Soylu Kızlar Enstitüsü
Soylu Kızlar Enstitüsü (Rusça: Институт благородных девиц) Rus İmparatorluğunun son dönemlerinde bir tür eğitim kurumu idi . Ivan Betskoy tarafından aristokrat kökenli kızlar için sadece kadınlara yönelik bir kurum olarak tasarlandı. Bunlardan ilk ve en ünlüsü Petersburg'da Smolny Asil Kızlar Enstitüsü idi .
Tarih
Kökeni
Rus İmparatorluğu'nda ortaöğretim kızlar ve kadınlar için üniversite eğitimine giden yol için son derece sınırlıydı. Rus aristokratlarının kızları için eğitiminin bir yolu, asil ve ortaokul öğrencilerini barındıran ve temel skolastik ve kültürel eğitim sunan asil genç kız kurumları (Instituti blagorodnykh devits), gizli özel akademilerdi.
1763 tarihli Soylu Kızlar Enstitüsü'nün fikri, Ivan Betskoy'un
İmparatoriçe II. Katerina'yı etkileyen, kızların ve erkeklerin beraber eğitim alabileceği bir eğitim projesiydi.[1] Yatılı okullar, Rousseau'nun "öğrencileri tecrit etmenin öğretmenlerinin kendilerini toplumun menfaatlerinden korumasını sağladığını" düşünen diğer eğitim kurumlarına tercih edilecekti.[2]
rejim
Bu tesislerde hayata dokunan önemli bir anı, 1863'ten 1869'a kadar Kazan'daki Rodionovski Soylu Kızlar Enstitüsü'ne katılan popülist lider Vera Figner tarafından bırakıldı.[3] Figner, Rodionovski Enstitüsü'nün eğitim rejimini büyük ölçüde tatmin edici bulmadı, literatürdeki talimatlar tartışmalı modern temalardan ve tarihten daha modern olaylardan ziyade antik döneme doğru eğrildi.[4] Bilimsel öğretimin özellikle önemsiz olduğu söylenirken, zooloji ve botanik eğitmeninin
“... bize asla bir iskelet, hatta doldurulmuş bir hayvan göstermedi, tek bir bitki bile göstermedi. Bir zamanlar mikroskoba bakmadık ve bir hücrenin ne olduğu hakkında en iyi fikre sahip değildik. . . Öte yandan, dört yıl boyunca bize kefaletle eziyet ettiler. Yedi yıl boyunca, hiçbir zaman en küçük yetenek işaretini göstermemize rağmen, çizim üzerinde çalışmak zorunda kaldık. "[5]
Figner'ın ifadesine göre, tartışmalı çağdaş olaylar veya Vatandaşlık bilgisi hakkında hiçbir tartışma yapılmadı, " kölelik ve kölelerin kurtuluşu ; toprak tahsisleri ve toprağın kurtarılması hakkında konuşulan" tek kelime dahi yoktu.[6]
Zaman dikkatlice yapılandırılmıştı ve Figner'e göre neredeyse hiç ders kitabı kullanılmadı, öğrenciler el yazısı defterleri kopyalamaya zorladılar.[5] Gün boyunca sadece üç saatlik serbest zamana izin verildi ve bu haftada bir saatlik danstan oluşan tek yapılandırılmış fiziksel aktiviteydi.[7] Rodionovski Enstitüsü'ndeki tek kütüphane okul dekanı tarafından kilitli kapılar ardında tutuldu ve öğrencilerin kitaplara erişimi çok sıkı bir şekilde kısıtlandı.[8]
Yılda sadece altı hafta tatil için izin verildi, Figner'e göre, kızların eve dönmelerine izin verildi ve bu sınırlı mühlet bile iki yıl içinde yabancı fikirlerin veya kültürel etkilerin aşılanma olasılığından kaçınmak için mezuniyete yaklaştıklarında kızlara verilmedi.[9] Sonuç olarak Figner, Enstitü'den ayrıldığı zaman zihninde herhangi bir sosyal veya politik fikirden tamamen kurtulduğunu iddia ediyor.[10]
Soylu Kızlar Enstitüleri Listesi
- Smolny Soylu Kızlar Enstitüsü, St.Petersburg : 1764
- Catherine Enstitüsü, St.Petersburg : 1798
- St Catherine Düzeninin Moskova Okulu, Moskova : 1803
- Kharkov : 1812
- Kiev Soylu Kızlar Enstitüsü, Kiev : 1838
- Białystok : 1837'de başlatıldı, 1 Kasım 1841'de eski Çar'ın sarayında açıldı
- Rodionovski Soylu Kızlar Enstitüsü, Kazan : 1841
- Irkutsk : 1845
- Saratov : 1857
- Nizhniy Novgorod : 1852'de kuruldu, 1858'de özel binaya taşındı
Eski Mezunlar
- Vera Figner (1852-1942), 1863-1869 yılları arasında Kazan'da öğrenci, Narodnaya Volya (Halkın İradesi) örgütü lideri[11]
- Vera Popova (1867-1896), laboratuvar patlamasında ölen öncü kadın kimyacı.[12]
- Karadağlı Elena, daha sonra İtalya Kraliçesi Elena. St.Petersburg'daki Smolny Soylu Kızlar Enstitüsü'ne katıldı.
Ayrıca bakınız
Kaynakça
- ^ David Ransel, "Ivan Betskoi and the Institutionalization of Enlightenment in Russia," in Canadian-American Slavic Studies, vol. 14, no. 3 (1980), pp. 327-328.
- ^ David Ransel, "Ivan Betskoi and the Institutionalization of Enlightenment in Russia", in Canadian-American Slavic Studies 14, no. 3 (1980), page 327-238.
- ^ See: Chapter 2, "The Institute," in Vera Figner, Memoirs of a Revolutionist. Camilla Chapin Daniels, trans. New York: International Publishers, 1927; pp. 26-32.
- ^ Figner, Memoirs of a Revolutionist, pg. 27.
- ^ a b Figner, Memoirs of a Revolutionist, pg. 28.
- ^ Figner, Memoirs of a Revolutionist, pg. 24.
- ^ Figner, Memoirs of a Revolutionist, pg. 29.
- ^ Figner, Memoirs of a Revolutionist, pp. 29-30.
- ^ Figner, Memoirs of a Revolutionist, Chapters 2 and 3, passim.
- ^ Figner, Memoirs of a Revolutionist, pg. 36.
- ^ Lynne Ann Hartnett, The Defiant Life of Vera Figner: Surviving the Russian Revolution. Bloomington, IN: Indiana University Press, 2014; pg. 17.
- ^ Anne C. Hughes, "Vera Evstaf'evna Bogdanovskaia," in Marilyn Ogilvie, Joy Harvey, and Margaret Rossiter (eds.), Biographical Dictionary of Women in Science: Pioneering Lives from Ancient Times to the Mid-Twentieth Century. New York: Routledge, 2014; pg. 153.
