Gök ölçümü, gökölçüm veya astrometri, yıldızların ve diğer gökyüzü cisimlerinin konumlarının ve hareketlerinin yüksek hassasiyetle hesaplanmasını içine alan bir gök bilimi dalıdır. Astrometrik ölçümlerden elde edilen bilgiler kinematik, Güneş Sistemi'nin fiziksel kökeni ve galaksimiz Samanyolu ile ilgili bilgiler sunar.
Bulutsular ve Yıldız Kümelerinin Yeni Genel Kataloğu, 1888 yılında John Louis Emil Dreyer tarafından derlenen ve derin gökyüzü cisimlerinden oluşan bir astronomi kataloğudur. NGC, gökadalar, yıldız kümeleri ve salma bulutsuları da dahil olmak üzere 7.840 gök cismi içerir. Dreyer NGC'ye, 1895 ve 1908 yıllarında 5.386 gök cismini daha tanımlayan ve Dizin Katalogları olarak bilinen iki ek yayınladı. Bu cisimlerin birçoğu halen NGC veya IC numaralarıyla yaygın bir şekilde bilinmektedir.
Messier 95 Aslan takımyıldızı yönünde yaklaşık 33 milyon ışık yılı uzaklıkta bulunan bir çubuklu sarmal gökada. Pierre Méchain tarafından 20 Mart 1781 tarihinde keşfedilmiş ve 4 gün sonra da Charles Messier kataloğuna eklemiştir.
Bu sayfa, katalog tanımlayıcıları tarafından hazırlanmış olan Gökbilim kataloglarının bir listesidir.
Bu bir ötegezegenler listesidir. 20 Ağustos 2024 itibarıyla, 4.963 gezegen sisteminde varlığı doğrulanmış 7.255 ötegezegen bulunmaktadır ve bu gezegen sistemlerinden 1.015 kadarı birden fazla gezegene sahiptir. İlk kez 1984 yılında görece genç ve sıcak bir yıldız olan Vega çevresinde gözlenen Toz diski daha sonra yakınlardaki 100 kadar yıldızın çevresinde de gözlendi. Ancak gezegenlerin bu disk içinde oluşmak için fazlaca bir zamanları yoktur. Uluslararası bir gökbilim ekibince 84 yıldız üzerinde yapılan bir araştırma, 400 milyon yıldan daha genç yıldızların %60'ının toz diskine sahip olduğunu, yaşları 1 milyar yılı aşan yıldızlardaysa bu oranın %10'a düştüğünü ortaya koymuştur. Sonuç: Bir gaz ve toz diskinin ömrü, yalnızca 300 - 400 milyon yıl. Daha sonra toz diski çeşitli öğelerin etkileşimiyle dağılıyor. Disk içindeki toz zerrecikleri, başka zerreciklerle çarpışarak iyice ufalıyor. En küçükleri yıldızdan gelen ışınım basıncıyla uzaya atılıyor. Daha büyükleriyse yıldız ışığıyla etkileşim sonucu sarmal hareketlerle yavaş yavaş yıldızın içine düşüyorlar.
SN 1006 yaklaşık olarak 7,200 ışık yılı uzaklıkta bulunan ve 1006 yılında Dünya'dan yaygın olarak gözlemlenen bir süpernova. Yaklaşık -7.5 kadir'e ulaşan görsel büyüklüğüyle tarihin en parlak görünen yıldızlarından oldu. Bu "misafir yıldız" ilk olarak Kurt takımyıldızı içinde 1006 yılının 30 Nisan ve 1 Mayıs'ında Çin, Mısır, Irak, Japonya, İsviçre ve bir ihtimal Kuzey Amerika'dan gözlenmiştir.
Abell Kataloğu, nominal kırmızıya kayma z <= 0,2 olan zengin gökada kümelerinin tüm-gökyüzü kataloğudur. George O. Abell’in bu kataloğu, orijinali 1958 “Kuzey Araştırması” olan ve sadece 2.712 kümenin olduğu listeye, önceki araştırmalarında ihmal edilen güney yarıküredeki 1.361 kümenin – 1989 "Güney Araştırması" – ilave edilmesi ve gözden geçirilmesiyle hazırlanmıştır.
Henry Draper Kataloğu (HD), 1918-1924 yılları arasında yayımlanan bir astronomik yıldız kataloğudur. 225,300 yıldız için spektroskopik sınıflandırma içermektedir. 46,850 ek yıldız içeren ve 1925-1936 yılları arasında yayınlanan Henry Draper Genişletmesi (HDE) ile 86,933 ek yıldız içeren ve 1937-1949 yılları arasında grafik şeklinde yayınlanan Henry Draper Genişletme Grafikleri (HDEC) tarafından genişletildi. Toplamda 359,083 yıldız sınıflandırıldı. Özgün HD kataloğu gökyüzünde görünür fotoğrafik parlaklığı 9'dan az olan neredeyse tüm yıldızları kapsamaktadır, genişletmelerdeyse gökyüzünün belirli bölgelerinde bulunan daha da sönük yıldızlar dahil edildi. Kataloğda yıldızlara verilen numaralar hâlen yıldızları adlandırmada yaygın olarak kullanılmaktadır.
Mintaka, Avcı takımyıldızı yönünde yaklaşık olarak 1.070 ışık yılı uzaklıkta bulunan bir yıldız sistemidir. Arapça adı منطقة Mıntaka, "kuşak" anlamına gelmektedir. Alnitak ve Alnilam ile birlikte bu üç yıldız, eski kültürler arasında pek çok isimle de bilinen Avcı'nın Kuşağı'nı oluştururlar. Avcı (Orion) meridyene yaklaştığında güney yönüne bakan kuzey yarıküredeki bir gözlemci, Mintaka'yı kuşağın en sağında görebilir.
Yıldız kataloğu, yıldızların listelendiği bir astronomi katalogu. Astronomide birçok yıldız basitçe katalog numaraları ile adlandırılmaktadır. Yıldız katalogları Babilliler, Yunanlar, Çinliler, Persler ve Araplar da dahil olmak üzere birçok farklı antik halkları tarafından derlenmiştir. Birçok modern katalog elektronik formatta mevcuttur ve serbestçe NASA'nın Astronomik Veri Merkezi'nden indirilebilir.
Parlak Yıldız Kataloğu veya Yale Parlak Yıldız Kataloğu, Dünya'dan çıplak gözle görülebilen ve parlaklığı 6.5 veya daha küçük olan tüm yıldızları içeren bir yıldızlar kataloğudur. Kataloğun kısaltmasının BS veya YBS olmasına karşın katalogdaki yıldızlar bunlardan önce kataloğun 1908'deki selefi olan Harvard Üniversitesi Gözlemevi tarafından basılan Harvard Revize edilmiş Fotometri Kataloğu'nun HR indeksini kullanmaktaydı. Katalog, 9096'sı yıldız, 10'u nova veya süpernova ve dördü yıldız olmayan cisim olmak üzere 9110 nesneyi içermektedir.
Smithsonian Astrofizik Gözlemevi, Smithsonian Enstitüsü'ne bağlı bir astrofizik gözlemevidir. 1890 yılında Samuel Pierpont Langley tarafından kurulmuş olup Harvard Üniversitesi Gözlemevi ile birlikte Harvard-Smithsonian Astrofizik Merkezi'ni oluşturmaktadır. Merkezi Massachusetts eyaletine bağlı Cambridge'de yer almaktadır.
Harvard Üniversitesi Gözlemevi, Harvard Üniversitesi Astronomi Bölümü'ne bağlı bir gözlemevidir. 1839 yılında kurulmuş olup uzay araştırmaları için kullanılan bir bina kompleksidir ve çoklu enstrümanları yönetmektedir. Smithsonian Astrofizik Gözlemevi ile birlikte Harvard-Smithsonian Astrofizik Merkezi'nin bir parçasını oluşturur.
Laura Ferrarese, FRSC, Kanada Ulusal Araştırma Konseyi'nde çalışan bir uzay bilimi araştırmacısıdır. Birincil çalışması, Hubble Uzay Teleskobu ve Kanada-Fransa-Hawaii Teleskobu verileri kullanılarak gerçekleştirildi.
Gezegenimsi Bulutsuların Abell Kataloğu, 1966'da George O. Abell tarafından yaratılan ve yaklaşık yarısı Albert George Wilson, geri kalanı George O. Abell, Robert George Harrington ve Rudolph Minkowski tarafından yapılan keşiflerden derlenmiş, 86 adet gezegenimsi bulutsudan oluşan gök bilimsel bir katalogdur. Tamamı Ağustos 1955'ten önce National Geographic Society - Palomar Gözlemevi Gökyüzü Araştırması'nın bir parçası olarak Palomar Dağı'ndaki 48 inç Samuel Oschin teleskopu ile elde edilen fotoğraf plakalarında keşfedildi. Dördü önceki kataloglardan daha iyi bilinmektedir: Abell 50, NGC 6742, Abell 75, NGC 7076, Abell 37, IC 972 ve Abell 81, IC 1454'tür. Diğer dördü daha sonra gezegenimsi olmadıkları için reddedildi: Abell 11, Abell 32, Abell 76 ve Abell 85. Diğer üçü ise Strasbourg-ESO Galaktik Gezegenimsi Bulutsu Kataloğu'na (SEC) dahil edilmedi: Abell 9, Abell 17 ve Abell 64. Listedeki gezegenimsi bulutsular en iyi geniş açıklıklı bir teleskopla ve OIII filtresi ile görüntülenebilir.
Karl Nikolaus Adalbert Krueger bir Alman astronomdu. Marienburg, Prusya'da doğdu, 1881'den ölümüne kadar Astronomische Nachrichten'in editörlüğünü yaptı.
Küçük Gezegen Merkezi (MPC), Uluslararası Astronomi Birliği'nin (IAU) himayesinde küçük gezegenleri gözlemlemek ve raporlamak için oluşturulmuş resmi bir organdır. 1947 yılında kurulan merkez, Smithsonian Astrofizik Gözlemevi bünyesinde faaliyet göstermektedir.
Washington Çift Yıldız Kataloğu, ABD Deniz Kuvvetleri Gözlemevi tarafından tutulan çift yıldızlar astronomi kataloğudur. Katalogda çift yıldızların konumları, görünür büyüklükleri, özdevinimleri ve tayf tipleri yer almaktadır. Çoklu yıldız sistemlerini de içeren katalogda 29 Temmuz 2024 itibarıyla 149.104 sistemin giriş kaydı bulunmaktadır. Genel olarak n bileşenli bir çoklu yıldız, katalogda n-1 yıldız çifti girişiyle temsil edilir.
Collinder kataloğu, İsveçli astronom Per Collinder tarafından derlenen ve 471 açık yıldız kümesini içeren bir katalogdur. 1931 yılında Collinder'in On structural properties of open galactic clusters and their spatial distribution adlı makalesine ek olarak yayımlanmıştır.
PPM Yıldız Kataloğu, SAO Kataloğu'nun halefi olan yıldız kataloğudur. J2000/FK5 koordinat sisteminde, tüm gökyüzündeki 378.910 yıldızın hassas konumlarını ve özdevinimlerini içerir. PPM, FK5 yıldız kataloğu tarafından tanımlandığı gibi IAU (1976) koordinat sistemini gökyüzünde olabildiğince doğru bir şekilde temsil etmek için tasarlanmıştır. Dolayısıyla, FK5 sisteminin daha yüksek yıldız yoğunlukları ve daha sönük parlaklık büyüklükleriyle genişletilmiş bir versiyonudur.