İçeriğe atla

Siren

Sirène
Odysseus ve Sirenler, Siren Ressamı'nın kendi adını taşıyan Stamnos vazosu, (MÖ 480-470), British Museum,
John William Waterhouse'un Siren adlı tablosu

Sirenler ya da Seireneler (Yunanca Σειρήνες ya da Acheloides), Yunan mitolojisinde Sirenum scopuli denen bir adada yaşadıklarına inanılan deniz yaratıklarıdır. Bazı farklı öykülerde ise Cape Pelorum'da ya da Anthemusa adasında yaşamış olduklarından, şimdi de Paestum'un yanındaki Sirenus adalarında ya da Capreae'de yaşadıklarından bahsedilir. Bu yerlerin tamamı uçurumlarla ve kayalıklarla çevrili olarak betimlenmiştir. Buralarda dolaşan denizciler, sirenlerin söylediği şarkılardan büyülenip gemilerini kayalıklara doğru sürmüşler ve sirenlere yem olmuşlardır.

Sirenler, deniz kızlarından farklı olarak iki kuyrukludur. Achelous'un kızları olarak betimlenmişlerdir. Homeros, sayılarıyla ilgili hiçbir şey söylemese de, sonradan yazarlar hem isimlerine hem de sayılarına değinmişlerdir. Bazen Aglaopheme, Ceysi ve Thelxiepeia adlı üç taneden bahsedilmiş; Peisinoe, Aglaope ve Thelxiepeia adlı üç tanesinin de sözü geçmiştir. Sayıları genellikle iki ile beş arasında, isimleri de genellikle Thelxiepia/Thelxiope/Thelxinoe, Molpe, Aglaophonos/Aglaope, Pisinoe/Peisinoë, Ceysi, Parthenope, Ligeia, Leucosia, Raidne ve Teles'tir. Bazı hikâyelere göre, genç Persephone'un oyun arkadaşları olduklarından da bahsedilmiştir. "Siren şarkısı" terimi ise, sirenlerin çok güzel sesleriyle söyleyip denizcileri büyüledikleri, böylece büyülenen denizcileri yedikleri şarkılardır.

Varşova'daki "Syrenka"

Mitler

Deniz Kızı, tuval üzerine yağlı boya, Armand Point, 1897
Yunan mezar steli üzerinde deniz kızı, yaklaşık İÖ 330

Homer geleneği'ne göre sirenler, Sicilya'da Messina Boğazı'nın girişinde duran deniz tanrılarıdır. Olağanüstü yetenekli müzisyenlikleriyle şarkılarının, lirlerinin ve flütlerinin büyülü aksanıyla kendilerine çekilen gezginleri baştan çıkardılar. Yön algılarını bozulup, tekneleri kayalıklarda parçalanıp bu büyücüler tarafından yutuldular. Odysseia'nın XII. kantosunda, kıyının kenarında çimenlerin üzerinde "ölümlerine yol açtıkları adamların kemik yığınları ve kuru etleriyle" çevrili olarak tarif edilirler.[1]

Deniz kızlarının kökeni belirsizdir. Mitoloji'ye göre onlar nehir tanrısı Acheloos ve İlham Perisi Calliope'nin kızlarıydı. Romalılar ayrıca sirenlerin aslen normal kadınlar olduğunu, sonra "Persephone" olan Kore'nin yoldaşları olup ve sizi Ölüler Diyarı‘na götürmesi için Hades'in izin verdiğini söyler. Deniz kızlarının bu suça ceza olarak şekil aldıkları ve Hades[2] krallığı ile ilgili kehanetler ve şarkılar söyleyeceği söylenirdi. Euripides Hélène[3]'de sirenlerin cenaze karakterini çağrıştırır, bu da deniz kızlarının cenaze üzerindeki Stel temsilleriyle doğrulanır.[4] Ancak bazı mitler sirenlerin Zeus'un sevgilisi Hera'nın lanetini alan ilk Lamia'dan geldiğini ve balık bedenli olduğunu söyler.

Başkalaşımlarının başka bir açıklaması nedeni Afrodit'in öfkesine bağlar. Aşk tanrıçası, bekaretlerini bir tanrıya ya da ölümlüye vermeyi reddettikleri için genç kızların yüzlerini koruyup onları bacaklar ve tüylerle süsledi.[5]

Nehir kökenli bu tanrılar sesleriyle çok gurur duyuyorlardı ve Zeus ve Mnemosyne'nin dokuz kızı olan Müzler'e meydan okudular. Müzler mücadeleyi kazandı ve denizkızlarının tüylerinden yapılmış bir taç istedi, bu da onları uçuş yeteneğinden[6] mahrum etti. Yenildiler, güney İtalya kıyılarına çekildiler.

Argonautlar'ın Rodoslu Apollon[7] tarafından anlatılan hikâyede geçerler. Argo kayalara yaklaşırken, Orpheus şarkısının güzelliğiyle onları yendi. Denizcilerden sadece biri Téléon'un oğlu Boutés, sirenlerin melodisini Calliope'nin oğlunun melodisine tercih etti. Büyücülere katılmak için kendini denize attı ancak Afrodit tarafından kurtarıldı.

Aynı şekilde, Odysseus ve arkadaşları, onların baştan çıkarma güçlerine direnmeyi başardılar. Kirke tarafından uyarıldıktan sonra, Odysseus kendisi geminin direğine bağlıyken sirenleri duymasınlar diye denizcilerinin kulaklarına balmumu döktü ve denizcilerinden onu çözmelerini istediğinde bağları daha da sıkılaştırmak zorunda kaldılar. Böylece Odysseus ayartılmasına rağmen şarkılarını onlara doğru gitmeden dinleyebildi. Bunu takiben, deniz kızlarının kayalarının tepesinden deniz'e atlayarak intihar ettikleri iddia edilir.[8]

Coğrafi konum

John William Waterhouse, Ulysses ve Sirenler, 1891

Antik Çağ'dan itibaren, Homeros'un bölümlerinin konumuyla ilgili tartışmalar canlıydı. Yunanlara göre, deniz kızları Sicilya'nın batı'sındaki bir veya daha fazla küçük yeşil adalarda yaşıyordu: Sirenlerin adaları (Sicilyalılara göre cape Peloro yakınında (bugünkü Faros), Latinler ise Sirenleri Capri'ye yerleştirir), özellikle sakin havalarda siesta saatinde ürkütücüdür.

Strabo, deniz kızının Parthenope mezarının Neapolis[9] olduğunu bildiriyor. Aynı yazara göre, denize geçtiği adaya adını Leukosia vermiştir.[10] Ligie kutsal alanı Calabria'nın Tiren kıyısında, antik kentte Terina, şimdiki Lamezia Terme idi. Cumae Körfezi'ni Poseidonia Körfezi'nden ayıran üç uçlu kayaya daha sonra "Sirenler" adı verildi.

Güzel sanatlarda

Geleceğin sanatçıları tarafından kopyalanan uygulama, İngiliz sanatçı William Etty, 1837'de yaptığı Sirenler ve Ulysses adlı resminde Sirenleri tamamen insan biçiminde genç kadınlar olarak resmetti.[11]

Ayrıca bakınız

Kaynakça

  1. ^ Şablon:HomOdy, XII, 50 et suiv.
  2. ^ . Cette tradition est évoquée notamment par Şablon:HygFab, CXLI et par Şablon:OviMét, XV, vers 552-564.
  3. ^ Şablon:EurHél, 164-179.
  4. ^ . On voit par exemple une sirène funéraire portant une âme sur un bas-relief du tombeau de Kybernis venant de l’acropole de Xanthe en Lycie exposé au Brtish Museum de Londres
  5. ^ . Cette tradition est rapportée par le scholiaste V à l’Odyssée (XII, 39).
  6. ^ Şablon:PauDes, IX, 34, 3.
  7. ^ Şablon:ApoArg, IV, 885-919 que complète le poème des Argonautiques orphiques.
  8. ^ . Le thème du suicide des sirènes est aussi parfois relié à Orphée. Il est représenté dès le V sur des vases et est évoqué dans le poème Alexandra de Lycophron qui date du III, par Şablon:HygFab, CXLI et par Şablon:StrGéo, VI, 1.
  9. ^ Strabon, VI, 7.
  10. ^ Strabon, VI, 1.
  11. ^ Robinson, Leonard (2007). William Etty: The Life and Art. Jefferson, NC: McFarland & Company. ISBN 9780786425310. OCLC 751047871. 

Anonim (1989) Oxford English Dictionary. Oxford University Press. Oxford.

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Foça</span> İzmirin ilçesi

Foça, İzmir il merkezinin yaklaşık 69 km kuzeybatısındaki İzmir'in bir ilçesidir. İlçenin ayrıca Foça merkezden 20 km uzaklıkta, Yeni Foça adında bir mahallesi vardır. Bu nedenle Foça'nın kendisine yerel olarak günlük dilde "Eski Foça" denilir. Foça, Phocaea antik kentinin bulunduğu yere kurulmuştur.

<span class="mw-page-title-main">Paris</span> Fransada komün

Paris, Fransa'nın başkenti ve 105 kilometrekare 'den fazla alanda 2,175,601 nüfusu ile en kalabalık şehridir. 17. yüzyıldan beri Paris Avrupa'nın en önemli finans, diplomasi, ticaret, moda, gastronomi, bilim ve sanat merkezlerindendir.

<span class="mw-page-title-main">Midilli (ada)</span> Ege Denizinin kuzeydoğusunda bulunan dağlık bir Yunan adası

Midilli, Ege Denizi'nin kuzeydoğusunda bulunan, dağlık bir Yunan adasıdır.

<span class="mw-page-title-main">Falkland Adaları</span> Güney Atlas Okyanusunda Birleşik Krallık Denizaşırı Toprakları ülkesi

Falkland Adaları ya da Malvina Adaları Güney Atlas Okyanusu'nda Patagonya'nın 480 km doğusunda bulunan takımadalar. Yaklaşık 12.000 km²'lik yüz ölçümüne sahip olan takımada Doğu Falkland, Batı Falkland ve 776 küçük adadan meydana gelir. Britanya Denizaşırı Toprakları'ndan biri olan Falkland Adaları içişlerinde serbest, dışişlerinde ve savunmada ise Birleşik Krallık'a bağlıdır. Adalar'ın başkenti Doğu Falkland'daki Stanley'dir. Birleşik Krallık, Arjantin'in adalar üzerindeki taleplerine rağmen 1833'te egemenliğini ilan etmiştir.

<span class="mw-page-title-main">John William Waterhouse</span>

John William Waterhouse,. Bir İngiliz ressamı. Neo-klasik ve Ön-Raffaelocu akımlara uyan mitoloji ve edebiyattan uyarlanan kadın resimleri ile ünlüdür.

<span class="mw-page-title-main">Carmen</span>

Carmen, Fransız besteci Georges Bizet'nin 4 perdelik opera eseri. Ana konusu Mérimée'in Carmen adlı kısa romanından alınmıştır. Librettosu ise Meilhac ve Halévy tarafından yazılmıştır. Prömiyeri Paris'te, Opera Komik'te, 1875'te sahnelenmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Charles Aznavour</span> Fransız şarkıcı ve oyuncu (1924-2018)

Charles Aznavour, Ermeni asıllı Fransız şarkıcı, söz yazarı, oyuncu ve diplomat.

<span class="mw-page-title-main">Hasekura Tsunenaga</span>

Tsunenaga Hasekura , Japon samuray ve Sendai'nin daimyosu Date Masamune'nin muhafızıydı. 1613 ile 1620 yılları arasından elçi olarak önce Meksika'ya daha sonra Avrupa'ya oradan da Japonya'ya geri dönmüştür. Güney ve Kuzey Amerika'ya giden ilk resmi Japon delegeydi ve kayıtlara geçen ilk Fransız-Japon ilişkilerini başlatmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Giacomo Giralomo Casanova</span> Venedikli maceracı ve yazar

Giacomo Girolamo Casanova, Venedikli ünlü bir maceracı ve yazar.

<span class="mw-page-title-main">Forkis</span>

Forkis, Gaia'nın Pontos ile birleşmesinden doğmuştur. Kardeşi Keto ile evlemiştir. Keto, Graiaları ve Gorgonları doğurmuştur. İlk deniz tanrılarındandır ve deniz tanrıçalarından Thoosa onun kızlarındandır.

<span class="mw-page-title-main">Adalar</span> İstanbulun ilçesi ve Marmara Denizinde takımada

Adalar, Prens Adaları, İstanbul Adaları ya da Kızıl Adalar, İstanbul'un Anadolu Yakası'nın güney kıyılarının açıklarında, Marmara Denizi'nin kuzeydoğu kesiminde yer alan, ilin en az nüfuslu ilçesi ve takımadadır.

<span class="mw-page-title-main">Odisseia</span>

Odysseia ya da Odesa Homeros'un derlediği ünlü destanlarından biridir. Diğeri de İlyada'dır. Modern Batı kültürünü oluşturan temellerden biridir ve İlyada destanından sonra günümüze ulaşan ikinci en eski Batı edebiyatı örneğidir. Bilim adamları MÖ 8. yüzyılın sonlarında, Anadolu'nun bir kıyı kenti olan İyonya'da oluşturulduğunu tahmin etmektedir.

<span class="mw-page-title-main">Parthenope</span>

Parthenope Yunan mitolojisindeki Sirenlerden biridir. İsmi, "bakire sesli" anlamına gelmektedir.

<span class="mw-page-title-main">Deniz kızı</span> denizlerde ve okyanuslarda yaşadığı inanılan mitolojik varlık

Deniz kızları, belinden yukarısı dişi bir insan görünümünde olan ama aynı zamanda bir balık kuyruğuna sahip efsanevi varlıklardır.

<span class="mw-page-title-main">Diomidis</span> Yunan Mitolojisinde Argos Kralı

Diomedes ya da Diomede Truva Savaşı'na katılmasıyla tanınan Yunan mitolojisinde bir kahramandır.

<span class="mw-page-title-main">Misya</span>

Misya, Antik Çağ'da Anadolu'nun kuzeybatısında yer alan ve günümüzde yaklaşık olarak Bandırma, Erdek, Balıkesir, ilinin tümünü, Manisa, İzmir, Kütahya, Bursa, Çanakkale illerinin bir kısmını kapsayan bölge ve çevrenin adıdır. Herodot’tan 400 yıl sonra Amasya doğumlu coğrafyacı Strabon yazdığı Coğrafya isimli kitabında Uludağ, Olympos ve Mysia Olympos’u olarak geçer. Strabon, Mysia isminin aslının Lidya'lılarda gürgen ağacı anlamına gelmekte olduğunu belirtir. Ünlü coğrafyacı, Prusia (Bursa) kentinin Mysia Olympos’u (Uludağ) eteklerinde kurulduğunu, Frigyalılar ve Misyalılar sınır komşusu olduğunu belirtir.

Yunan mitolojisinde Europa Argos Yunan kökenli bir Fenike prensesi ve Girit Kralı Minos'un annesiydi. Avrupa kıtasına onun adı verilmiştir. Zeus tarafından boğa şeklinde kaçırılmasının hikâyesi bir Girit hikâyesiydi; Klasikçi Károly Kerényi'nin belirttiği gibi, "Zeus ile ilgili aşk hikayelerinin çoğu, onun tanrıçalarla evliliklerini anlatan daha eski hikayelerden kaynaklanmaktadır. Bu özellikle Europa'nın hikayesi için söylenebilir."

<span class="mw-page-title-main">Le Déjeuner des canotiers</span>

Le Déjeuner des canotiers Fransız empresyonist ressam Pierre-Auguste Renoir'ın 1881 yılından bir tablosudur. Resimdeki kişiler Renoir'ın nişanlısı Aline Charigot, empresyonist ressam Gustave Caillebotte, lokanta sahibin oğlu Alphonse Fournaise, Baron Raoul Barbier, ressam Paul Lhote, oyuncular Ellen Andrée ve Jeanne Samary, İçişler bakanlığından Pierre Lestringuez, Gazette des Beaux-Arts'un editörü Charles Ephrussi ve diğer kişiler.

<span class="mw-page-title-main">Fransa'da COVID-19 pandemisi</span> COVID-19 pandemi maddesi

Dünya geneline yayılan COVID-19 salgınının ilk vakası Fransa Sağlık Bakanlığı tarafından 24 Ocak 2020'de Bordeaux şehrinde görüldüğü doğrulandı. 14 Şubat 2020 tarihinde Paris'te, ülkedeki ve Avrupa'daki COVID-19'dan ilk ölüm gerçekleşti. 13 Nisan'da halka seslenen Fransa Cumhurbaşkanı Macron, kısmi sokağa çıkma yasağının 11 Mayıs'a kadar uzatıldığını açıkladı. 2 ay süren kısmi sokağa çıkma yasağı, 11 Mayıs 2020 tarihinde sona erdi ve 1. normalleşme süreci başladı. Sokağa çıkmak için izin kağıdı gerekliliği ortadan kalktı. 28 Mayıs 2020 tarihinde 2. normalleşme sürecine dair yapılan açıklamada, 2 Haziran 2020 tarihinde ülke genelinde pek çok hizmet işletmesinin faaliyete geçeceği duyuruldu. 12 Nisan 2024 itibarıyla Fransa'da 40.138.560 onaylanmış vaka, 39.970.918 iyileşen varken virüs nedeniyle 167.642 hasta öldü.

<span class="mw-page-title-main">Proteos</span>

Yunan mitolojisinde Proteus, Homer'in " Denizin Yaşlı Adamı " (hálios gérôn) olarak adlandırdığı birkaç tanrıdan biri olan kahin deniz tanrısı veya nehirler ve okyanus su kütlelerinin tanrısıdır. Kimi yazarlar ise onu denizin sürekli değişen doğası nedeniyle "deniz değişiminin" tanrısı olarak adlandırır. Geleceği önceden tahmin edebilmektedir. Bir mitte bundan kaçınmak için şeklini değiştirerek sadece onu yakalayabilenlere cevap vermektedir. Proteus'un bu özelliğinden dolayı, "çok yönlü", "değişken" veya "birçok biçim alabilen" anlamına gelen protean sıfatı türemiştir. "Protean" sıfatı; esneklik, çok yönlülük ve uyarlanabilirlik gibi olumlu çağrışımlara sahiptir.