İçeriğe atla

Solvay Konferansı

Birinci Solvay Konferansı (Hotel Metropole, 1911). Soldan sağa:
Oturanlar: W. Nernst, M. Brillouin, E. Solvay, H. Lorentz, E. Warburg, J. Perrin, W. Wien, M. Curie ve H. Poincaré. Ayaktakiler: R. Goldschmidt, M. Planck, H. Rubens, A. Sommerfeld, F. Lindemann, M. de Broglie, M. Knudsen, F. Hasenöhrl, G. Hostelet, E. Herzen, J.H. Jeans, E. Rutherford, H. Kamerlingh Onnes, A. Einstein ve P. Langevin.
Elektron ve Fotonlar konulu 1927 Solvay Konferansı'ndan bir fotoğraf. Fotoğraftaki 29 bilimadamının 17'si Nobel Ödülü'nü ya önceden almış ya da daha sonrasında alacaktır. Soldan sağa:
Arka sıra: A. Piccard, E. Henriot, P. Ehrenfest, E. Herzen, Th. De Donder, E. Schrödinger, E. Verschaffelt, W. Pauli, W. Heisenberg, R.H. Fowler, L. Brillouin, Orta sıra: P. Debye, M. Knudsen, W.L. Bragg, H.A. Kramers, P.A.M. Dirac, A.H. Compton, L. de Broglie, M. Born, N. Bohr, Ön sıra: I. Langmuir, M. Planck, M. Curie, H.A. Lorentz, A. Einstein, P. Langevin, Ch. E. Guye, C.T.R. Wilson, O.W. Richardson

Solvay Konferansları (Fransızca: Conseils Solvay), her üç yılda bir düzenlenen ve fizik ile kimya alanlarında çözümlenmemiş konuları ele alan konferanslardır. Uzay ve Zamanın Kuantum Yapısı konulu 23. Solvay Fizik Konferansı 2005 yılında, From Noncovalent Assemblies to Molecular Machines konulu 21. Solvay Kimya Konferansı ise 2007 yılında Brüksel'de düzenlendi.

Tarihte düzenlenen ilk fizik konferansı olarak bilinen 1911 Solvay Konfransı, Hendrik A. Lorentz'in başkanlığında Brüksel'de toplandı. Radyasyon ve Kuantum konulu konferansta iki ayrı yaklaşıma (klasik fizik ve kuantum kuramı) yer vermenin yarattığı sorunlar ele alındı. Katılımcılar arasında Albert Einstein, Marie Curie ve Henri Poincaré gibi önemli isimler yer alıyordu. Konferans başarıyla sonuçlanınca, Uluslararası Fizik ve Kimya Solvay Enstitüleri 1912 yılında Belçikalı sanayici Ernest Solvay tarafından Brüksel'de kuruldu.

Önceki konferanslar

Fizik[1]

  1. 1911 – La théorie du rayonnement et les quanta
    Başkan: Hendrik Lorentz (Leiden)
  2. 1913 – La structure de la matière
    Başkan: Hendrik Lorentz (Leiden)
  3. 1921 – Atomes et électrons
    Başkan: Hendrik Lorentz (Leiden)
  4. 1924 – Conductibilité électrique des métaux et problèmes connexes
    Başkan: Hendrik Lorentz (Leiden)
  5. 1927 – Electrons et photons
    Başkan: Hendrik Lorentz (Leiden)
  6. 1930 – Le magnétisme
    Başkan: Paul Langevin (Paris)
  7. 1933 – Structure et propriétés des noyaux atomiques
    Başkan: Paul Langevin (Paris)
  8. 1948 – Les particules élémentaires
    Başkan: Sir Lawrence Bragg (Cambridge)
  9. 1951 – L'état solide
    Başkan: Sir Lawrence Bragg     (Cambridge)
  10. 1954 – Les électrons dans les métaux
    Başkan: Sir Lawrence Bragg (Cambridge)
  11. 1958 – La structure et l'évolution de l'univers
    Başkan: Sir Lawrence Bragg (Cambridge)
  12. 1961 – La théorie quantique des champs
    Başkan: Sir Lawrence Bragg (Cambridge)
  13. 1964 – The Structure and Evolution of Galaxies
    Başkan: Robert Oppenheimer (Princeton)
  14. 1967 – Fundamental Problems in Elementary Particle Physics
    Başkan: R. Møller (Kopenhag)
  15. 1970 – Symmetry Properties of Nuclei
    Başkan: Edoardo Amaldi (Roma)
  16. 1973 – Astrophysics and Gravitation (Astrofizik ve Kütleçekim)
    Başkan: Edoardo Amaldi (Roma)
  17. 1978 – Order and Fluctuations in Equilibrium and Nonequilibrium Statistical Mechanics
    Başkan: Léon Van Hove (CERN)
  18. 1982 – Higher Energy Physics
    Başkan: Léon Van Hove (CERN)
  19. 1987 – Surface Science (Yüzey Bilimi)
    Başkan: F.W. de Wette (Austin)
  20. 1991 – Quantum Optics (Kuantum Optik)
    Başkan: Paul Mandel (Brüksel)
  21. 1998 – Dynamical Systems and Irreversibility (Dinamik Sistemler ve Tersinmezlik)
    Organizatör: Ioannis Antoniou (Brüksel)
  22. 2001 – The Physics of Communication
    Organizatör: Ioannis Antoniou (Brüksel)
  23. 2005 – The Quantum Structure of Space and Time (Uzay ve Zamanın Kuantum Yapısı )
    Başkan: David Gross (Santa Barbara)
  24. 2008 – Quantum Theory of Condensed Matter
    Organizatör: Bertrand Halperin (Harvard)

Kimya[2]

  1. 1922 – Cinq Questions d'Actualité
    Başkan: William Pope (Cambridge)
  2. 1925 – Structure et Activité Chimique
    Başkan: William Pope (Cambridge)
  3. 1928 – Questions d'Actualité
    Başkan: William Pope (Cambridge)
  4. 1931 – Constitution et Configuration des Molécules Organiques
    Başkan: William Pope (Cambridge)
  5. 1934 – L'Oxygène, ses réactions chimiques et biologiques
    Başkan: William Pope (Cambridge)
  6. 1937 – Les Vitamines et les Hormones
    Başkan: Fred Swarts (Gent)
  7. 1947 – Les Isotopes
    Başkan: Paul Karrer (Zürih)
  8. 1950 – Le Mécanisme de l'Oxydation
    Başkan: Paul Karrer (Zürih)
  9. 1953 – Les Protéines
    Başkan: Paul Karrer (Zürih)
  10. 1956 – Quelques Problèmes de Chimie Minérale
    Başkan: Paul Karrer (Zürih)
  11. 1959 – Les Nucléoprotéines
    Başkan: A.R. Ubbelohde (Londra)
  12. 1962 – Transfert d'Energie dans les Gazs
    Başkan: A.R. Ubbelohde (Londra)
  13. 1965 – Reactivity of the Photoexited Organic Molecule
    Başkan: A.R. Ubbelohde (Londra)
  14. 1969 – Phase Transitions"
    Başkan: A.R. Ubbelohde (Londra)
  15. 1970 – Electrostatic Interactions and Structure of Water
    Başkan: A.R. Ubbelohde (Londra)
  16. 1976 – Molecular Movements and Chemical Reactivity as conditioned by Membranes, Enzymes and other Molecules
    Başkan: A.R. Ubbelohde (Londra)
  17. 1980 – Aspects of Chemical Evolution
    Başkan: A.R. Ubbelohde (Londra)
  18. 1983 – Design and Synthesis of Organic Molecules Based on Molecular Recognition
    Başkanlar: Ephraim Katchalski (Rehovot, İsrail) ve Vladimir Prelog (Zürih)
  19. 1987 – Surface Science (Yüzey Bilimi)
    Başkan: Frederik W. de Wette (Austin)
  20. 1995 – Chemical Reactions and their Control on the Femtosecond Time Scale (Kimyasal Tepkimeler ve Fetmosaniye Zaman Celveli Üzerindeki Hâkimiyeti)
    Başkan: Pierre Gaspard (Brüksel)
  21. 2007 – From Noncovalent Assemblies to Molecular Machines
    Başkan: Jean-Pierre Sauvage (Strazburg)
  22. 2010 – Quantum Effects in Chemistry and Biology
    Başkan: Graham Fleming (Berkeley)
  • İkinci Solvay Fizik Konferansı, Brüksel, 1913.
    İkinci Solvay Fizik Konferansı, Brüksel, 1913.
  • Üçüncü Solvay Fizik Konferansı, Brüksel, 1921.
    Üçüncü Solvay Fizik Konferansı, Brüksel, 1921.
  • Dördüncü Solvay Fizik Konferansı, Brüksel, 1924.
    Dördüncü Solvay Fizik Konferansı, Brüksel, 1924.
  • Beşinci Solvay Fizik Konferansı, Brüksel, 1927.
    Beşinci Solvay Fizik Konferansı, Brüksel, 1927.
  • Altıncı Solvay Fizik Konferansı, Brüksel, 1930.
    Altıncı Solvay Fizik Konferansı, Brüksel, 1930.
  • Yedinci Solvay Fizik Konferansı, Brüksel, 1933.
    Yedinci Solvay Fizik Konferansı, Brüksel, 1933.
  • Birinci Solvay Kimya Konferansı, Brüksel, 1922
    Birinci Solvay Kimya Konferansı, Brüksel, 1922

Kaynakça

  1. ^ Solvay Institutes 16 Aralık 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., URL erişim tarihi: 5 Ağustos 2008.
  2. ^ Solvay Institutes 26 Ocak 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., URL erişim tarihi: 5 Ağustos 2008.

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Max Planck</span> Nobel ödüllü Alman fizikçi, kuantum fiziğine katkılarıyla bilinir

Max Karl Ernst Ludwig Planck, Alman fizikçi ve 1918 Nobel Fizik Ödülü sahibi.

<span class="mw-page-title-main">Elektron</span> Temel elektrik yüküne sahip atomaltı parçacık

Elektron, eksi bir temel elektrik yüküne sahip bir atomaltı parçacıktır. Lepton parçacık ailesinin ilk nesline aittir ve bileşenleri ya da bilinen bir alt yapıları olmadığından genellikle temel parçacıklar olarak düşünülürler. Kütleleri, protonların yaklaşık olarak 1/1836'sı kadardır. Kuantum mekaniği özellikleri arasında, indirgenmiş Planck sabiti (ħ) biriminde ifade edilen, yarım tam sayı değerinde içsel bir açısal momentum (spin) vardır. Fermiyon olmasından ötürü, Pauli dışarlama ilkesi gereğince iki elektron aynı kuantum durumunda bulunamaz. Temel parçacıkların tamamı gibi hem parçacık hem dalga özelliklerini gösterir ve bu sayede diğer parçacıklarla çarpışabilir ya da kırınabilirler.

<span class="mw-page-title-main">Niels Bohr</span> Danimarkalı fizikçi (1885–1962)

Niels Henrik David Bohr, kuantum mekaniği ve atomun yapısının anlaşılması üzerine yaptığı katkılarla tanınan, 1922'de Nobel Fizik Ödülü almış Danimarkalı fizikçi.

Spin ya da dönü, temel parçacıklar ve dolayısıyla bileşik parçacıklar (hadronlar) ve atom çekirdeklerince taşınan korunan bir niceliktir.

<span class="mw-page-title-main">Roger Penrose</span> İngiliz matematiksel fizikçi, eğlence amaçlı matematikçi ve filozof

Sir Roger Penrose OM FRS, İngiliz matematiksel fizikçi, matematikçi ve bilim felsefecisidir. Oxford Üniversitesi Matematik Enstitüsü'nde Matematik Fahri Profesörüdür ve aynı zamanda Wadham Koleji'nde Fahri Akademi Üyesidir.

<span class="mw-page-title-main">Paul Dirac</span> İngiliz teorik fizikçi

Paul Adrien Maurice Dirac, İngiliz teorik fizikçi ve matematikçi. Kuantum mekaniğinin kurucularındandır. Fermiyonların davranışını açıklayarak antimaddenin keşfine olanak veren ve kendi adı verilen Dirac denklemi ile tanınır. Dirac, 1933 Nobel Fizik Ödülü'nü Erwin Schrödinger ile paylaşmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Hendrik Lorentz</span> Hollandalı fizikçi (1853–1928)

Hendrik Antoon Lorentz, Hollandalı fizikçidir. Zeeman etkisini aydınlattığı için 1902 Nobel Fizik Ödülü'nü Pieter Zeeman ile paylaştı.

<span class="mw-page-title-main">John Lennard-Jones</span> İngiliz matematikçi ve fizikiçi

Sör John Edward Lennard-Jones İngiliz bir matematikçi ve Bristol Üniversitesi'nde teorik fizik ve ardından Cambridge Üniversitesi'nde teorik bilim profesörü idi. Modern hesaplamalı kimyanın, günümüz sayısal kimya alanının kurucusu olarak kabul edilebilir.

<span class="mw-page-title-main">Kopenhag yorumu</span> fizikçi Niels Bohrun oluşturduğu kuantum mekaniği ile ilgili görüşler ve ilkeler dizisi

Kopenhag yorumu, genel olarak fizikçi Niels Bohr'un oluşturduğu kuantum mekaniği ile ilgili görüşler ve ilkeler dizisi. Makro ve mikro durumların ayrı fiziksel ilkelerle inceleneceğini belirtir. Fizikte gözlemin rolünü öne çıkarmasıyla bir devrim niteliğindedir.

<span class="mw-page-title-main">Brian Josephson</span>

Brian David Josephson, Galli teorik fizikçi ve Cambridge Üniversitesi’nden emekli olmuş fizik profesörüdür. En iyi bilindiği çalışmaları süper iletkenlik ve kuantum tünellemedir. 1962 yılında 22 yaşında doktorasını yaparken Cambridge’te yaptığı Josephson etkisi öngörüsü için 1973 yılında Nobel Fizik Ödülü aldı. Josephson Gallerli olup da Nobel Fizik Ödülü alan tek kişidir. Ödülü fizikçiler Leo Esaki ve Ivar Giaever ile paylaştı.

<span class="mw-page-title-main">John Kendrew</span> araştırmacı

Sir John Cowdery Kendrew, İngiliz biyokimyager ve kristalografi araştırmacısı. Max Perutz ile birlikte Cavendish Laboratuvarındaki hem-içeren proteinlerle ilgili çalışmaları nedeniyle 1962 Nobel Kimya Ödülünü almaya layık görülmüştür.

<span class="mw-page-title-main">Walter Heitler</span> Alman fizikçi

Walter Heinrich Heitler kuantum elektrodinamiği ve kuantum alan kuramı konularına katkıda bulunmuş Alman fizikçidir. Değerlik bağlanma teorisi ile, kimyayı kuantum mekaniğinin içine sokmuştur.

Atomik, moleküler ve optik fizik, bir ya da birkaç atomun ölçeğinde, madde-madde ve ışık-madde etkileşimi çalışmadır ve enerji, birkaç elektron voltları etrafında ölçeklenir. Üç alanla yakından ilişkilidir. AMO teorisi, klasik, yarı klasik ve kuantum işlemlerini kapsar. Tipik olarak, teori ve emisyon uygulamaları, elektromanyetik yayılım ve emilme, spektroskopi analizi, lazer ve mazerlerin kuşağı ve genel olarak maddenin optik özellikleri, uyarılmış atom ve moleküllerden, bu kategorilere ayrılır.

<span class="mw-page-title-main">David M. Dennison</span> Amerikan fizikçi

David Mathias Dennison kuantum mekaniği, spektroskopi ve moleküler yapı fiziğine katkıda bulunmuş Amerikan fizikçidir.

<span class="mw-page-title-main">Mete Atatüre</span> Türk fizik profesörü

Mete Atatüre, Türk fizikçi ve akademisyen.

Parçacık fiziğinde, kuantum alan teorisinin tarihi, 1920’lerin sonlarında elektromanyetik alanın kuantizesiyle çalışan Paul Dirac tarafından oluşturulması ile başlar. Teorideki başlıca gelişmeler 1950’lerde gerçekleşti ve bu gelişmeler kuantum elektrodinamiğinin (KED) başlangıcına neden oldu. KED çok başarılıydı ve “doğaldı”, çünkü aynı temel kavramları doğanın diğer kuvvetlerinde kullanılabilmek için yapılan denemeleri içeriyordu. Bu denemeler, parçacık fiziğinin modern standart modelini üreten güçlü ve zayıf nükleer kuvvetleri ayar kuramının uygulamasında başarılı olmuştu.

<span class="mw-page-title-main">John C. Slater</span> Amerikalı fizikçi (1900 – 1976)

John C. Slater, atomların, moleküllerin ve cisimlerin elektronik yapısı teorisine büyük katkılar yapmış önemli bir Amerikalı fizikçidir. Bu çalışma kimyanın yanı sıra fiziğin birçok dalında devam eden bir önem arz eder. Slater ayrıca mikrodalga elektroniğine de önemli katkılar yapmıştır. 1920'de Rochester Üniversitesi Fen Fakültesinden mezun olmuş, 1923'te Harvard’da fizik üzerine doktora yapmıştır; ardından Cambridge ve Copenhagen üniversitelerinde doktora sonrası çalışma yapmıştır. ABD'ye dönüşü ile birlikte Harvard Fizik Bölümüne katılmıştır.

Kuantum biyolojisi, kuantum mekaniğinin ve teorik kimyanın biyolojik nesnelere ve problemlere uygulamalarının incelenmesidir. Birçok biyolojik süreç, enerjinin kimyasal dönüşümler için kullanılabilen biçimlere dönüştürülmesini içerir ve doğası gereği kuantum mekaniktir. Bu tür süreçler, kimyasal reaksiyonları, ışık emilimini, uyarılmış elektronik durumların oluşumunu, uyarma enerjisinin aktarımını ve fotosentezi, koku almayı ve hücresel solunum gibi kimyasal süreçlerde elektron ve protonların aktarımını içerir.

<span class="mw-page-title-main">Jean-Pierre Vigier</span> Fransız fizikçi (1920 – 2004)

Jean-Pierre Vigier, fiziğin temelleri, özellikle kuantum fiziğinin stokastik yorumu üzerine yaptığı çalışmalarla tanınan bir Fransız teorik fizikçidir.

<span class="mw-page-title-main">David Deutsch</span>

David Elieser Deutsch FRS Oxford Üniversitesi'nde çalışan bir İngiliz fizikçidir. Oxford Üniversitesi Clarendon Laboratuvarı'ndaki Kuantum Hesaplama Merkezi'nde (CQC) Atom ve Lazer Fiziği Bölümü'nde Misafir Profesör olarak görev yapmaktadır. Kuantum Turing makinesi için bir tanım formüle ederek ve bir kuantum bilgisayarda çalışmak üzere tasarlanmış bir algoritma belirleyerek kuantum hesaplama alanına öncülük etmiştir. Ayrıca kuantum anahtar dağıtımı için dolaşık durumların ve Bell teoreminin kullanılmasını önermiştir ve kuantum mekaniğinin birçok dünya yorumunun bir savunucusudur.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.