, UNESCO Dünya Mirası Sözleşmesi'nde tanımlandığı gibi kültürel veya doğal miras açısından önem taşıyan yerlerdir.
Hindistan'daki Çandigarh şehrinin sektör-1'inde bulunan Çandigarh Başkent Yerleşkesi, mimar Le Corbusier tarafından tasarlanan ve UNESCO tarafından bir Dünya Mirası olarak listelenen bir hükûmet yerleşkesidir. Yaklaşık 100 dönümlük bir alana yayılmıştır ve Çandigarh mimarisinin başlıca tezahürüdür. Üç binadan oluşur: Meclis Sarayı veya Yasama Meclisi, Sekreterlik Binası ve Yüksek Mahkeme. Ek olarak dört anıt ve bir göl de Miras Alanı'nın parçalarını oluşturur. 2016 yılında UNESCO Dünya Mirası Listesi'ne eklendi.
Birleşmiş Milletler Eğitim, Bilim ve Kültür Örgütü (UNESCO) Dünya Mirasları, 1972 yılında kurulan UNESCO Dünya Mirası Sözleşmesi'nde tanımlandığı şekliyle kültürel veya doğal miras açısından önem taşıyan yerlerdir. Ermenistan, Dünya Kültürel ve Doğal Mirasının Korunmasına Dair Sözleşme'yi 5 Eylül 1993'te onaylayarak, tarihî yerlerini listeye dâhil edilmeye uygun hâle getirdi.
Sri Lanka