İçeriğe atla

Sokak kedisi

Messina'daki sokak kedileri

Sokak kedisi veya yabani kedi, dışarıda yaşayan ve genellikle insanlarla temastan kaçınan, sahipsiz bir evcil kedidir (Felis catus). Kendisinin ele alınmasına veya dokunulmasına genellikle izin vermez ve insanlardan gizlenir.[1][2] Terk edilen evcil hayvanlar, yavru kediler zamanla sokak kedilerine dönüşebilirler. Vahşi kediler onlarca nesil boyunca üreyebilir ve kentsel, savan ve çalılık ortamlarda agresif bir yerel süper avcı haline gelebilir. Bazı sokak kedileri, kedili kadınlar gibi onları düzenli olarak besleyen insanlarla daha rahat olabilir, ancak uzun süreli sosyalleşme girişimlerine rağmen, genellikle uzak dururlar ve en çok gün batımından sonra aktif olurlar.

Sokak kedileri vahşi yaşamı mahvetmekte ve koruma biyologları onları dünyadaki en kötü istilacı türlerden biri olarak görmektedir.[3] Fakat son yıllarda bu çalışmaların doğruluğuna yönelik şüpheci araştırmalarda yer almıştır.[4][5]

Dünya üzerinde tahmini 480 milyon sokak kedisi bulunmaktadır.[6] Sokak kedisi popülasyonlarını kontrol etme amaçlı Yakala-kısırlaştır-yerine bırak ve ötanazi dahil farklı girişimler yaygındır, ancak yöntemler genellikle amaca yönelik çitlerle çevrili rezervlerde en büyük etkiye sahiptir.

Terimler

Çiftlik kedisi

Çiftlik kedisi, tarımsal çiftliklerde bir kedi kolonisinde vahşi veya yarı vahşi bir durumda yaşayan serbest dolaşan evcil kedidir. Çiftlik kedileri çoğunlukla açık havada yaşar ve genellikle ahırlarda barınırlar. Kısmen yiyecek ve sütle beslenirler ancak esas olarak siyah sıçan, kahverengi sıçan,bayağı tarla sıçanı ve Apodemus türleri gibi avcı kemirgenlerle beslenirler.[1] İngiltere'de, çiftliklerin çoğunda çiftlik kedisi kolonileri bulunur ve 30'a kadar kediden oluşur. Dişi çiftlik kedileri, ebeveynlik davranışı gösterir; ortak yuvaları kullanırlar ve diğer koloni üyelerinin yavru kedilerine bakarlar.[7]

Evcil kediler, ticari denizciliğin başlangıcından beri gemi mürettebatının üyesidir.[8] Fenike ve Etrüsk tüccarları muhtemelen kedileri ticaret gemilerinde İtalya ve Akdeniz adalarına taşıdılar.[9]

Kaynakça

  1. ^ a b Bateson, P., (Ed.) (2014). "Density, spatial organisation and reproductive tactics in the domestic cat and other felids". The domestic cat: the biology of its behaviour. Third. Cambridge: Cambridge University Press. ss. 119-147. ISBN 9781107025028.  r eksik |soyadı1= (yardım)
  2. ^ "Feral Cats and Their Management" (PDF). University of Nebraska Lincoln Extension. University of Nebraska. 8 Kasım 2017 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Şubat 2021. 
  3. ^ Longcore, T. (2009). "Critical Assessment of Claims Regarding Management of Feral Cats by Trap-Neuter-Return" (PDF). Conservation Biology. 23 (4): 887-894. doi:10.1111/j.1523-1739.2009.01174.x. PMID 19245489. 27 Mayıs 2018 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Mayıs 2018. 
  4. ^ Lynn, William S.; Santiago-Ávila, Francisco; Lindenmayer, Joann; Hadidian, John; Wallach, Arian; King, Barbara J. (Ağustos 2019). "A moral panic over cats". Conservation Biology: The Journal of the Society for Conservation Biology. 33 (4): 769-776. doi:10.1111/cobi.13346. ISSN 1523-1739. PMC 6852131 $2. PMID 31087701. 18 Şubat 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Şubat 2023. 
  5. ^ Courchamp, Franck; Langlais, Michel; Sugihara, George (Mart 1999). "Cats protecting birds: modelling the mesopredator release effect". Journal of Animal Ecology (İngilizce). 68 (2): 282-292. doi:10.1046/j.1365-2656.1999.00285.x. ISSN 0021-8790. 11 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Şubat 2023. 
  6. ^ "How many stray cats are in the world?". 13 Eylül 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  7. ^ MacDonald, D. W. (1987). "Social dynamics, nursing coalitions and infanticide among farm cats, Felis catus". Ethology. 28 (Suppl): 1-64. 
  8. ^ Todd, N. B. (1977). "Cats and commerce". Scientific American. 237 (5): 100-107. doi:10.1038/scientificamerican1177-100. 
  9. ^ Faure, E. (2009). "An Archaeological and Historical Review of the Relationships between Felids and People". Anthrozoös. 22 (3): 221-238. doi:10.2752/175303709X457577. 

Ayrıca bakınız

İlgili Araştırma Makaleleri

<i>Felis margarita</i> Kuzey Afrika, Güneybatı Asya ve Orta Asyada yaşayan ve az rastlanan yaban kedisi türü

Felis margarita Felis cinsine bağlı bir kedi türüdür. Kuzey Afrika, Güneybatı Asya ve Orta Asya'da yaşar ve az rastlanan yaban kedisidir.

<span class="mw-page-title-main">Kedigiller</span> etçiller takımına ait familya

Kedigiller (Felidae), Etçiller (Carnivora) takımına ait bir familyadır.

<span class="mw-page-title-main">Büyük kediler</span> Kedigiller familyasının mevcut bir alt familyası, Pantherinae

Büyük kediler (Pantherinae), kedigiller (Felidae) familyasındaki, ağırlığı bazen birkaç yüz kiloya kadar varan kedi türleri. Boyutlardaki büyük farklara rağmen kedi türleri davranış ve yapı bakımından pek fark göstermezler. Bütün kediler Karnivor ve süper avcıdır.

<span class="mw-page-title-main">Pallas kedisi</span> Vahşi kedi

Pallas kedisi ya da manul, Orta Asya’nın mera ve bozkırlarına uzanan geniş ama dağınık bir popülasyona sahip, ufak bir kedi türüdür. Doğal yaşam alanlarının azalması sonucu, av hayvanlarındaki ve avladıkları av oranındaki düşüş; Pallas kedilerinin 2002 yılında IUCN tarafından soyu neredeyse tehdit altındaki türler listesine girmesine neden olmuştur. Pallas kedisi adını, türü ilk keşfeden ve "ikili adlandırma" Felis Manul olarak tanımlayan Alman doğa bilimci Peter Simon Pallas'dan almıştır.

<span class="mw-page-title-main">Afrika yaban kedisi</span>

Afrika yaban kedisi, kedigiller (Felidae) familyasından Felis cinsine mensup bir tür. Afrika, Batı ve Orta Asya 'ya ve Hindistan'da Racastan'dan Çin 'de Sincan'a [kadar yayılmış küçük yaban kedisi türler'dir.

<span class="mw-page-title-main">Küçük kediler</span> kedigil alt familyası

Küçük kediler (Felinae), kedigiller (Felidae) familyasının bir alt familyası.

<span class="mw-page-title-main">Yaban kedisi</span>

Yaban kedisi, kedigiller (Felidae) familyasından bir kedi türü. Avrupa, Batı Asya ve Afrika kıtalarında farklı alt türleri ile geniş bir coğrafyada yaygındır. Bayağı afrika yaban kedisi alt türü ev kedisinin atası olarak kabul edilir. Ömürleri 10 ila 20 yıl arası değişir.

<span class="mw-page-title-main">Kedi</span> küçük, evcil ve memeli bir hayvan

Evcil kedi, küçük, genelde kıllı, evcilleştirilmiş, etobur memeli. Genelde ev hayvanı olarak beslenenlere ev kedisi, ya da diğer kedigillerden ve küçük kedilerden ayırmak gerekmiyorsa kısaca kedi denir. İnsanlar kedilerin arkadaşlığına ve böcek gibi ev zararlılarını avlayabilme yeteneğine önem vermektedir.

<span class="mw-page-title-main">Evcil hayvan</span> bireyin zevk ve arkadaşlık için beslediği hayvan

Evcil hayvan veya refakatçi hayvan, bir çalışan hayvan veya laboratuvar hayvanı olmaktan ziyade kişilerce arkadaşlık amacıyla evde bakılan hayvandır. Popüler evcil hayvanların genellikle çekici görünüşleri, zekâsı ve yakın kişilikleri olduğu düşünülür, ancak bazı evcil hayvanlar fedakâr bir temelle alınabilir ve bu özelliklerden bağımsız olarak sahibi tarafından kabul edilebilir.

<span class="mw-page-title-main">Kedilerde iletişim</span> bir veya daha fazla kedi tarafından yapılan bilgi aktarımı

Kedilerde iletişim, insan da dahil olmak üzere başka bir hayvanın şimdiki ve gelecekteki durumunu etkileyen, bir veya daha fazla kedi tarafından yapılan bilgi aktarımıdır.

<span class="mw-page-title-main">Bodega Kedisi (kedi)</span>

Bodega Kedisi New York İngilizcesinde Bodega olarak bilinen bakkal ve mini-marketlerin içi/çevresinde yaşayan kedilere verilen bir isimdir.

<span class="mw-page-title-main">Kedi genetiği</span>

Kedi genetiği, evcil kedilerde meydana gelen genetik mirasın incelenmesini ifade eder. Kedi yetiştiriciliğinde, belirli melezlerin yavrularının yerleşik özelliklerini (fenotipleri) tahmin edilebilir. Medikal genetikte, kedi modelleri bazen homolog insan hastalık genlerinin işlevini keşfetmek için kullanılır. Evcil kedi ve en yakın vahşi atası 38 kromozoma ve aşağı yukarı 20.000 gene sahiptir. Kedilerde çoğu insanın doğuştan gelen bozukluklarına benzer olan yaklaşık 250 kalıtsal genetik bozukluk tespit edilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Kedi sağlığı</span>

Evcil kedilerin sağlığı, veteriner tıpta iyi çalışılmış bir alandır.
Konular arasında bulaşıcı hastalıkları, genetik hastalıkları ve bu hastalıkların önlenmesini; diyeti, beslenmeyi ve kısırlaştırma gibi cerrahi işlemleri içerir.

<span class="mw-page-title-main">Türkistan kum kedisi</span> çöllerde yaşayan tek kedi alt türü

Türkistan kum kedisi,, Arap Yarımadası, İran, Pakistan ve Orta Asya'daki çöllere özgü bir kum kedisi alt türüdür.

Leopardus guttulus, güney kaplan kedisi veya güney tigrina, Brezilya, Arjantin ve Paraguay'a özgü küçük bir vahşi kedi türüdür.

<i>Proailurus</i> kedigillerin atalarıyla ilişkili kedimsi memeli cinsi

Proailurus, yaklaşık 25 milyon yıl önce, Geç Oligosen ve Miyosen'de, Avrupa ve Asya'da yaşamış soyu tükenmiş bir kök kedigil (Felidae) cinsidir. Fosilleri; Moğolistan, Almanya ve İspanya'da bulundu.

Kafkas yaban kedisi, başlıca yaşam alanı Kafkas Dağları ve Türkiye'nin kuzeydoğusu olan, Avrupa yaban kedisinin alt türüdür.

<span class="mw-page-title-main">Kedilerin evcilleştirilmesi</span>

Evcil kedinin kökeni, Afrika yaban kedisinin Yakın Doğu ve Mısır popülasyonlarına dayanmaktadır. Yaşayan tüm kedi türlerinin ait olduğu Felidae familyası yaklaşık on ila on bir milyon yıl önce ortaya çıkmıştır. Bu aile sekiz ana filogenetik soya ayrılmıştır. Evcil kedi Felis soyunun bir üyesidir. Yapılan bir dizi araştırma, tüm evcil kedi çeşitlerinin Felis soyunun tek bir türü olan Felis catus'tan geldiğini göstermiştir. Bu soyun varyasyonları dünyanın her yerinde bulunur ve yakın zamana kadar bilim insanları, modern evcil kedi ırklarının tam olarak hangi bölgede ortaya çıktığını belirlemekte zorlanıyordu. Bilim insanları, evcil kedinin ortaya çıkmasının tek bir olaya bağlı olmadığına, bu ırkların ortaya çıkmasına farklı yerlerdeki çok sayıda, bağımsız olayın neden olduğuna inanıyordu. Yaban kedisi popülasyonunun bir bütün olarak çok yaygın ve birbirine çok benzer olması daha da karmaşık bir durum ortaya çıkarmıştır. Yaban kedisi varyasyonlarının, yakın temas halindeyken birbirleriyle serbestçe melezleşmesi taksonlar arasındaki çizgileri daha da belirsizleştirmektedir. Son zamanlarda yapılan DNA çalışmaları, genetik teknolojilerdeki gelişmeler ve DNA ile genetiğin bir bütün olarak daha iyi anlaşılması, evcil kedinin evrimsel tarihinde keşifler yapılmasına yardımcı olmuştur. Arkeolojik kanıtlar, evcilleştirmenin inanılandan daha erken tarihlerde gerçekleştiğini belgelemiştir.

Yakala-kısırlaştır-yerine bırak (TNR-Trap–neuter–return), bazı ülkelerde sokak köpeği ve sokak kedisi popülasyonlarını kontrol etmek için uygulanan ancak bilimsel olarak işlerliğinin olmadığı gösterilmiş bir yöntemdir. Süreç, sokak köpeklerinin veya kedilerin canlı olarak yakalanmasını, kısırlaştırılmasını, kimlik tespiti ve kolay tanıma için kulaklarına işaret takılmasını, aşılanmasını ve ardından alındıkları bölgeye bırakılması şeklindedir.

<span class="mw-page-title-main">İstanbul'un sokak kedileri</span> İstanbulda yaşayan kediler

İstanbul'un sokak kedileri, uluslararası olarak dünyanın ilgisini çekmiştir. Türkiye'nin İstanbul şehri, yüz bin ila bir milyonun üzerinde sokak kedisini barındırıyor. Pek çok Türk vatandaşı sokak hayvanlarını yalnızca başıboş hayvanlar olarak değil, ortaklaşa sahiplenilen evcil hayvanlar olarak görüyor ve şehirde barınmalarına ve beslenmelerine yardımcı oluyorlar.