İçeriğe atla

Siyaset bilimi

Siyaset serisinin bir parçası
Siyaset
Birincil konular
Siyasi sistemler
Akademik disiplinler
Kamu yönetimi
Siyaset
Hükûmet dalları
İlgili
  • Egemenlik
  • Politik davranış teorileri
  • Biyoloji ve siyasi yönelim
  • Siyasi örgütler
  • Politik ekonominin eleştirisi
Alt seriler

Siyaset bilimi, politika bilimi ya da politoloji, siyasi teorileri ve siyasi teorilerin pratiklerini inceleyen, siyasi sistemler ve siyasi davranışlar alanıyla ilgilenen bir sosyal bilim alanıdır.

Siyaset biliminin alanları

Siyaset bilimi geçmişte dar anlamda devlet ve iktidar kavramları üzerine araştırmalar yapmaktayken günümüzde, siyasi kararların tahlili, sosyal grupların karar ve etki ilişkilerindeki rolü, siyasi katılma, toplumsal yapı ve iktidar ilişkisi, devletin kökeni, siyasi değişme ve gelişme gibi konuları da incelemektedir.

Siyaset bilimi, karşılaştırmalı siyaset, siyasi ekonomi, uluslararası ilişkiler, siyaset teorisi, kamu yönetimi, kamu politikası ve siyasal metodoloji dahil olmak üzere çok sayıda alt alanı kapsar. Ayrıca, ekonomi, hukuk, sosyoloji, tarih, felsefe, beşeri coğrafya, gazetecilik, siyasal antropoloji ve sosyal politika alanlarıyla da ilgilidir ve bunlardan yararlanır.

Tarihi

Ana madde: Siyaset bilimi tarihi

"siyaset bilimi" terimi sosyal bilimlerin ayrı bir alanı olarak geç kavramlaşmış bir alan olsa da siyasal iktidarı ve tarih üzerindeki etkilerini analiz etmek için Antik Çağ'dan beri var olan bir olgudur. Bununla birlikte "siyaset bilimi" konuları, siyaset felsefesi içinde incelenmiştir. Modern disiplinin içinde ahlakî felsefe, siyasi ekonomi, siyasi teoloji, tarih, olması gerekenlerin normatif olarak belirlenmesi ile ideal devletin özelliklerinin ve işlevlerinin tümdengelimiyle uğraşan diğer alanlar olmak üzere bir dizi öncüleri bulunmaktadır.

Metodoloji

Siyaset bilimi metodolojik olarak çeşitlidir ve psikoloji, sosyal araştırma ve bilişsel sinirbilimden kaynaklanan birçok yöntemi benimser. Yaklaşımlar pozitivizm, yorumculuk [en], rasyonel seçim teorisi, davranışçılık, yapısalcılık, postyapısalcılık, felsefi gerçekçilik, tarihsel kurumsallık [en] ve çoğulculuğu içerir. Siyaset bilimi, sosyal bilimlerden biri olarak, araştırmalarında ihtiyaç duyduğu yöntem ve teknikleri kullanır: Tarihsel belgeler ve resmi kayıtlar gibi birincil kaynaklar, bilimsel dergi makaleleri, araştırma anketleri, istatistiksel analiz, vaka çalışmaları, deneysel araştırma ve model oluşturma gibi ikincil kaynaklardan yararlanılır.

Siyaset bilimi, esasen siyasetin herhangi bir yönüyle insan davranışı üzerine bir çalışma olduğu için, kontrollü ortamlarda gözlemlerin yeniden üretilmesi veya kopyalanması çoğu zaman zordur, ancak yine de deneysel yöntemler giderek yaygınlaşmaktadır.[1] Amerikan Siyaset Bilimi Derneği eski başkanı Abbott Lawrence Lowell, "Deney yapmanın olanaksızlığı ile sınırlıyız. Politika deneysel bir bilim değil, gözlemsel bir bilimdir." diyerek bu zorluğa atıfta bulunmuştur.[2] Bu nedenle siyaset bilimcileri, kalıpları belirlemek, genellemeler yapmak ve siyaset kuramları oluşturmak için tarihsel olarak siyasal seçkinleri, kurumları, birey ve grup davranışlarını gözlemlemişlerdir.

Uluslararası ilişkiler

Ana madde: Uluslararası ilişkiler

Uluslararası alanda faaliyet gösteren aktörler arasındaki ilişkileri inceleyen bilim dalıdır. Uluslararası ilişkiler bir bilim olarak 1919'da, Galler'in Aberystwyth kentinde doğmakla birlikte ilk yıllarında Britanya'da gelişmiştir. Bu dönemde disipline hakim ekol, idealizmdir. Savaş sonrası ağırlık merkezi ABD'ye kaymış, hakim paradigma da realizm olmuştur. 1960'lardaki davranışsalcı devrimden etkilenen disiplin daha sonraları pek çok altdala ayrılmıştır. Günümüzde postmodern yaklaşım tarzının benimsenmesiyle uluslararası ilişkiler farklı bir boyut kazanmış, devletler politika üretirken bireysel açılımlara yer vermeye başlamıştır. Liberalizm ve neo-realizmden sonra konstrüktivizm, postyapısalcılık ve bağımlılık çalışmaları en önemli ekolleri ortaya çıkarmıştır. Ayrıca Neo-Gramscian okulunda uluslararası ilişkiler kritik bir bakış açısıyla incelenmektedir.

Krizlerin öngörülmesi

Siyasal geçişler teorisinin[3] analiz ve krizleri tahmin etme yöntemleri,[2] siyaset biliminin önemli bir bölümünü oluşturur.[4] Kritik geçişleri tahmin etmek için çeşitli genel kriz göstergeleri ve yöntemler önerilmiştir.[5] Bunlar arasında, kriz beklentisi için krizin istatistiksel bir göstergesi, eş zamanlı varyans artışı ve korelasyonlar önerilmiştir ve çeşitli alanlarda başarılı bir şekilde kullanılabilmektedir.[6] Siyasi krizlerin erken teşhisi için uygulanabilirliği, 2014 Ukrayna ekonomik ve siyasi krizinden önceki uzun süren stres döneminin analizi ile kanıtlanmıştır. Kriz öncesi yıllarda Ukrayna toplumundaki 19 adet büyük halk korkusu arasındaki toplam korelasyonda (yaklaşık %64 oranında) ve ayrıca istatistiksel dağılımında (%29 oranında) eşzamanlı bir artış oldu.[7] Bazı büyük devrimlerin paylaştığı bir özellik, tahmin edilememeleri olmakla birlikte, krizlerin ve devrimlerin kaçınılmazlığının görünmesi teorisi de geliştirildi.[8]

Yakın dönemdeki gelişmeler

Siyaset biliminin matematikleştirilmesi olarak adlandırılan yönteme tepki olarak 2000 yılında doğan Perestroyka Hareketi [en], siyaset biliminde çoklu metodoloji ve yaklaşımlarla çalışılması gerektiğini ve disiplinin dışındaki alanlarla daha uyumlu olunmasını savunarak öne çıktılar.[9]

Bazı evrimsel psikoloji teorileri, insanların siyasetle uğraşmak için oldukça gelişmiş bir dizi psikolojik mekanizma geliştirdiğini iddia ettiler. Bununla birlikte, bu mekanizmalar, günümüz dünyasındaki büyük siyasi yapıları değil, aile ortamı gibi küçük grup siyasetiyle ilgilenmek için gelişti. Bunun, mevcut siyasetin birçok önemli özelliğini ve sistematik bilişsel önyargıları açıkladığı ileri sürülmektedir.[10]

Çalışma alanları

Konuyla ilgili İngilizce yayınlar

  • Adcock, Robert. Modern Political Science: Anglo-American Exchanges Since 1880. (Princeton University Press, 2007.) online 8 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  • Adcock, Robert. Liberalism and the Emergence of American Political Science: A Transatlantic Tale 5 Ocak 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (Oxford University Press, 2014)
  • Almond, Gabriel A. Ventures in Political Science: Narratives and Reflections 5 Ocak 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. (Rienner, 2002)
  • Almond, Gabriel A., ed. A Discipline Divided: Schools and Sects in Political Science (1989) excerpt and text search 15 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  • Baer, Michael A., Malcolm E. Jewell and Lee Sigelman, eds. Political Science in America: Oral Histories of a Discipline (University Press of Kentucky 1991) online 9 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  • Crick, Bernard. The American Science of Politics. (1960)
  • Easton, David, John G. Gunnell, and Luigi Graziano, editors. The Development of Political Science: A Comparative Survey. (Routledge, 1991). online 26 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  • Easton, David, John G. Gunnell, and Michael B. Stein, editors. Regime and Discipline: Democracy and the Development of Political Science 19 Mayıs 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. (University of Michigan Press, 1995).
  • Eulau, Heinz. The Behavioral Persuasion in Politics (1963)
  • Farr, James and Raymond Seidelman. Discipline and History: Political Science in the United States 5 Ocak 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. (University of Michigan Press, 1992).
  • Garson, George David. Group Theories of Politics. Beverly Hills, Calif.: Sage Publications, 1978.
  • Goodin, Robert E. ed. The Oxford Handbook of Political Science (2010) excerpt and text search 8 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.; a one volume version of 10 vol. Oxford Handbooks of Political Science listing
  • Goodin, R. E.; Klingemann, Hans-Dieter, eds. A New Handbook of Political Science. (Oxford University Press, 1996)
  • Gunnell, John G. Imagining the American Polity: Political Science and the Discourse of Democracy (Penn State University Press, 2004).
  • Karl, Barry Dean. Charles E. Merriam and the study of politics (1974) the standard scholarly biography
  • Klingemann, Hans-Dieter, ed. The State of Political Science in Western Europe. (Opladen: Barbara Budrich Publishers, 2007). Long essays on each country excerpt and text search 15 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  • Klosko, George, ed. Oxford Handbook of the History of Political Philosophy (2012)
  • Lipset, Seymour Martin, ed. Politics and the Social Sciences (Oxford U. P., 1969)
  • Marenco, André. "The Three Achilles' Heels of Brazilian Political Science." Brazilian Political Science Review 8.3 (2014): 3-38. online
  • Monroe, Kristen Renwick, ed. Perestroika!: The Raucus Rebellion in Political Science. (Yale University Press, 2005)
  • Ryan, Alan. On Politics, a new history of political philosophy (2 vol 2012), 1152pp, Herodotus to the present
  • Seidelman, Raymond and Harpham, Edward J. Disenchanted Realists: Political Science and the American Crisis, 1884-1984. Albany, N.Y.: State University of New York Press, 1985.
  • Utter, Glenn H. and Lockhart, Charles. American Political Scientists: A Dictionary. (2nd ed. Greenwood Press, 2002). summary of the work of 193 scholars online 8 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  • The Evolution of Political Science5 Nisan 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (Kasım 2006). APSR Centennial Volume of American Political Science Review. Apsanet.org. 4 Şubat 2009.

Konuyla ilgili Türkçe kitaplar

Kaynakça

  1. ^ Druckman, James; Green, Donald; Kuklinski, James; Lupia, Arthur, (Ed.) (2011). Cambridge Handbook of Experimental Political Science (İngilizce). New York: Cambridge University Press. ISBN 978-0-52117-455-8. 
  2. ^ a b Lowell, A. Lawrence (1910). "The Physiology of Politics". American Political Science Review (İngilizce). 4 (1): 15. 9 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Eylül 2020. 
  3. ^ Acemoglu, D.; Robinson, J.A. (1 Eylül 2001). "A theory of political transitions". American Economic Review (İngilizce) (938): 63. 9 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Eylül 2020. 
  4. ^ McClelland, C.A. (Mart 1977). "The Anticipation of International Crises: Prospects for Theory and Research (Special Issue on International Crisis: Progress and Prospects for Applied Forecasting and Management)". International Studies Quarterly (İngilizce). 21 (1): 15–38. 9 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Eylül 2020. 
  5. ^ Scheffer, M.; Carpenter, S.R.; Lenton, T.M.; Bascompte, J.; Brock, W.; Dakos, V.; Van De Koppel, J.; Van De Leemput, I.A.; Levin, S.A. (19 Ekim 2012). "Anticipating critical transitions". Science (İngilizce) (338(6105)): 344-348. 4 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Eylül 2020. 
  6. ^ Gorban, A.N.; Smirnova, E.V.; Tyukina, T.A. (Ağustos 2010). "Correlations, risk and crisis: From physiology to finance". Physica A: Statistical Mechanics and Its Applications (İngilizce). 389 (16): 3193-3217. arXiv:0905.0129 $2. Bibcode:2010PhyA..389.3193G. doi:10.1016/j.physa.2010.03.035. 3 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Eylül 2020. 
  7. ^ Rybnikov, S.R.; Rybnikova, N.A.; Portnov, B.A. (Mart 2017). "Public fears in Ukrainian society: Are crises predictable?". Psychology & Developing Societies (İngilizce). 29 (1): 98–123. doi:10.1177/0971333616689398. 3 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Eylül 2020. 
  8. ^ Kuran, T. (Nisan 1989). "Sparks and prairie fires: A theory of unanticipated political revolution". Public Choice (İngilizce). 61 (1): 41–74. 9 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Eylül 2020. 
  9. ^ Perestroika!: The Raucous Rebellion in Political Science (İngilizce). Yale University Press. 30 Eylül 2005. ISBN 978-0-300-13020-1. 20 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Eylül 2020. 
  10. ^ Roberts, S.C.; Petersen, Michael Bang (2011). Roberts, S. Craig (Ed.). "The evolutionary psychology of mass politics". Applied Evolutionary Psychology (İngilizce). Oxford University Press. doi:10.1093/acprof:oso/9780199586073.001.0001. ISBN 978-0-19-958607-3. 

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">James Madison</span> 4. Amerika Birleşik Devletleri başkanı (1809–1817)

James Madison, Amerika Birleşik Devletleri'nin 4. başkanı, siyaset felsefecisi, devlet adamı ve ABD'nin kurucu babalarındandır.

<span class="mw-page-title-main">Özel mülkiyet</span> bir şeyi kendi yolunda kullanma, ondan yararlanma ve elden çıkarma hakkı

Özel mülkiyet, hükûmet dışı hükmi şahısların yasal mülkiyet sahipliğidir. Özel mülkiyet, devlet varlığının sahip olduğu kamu mülkiyeti ve hükûmet dışı varlıkların sahip olduğu kolektif veya kooperatif mülkiyet ile aynı şey değildir. Anarşizm ve sosyalizm gibi belirli siyasi felsefeler özel ve kişisel mülkiyet arasında bir fark görürken diğerlerini ikisini bir tutar. Özel mülkiyet bir ülkenin siyasi sistemi tarafından tanımlanan ve uygulanan yasal bir kavramdır.

<span class="mw-page-title-main">Siyasi parti</span> politik hayatın en önemli ögesi olan ve belli bir siyasi görüşü temsil eden siyasal örgüt

Siyasi parti, belirli bir ülkenin seçimlerinde yarışacak adayları koordine eden bir örgütlenmedir. Bir parti üyelerinin genellikle politika konusunda benzer fikirlere sahip olması yaygındır ve partiler belirli ideolojik veya politika hedeflerini destekleyebilir.

Siyasetçi veya politikacı, parti politikasında etkin olan bir kişi ya da hükûmette herhangi bir görevi elinde bulunduran bir kişi. Politikacılar, ülkeyi ve dolayısıyla insanlarını yöneten yasalar ya da politikalar önerir, destekler ve oluşturur. Politikacı, herhangi bir bürokratik kurumda, politik iktidara ulaşmaya çalışan herhangi biri de olabilir.

İlerlemecilik, ilericilik ya da progressivizm, her alanda ileri düzeyde önlemler uygulayarak insanların mevcut durumlarını iyileştirmeyi ve toplumun statüsünü yükseltmeyi amaçlayan, bu doğrultuda toplumsal reformu destekleyen politik felsefedir. Bilim, teknoloji, ekonomik kalkınma ve sosyal organizasyondaki ilerlemelerin insanın yaşam koşullarını geliştirmede büyük öneme sahip olduğunu ifade eden İlerleme Düşüncesine dayanır. Modern siyasette ilerlemecilik, siyasi değişim ve hükûmet eylemlerinin desteği yoluyla sıradan insanların çıkarlarını temsil etmeyi amaçlayan bir sosyal veya siyasi harekettir ve genellikle sol-liberal geleneğin bir parçası bağlamında düşünülür. Ancak bu, ideolojilerin eş anlamlı olduğu anlamına gelmez.

<span class="mw-page-title-main">Filozof</span> kapsamlı bir felsefe bilgisi olan kişi

Filozof, felsefe ile uğraşan kişidir. Filozof kelimesi Antik Yunanca bilgelik aşığı anlamına gelen φιλόσοφος (filasofos) kelimesinden gelir. Cicero ve Diogenes Laertius’un, Eflâtun’un öğrencisi Herakleides Pontikos’un bugün elde bulunmayan bir eserine dayanarak verdikleri pek kesin olmayan bir rivayete göre filozof kelimesini ilk kullanan düşünür Pisagor olmuştur.

Otoriteryanizm veya otoriterlik, siyasi çoğulculuğun reddedildiği, siyasi statükonun ve müesses nizamın korunması için güçlü merkezi otoritenin kullanıldığı ve hukukun üstünlüğü, kuvvetler ayrılığı, demokratik oy kullanma hakkı gibi unsurların azaltıldığı bir siyasi sistemdir. Siyasi bilimciler, otoriter hükûmet biçimlerinin çeşitliliklerini tanımlayan birçok tipoloji oluşturmuşlardır. Otoriter rejimler, otokratik veya oligarşik olabilir ve bir parti veya askerî güç üzerine kurulabilir. Demokrasi ile otoriterlik arasında belirsiz bir sınırı olan devletler bazen "karma demokrasiler", "hibrit rejimler" veya "rekabetçi otoriter" devletler olarak nitelendirilmiştir.

Liberal muhafazakârlık, özel mülkiyet, serbest ekonomi girişimciliği ile halkın geleneksel, kültürel ve ahlaki değerlerini yönetime dahil eden; anayasal ve temsili hükûmeti savunan muhafazakâr bir siyasi ideolojidir.

Merkezcilik, toplumsal eşitliğin yanı sıra belirli bir sosyal hiyerarşinin kabul edilmesini veya desteklenmesini içeren siyasi bir bakış açısı veya duruştur. Bununla birlikte, merkezcilik, önemli ölçüde sağ veya sol yanlısı politika değişikliklerine karşı çıkar.

<span class="mw-page-title-main">Demokratikleşme</span> Bir toplumda demokratik normlara doğru eğilim

Demokratikleşme, daha demokratik bir siyasi rejime doğru demokratik bir geçişi ifade eder ve demokratik yönde gerçekleşen önemli siyasi değişiklikleri içerir. Demokratikleşme süreci, otoriter bir rejimden tam anlamıyla demokrasiye, otoriter bir siyasi sistemden yarı-demokrasiye veya hibrit bir siyasi sistemden demokratik bir siyasi sisteme geçişi içeren bir durum olabilir.

<span class="mw-page-title-main">Seçim hilesi</span> Seçimlerde düzenbazlık

Seçim hilesi, seçimlere yasa dışı yapılan müdahalelere verilen ad. Desteklenen adayın oylarını artırarak, rakip adayın oylarını azaltarak veya her iki şekilde de yapılabilir. Hangi davranışların seçim hilesi sayıldığı ülkeden ülkeye değişiklik göstermektedir.

<span class="mw-page-title-main">Amerika Birleşik Devletleri'nde siyaset</span> Amerikan siyasal sistemi

Amerika Birleşik Devletleri Amerikan Anayasası tarafından federal hükûmete verilen güçlerin Amerikan Başkanı, Amerikan Kongresi ve Amerikan Federal Yargısı tarafından paylaşıldığı bir Federal cumhuriyettir. Aynı zamanda Federal hükûmet, egemenliğini eyalet hükûmetleri ile paylaşır.

Ayrı bir alan olarak "siyaset bilimi" terimi sosyal bilimler açısından oldukça geç kavramlaşmış bir alan olsa da siyasal iktidarı ve tarih üzerindeki etkilerini analiz etmek yüzyıllardır var olan bir olgudur. Bununla birlikte, "siyaset bilimi" terimi her zaman siyaset felsefesinden ayırt edilmemiştir modern disiplinin içinde ahlakî felsefe, siyasi ekonomi, siyasi teoloji, tarih, olması gerekenlerin normatif olarak belirlenmesi ile ideal devletin özelliklerinin ve işlevlerinin tümdengelimiyle uğraşan diğer alanlar olmak üzere bir dizi öncüler vardır. Siyaset bilimi bir bütün olarak belirli disiplinlerde tüm dünyada vuku bulur, ancak terimin diğer belirli yönlerinde de eksik olabilir.

<span class="mw-page-title-main">Theda Skocpol</span> Amerikalı sosyolog

Theda Skocpol, Harvard Üniversitesi'nde Victor S. Thomas Yönetim ve Sosyoloji Profesörü olan Amerikalı sosyolog ve siyaset bilimci. Her iki disiplinde de etkili bir figür olan Skocpol, en çok tarihsel-kurumsal ve karşılaştırmalı yaklaşımların yanı sıra "devlet özerkliği teorisi" ile tanınır. Hem popüler hem de akademik kitle için çok sayıda yazı yazdı. Amerikan Siyaset Bilimi Derneği ve Sosyal Bilimler Tarih Derneği Başkanlığı yapmıştır.

Yeşim Arat, özellikle cinsiyet politikası, Türkiye siyaseti, Türk siyasetinde kadınlar, Türkiye'deki kadın hareketleri üzerine çalışan bir Türk siyaset bilimcidir. Boğaziçi Üniversitesi Siyaset Bilimi ve Uluslararası İlişkiler Bölümü'nde profesördür.

<span class="mw-page-title-main">Bilimsel bilginin sosyolojisi</span>

Bilimsel bilgi sosyolojisi, özellikle bilimin sosyal koşullarını, etkilerini, sosyal süreçlerini mercek altına alan bir bilimin incelemesidir. Bilimsel cehalet sosyolojisi de bilimsel bilgi sosyolojisinin tamamlayıcısı görevini görmektedir. Bilimsel bilgi sosyolojisi, insan bilgisinin etkisini, etki alanlarını ve toplumlar üzerinde hakim olan fikirleri ve ortaya çıkışına neden olan sosyal etkileri incelemektedir.

<span class="mw-page-title-main">Bayrak etrafında bütünleşme</span>

Bayrak etrafında bütünleşme, siyaset bilimi ve uluslararası ilişkilerde bir ülkenin hükûmetinin veya siyasi liderlerinin uluslararası kriz veya savaş dönemlerinde artan kısa vadeli halk desteğini açıklamak için kullanılan bir kavramdır. Etki, hükûmet politikalarına yönelik eleştirileri azaltabileceğinden, iç politikadaki muhalefeti yatıştırma amaçlı bir dış politika hamlesi olarak görülebilir.

Karşılaştırmalı siyaset, hem bir ülke içindeki hem de ülkeler arasındaki siyasal etkileşimi analiz etmek için karşılaştırmalı yöntemi kullanan siyaset biliminin bir alt alanıdır. Diğer ampirik yöntemleri de kullanarak bu alanda özellikle, siyasi kurumlar, siyasi davranış, çatışma ve ekonomik gelişme gibi konulardaki sorunların sebepleri ve sonuçları incelenir. Belirgin çalışma alanlarına uygulandığında, karşılaştırmalı siyaset, karşılaştırmalı yönetim gibi başka isimlerle de anılabilir.

Gabriel Abraham Almond, karşılaştırmalı siyaset, siyasal kalkınma ve siyasal kültür üzerine öncü çalışmalarıyla tanınan Amerikalı siyaset bilimci.

Juan José Linz Storch de Gracia Almanya doğumlu İspanyol sosyolog ve karşılaştırmalı siyaset alanında uzmanlaşmış siyaset bilimci. Yale Üniversitesi'nde Sosyoloji ve Siyaset Bilimi Emeritus Profesörü ve Juan March Enstitüsü'nde Bilim Konseyi'nin onursal üyesiydi. Otoriter siyasi rejimler ve demokratikleşme üzerine yaptığı çalışmalarla tanınmaktadır.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.