Sivapithecus
| Sivapithecus | |||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Sivapithecus sivalensis'in kafatası, Londra Doğal Tarih Müzesi | |||||||||||||||||||||
Biyolojik sınıflandırma  | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
| Türler [1] | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
| Sinonimler [1] | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
Sivapithecus (Shiva'nın maymunu; sinonim: Ramapithecus) soyu tükenmiş bir büyük insansı maymun cinsidir. 12.2 milyon yıl öncesine tarihlenen, bu cinse atanan hayvanların fosil kalıntıları,[3] şimdi genellikle geç Miyosen'e tarihlenir. İlk fosiller 19. yüzyılda Hint Yarımadası'nın Siwalik Tepelerinde ve Kutch'ta bulunmuştur.Bu cinsteki türlerden herhangi biri modern orangutanların atası olabilir.
Bazı erken keşiflere ayrı ayrı isimler verildi: Ramapithecus (Rama'nın Maymunu) ve Bramapithecus (Brahma'nın Maymunu). Bu canlıların insanların olası ataları olduğu düşünülüyordu.
Keşif
Sivapithecus'un ilk tamamlanmamış örnekleri 19. yüzyılın sonlarında kuzey Hindistan'da bulundu.
Başka bir buluntu Nepal'de Tinau Nehri kıyısında, Palpa dovan vdc'de yapıldı; 1932'de ülkenin batı kısmı. Şimdi Katmandu Doğa Müzesi'nde. Bu buluntuya "Ramapithecus" adı verildi. Kaşif G. Edward Lewis, çenenin o zamanlar bilinen herhangi bir maymun fosilinden daha çok bir insana benzediği [4] 1960'larda yeniden gündeme gelen bir iddiaydı. O zamanlar, insanların atalarının 14 milyon yıl önce diğer insansı maymunlardan ayrıldığı düşünülüyordu. Moleküler genetik çalışmalar, insan ve şempanzenin son ortak atasının 5.5 ila 7 milyon yıl önce yaşadığını hesaplamıştır (Bkz. İnsanın evrimi). Fosilin sadece insanın atalarıyla ilişkili olmadığı kesindir, yani 1960'lardaki iddialar tutarsızdır. Yine moleküler genetik çalışmalar, Orangutan ataları (Ponginae) ile şempanzelerin, gorillerin ve insanların ortak atalarının (Homininae) 12-16 milyon yıl önce ayrıldığını göstermiştir (Bkz. OİSOA) Ancak Sivapithecus, daha çok Ponginae ile ilişkilidir.
Bu arada, 1975 ve 1976'da Ramapithecus'un daha eksiksiz örnekleri bulundu ve bu da onun düşünülenden daha az insana benzediğini gösterdi. Gittikçe daha çok Sivapithecus'a benzemeye başladı, bu da eski ismin öncelikli olması gerektiği anlamına geliyor. Ramapithecus'a atfedilen fosillerin Sivapithecus'un dişi formuna ait olması da mümkündür.[4] Kesinlikle aynı cinsin üyeleriydiler. Ayrıca tarih öncesi büyük bir maymun Nakalipithecus nakayamai tarafından tasarlanabilen şempanzeler, goriller ve insanlardan ortak atasından şimdiden olası da muhtemeldir. Bir zamanlardaki Ramapithecus fiyatlarına örnek olarak, günümüzde çoğu araştırmacı tarafından bir veya daha fazla Sivapithecus eğitim olarak kabul edilmektedir. Ramapithecus olası bir atası olarak görülmemektedir.
1982'de David Pilbeam, bir Sivapithecus'un yüzünün ve çenesinin büyük bir kısmından oluşan önemli bir fosil bulgusunun tanımını yayınladı. Örnek orangutan kafatasına birçok benzerlik taşıyordu ve Sivapithecus'un orangutanlarla yakından ilişkili olduğu teorisini (daha önce başkaları tarafından öne sürülmüştü) güçlendirdi.
2011 yılında Hindistan'ın Gujarat eyaletinin Kutch bölgesinde Shivapithecus'a ait 10.8 milyon yıllık ( Neojen dönemi) bir üst çene kemiği bulundu. Buluntu ayrıca Sivapithecus'un Hindistan alt kıtasındaki güney menzilini önemli ölçüde genişletti.[5][6]
Açıklama
Sivapithecus yaklaşık 1,5 metre (5 ft) vücut uzunluğunda, modern bir orangutan boyutuna benzer. Çoğu bakımdan bir şempanzeye benziyordu ama yüzü orangutana daha yakındı. Bileklerinin şekli ve genel vücut oranları, zamanının önemli bir bölümünü ağaçlarda olduğu kadar yerde de geçirdiğini gösteriyor.[7] Büyük köpek dişleri ve ağır azı dişleri vardı, bu da tohumlar ve savana otları gibi nispeten sert yiyeceklerden oluşan bir diyeti olabileceğini gösteriyor.
Türler
Şu anda üç tür genellikle kabul edilmektedir:
- Sivapithecus indicus fosilleri yaklaşık 12,5 milyon ila 10,5 milyon yıl öncesine aittir.[8]
- Sivapithecus sivalensis, 9,5 milyon ila 8,5 milyon yıl önce yaşadı. Pakistan'daki Pothowar platosunda ve Hindistan'ın bazı bölgelerinde bulundu. Hayvan yaklaşık bir şempanze büyüklüğündeydi ama bir orangutanın yüz morfolojisine sahipti; yumuşak meyveler yiyordu (diş giyim modelinde tespit edildi) ve muhtemelen çoğunlukla ağaçtandı.
- Sivapithecus parvada 1988'de tanımlandı, bu tür önemli ölçüde daha büyük ve yaklaşık 10 milyon yıl öncesine tarihleniyor.
Ayrıca bakınız
- Sahelanthropus tchadensis
- Graecopithecus
- Ankarapithecus
- Dryopithecus
Notlar
- ^ a b c "Sivapithecus". paleobiodb.org. 18 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Ağustos 2021.
- ^ "Sivapithecus". Mindat.org.
- ^ Page 52, 978-0-19-568785-9, India's Ancient Past by R.S.Sharma
- ^ a b Gibbons 2006
- ^ "Extinct ape evidence from Kutch". www.telegraphindia.com (İngilizce). 13 Haziran 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Eylül 2020.
- ^ Bhandari (14 Kasım 2018). Charles, Cyril (Ed.). "First record of the Miocene hominoid Sivapithecus from Kutch, Gujarat state, western India". PLOS ONE (İngilizce). 13 (11): e0206314. doi:10.1371/journal.pone.0206314. ISSN 1932-6203. PMC 6235281 $2. PMID 30427876.
- ^ Palmer 1999
- ^ "A partial hominoid innominate from the Miocene of Pakistan: Description and preliminary analyses". 7 Ekim 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Haziran 2021.
Kaynakça
- Gibbons, Ann (2006). The first human. Doubleday. ISBN 978-0-385-51226-8.
- Kelley, Jay (2002). "The hominoid radiation in Asia". Hartwig, W (Ed.). The Primate Fossil Record. Cambridge University Press. ss. 369-384. ISBN 978-0-521-66315-1.
- Palmer, Douglas (1999). The Marshall Illustrated Encyclopedia of Dinosaurs and Prehistoric Animals. Londra: Marshall Editions. ss. 292-293. ISBN 1-84028-152-9.
- Szalay, Frederick S.; Delson, Eric (1979). Evolutionary History of the Primates. New York: Academic Press.
Dış bağlantılar
- Foto 1982 Sivapithecus kafatasının ( "GSP 15000")
- İnsan Zaman Çizelgesi (Etkileşimli) 17 Temmuz 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. – Smithsonian, Ulusal Doğa Tarihi Müzesi (Ağustos 2016).
