İçeriğe atla

Sovyetler Birliği Komünist Partisi'ndeki muhalefet gruplarının yasaklanması

Sovyetler Birliği'nde kitlesel baskılar
Ekonomik baskılar
Siyasi baskılar
İdeolojik baskılar
  • Din
    • 1921-28
    • 1928-41
    • 1958-64
    • 1975-87
    • Hristiyanlık
    • İslam
    • Yasal düzenlemeler
  • Bilim
  • Sansür
Etnik baskılar
Davalar

Sovyetler Birliği Komünist Partisi'ndeki muhalefet gruplarının yasaklanması, ilk olarak 1921'de gerçekleşmiştir.[1][2]

Vladimir Lenin dönemi ve ölümü sonrası

Rusya Komünist Partisi (Bolşevik) 10. Kongresi'nde alınan kararlar uyarınca, 1921 başlarında parti içindeki fraksiyonlar yasaklandı. Lenin, bu durumu "İstisnai bir durumla başa çıkmak için getirilen geçici bir önlemdir." sözleriyle açıkladı.[3] Buna karşın 1921 yılında, David Ryazanov, ortaya çıkan parti içi muhalafetleri bazında, parti kongrelerine fraksiyonlar temelinde seçim yapılmasının yasaklanmasını önerdi. Ancak Vladimir Lenin buna karşı çıktı.[3] İşçi Gerçeği grubunun üyeleri gibi, bazı parti içi muhalefet gruplarının üyeleri Aralık 1923'te partiden ihraç edildi.[4] 1922'de Rus İç Savaşı bittikten sonra, Lev Troçki liderliğindeki Sol Muhalefet ve Nikolay Buharin ile Grigory Zinoviev etrafındaki toplanan muhalefet grupları gibi büyük muhalefet grupları yeniden ortaya çıkmaya başladı. Bu gruplar, birkaç yıl faaliyetlerine devam ettiler. Bu durum bazı Marksist yazarların[] muhalefet gruplarına yönelik yasakların geçici olarak tasarlandığını iddia etmesine yol açmıştır.[5]

Sol Muhalefet grubu, 1927'de etkisizleştirildi, Troçki ve Zinoviev 1927'de partiden atıldı.

Kruşçev dönemi

Sovyetler Birliği Komünist Partisi genel sekreteri Nikita Kruşçev'in başlattığı destalinizasyon sonrası Haziran 1957'de Kruşçev'i görevden alınmasına çalışan fakat başarısız olan Anti Parti Grubu ortaya çıktı. Kruşçev'in tanımlaması olan Anti Parti Grubu, Bolşevik liderler Georgi Malenkov, Vyaçeslav Molotov, Lazar Kaganoviç, Dmitri Şepilov gibi isimlerin önderliğindeki muhaliflerden oluşmaktaydı. Grup destalinizasyon sürecinde Josef Stalin'in etkisizleştirilmesine şiddetle karşı çıktı. Tüm isimlerin siyasi işlerden uzaklaştırıldı ve ileriki zamanlarında partiden kovuldu. Şepilov'un Leonid Brejnev döneminde 1976'da partiye tekrar katılmasına izin verildi, ancak pasif bırakıldı.[6][7]

Kaynakça

  1. ^ Fitzpatrick, S. (2017). The Russian Revolution 23 Kasım 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Oxford University Press.
  2. ^ Rigby, T. H. (2019). Communist Party membership in the USSR. Princeton University Press.
  3. ^ a b "The Balance Sheet of October". 1 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Nisan 2020. 
  4. ^ Fiehn, T., & Corin, C. (2004). Communist Russia under Lenin and Stalin. Murray.
  5. ^ Grant, T. (1997). Russia: From Revolution to Counter-revolution. Wellred Books.
  6. ^ "The Anti-Party Group". Soviethistory.org. 10 Mayıs 1957. 25 Kasım 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Aralık 2017. 
  7. ^ "Khrushchev Expels the 'Anti-Party Group'". 28 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Temmuz 2011. 

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Bolşevizm</span> Devrimci Marksist ideoloji

Bolşevik, çoğunluktan yana anlamına gelen Rusça kelime, 1903 yılında düzenlenen Rusya Sosyal Demokrat İşçi Partisi'nin İkinci Kongresi'nde Vladimir Lenin ve Julius Martov arasında yeni kurulmakta olan partinin üyelik tanımı üzerine başlayan görüş ayrılığı sonucu yaşanan ayrışmadaki taraflardan Lenin yanlısı grup. Kongrede Lenin yanlıları çoğunlukta olduğu için Rusça çoğunluk anlamına gelen Bolşevik olarak, azınlıktaki Martov yanlıları da Menşevik olarak adlandırılacaktır.

<span class="mw-page-title-main">Destalinizasyon</span> Stalinin ölümünün ardından yeni genel sekreter seçilen Nikita Kruşçev ile başlayan bir dizi siyasî reform

Destalinizasyon, Sovyetler Birliği'nde Sovyetler Birliği Komünist Partisi Genel Sekreteri Josef Stalin'in ölümünün ardından yeni genel sekreter seçilen Nikita Kruşçev ile başlayan süreci ifade eden terim. Sovyetler Birliği Komünist Partisi’nin 20. Kongresi, Stalin'in ölümünden 3 yıl sonra 14 Şubat-25 Şubat 1956'da yapıldı ve bu tarihten itibaren Stalin dönemine ait uygulamalar, "kişinin putlaştırılması" olarak değerlendirildi ve destalinizasyon süreci başlatılmış oldu. Stalin'e ait görüşlerin etki ve gücünün çözülmesi, buna bağlı hiyerarşik yapı ve ideolojik hâkimiyetin geriletilmesi girişimi; destalinizasyon olarak ifade edilir.

<span class="mw-page-title-main">Stalinizm</span> Marksist-Leninist ideolojinin teori ve pratiği

Stalinizm veya Stalincilik, Marksist-Leninist ideolojinin 1928-1953 yılları arasında Sovyetler Birliği’ni yöneten Sovyetler Birliği Komünist Partisi Genel Sekreteri Josef Stalin’in uyguladığı siyasi sistemde kullanılan teori ve pratiğine verilen addır.

<span class="mw-page-title-main">Bolşevikler</span> Lenin yanlısı grup

Bolşevikler,, Vladimir Lenin liderliğinde, 1903'teki Rusya Sosyal Demokrat İşçi Partisi 2. Kongresi'nde Menşeviklerden ayrılan Marksist Rusya Sosyal Demokrat İşçi Partisi'nin (RSDİP) aşırı sol fraksiyonuydu. Bolşevik parti 1917 Ekim Devrimi'nde Rusya'da iktidarı ele geçirdi ve daha sonra Sovyetler Birliği Komünist Partisi adını aldı. Leninist ve daha sonra Marksist-Leninist ilkelere dayanan ideoloji ve uygulamalar Bolşevizm olarak bilinir.

Eski Bolşevikler, 1917'de Ekim Devrimi'nin gerçekleşmesinin öncesindeki Bolşevik Parti üyelerini belirtmek için kullanılan, resmî olmayan ad.

<span class="mw-page-title-main">Julius Martov</span> Menşevik Lider

Julius Martov,, Yahudi asıllı Rus Menşevik lider. Martov'un Vladimir Lenin ve Lev Troçki ile yakın bir dostluğu vardı. Troçki onu "Demokratik Sosyalizmin Hamlet'i" olarak tanımlamıştır.

<span class="mw-page-title-main">Rusya Komünist Partisi (Bolşevik) 10. Kongresi</span>

Rusya Komünist Partisi (Bolşevik) 10. Kongresi, Moskova’da 8-16 Mart 1921 tarihinde yapılmıştır. 732 bin parti üyesini temsilen 1135 delege hazır bulunmuştur.

<span class="mw-page-title-main">Aleksandr Şlyapnikov</span> Rus komünist siyasetçi

Aleksandr Gavriloviç Şlyapnikov, Rus komünist siyasetçi, sendika lideri ve metal işçisi.

<span class="mw-page-title-main">Lenin'in Vasiyeti</span>

Lenin'in Vasiyeti, Bolşevik lider Vladimir Lenin tarafından 1922 yılı sonu – 1923 yılı başında yazılan belge. Belgede Lenin Sovyetler Birliği yönetim organlarında değişiklik yapılması gereğini bildirmektedir. Ayrıca Sovyet liderleri hakkında düşüncelerini de sıraladığı belgede özellikle Josef Stalin'in Sovyetler Birliği Komünist Partisi Genel Sekreteri görevinden alınmasını önermiştir. Yaptırım özelliği olmayan belgenin Merkez Komite'de gündem edilmesi üzerine Stalin görevinden istifa etse de, Merkez Komite tarafından buna izin verilmemiştir.

<span class="mw-page-title-main">Sovyetler Birliği Komünist Partisi 20. Kongresi</span>

Sovyetler Birliği Komünist Partisi 20. Kongresi, 14 – 26 Şubat 1956 tarihinde yapılmıştır. Kongre özellikle parti genel sekreteri Nikita Kruşçev’in yaptığı ve Gizli söylev olarak bilinen, Josef Stalin ve döneminin şiddetle eleştirildiği konuşmayla hatırlanır. Sovyet dış politikasında Barış içinde bir arada yaşama yaklaşımının ilan edildiği kongredir.

<span class="mw-page-title-main">Sovyetler Birliği Komünist Partisi 22. Kongresi</span> Moskovada 1961de yapılan kongre

Sovyetler Birliği Komünist Partisi 22. Kongresi 17 Ekim ile 31 Ekim 1961 tarihleri arasında Moskova'da toplanmıştır. 4413 Sovyet delegesi ve 83 yabancı Komünist Partisinden gözlemci Nikita Kruşçev ve diğerlerinin politikalar konularında değerlendirmelerini dinlemişlerdir. Çin-Sovyet ayrılığının kesinleştiği kongre olmuştur ve bu nedenle Çin Komünist Partisi'nin katıldığı sonuncu kongre olmuştur. Kongre, 22. Merkez Komitesi'ni seçti.

Rusya Komünist Partisi (Bolşevik) 13. Kongresi, Moskova’da 13-31 Mayıs 1924 tarihinde yapılmıştır. Oy kullanma hakkı bulunan 748 asıl delege ve danışma oylaması hakkıyla 416 delege katıldı. 13. Merkez Komite de bu kongrede seçilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Anti Parti Grubu</span>

Anti Parti Grubu, Sovyetler Birliği Komünist Partisi genel sekreteri Nikita Kruşçev'in başlattığı destalinizasyon sonrası Haziran 1957'de Kruşçev'i görevden alınmasına çalışan fakat başarısız olan grup. Kruşçev'in tanımlaması olan Anti Parti Grubu, Bolşevik liderler Georgi Malenkov, Vyaçeslav Molotov, Lazar Kaganoviç, Dmitri Şepilov gibi isimlerin önderliğindeki muhaliflerden oluşmaktaydı. Grup destalinizasyon sürecinde Stalin'in etkisizleştirilmesine şiddetle karşı çıktı.

Sol Muhalefet 1923'ten 1927'ye kadar Bolşevik Partisi içinde Lev Troçki'nin önderlik ettiği muhalefet grubu.

<span class="mw-page-title-main">Georgi Pyatakov</span>

Georgiy Pyatakov, Rus Devrimi sırasında faaliyet gösteren Bolşevik devrimci lider, komünist politikacı. Büyük Temizlik döneminde anti-sovyet eylemleri olduğu iddiasıyla idam edilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Sağ Muhalefet</span>

Sağ Muhalefet, Nikolay Buharin, Aleksey Rikov ve Mihail Tomski liderliğinde oluşan, 1920'lerin sonunda Sovyetler Birliği'nde oluşan muhalefete verilen isim. Kimi kaynaklara göre; komünist hareket içindeki Buharin ve Rikov ile özdeşleştirilen bu muhalefet, günümüzdeki siyasi merkezciliğe göre, halen sol bir akım olarak kabul edilir.

Birleşik Muhalefet veya Ortak Muhalefet, 1926 yılında Tüm Birlik Komünist Partisi (Bolşevik) içerisinde oluşan çeşitli muhalif grupların birleşimi sonucu oluşan ortak muhalefet grubu.

<span class="mw-page-title-main">Andrey Andreyev</span>

Andrey Andreyeviç Andreyev, Sovyet siyasetçi, bakan. Josef Stalin döneminde politik olarak yükseldi, 1926'da aday olarak Politbüro'ya katıldı, 1932'te tam üye oldu. Sovyetler Birliği Komünist Partisi Parti Kontrol Komitesi'nin 1930-1931 arası ve 1939-1952 arası başkanlığı görevi yaptı. 1952'de Andreyev Politbüro'dan uzaklaştırıldı ve Yüksek Sovyet Başkanlığı'nın bir üyesi olarak büyük ölçüde onursal bir konuma yerleştirildi.

Bordigizm, İtalya Komünist Partisi'nin kurucusu ve Enternasyonal Komünist Partisi'nin önde gelen isimlerinden olan Marksist Amadeo Bordiga tarafından benimsenen bir sol komünizm çeşididir. Bordigizm, dışardan konulmuş bir etikettir: bu ekolün takipçileri kendilerini bu şekilde nitelemeyip İtalya komünist solu tabirini tercih ederler. Kökenleri İtalya Sosyalist Partisi'nin sol kesimine dayanan Bordigizm, seçimleri boykot etmeyi savunmakla bilinir. Enternasyonal Komünist Partisi 80'lerin başlarında Türkçe Enternasyonalist Proleter gazetesini çıkarmış, Enternasyonal Komünist Partisi ise 2019'dan beri internet üzerinden Türkçe yayın yapmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Leonid Serebryakov</span>

Leonid Petrovich Serebryakov,, Büyük Tasfiye'nin kurbanı olan Rus Sovyet politikacısı ve Bolşevik'ti.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.