Messerschmitt Bf (Me) 109, II. Dünya Savaşı Alman avcı uçağı. Willy Messerschmitt tarafından 1930'larda tasarlanmıştır. Messerschmitt 109, ilk uçuşunu prototip Bf 109 V1 olarak Mayıs 1935'te yaptığı zaman döneminin en gelişmiş tek kişilik avcı uçağıydı. 1937 Şubatı’nda üretilmeye başlanan Jumo motorlu "B-1", Luftwaffe’de servise girdi. Jumo 210 motoru, "B", "C" ve "D" modellerinde de kullanıldı. Ocak 1939’dan 1942’nin başlarına dek üretimde kalan Bf 109 E modelinde Daimler-Benz DB 601 motoru kullanılmıştır. "G" modelinin üretimine 1942 Mayıs’ında başlanmıştır. Messerschmitt 109, yaklaşık 12.000 tanesi Bf 109 G olmak üzere toplam 35,000 civarında imal edilmiştir.
Messerschmitt ME 110, II. Dünya Savaşı Alman ağır avcı uçağı. Bf 110 ağır avcı olarak tasarlanan ve sonraları gece avcısı veya yer bombardıman uçağı olarak kullanılmıştır.
Skoda 100 mm Model 16/19 M.16 dağ silahlarından Skoda Works'ün imal etmiş olduğu, en önemli farkı uzun namlusu olan bir silahtır. Çek ordusu bu silahın 100 ve 105 mm'lik farklı türlerini kullanmıştır. 1938'den sonra silah 10 cm GebH 16/19(t) ve 10.5 cm GebH(t) olarak Wehrmacht tarafından da kullanıldı. Ayrıca bu silahların bazıları İtalya ve Türkiye tarafından da kullanılmıştır. Nakliyesi için silah yavaşça taşınır. Silah mürettebatı zırhlı koruyucular ile korunurlar.
Skoda 100 mm Model 1916 Çekoslovakya, Almanya, İtalya, Polonya ve Yugoslavya tarafından kullanılmış bir dağ silahıdır. Türkiye bu silahın 105 mm'lik türü olan M.16(T)'yi kullanmaktadır. Wehrmacht silahı 10 cm GebH 16 ya da 16(ö) olarak yeniden dizayn etmiştir. Silahlar 1943'ten sonra 10 cm GebH 316(i) olarak bilinen adıyla İtalya'dan edinilmektedir; Çekoslovakya'dan edinilenler 10 cm GebH 16(t)'dir. İtalyanlar bunu Obice da 100/17 modello 16 olarak adlandırmaktadır. Silah iki binek arabası ile çekilebilmesi için üç bölüme ayrılabilmektedir. Silah mürettebatı zırhlı koruyucular ile korunurlar.
Panzerkampfwagen 38(t) (Zırhlı muharebe aracı 38(t)), Çekoslovakya tarafından LT-38 adıyla imal edilen ve Almanların Çekoslovakya'yı ele geçirmesinden sonra Alman ordusu tarafından II. Dünya Savaşı sırasında kullanılan tanktır. Üreticilerin TNH serileri , TNHPS, LTP ve LTH adlandırmaları vardır. Alman ordusu içerisinde mühimmat envanter tanımı SdKfz.140 (özel amaçlı taşıt 140)'tır.
7.5 cm leichte Infanteriegeschütz 18 Nazi Almanyası ordusu Wehrmacht tarafından II. Dünya Savaşı sırasında piyade birliklerine destek amacıyla kullanılan bir toptu. İlk olarak 1927 yılında Rheinmetall firması tarafından üretildi. Top mürettebatı zırhlı bir kalkan ile düşman ateşinde korunmaktaydı. Bu topun dağ topu sınıfında 7.5 cm le.GebIG 18 adında bir modeli de bulunuyordu. Bu modelin en büyük özelliği 9 veya 10 parçaya bölünebilmesi ve en ağır parçasının 74.9 olmasıydı. Böylece her türlü araziye özellikle sarp yerlere bile hayvanlar yardımıyla taşınabilmekteydi. Alman ordusunda her dağ taburunda bu toplardan ikişer adet bulunuyordu. 7.5 cm le.IG 18F modeli ise 1939 yılında üretilmeye başlandı. Bu model hava birlikleri için üretilmişti. 140 kiloluk 4 parçaya bölünüyordu. Bu modelin küçük tekerlekleri bulunuyordu ancak zırhlı kalkanı yoktu. Ayrıca le.IG 18 nin 7.5 cm Infanteriegeschütz L/13 adında modifiye edilmiş bir modeli daha vardı.7.5/18 dağ obüsündeki 18 ibaresi namlu uzunluğunu hesaplamada kullanılmaktadır.Yani namlu uzunluğu, çapı 75 mm olan obusün 18 katı değerindedir.
7,5 cm Pak 39 (L/48) (7,5 cm Panzerabwehrkanone 39) 7.5 sm çapında Nazi Almanyası ordusu Wehrmacht tarafından II. Dünya Savaşı sırasında kullandığı en başarılı tanksavar toplarından biriydi. Bu silah SdKfz.162 Jagdpanzer IV/48 ve SdKfz.138/2 Jagdpanzer 38(t) "Hetzer" tank imha ediciler üzerine monte edildi. The Pak 39 elektrikli ateşlemeli ve yarı otomatik doldurma sistemi olan 48 kalibre namlulu bir top türüydü. Bu top düşman tanklarının korkulu rüyasıydı. 1.000 metreden rahatlıkla Müttefiklere ait çoğu tankı yok edebilirdi. Sdkfz.161 Panzerkampfwagen IV tankında kullanılan 7,5 cm KwK 40 ve Sturmgeschütz taarruz topu serisinde kullanılan 7.5 cm StuK 40 topları ile aynı 75 x 495R mühimmat kullanırdı. 1943 yılında Rheinmetall-Borsig AG ve Seitz-Werke firmaları tarafından üretildi. En çok kullandığı mühimmat türleri şunlardı: Panzergranatpatrone 39 APCBC, Sprenggranatpatrone 37 ve Granatpatrone 39 HL HEAT.
7,5 cm PaK 40, 7,5 sm çapında, Nazi Almanyası ordusu Wehrmacht tarafından, II. Dünya Savaşı sırasında kullanılan, en başarılı tanksavar toplarından biriydi. 1939-1941 yılları arasında Rheinmetall firması tarafından üretildi.
7.5 cm KwK 42 L/70 (7.5 cm Kampfwagenkanone 42 L/70)) 7.5 sm çapında Nazi Almanyası ordusu Wehrmacht tarafından II. Dünya Savaşı sırasında kullanılan tanksavar toplarından biriydi. Unterlüß de bulunan Rheinmetall AG firması tarafından geliştirildi ve üretildi. Bu top orta sınıf SdKfz.171 Panther tankı ve SdKfz.162/1 Jagdpanzer IV/70(A)/(V) tank imha ediciye monte edildi. Tank imha edicilere takılan modele7.5 cm PaK 42 (7.5 cm Panzerabwehrkanone 42) denildi.
3,7 cm FlaK 43, Nazi Almanyası ordusu Wehrmacht tarafından II. Dünya Savaşı sırasında kullanılan orta kalibre uçaksavar silahıydı. Diğer ülkelerden farklı olarak Almanlar 37 mm'lik bu silahları pek fazla kullanmadı.
Škoda A7 Çekoslovakya da bulunan Skoda Works firması tarafından geliştirilen 37 mm çapında bir tür tank topuydu.
7.5 cm KwK 40 (7.5 cm Kampfwagenkanone 40), Nazi Almanyası ordusu Wehrmacht tarafından II. Dünya Savaşı sırasında Alman orta sınıf SdKfz.161 Panzerkampfwagen IV (Ausf. F2 modelinden sonraki) tankı ve SdKfz.142 Sturmgeschütz III taarruz topu (Ausf. F modelinden sonraki) üzerine monte dilmiş 7.5 sm çapındaki toptu. Taarruz topuna monte dilen modeline Sturmkanone 40 denildi. L/43 namlu boyu 2150 mm (43kalibre*50=2150) ve L/48 modeli ise 2400 mm boyundaydı. Topun eletrikli ateşleme sistemi ve yarı otomatik doldurma sistemi bulunuyordu. Sadece bu top için üretilmiş mühimmatı kullanabiliyordu.
Skoda 75 mm Model 1939 Skoda Works tarafından 1939 yılında Çekoslovakya'da üretilmiş bir dağ silahıdır. Dizaynı Bofors L/22 modelini andırmaktadır. Silah nakliyesi sırasında 8 parçaya bölünebilir ve binek arabası ile taşınır. Silah mürettebatı zırhlı koruyucular ile korunurlar.Bu silah İran ve Romanya'da kullanılmıştır.
Skoda 150 mm Model 1918, Skoda Works tarafından Çekoslovakya'da imal edilmiş ve I. Dünya Savaşı'nda kullanılmış bir dağ silahıdır.Silah savaş sürecinde dizayn edilmiştir.1938'den sonra Wehrmacht bunları 15 cm GebH 18(t) olarak kullanmıştır.Silahın nakliyesi için her birinde en az iki at olan 6 binek arabası kullanılır.Namlusu için 3 binek hayvanı gereklidir.
Skoda 75 mm Model 1936 Çekoslovakya'da, Skoda Works tarafından üretilen bir dağ silahıdır.Farklı bir modeli Rusya'da da üretilmiştir.Skoda 76.2 mm modelinden az miktarda üretmiştir.Silah taşınması için üç parçaya ayrılabilmektedir.Silah mürettebatı zırhlı kalkanlar ile korunurlar.Wehrmacht, Rus modelini 7.62 cm GebK 307 (r) olarak yeniden dizayn etmiştir.
Skoda 75 mm Model 1928 , II. Dünya Savaşı sırasında Yugoslavya ve Hırvatistan tarafından kullanılmış olan bir dağ silahıdır. Silah Skoda Works tarafından Çekoslovakya'da üretilmiştir. Tipik olarak 75 mm'lik bir namluya sahiptir, bununla birlikte 90 mm'lik bir namlu da takılabilmektedir. Wehrmacht bu silahları 7.5 cm GebK 28 veya 7.5 cm GebK 285(j) olarak yeniden dizayn etmiştir. Silah mürettebatı zırhlı kalkanlar ile korunurlar. Bu silah Skoda 75 mm Model 15'in yeniden düzenlenmiş bir versiyonudur.
152-mm obüs model 1938 (M-10), (Rusça 152-мм гаубица образца 1938 года (М-10SSCB tarafından geliştirilen 152.4 mm çapında obüs sınıfında bir tür ateşli silahtı. Kızıl Ordu tarafından II. Dünya Savaşı sırasında kullanılmıştır.
Carro Armato M(edio)11/39 (İta. Orta Savaş Tankı, 11 ton, 1939), İkinci Dünya Savaşı'nın başında İtalya Kraliyet Ordusu tarafından 1939-1940 yılları arasında kullanılan bir orta tanktır. Kuzey Afrika cephesindeki sınırlı hizmetinin ardından, Aralık 1940'tan itibaren tank birlikleri genelinde yerini M13/40 tankı almıştır.
Arnavutluk Kraliyet Ordusu, 1928'den 1939'a kadar Arnavut Krallığı ve Arnavutlar'ın Kralı I. Zog'un ordusuydu. Kral I. Zog ordunun başkomutanıydı. Ordu, 1936-39 döneminde esas olarak İtalya tarafından finanse edildi. Ordunun, İlki 1936'da değiştirilen ve 1939'a kadar kullanılan yeni dereceler olmak üzere iki derecelendirme sistemi vardı.
