İçeriğe atla

Space Launch System

Space Launch System
39B'den Orion uzay aracıyla birlikte fırlatılan SLS Blok 1
AmaçAşırı ağır yük fırlatma aracı
ÜreticiAerojet Rocketdyne
Northrop Grumman
Boeing
United Launch Alliance
Menşei ülkeABD
Proje maliyeti23,011 milyar ABD doları (2021'e kadar enflasyona göre düzeltilmiş)
Fırlatma başına maliyetGeliştirme hariç 2 milyar doların üzerinde (tahmini)[1][2]
Yıllık maliyet2021 mali yılı için 2,555 milyar ABD doları[3]
Boyut
YükseklikBlok 1 Mürettebat: 98 m (322 ft)
Blok 2 Kargo: 111 m (365 ft)
Çap8,4 m (27,6 ft), Çekirdek kademesi[4]
5,1 m (16,7 ft), ICPS[5]
Ağırlık2.610 t (5.750.000 lb)[6]
Kademeler2
Kapasite
LEO[7] için yük
Ağırlık
  • Blok 1: 95 t (209.000 lb)[8]
  • Blok 1B: 105 t (231.000 lb)[9][10]
  • Blok 2: 130 t (290.000 lb)[11]
TLI için yük
Ağırlık
  • Blok 1: > 27 t (59.500 lb)[12][13]
  • Blok 1B Mürettebat: 38 t (83.700 lb)
  • Blok 1B Kargo: 42 t (92.500 lb)
  • Blok 2 Mürettebat: > 43 t (94.700 lb)
  • Blok 2 Kargo: > 46 t (101.400 lb)
İlgili roketler
Benzer
Fırlatma geçmişi
DurumAktif
Fırlatma yerleriKennedy Uzay Merkezi, LC-39B
Toplam fırlatmalar1
Başarı(lar)1
İlk uçuş16 Kasım 2022, 06:47:44 UTC (09:47:44 TSİ)[14]
Taşıdığı yolcu veya kargo türüOrion
Kademe bilgisi
Ek motorlar (Blok 1, 1B)
Ek motor sayısı2 beş segmanlı katı roket güçlendiricileri
Yükseklik54 m (177 ft)[15]
Çap3,7 m (12 ft)
Brüt ağırlık730 t (1.600.000 lb)[15]
Gücünü verenKatı yakıt
Maksimum itme kuvvetiDeniz seviyesi: 14,6 MN; 1.490 tf (3.280.000 lbf)
Vakum: 16 MN; 1.600 tf (3.600.000 lbf)[16]
Toplam itme kuvvetiDeniz seviyesi: 29,2 MN; 2.980 tf (6.560.000 lbf)
Vakum: 32 MN; 3.300 tf (7.200.000 lbf)
Özgül itici kuvvet269 s (2,64 km/s)
Yanma süresi126 saniye
YakıtPBAN, APCP
Birinci kademe (Blok 1, 1B, 2) – Çekirdek kademe
Yükseklik65 m (212 ft)[17]
Çap8,4 m (27,6 ft)
Boş ağırlık85 t (187.990 lb)
Brüt ağırlık1.073 t (2.365.000 lb)
Gücünü veren4 RS-25D/E
Maksimum itme kuvvetiDeniz seviyesi: 7,44 MN; 758 tf (1.672.000 lbf)[18]
Vakum: 9,115 MN; 929,5 tf (2.049.200 lbf)[18]
Özgül itici kuvvetDeniz seviyesi: 366 s (3,59 km/s)[18]
Vakum: 452 s (4,43 km/s)[18]
Yanma süresi480 saniye
YakıtLH2 / LOX
İkinci kademe (Blok 1) – ICPS
Yükseklik13,7 m (45 ft)[19]
Çap5 m (16 ft)
Boş ağırlık3.490 kg (7.690 lb)[20]
Brüt ağırlık32.066 kg (70.693 lb)
Gücünü veren1 RL10B-2/C-2
Maksimum itme kuvveti110,1 kN (24.800 lbf)
Özgül itici kuvvet465,5 s (4,565 km/s)[21]
Yanma süresi1125 saniye
YakıtLH2 / LOX
İkinci kademe (Blok 1B, Blok 2) – Exploration Upper Stage
Yükseklik17,3 m (57 ft)[20]
Çap8,4 m (28 ft)
Gücünü veren4 RL10C-3, daha sonra 4 RL10C-X
Maksimum itme kuvveti407,2 kN (91.500 lbf)
Yanma süresi
  • 350 saniye (LEO tırmanışı)
  • 925 saniye (TLI ateşleme)
YakıtLH2 / LOX

Space Launch System (SLS) (Uzay Fırlatma Sistemi), NASA tarafından geliştirilen tek kullanımlık aşırı ağır yük fırlatma aracıdır. SLS, 2022 itibarıyla operasyonel hizmetteki herhangi bir roketten daha fazla yük taşıma kapasitesine ve aynı zamanda daha fazla havalanma itiş gücüne sahiptir.[22][23][24] Artemis aya iniş programının ana fırlatma aracı olan SLS, mürettebatlı Orion uzay aracını ay ötesi yörüngeye fırlatmak için tasarlanmıştır. İlk mürettebatsız görev olan Artemis 1, 16 Kasım 2022'de fırlatıldı.[14][25]

SLS'nin geliştirilme süreci, kullanımdan kaldırılan Space Shuttle'ın yanı sıra, iptal edilen Ares I ve Ares V fırlatma araçlarının yerini almak üzere 2011 yılında başlatıldı.[26][27][28] Uzay Fırlatma Sistemi (SLS), mekik (Shuttle) türevi bir araç olarak; katı roket güçlendiricileri, RS-25 birinci kademe motorları ve aracın yapımında kullanılan çeşitli araçlar da dahil olmak üzere Space Shuttle programındaki donanımı yeniden kullanır. 2016 sonu için planlanan uçuş tarihi yaklaşık 6 yıl ertelendi.[29] SLS programı, bu tür gecikmeler, yüksek maliyet, Space Shuttle bileşenlerinin ve yüklenicilerin kullanımında rekabetçi olmayan doğası nedeniyle eleştirildi.

Bütün Uzay Fırlatma Sistemi uçuşları, Florida Kennedy Uzay Merkezi'ndeki LC-39B'den gerçekleştirilir. İlk üç SLS uçuşu, yeniden kullanılan Space Shuttle güçlendirici motorları ve ICPS üst kademesinden oluşan Blok 1 konfigürasyonunu kullanıyor. EUS üst kademesi (Exploration Upper Stage) ile geliştirilmiş Blok 1B konfigürasyonunun dördüncü uçuşta, yeni katı roket güçlendiricileri içeren daha da geliştirilmiş Blok 2 konfigürasyonunun ise dokuzuncu uçuşta kullanılması planlanıyor.[8][30][31][32][33] NASA, ilk dört uçuştan sonra SLS'nin üretim ve fırlatma operasyonlarını Boeing ve Northrop Grumman arasındaki ortak girişim olan Deep Space Transport LLC'ye devretmeyi planlıyor.[34]

Kaynakça

  1. ^ Vought, Russell T. "Letter to the Chair and Vice Chair of the Senate Appropriations Committee with respect to 10 of the FY 2020 annual appropriations bills" (PDF). whitehouse.gov. s. 7. 13 Kasım 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 13 Kasım 2019. estimated cost of over US$2 billion per launch for the SLS once development is complete  Bu madde, bu kaynaktan alınan kamu malı olan bir metni içermektedir.
  2. ^ "NASA'S MANAGEMENT OF THE ARTEMIS MISSIONS" (PDF). Office of Inspector General (United States). NASA. 15 Kasım 2021. s. numaralı sayfa 23, PDF sayfa 29. 15 Kasım 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 15 Kasım 2021.  Bu madde, bu kaynaktan alınan kamu malı olan bir metni içermektedir.
  3. ^ "Updated FY 2021 Spending Plan" (PDF). NASA. 23 Eylül 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 3 Ekim 2021.  Bu madde, bu kaynaktan alınan kamu malı olan bir metni içermektedir.
  4. ^ NASA (27 Ekim 2021). "Space Launch System Core Stage". nasa.gov (İngilizce). 15 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Kasım 2022. 
  5. ^ NASA (18 Kasım 2021). "Space Launch System Interim Cryogenic Propulsion Stage (ICPS)". nasa.gov (İngilizce). 24 Kasım 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Kasım 2022. 
  6. ^ "SLS October 2015 Fact Sheet" (PDF). 6 Eylül 2014 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. 
  7. ^ "2018 draft factsheet of SLS capabilities" (PDF). NASA. 20 Ağustos 2018. 30 Haziran 2019 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ağustos 2022. 
  8. ^ a b Harbaugh, Jennifer (9 Temmuz 2018). "The Great Escape: SLS Provides Power for Missions to the Moon". NASA. 11 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Eylül 2018.  Bu madde, bu kaynaktan alınan kamu malı olan bir metni içermektedir.
  9. ^ "Space Launch System" (PDF). NASA Facts. NASA. 11 Ekim 2017. FS-2017-09-92-MSFC. 24 Aralık 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 4 Eylül 2018.  Bu madde, bu kaynaktan alınan kamu malı olan bir metni içermektedir.
  10. ^ "NASA's Space Launch System: Exploration, Science, Security" (PDF). The Boeing Company. 9 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 4 Ekim 2021. 
  11. ^ Creech, Stephen (April 2014). "NASA's Space Launch System: A Capability for Deep Space Exploration" (PDF). NASA. s. 2. 7 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 4 Eylül 2018.  Bu madde, bu kaynaktan alınan kamu malı olan bir metni içermektedir.
  12. ^ Mohon, Lee (16 Mart 2015). "Space Launch System (SLS) Overview". NASA. 25 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Temmuz 2019.  Bu madde, bu kaynaktan alınan kamu malı olan bir metni içermektedir.
  13. ^ "SLS Lift Capabilities and Configurations" (PDF). NASA. 29 Nisan 2020. 21 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 20 Ocak 2021.  Bu madde, bu kaynaktan alınan kamu malı olan bir metni içermektedir.
  14. ^ a b "NASA Prepares Rocket, Spacecraft Ahead of Tropical Storm Nicole, Re-targets Launch". NASA. 8 Kasım 2022. 8 Kasım 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Kasım 2022. 
  15. ^ a b "Space Launch System Solid Rocket Booster". NASA. Şubat 2021. 3 Temmuz 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ağustos 2022.  Bu madde, bu kaynaktan alınan kamu malı olan bir metni içermektedir.
  16. ^ Redden, Jeremy J. (27 Temmuz 2015). "SLS Booster Development". NASA Technical Reports Server. 23 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ekim 2020.  Bu madde, bu kaynaktan alınan kamu malı olan bir metni içermektedir.
  17. ^ "SLS Core Stage Fact Sheet" (PDF). NASA. 20 Şubat 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 4 Ekim 2021.  Bu madde, bu kaynaktan alınan kamu malı olan bir metni içermektedir.
  18. ^ a b c d "RS-25 Engine". 12 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Haziran 2021.  Bu madde, bu kaynaktan alınan kamu malı olan bir metni içermektedir.
  19. ^ "What is ICPS?". United Launch Alliance. 23 Haziran 2021. 23 Haziran 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ekim 2021.  Bu madde, bu kaynaktan alınan kamu malı olan bir metni içermektedir.
  20. ^ a b "Space Launch System". Spaceflight Insider. 9 Eylül 2018. 5 Ekim 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ekim 2021. 
  21. ^ "RL10 Engine". 9 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Temmuz 2021.  Bu madde, bu kaynaktan alınan kamu malı olan bir metni içermektedir.
  22. ^ Siceloff, Steven (12 Nisan 2015). "SLS Carries Deep Space Potential". nasa.gov. NASA. 24 Aralık 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ocak 2018.  Bu madde, bu kaynaktan alınan kamu malı olan bir metni içermektedir.
  23. ^ "World's Most Powerful Deep Space Rocket Set To Launch In 2018". iflscience.com. 29 Ağustos 2014. 7 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Eylül 2021. 
  24. ^ Chiles, James R. (Ekim 2014). "Bigger Than Saturn, Bound for Deep Space". airspacemag.com. 12 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ocak 2018. 
  25. ^ Gebhardt, Chris; Burghardt, Thomas (16 Kasım 2022). "SLS makes successful debut flight, sending Artemis I to the Moon". NASASpaceFlight.com (İngilizce). 15 Kasım 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Kasım 2022. 
  26. ^ "S.3729 – National Aeronautics and Space Administration Authorization Act of 2010". United States Congress. 11 Ekim 2010. 28 Nisan 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Eylül 2020.  Bu madde, bu kaynaktan alınan kamu malı olan bir metni içermektedir.
  27. ^ Stephen Clark (31 Mart 2011). "NASA to set exploration architecture this summer". Spaceflight Now. 15 Mayıs 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Mayıs 2011. 
  28. ^ Day, Dwayne (25 Kasım 2013). "Burning thunder". The Space Review. 19 Ağustos 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ağustos 2014. 
  29. ^ "Public Law 111–267 111th Congress, 42 USC 18322. SEC. 302 (c) (2) 42 USC 18323. SEC. 303 (a) (2)" (PDF). 11 Ekim 2010. ss. 11-12. 12 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 14 Eylül 2020. 
  30. ^ "Space Launch System". aerospaceguide.net. 26 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Nisan 2014. 
  31. ^ Gebhardt, Chris (6 Nisan 2017). "NASA finally sets goals, missions for SLS – eyes multi-step plan to Mars". NASASpaceFlight.com. 21 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Ağustos 2017. 
  32. ^ Harbaugh, Jennifer (12 Mayıs 2017). "NASA Continues Testing, Manufacturing World's Most Powerful Rocket". nasa.gov. NASA. 24 Mayıs 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Ağustos 2021.  Bu madde, bu kaynaktan alınan kamu malı olan bir metni içermektedir.
  33. ^ Gebhardt, Chris (15 Ağustos 2019). "Eastern Range updates "Drive to 48" launches per year status". NASASpaceFlight.com. 30 Kasım 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Ocak 2020. 
  34. ^ Potter, Sean Sean (27 Temmuz 2022). "NASA Prepares for Space Launch System Rocket Services Contract". NASA. 10 Ağustos 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ağustos 2022. 

Dış bağlantılar

Wikimedia Commons'ta Space Launch System ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır.

İlgili Araştırma Makaleleri

Bu liste, Uluslararası Uzay İstasyonu'na (ISS) düzenlenen seferlerin kronolojik bir listesidir. ISS'yi kullanan, araştırma ve test amacıyla uzay istasyonunda bulunan mürettebatı ifade eder. Seferler altı aya kadar sürebilir ve iki ila yedi mürettebat üyesini içerebilir.

<span class="mw-page-title-main">THEMIS</span>

THEMIS, Şubat 2007'de beş NASA uydusunun bir takım uydu olarak manyetosferik fırtınalar olarak bilinen, Dünya'nın manyetosferindeki enerji salınımlarını ve kutup bölgeleri yakınındaki kutup ışıklarını yoğunlaştıran manyetik olayları incelemek üzere başlatılan bir görevdir. Görevin adı, Titan Themis'i ima eden bir akronimdir.

<i>Juno</i> (uzay aracı) Jupitere araştırma için yörüngesine gönderilen uzay aracı

Juno, Jüpiter gezegeninin yörüngesinde dönen bir NASA uzay sondasıdır. Lockheed Martin tarafından üretildi ve NASA Jet İtki Laboratuvarı (JPL) tarafından işletilmektedir. Uzay aracı, New Frontiers programının bir parçası olarak 5 Ağustos 2011'de Cape Canaveral Uzay Kuvvetleri Üssü'nden fırlatıldı. Juno, gezegendeki bilimsel araştırmasına başlamak için 5 Temmuz 2016 tarihinde Jüpiter'in kutupsal yörüngesine giriş yaptı. Görevini tamamladıktan sonra kasıtlı olarak Jüpiter'in atmosferine doğru yörüngesinden çıkartılacak.

<span class="mw-page-title-main">PSLV</span> Hindistan yapımı dört kademeli bir fırlatma roketidir. Roket Hindistan Uzay Araştırma Örgütü (ISRO) geliştirilmiş olup önceki Sovyet yapımı roketlerin yerini almıştır.

PSLV, Hindistan yapımı dört kademeli bir fırlatma roketidir. Roket Hindistan Uzay Araştırma Örgütü (ISRO) geliştirilmiş olup önceki Sovyet yapımı roketlerin yerini almıştır. PSLV, küçük boyutlu uyduları yer durağan aktarım yörüngesine fırlatma özelliğine sahiptir.

<span class="mw-page-title-main">Kennedy Uzay Merkezi Kalkış Kompleksi 39</span>

Kennedy Uzay Merkezi Kalkış Kompleksi 39, Kennedy Uzay Merkezi'ne ait bir roket fırlatma alanıdır. Kalkış kompleksi başlangıçta Apollo programı için inşa edildi ve daha sonra Uzay Mekiği programında kullanıldı. Günümüzde ise fırlatma rampaları SpaceX Falcon 9, Dragon 2 ve Falcon Heavy ile NASA'nın Space Launch System için C rampası ile fırlatılmasını destekleyecek şekilde değiştirildi.

<span class="mw-page-title-main">InSight</span>

InSight, Mars gezegeninin derin iç kısımlarını incelemek için tasarlanmış robotik bir iniş aracıydı. Lockheed Martin Space tarafından üretildi, NASA'nın Jet İtki Laboratuvarı (JPL) tarafından yönetildi ve bilimsel araçlarının çoğu Avrupa ajansları tarafından üretildi. Görev, 5 Mayıs 2018 tarihinde saat 11:05:01 UTC'de bir Atlas V-401 fırlatma aracıyla başlatıldı ve 26 Kasım 2018 tarihinde saat 19:52:59 UTC'de Mars'taki Elysium Planitia'ya başarıyla iniş gerçekleştirildi. InSight, Mars'ta 1440 sol boyunca faaliyetini sürdürdü.

<span class="mw-page-title-main">Artemis Programı</span> Ay ve Marsta insan keşfine olanak sağlayacak üç aşamadan oluşan uzay programı

Artemis Programı ya da Artemis görevi, Amerika Birleşik Devletleri Ulusal Havacılık ve Uzay Dairesi (NASA) liderliğinde, Avrupa Uzay Ajansı (ESA), Japonya Uzay Araştırma Ajansı (JAXA) ve Kanada Uzay Ajansı (CSA) gibi uluslararası ortaklar tarafından yönetilen bir robotik ve insanlı Ay keşif programıdır. Projenin amacı "ilk kadın ve sıradaki erkeği" Ay'ın güney kutbuna indirmek olarak ifade ediliyor. Projenin ismini aldığı Artemis, Yunan mitolojisinde tanrı Apollon'un ikiz kız kardeşi ve ay tanrıçasıdır.

<span class="mw-page-title-main">Mars 2020</span>

Mars 2020, NASA Mars Keşif Programı'nın bir parçasını oluşturan ve keşif aracı Perseverance, küçük robotik müşterek eksenli helikopter Ingenuity ve ilgili teslimat araçlarını içeren bir Mars keşif aracı görevidir. 30 Temmuz 2020'de 11:50:01 UTC'de bir Atlas V fırlatma aracıyla Dünya'dan fırlatıldı ve Mars krateri Jezero'ya iniş onayı 18 Şubat 2021'de saat 20:55 UTC'de alındı. NASA 5 Mart 2021'de, keşif aracının iniş yerini Octavia E. Butler iniş alanı olarak adlandırdı. Perseverance ve Ingenuity 15 Ekim 2024 itibarıyla, 1299 Mars güneş günü boyunca Mars'ta bulunuyor.

<span class="mw-page-title-main">Crew Dragon Demo-2</span> NASA adına SpaceX tarafından işletilen mürettebat görevi

SpaceX Demo-2 Crew Dragon uzay aracının planlanan ilk mürettebatlı test uçuşudur. Dragon uzay aracı, 30 Mayıs 2020 günü Kennedy Uzay Merkezinden Falcon-9 roketi üzerinden fırlatılmıştır. 15 Ekim günü saat 18.03 (UTC) itibarıyla görev başlayalı 1598 gün, 22 saat ve 41 dakika geçmiştir. 27 Mayıs 2020 günü 20:33:33 UTC (16:33:33) EDT'de Uluslararası Uzay İstasyonu'na fırlatılacaktı ancak olumsuz hava koşulları nedeniyle 30 Mayıs 2020'ye ertelendi. Demo-2, 2011 yılında Douglas G. Hurley'in pilot olduğu son Uzay Mekiği misyonu STS-135'ten bu yana Amerika Birleşik Devletleri'nden başlatılan ilk mürettebat yörünge uzay uçuşu olacak. Hurley, Robert L. Behnken'in ortak operasyon komutanı olarak katıldığı Crew Dragon Demo-2'de uzay aracı komutanı olacak. Crew Dragon Demo-2, 1982'de STS-4'ten bu yana Amerika Birleşik Devletleri'nden başlatılan ilk iki kişilik yörünge uzay uçuşudur. Görevde kullanılan Falcon-9 roketi, ilk kez uzaya insan taşıyıp tekrar Dünya'ya iniş gerçekleştiren ilk Falcon-9 roketidir.

<span class="mw-page-title-main">OSIRIS-REx</span>

OSIRIS-REx, Dünya'ya yakın karbonlu bir asteroit olan 101955 Bennu'yu ziyaret eden ve ondan örnekler toplayan bir NASA asteroit çalışması ve örnek getirme göreviydi. Eylül 2023'te getirilen malzemenin, bilim adamlarının Güneş Sistemi'nin oluşumu ve evrimi, gezegen oluşumunun ilk aşamaları ve Dünya'da yaşamın oluşumuna neden olan organik bileşiklerin kaynağı hakkında daha fazla bilgi edinmelerini sağlaması bekleniyor. Ana görevin tamamlanmasının ardından uzay aracının OSIRIS-APEX adlandırmasıyla, asteroit 99942 Apophis'e yakın bir geçiş yapması planlanmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Artemis 1</span> Ay ve Marsta insan keşfine olanak sağlayacak bir dizi görevin ilk aşaması

Artemis I, Kasım 2022'de gerçekleştirilen fırlatmayla başlamış mürettebatsız bir Ay yörüngesi göreviydi. NASA'nın Artemis programının ilk büyük uzay uçuşu olan Artemis I, ajansın elli yıl önce sona eren Apollo programından sonra Ay'a dönüşünü simgeliyordu. Orion uzay aracı ve Space Launch System (SLS) roketinin ilk entegre uçuş testiydi ve ana amacı, sonraki Artemis görevlerine hazırlık olarak Orion uzay aracını ve özellikle de ısı kalkanını test etmekti. Bu görevler, Ay'da yeniden insan varlığı oluşturmayı ve Mars'ın araştırılması da dahil olmak üzere gelecekteki bilimsel çalışmalar için gereken teknolojileri ve ticari yaklaşımları göstermeyi amaçlamaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Parker Solar Probe</span> Güneşin dış koronasını gözlemlemek amacıyla gönderilen NASA Uzay Sondası

Parker Solar Probe, Güneş'in dış koronasını gözlemleme göreviyle 2018'de başlatılan bir NASA Uzay Sondasıdır. Güneş'in merkezinden 9,86 güneş yarıçapına yaklaşacak ve 2025 yılına kadar en yakın hali 430.000 mil/saat (690.000 km/sa) veya ışık hızının %0.064'ü olacaktır.

<span class="mw-page-title-main">Firefly Aerospace</span>

Firefly Aerospace, Austin, Teksas merkezli, yörüngeye ticari fırlatmalar için fırlatma araçları geliştiren bir Amerikan özel havacılık firmasıdır. Şirket, DADA Holdings tarafından yönetilen 75 milyon dolarlık A Serisi yatırım turunu Mayıs 2021'de tamamladı. Mevcut şirket, eski Firefly Space Systems şirketinin varlıklarının Mart 2017'de EOS Launcher tarafından satın alınmasıyla kuruldu ve daha sonra Firefly Aerospace olarak yeniden adlandırıldı.

<span class="mw-page-title-main">Artemis 2</span> Ay ve Marsta insan keşfine olanak sağlayacak bir dizi görevin ikinci aşaması

Artemis 2, NASA Artemis programının ikinci planlanmış görevi ve Space Launch System (SLS) ile Eylül 2025'te fırlatılması planlanan Orion uzay aracının ilk planlanmış mürettebatlı görevidir. Mürettebatlı Orion uzay aracı, Ay'a bir uçuş gerçekleştirecek ve ardından Dünya'ya geri dönerek, 1972'deki Apollo 17 görevinden bu yana alçak Dünya yörüngesinin ötesine seyahat edecek ilk mürettebatlı uzay aracı olacak.

<span class="mw-page-title-main">Landsat 9</span>

Landsat 9, 27 Eylül 2021'de Uzay Fırlatma Kompleksi-3E'den Vandenberg Uzay Kuvvetleri Üssü'ndeki Atlas V 401 fırlatma aracı üzerinden fırlatılan bir yer gözlem uydusu'dur. NASA uyduyu inşa etmek, fırlatmak ve test etmekten sorumluyken, Amerika Birleşik Devletleri Jeoloji Araştırmaları Kurumu (USGS) uyduyu işletir ve veri arşivini yönetir ve dağıtır. Landsat programı içindeki dokuzuncu uydudur ama Landsat 6 yörüngeye ulaşmamıştır. Kritik Tasarım İncelemesi (CDR), Nisan 2018'de NASA tarafından tamamlandı ve uyduyu üretmesi için Northrop Grumman Innovation Systems'e (NGIS) onay verildi.

<span class="mw-page-title-main">Lunar Flashlight</span>

Lunar Flashlight, gelecekte robotlar veya insanlar tarafından kullanılmak üzere Ay'daki su buzu çökellerini araştırmak, yerlerini saptamak, boyutunu ve bileşimini tahmin etmek için geliştirilen düşük maliyetli bir CubeSat Ay yörünge görevidir.

<i>Lucy</i> (uzay aracı) Discovery programının on üçüncü görevi; beş Jüpiter truvalısı ve iki asteroit kuşağı nesnesinin ziyareti planlanan çoklu uçuş keşfi

Lucy, on iki yıllık planlanan bir yolculukta, ikisi asteroit kuşağında olmak üzere Jüpiter'in Güneş etrafındaki yörüngesini paylaşan altı Jüpiter truvalısını ziyaret edecek olan bir NASA uzay sondasıdır. Aracın ziyaret etmesi planlanan cisimlere yakın uçuş gerçekleştirmesi beklenmektedir. Aracın maliyeti 981 milyon ABD Dolarıdır.

<span class="mw-page-title-main">Dragon 2</span> Roket

Dragon 2, Amerikalı havacılık şirketi SpaceX tarafından öncelikle Uluslararası Uzay İstasyonuna (ISS) uçuşlar için geliştirilmiş ve üretilmiş, kısmen yeniden kullanılabilir bir uzay aracı sınıfıdır. SpaceX ayrıca Inspiration4 ve Axiom Mission 3 gibi özel uzay uçuşlarını da başlatıyor. Dört mürettebatı taşıyabilen bir uzay aracı olan Crew dragon ile Cargo Dragon olmak üzere iki varyantı vardır. Uzay aracı, yeniden kullanılabilir bir uzay kapsülü ve harcanabilir bir gövde modülünden oluşur. Uzay aracı bir Falcon 9 Blok 5 roketinin üzerine fırlatılır ve kapsül, suya iniş yoluyla Dünya'ya geri döner.

<span class="mw-page-title-main">National Launch System</span>

National Launch System, 1991 yılında Başkan George HW Bush tarafından Dünya yörüngesine ulaşmak için Space Shuttle alternatiflerini belirlemek üzere başlatılmış bir projeydi. Kısa bir süre sonra NASA, Lockheed Missiles and Space, McDonnell Douglas ve TRW'den on aylık bir çalışma yapmalarını istedi.

<span class="mw-page-title-main">Europa Clipper</span>

Europa Clipper, NASA tarafından geliştirilmekte olan bir uzay sondasıdır. 14 Ekim 2024'te fırlatılan uzay aracı, Jüpiter'in yörüngesindeyken Galilei uydularından biri olan Europa'yı bir dizi yakın uçuşla incelemek üzere geliştiriliyor. NASA'nın gezegensel bir görev için şimdiye kadar geliştirdiği en büyük uzay aracıdır.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.