Slovak-Macar Savaşı
| Slovak-Macar Savaşı | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| İki savaş arası dönem | |||||||||
 Savaştan sonra mavi ile işaretlenmiş bölge Macaristan'a devredildi | |||||||||
| |||||||||
| Taraflar | |||||||||
 Macaristan |  Birinci Slovak Cumhuriyeti | ||||||||
| Komutanlar ve liderler | |||||||||
| Miklós Horthy András Littay | Jozef Tiso Augustín Malár | ||||||||
| Güçler | |||||||||
| 5 piyade taburu 2 süvari taburu 1 motorlu tabur 5 hafif tank 70 tankette 3 zırhlı araç | 3 piyade alayı 2 topçu alayı 3 tank 9 zırhlı araç | ||||||||
| Kayıplar | |||||||||
| 8 kişi öldü 30 yaralı Bilinmeyen sayıda araç yok edildi 1 savaşçı öldü | 22 kişi öldü 671 yakalandı 9 savaşçı yok edildi veya hasar gördü | ||||||||
| 51 sivil öldürüldü | |||||||||
Slovak-Macar Savaşı veya Küçük Savaş (Macarca: Kis háború, Slovakça: Malá vojna), 23 Mart - 31 Mart 1939 tarihleri arasında Doğu Slovakya'da Birinci Slovak Cumhuriyeti ile Macaristan arasında yapılan bir savaştı.[1]
Başlangıç
Batıdaki Çek topraklarını zayıflatan Münih Anlaşması'ndan sonra, Macar kuvvetleri Slovak sınırında tehditkar bir şekilde kalmaya devam etti. Bildirildiğine göre, yalnızca 36 saatlik operasyonlar için topçu mühimmatına sahiplerdi ve açıkça bir blöf yapıyorlardı, ancak çok daha büyük ve daha donanımlı Çekoslovak Ordusu savaşmayı seçmiş olsaydı, Macaristan'ı yenebilme ihtimali vardı ve bu nedenle Macaristan askeri olarak Almanya tarafından desteklenmek zorundaydı.[2] Çekoslovak ordusu, sınır boyunca büyük bir nehir engeli olmayan her yerde 2.000 küçük beton mevzi inşa etmişti.
Macaristan İçişleri Bakanı Miklós Kozma, Karpat Rutenya'da doğmuştu. 1938'in ortalarında bakanlığı, güney Slovakya ve Karpat-Ukrayna'ya sızmaya başlayan Rongyos Gárda'yı silahlandırdı. Durum artık açık savaşın eşiğine gelmişti. Alman ve İtalyan bakış açısından bu engellenmesi gereken bir durumdu ve bu nedenle İkinci Çekoslovak Cumhuriyetine ortak Birinci Viyana Ödülünü kabul etmesi için baskı yaptılar.[3] 2 Kasım 1938'de, büyük ölçüde Macaristan'ın lehinde bulundu ve Çekoslovakya'yı, (1910 nüfus sayımına göre) çoğunlukla Macar nüfusun yaşadığı Slovakya'nın güney kesiminin 11.833 km²'sini Macaristan'a bırakmaya zorladı.[4] Bölünme aynı zamanda Slovakya'nın ikinci büyük şehri olan Kösice'ye de mal oldu ve başkent Bratislava'yı daha fazla Macar baskısına karşı savunmasız bıraktı.
2 Kasım 1938 ile 12 Ocak 1939 tarihleri arasında 22 sınır çatışması gerçekleştiren Macaristan'ı Birinci Viyana Ödülü tam olarak tatmin etmedi.
Mart 1939'da Çekoslovakya'da yeni bir kriz siyasi sahneyi vurdu. Cumhurbaşkanı Emil Hácha, Jozef Tiso'nun Slovak hükûmetini görevden aldı ve yeni Slovak başbakanı Karol Sidor'u atadı. Bunun üzerine 13 Mart 1939 akşamı Jozef Tiso ve Ferdinand Ďurčanský, Berlin'de Hitler, Ribbentrop ve Generaller Walther von Brauchitsch ve Wilhelm Keitel ile bir araya geldi. Bu arada, Almanya'nın pozisyonunun farkında olan Macaristan, komşu Rutenya sınırında harekete geçmeye hazırlanıyordu. Öğleden sonra ve 14 Mart gecesi, Slovakya Parlamentosu Çekoslovakya'dan bağımsızlığını ilan etti. Hácha, 14 Mart 1939'da Hitler tarafından Berlin'e davet edildi. Ertesi gün saat 1:30'a kadar davet edildi ve ardından kendisine iki seçenek sunuldu: "Nominal özerlik ya da Almanya ile birlik" Hácha önce reddetti, ancak Naziler sabah 4'te Prag'ı bombalamakla tehdit ettikten sonra kalp krizi geçirdi.[5] Hácha, yanında sağlık personeli ile Çekoslovakya'dan geriye kalanları Almanya ile birleştirerek Bohemya ve Moravya Koruyuculuğunu oluşturan belgeyi imzaladı ve kararını Prag'a bildirdi. O gün trenle Prag'a gitti, ancak Hitler'in Hácha'dan önce Prag'a varmasını sağlamak için tren Almanlar tarafından kasıtlı olarak yavaşlatıldı.
Macaristan yeni kurulan Slovakya'yı tanıdığında Slovaklar şaşırdı.[2] Ancak Macaristan, Slovakya sınırından memnun değildi ve Slovak kaynaklarına göre, 20. Piyade Alayı'nın zayıf unsurları ve sınır muhafızları, Macarların Ujgorod'un karşısındaki Tepe 212.9'u ele geçirme girişimini püskürttü.[6] Bu ve ardından Nižné Nemecké ve Vyšné Nemecké sınır köylerinin bombalanmasında, Slovakya 13 kişinin öldüğünü iddia etti ve Hitler'in koruma vaadine başvurarak derhal Almanya'ya dilekçe verdi.
17 Mart'ta Macaristan Dışişleri Bakanlığı Almanya'ya, mevcut hattın yalnızca bir iç Çekoslovak idari bölümü olduğu, tanınan bir uluslararası sınır olmadığı ve bu nedenle şimdi tanımlanması gerektiği bahanesiyle Macaristan'ın Slovaklarla doğu Slovak sınırı üzerinde müzakere etmek istediğini söyledi. Karpat-Ukrayna Macaristan'a geçmişti. Sınırı Ujgorod'un yaklaşık 10 km (6 mil) batısında, Sobrance'ın ötesine kaydıran ve ardından neredeyse kuzeye, Polonya sınırına kadar uzanan önerilerinin bir haritasını içeriyordu.[5]
Macar iddiası kısmen, kuzeydoğu Slovakya'da çoğunluğu Slovakların değil, Macarların ve Rutenyalıların oluşturduğunu belirten 1910 nüfus sayımına dayanıyordu.[7] Nüfus sorununa ek olarak, Macaristan'ın aklında başka bir amaç daha vardı: Ujgorod'u ve mevcut Slovak sınırının görüş alanı içinde olan Uzh Nehri boyunca Polonya'ya giden ana demiryolunu korumak. Bu nedenle, sınırı Uzh Vadisi'nin batı havzasının ötesine güvenli bir mesafeye itmeye karar verdi.
Almanya, Macaristan ve Slovakya'ya böyle bir sınır revizyonuna razı olacağını bildirdi.[4] 18 Mart'ta, Koruma Antlaşması'nın imzalanması için Viyana'da bulunan Slovak liderler bunu kabul etmek zorunda kaldılar ve Bratislava, Slovak sivil ve askeri makamlarına geri çekilme emri verdi. Diğer tüm potansiyel Macar taleplerinin Slovakya'da yasadışı olması gerekiyordu.
Savaş
23 Mart 1939'da şafak vakti Macaristan, "olabildiğince batıya doğru ilerleme" talimatıyla aniden Karpat-Ukrayna'dan Slovakya'ya saldırdı. Macaristan herhangi bir savaş ilanı vermeden Slovakya'ya saldırmasından dolayı Slovak ordusu hazırlıksız yakalandı.[8] Çünkü o sırada birçok Slovak askeri Çek bölgesinden geçiş halindeydi ve henüz Slovak birliklerine katılmamışlardı. Aynı şekilde Çek askerleri de Slovakya'dan daha yeni ayrılıyordu, ancak çoğu Macar saldırısından sonra Slovakya'daki eski birliklerinde kalmaya karar verdi.
Kuzeyde, Stakčín'in karşısında, Binbaşı Matějka, bir piyade taburu ve iki topçu bataryası kurdu. Güneyde, Michalovce civarında, bir yedek subay ve yerel bir Slovak Halk Partisi sekreteri olan Štefan Haššík, yaklaşık dört piyade taburu ve birkaç topçu bataryasından oluşan bir grup topladı.[9] Daha batıda, Kösice - Prešov cephesinde (Macaristan'ın bir piyade tugayının tuttuğu), Binbaşı Šivica üçüncü bir Slovak birlik topladı. Arkada, bir süvari grubu ve bazı tanklar Martin'e girdi ve Banská Bystrica, Trenčin ve Bratislava'da topçu müfrezeleri hazırlandı. Bununla birlikte, geçen sonbahardaki Macar ilhakları Michalovce ve Humenné'ye giden tek demiryolu hattını da kapsadığı için Slovak kuvvetlerinin takviyeleri yavaş gerçekleştiriliyordu.
Macar birlikleri, hem Slovakya'yı hem de Almanya'yı şaşırtacak şekilde doğu Slovakya'ya hızla ilerledi. Aceleyle seferberliğin ve akut subay eksikliğinin neden olduğu kafa karışıklığına rağmen, Michalovce'deki Slovak kuvveti ertesi gün bir karşı saldırı girişiminde bulunacak kadar birleşmişti.[10] Bunun nedeni büyük ölçüde Haššik'ten komutayı devralan ve durumu daha iyi kontrol etmeye başlayan Çek Binbaşı Kubíček'ti. Slovenler lojistiği yaygın olarak bulunabilen bir sivil kamyona dayandırdıkları için, sabote edilen beş OA vz'yi onarmak için kısa süre sonra yedek parçalar bulabiliyordu. Prešov'da 30 zırhlı araç ve 24 Mart saat 05:30'da Michalovce'ye ulaştılar. Çek ekiplerinin yerini, diğer teknik silahlı kuvvetlerden Slovak işaretçilerinden oluşan sıfırdan ekipler almıştı.[1] Hemen Michalovce'nin yaklaşık 15 km (9 mil) güneyindeki keşif Budkovce'ye gönderildiler, ancak Macarlardan herhangi bir iz bulamadılar.
Slovaklar, en güçlü Macar karakolunun yaklaşık 10 km (6 mil) uzakta olduğu bilinen bölgeye doğru karşı saldırıya karar verdiler. Yola bağlı zırhlı araçlar önden Macar cebine girerken, Slovak piyadeleri kanatlarının etrafında sarkmaya çalıştı.[11] Kısa süre sonra, sayıca çok az olan Macarları Závadka'dan Nižná Rybnica'nın hemen önünde, Okna/Akna Nehri üzerindeki ana hatlarına doğru geri çekilmeye zorladılar.
Zırhlı araçlar, Závadka'yı biraz geçtikten sonra yolda devam ederken, Slovak piyadeleri dağıldı ve Úbrež ve Vyšné Revištia köyleri arasında, her iki tarafında yaklaşık 4 km'lik (2,5 mil) bir cepheye konuşlanmaya başladı. Piyadeler Macar topçu ateşi altına girdi.[4] Saat 23:00'te ise Slovak kuvvetler, Nižná Rybnica'daki ana Macar hattına genel bir saldırı başlattı. Macar tepkisi şiddetli ve etkiliydi. Slovaklar, Macar sahası ve tanksavar topçuları tarafından ateş altına kaldıklarında, açık arazide Akna Nehri'nin bir kilometre yakınına kadar ilerlemişlerdi.
Yeni subaylarına aşina olmayan piyadeler önce karaya çıktı ve ardından geri çekilmeye başladı, bu kısa süre sonra bazıları için 15 km (9,3 mil) arkada olan Michalovce'ye kadar durdurulamayan bir paniğe dönüştü. Zırhlı araçlar, olası herhangi bir Macar takibini önlemek için geri çekilen piyadeleri korudu.
24 Mart'ın sonlarında, Martin'den Michalovce'ye dört tane daha OA vz.30 zırhlı araç ve üç LT vz.35 hafif tank ve bir 37 mm tanksavar topu geldi ve tam bir kafa karışıklığı buldu. 25 Mart'ın başlarında doğuya yöneldiler ve bazı bölgelerde geri çekilen piyadelerle çatıştılar. Böylece Macarların işgal etmediği eski Úbrež - Vyšné Revištia hattına kadar her yerin yeniden işgal edilmesini sağladılar.[12]
26 Mart'ta 41. Piyade Alayı unsurları ve 202. Dağ Topçu Alayı bataryası Michalovce'ye ulaşmaya başlamıştı ve Kubíček öğlen için yeni gelen tankların ve zırhlı araçların öncülüğünde büyük bir karşı saldırı planladı. Şu anda Michalovic'in içinde ve çevresinde yaklaşık 15.000 Slovak askeri vardı, ancak bu takviyelerle bile, ikinci bir karşı saldırının başarı şansı birincisinden biraz daha iyi değildi çünkü daha çok sayıda ve uyumlu Macar iyi bir şekilde yerleştirilmişti ve fazlasıyla 37 mm'lik tanksavar topuna da sahiptiler.[13] Slovakların sahip olduğu tek hafif avantajı temsil eden üç modern hafif tankla etkili bir şekilde başa çıkabilmekti. Nitekim Almanya ateşkes baskısı yaptı ve saldırı hiçbir zaman gerçekleşmedi.
Hava savaşı
Slovak Hava Kuvvetleri
Çekoslovakya'nın bölünmesinden sonra, eski Çekoslovak Hava Kuvvetleri'nin altı alayı da bölündü. Slovak topraklarındaki hava kuvvetlerinin çekirdeği, Slovak Savunma Bakanlığı'nın kontrolüne giren Milan Rastislav Štefánik'in 3. Hava Alayıydı. Ancak subaylar, deneyimli pilotlar ve havacılık uzmanları çoğunlukla Çeklerdi.
14 Mart'tan önce Slovak Hava Kuvvetlerinin (Slovenské vzdušné zbrane) yaklaşık 1.400 üyesi vardı. Bölünmeden sonra Slovakya'da sadece 824 kişi kalmıştı. İşgal altındaki Bohemya ve Moravya'dan dönen mürettebat, yeni oluşan Slovak Hava Kuvvetlerini ancak yavaş yavaş güçlendirdi. Taktik durum en çok doğu Slovakya'da, Spišská Nová Ves havaalanında kritikti. Havaalanındaki iki savaş filosunun yalnızca dokuz pilotu vardı ve havaalanı karargahında yalnızca üç subay vardı. Ayrıca, Macar saldırıları arttıkça durum giderek daha kritik hale geliyordu. Birlikte uçan birçok pilot o zamanlar Slovakya'nın farklı yerlerindendi ve birlikte eğitim alacak zamanları yoktu, bu da onları hazır ve eksiksiz Macar filolarına karşı belirgin bir dezavantaja soktu.
Zamanın en iyi Slovak savaş uçağı, Çek Avia B-534 idi.
Milano Rastislav Štefánik'in 3. Hava Alayı'nın diğer unsurları Vajnory, Piešťany, Nitra, Žilina ve Tri Duby'deki hava meydanlarındaydı. Bununla birlikte, pilot eksikliği, filoların etkinliğini büyük ölçüde engelledi. Piešťany ve Žilina'dan bazı ekipler Spišská Nová Ves'i desteklemek için gönderildi. Slovak Hava Kuvvetlerine savaşta kara birimlerini desteklemek ve Macar malzemelerine müdahale etme emri verildi. Bunu yapmak için alçaktan uçmak zorundaydılar ve zırhları olmadığı için Macar kara birimi askerleri için kolay bir hedef haline geldiler.
Macar Kraliyet Hava Kuvvetleri
Macaristan Kraliyet Hava Kuvvetleri'ndeki en iyi uçak, Fiat CR.32 savaş uçağıydı. Motoru, Slovakların elinde bulundurduğu Avia'nınkinden daha az güçlüydü ve bu nedenle Macar pilotlar yatay seviyelerde savaşmaya çalışırken, Slovaklar savaşı dikey düzleme taşımaya çalıştı. Ancak Fiat'lar kanatlarının altında bombalarla uçan Avia'lara karşı üstünlük elde edebilme kapasitesine sahipti çünkü bombalarla uçan Avia'lar kaçınma manevraları yapmakta zorlanırken, Fiat CR.32 uçağının kullandığı makineli tüfekler çok daha etkiliydi.
Savaş
15 Mart'ta Macar Kraliyet Hava Kuvvetleri, doğu Slovakya'da kapsamlı bir havadan keşif yaptı. Ertesi gün, Macar filoları Slovakya sınırlarına yakın hava alanlarına taşındı ve alarma geçirildi
23 Mart sabahı, Spišská Nová Ves'ten hareket eden iki Slovak devriye filosu düşmanı aradı, ancak görevler henüz kara birimleriyle koordine edilmemişti. O günün ilerleyen saatlerinde, Slovak karargahı tüm alanların tam bir havadan keşfi için emir verdi. Devriyeler, Slovak topraklarında Macarların geniş hareketini tespit etti. Saat 13: 00'te, Ulič, Ubľa ve Veľký Bereznyj bölgesindeki düşmana saldırmak için üç Letov Š-328 keşif uçağı gönderildi. Görev, pilotlar sis nedeniyle düşmanı kesin olarak tanımlayamadığında başarısız oldu.
Daha sonra üç B-534'ten oluşan iki savaş filosu daha görev grubuna eklendi. B-534'lerden ilki, Ulič'teki tren istasyonunda Macar birliklerini keşfetti ve bir saldırıda bazı topçu parçalarını ve diğer malzemeleri imha etti. Yine Ulič'e gönderilen ikincisi, birkaç Macar aracını başarıyla imha etti ve daha fazla ekipmana hasar verdi, ancak bir B-534 düşürüldü ve pilotu Ján Svetlík öldürüldü. Bu sefer Slovak kara birimlerini desteklemek için bölgeye başka bir Slovak filosu gönderildi. Ancak gönderilen Slovak filo, Macar makineli tüfek ateşiyle karşılaştı ve başka bir B-534 düşürüldü. Pilot inmeyi başardı ancak birkaç dakika sonra öldü. Uçak daha sonra Slovak askerleri tarafından imha edildi. Diğer iki B-534, Macar birliklerine saldırdı ve ağır hasar görmüş ve cephaneleri bitmiş şekilde Spišská Nová Ves'e döndü. 23 Mart'taki son Slovak görevi, Sobrance yakınlarında bilinmeyen sayıda Macar tankını ve aracını imha eden bir Š-328'den oluşuyordu. Pilotu yaralandı ve Sekčovice yakınlarına inmek zorunda kaldı. Slovak pilotlar o gün Macar Hava Kuvvetleri ile karşılaşmadı.
İlk gün, Slovak Hava Kuvvetleri iki B-534'ü kaybetti, diğer dördü ağır hasar gördü ve iki pilot öldü. Ancak Macar ilerlemesini yavaşlatmaya yardımcı oldu ve önemli hasar verdi. Ertesi gün durum hızla değişti.
24 Mart sabahı, üç B-534'ten oluşan bir filo, Vyšné Remety'deki Slovak birimlerini desteklemek için havalandı. Bölgeye ulaştıktan sonra, üç Macar Fiat CR.32 tarafından karşılandılar. Karşılaşma sonucunda iki Slovak uçağı düşürüldü ve bir pilot öldü. Saat 07:00'de Piešťany'den altı B-534 Spišská Nová Ves'e indi; üçü daha sonra Sobrance yakınlarında piyadeleri desteklemek için havalandı. İki uçak vuruldu ve bir Slovak pilot yakalandı.
Michalovce yakınlarında, dokuz Macar savaşçı, Macar piyadesini bombalarken üç Letov Š-328'i koruyan üç B-534'ü düşürdü. Bir Š-328 de düşürüldü ve pilot öldürüldü. Bir diğeri mekanik sorunlar nedeniyle inmek zorunda kaldı. Altı uçak oluşumundan yalnızca biri Spišská Nová Ves'e döndü.
Spišská Nová Ves'in bombalanması
Aynı gün, 24 Mart'ta, Macar Kraliyet Hava Kuvvetleri, tüm Slovak hava operasyonlarının üssü olan Spišská Nová Ves'i de bombaladı. 36 bombardıman uçağı, 27 avcı uçağı tarafından desteklendi, ancak zayıf organizasyon, hatalı navigasyon, mekanik sorunlar ve son dakika değişiklikleri, aslında yalnızca 10 kadar bombardıman uçağının saldırıya katılmasına neden oldu.
Slovakya'da bir erken uyarı sistemi olmadığı için, Macarlar direnç ile karşılaşmadılar. Uçaksavar silahları mürettebatsız ve mühimmatsızdı. Macar bombalarının çoğu hava üssünü ıskalasa da birkaçı hava sahasını, bir depolama tesisini, bir hangarı, bir tuğla fabrikasını ve bir kışla avlusunu vurdu. Bombaların çoğu çamura düştü ve patlamadı.
Bombardıman uçakları altı uçağa ve birkaç binaya zarar vermesine rağmen, hava sahası çatışmanın sonuna kadar çalışmaya devam ettiği için görevleri tam olarak başarılı olamadı.
27 Mart'ta, bombalamada ölen ve bazıları sivil olan 13 kurban gömüldü ve bu da yoğun bir Macar karşıtı duygu uyandırdı.
Tüm çatışmadaki tek Macar Hava Kuvvetleri kaybı, yanlışlıkla Macar topçuları tarafından düşürülen bir Fiat'tı. Spišská Nová Ves'in bombalanmasından sonra, Binbaşı Ján Ambruš 25 Mart'ta Budapeşte'ye bir intikam hava saldırısı düzenlemek için oraya geldi, ancak savaş bu gerçekleştirilemeden sona erdi.
Sonrası
Slovakya, ülkeye yardım etmeyi reddederek anlaşmayı ihlal eden Almanya ile bir koruma anlaşması imzalamıştı. Almanya, Nisan ayı başlarında Slovakya-Macaristan müzakerelerinde de Slovakya'yı desteklemedi. Sonuç olarak, 4 Nisan'da Budapeşte'de imzalanan bir antlaşmayla Slovakya, bugün Stakčín ve Sobrance kasabalarının etrafındaki alana karşılık gelen bir doğu Slovak toprakları şeridini (1.697 km², 69.930 nüfus, 78 ilçe) Macaristan'a bırakmak zorunda kaldı. Savaş 36 Slovak vatandaşının hayatını kaybetmesine neden oldu.
İki tarafın iddiaları çelişkiliydi. O sırada Macaristan, dört hafif tankın ve bir zırhlı aracın ele geçirildiğini duyurdu, ancak hiçbir Slovak hafif tankı harekete geçmemişti ve ayrıca geceleyin devrilmiş bir zırhlı aracı kimsenin olmadığı bölgeden kurtaran adama bir madalya verilmişti.[14] Öte yandan Macarların Mart ayında en az bir LT vz.35 hafif tank ve bir OA vz.27 zırhlı araç ele geçirdiği kesin olarak bilinmektedir. Çelişkiler, Macarların Karpat-Ukrayna ve doğu Slovakya'daki ele geçirdikleri üzerinden kurmuş olduğu propaganda nedeniyle oluştuğu söylenebilir.
Slovak kayıplarının tamamı adı geçen 22 ölü olarak resmi olarak kaydedildi. 25 Mart'ta Macaristan kendi kayıplarını 8 ölü ve 30 yaralı olarak açıkladı. İki gün sonra, Karpat-Ukrayna'yı işgal eden önceki kayıplarını da içerecek şekilde ele alındığında Macaristan'un toplam kaybı 23 ölü ve 55 yaralıydı. Ayrıca 360 Slovak ve 311 Çek esir de ele geçirmişlerdi.[1] Slovakların çoğu muhtemelen, işgalin ilk dakikalarında kışlada uyurken şaşkına dönmüş askerlerdi. Çek esirler ise Karpat-Ukrayna garnizonunun başıboşluğundan kaynaklıydı.
Kaynakça
- ^ a b c "The Slovak-Hungarian War". WW2DB. 4 Aralık 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ağustos 2023.
- ^ a b "Emil Hácha: Odhodlal jsem se v hodině dvanácté". Témata (Çekçe). 1 Mart 2012. 5 Temmuz 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ağustos 2023.
- ^ "„Malá vojna" a účasť slovenského letectva v nej 1. časť". Valka.cz (Çekçe). 12 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ağustos 2023.
- ^ a b c "Komerčný online magazín | Produkty a služby na internete" (Slovakça). 8 Ağustos 2023. 1 Eylül 2006 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ağustos 2023.
- ^ a b "„Malá vojna" a účasť slovenského letectva v nej 3. časť". Valka.cz (Çekçe). 5 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ağustos 2023.
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 4 Şubat 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Mayıs 2023.
- ^ "Univerzitná knižnica Prešovskej univerzity v Prešove". www.pulib.sk. 16 Şubat 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ağustos 2023.
- ^ "Malá vojna 1939 (2. časť) – Madari.sk" (Slovakça). 7 Şubat 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ağustos 2023.
- ^ Janek, István (2015). "The History of the Slovak-Hungarian "Little War" and Its Interpretations in National Histories". Prague Papers on the History of International Relations (İngilizce) (2): 85-101. 19 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ağustos 2023.
- ^ "Arşivlenmiş kopya" (PDF). 19 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 19 Mayıs 2023.
- ^ "Maďaři u nás". www.vrtulnik.cz. 7 Şubat 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ağustos 2023.
- ^ "Malá válka: Jak Maďaři roku 1939 napadli Slovenský stát". Reflex.cz (Çekçe). 24 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ağustos 2023.
- ^ "Dotyk | První vzdušné souboje 2. světové války proběhly na Slovensku. Při invazi Maďarů". www.dotyk.cz (Çekçe). 24 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ağustos 2023.
- ^ Žiarovský, Andrej. "Malá vojna ukončila debaty o životaschopnosti Slovenského štátu". www.postoj.sk (Slovakça). 30 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ağustos 2023.
