Sincan (Çin Cumhuriyeti eyaleti)
Xinjiang 新疆省 Xīnjiāng Shěng Xinjiang Eyaleti | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1912-1992 | |||||||||
 | |||||||||
| Tür | Çin Cumhuriyeti'ne bağlı bir eyalet (1912–1992) | ||||||||
| Başkent | Dihua Taipei (sürgündeki bölgesel hükûmet, 1950–1992) | ||||||||
| Tarihî dönem | 20. yüzyıl | ||||||||
| |||||||||
| Yüzölçümü | |||||||||
| 1928 | 1711931 km2 | ||||||||
| Nüfus | |||||||||
| |||||||||
| |||||||||
| Günümüzdeki durumu |
| ||||||||
Sincan Eyaleti veya Xinjiang Eyaleti (Çince: 新疆省; pinyin: Xīnjiāng Shěng; İngilizce kaynaklarda Sinkiang Province terimi kullanılmıştır), Çin Cumhuriyeti'nin eski bir eyaletidir. İlk başta 1884 yılında Çing Hanedanı'nın bir eyaleti olarak kurulmuş Xinjiang Eyaleti'nin kapsadığı toprakların çoğu artık 1955 yılında Çin Halk Cumhuriyeti devleti tarafından kurulmuş Sincan (Xinjiang) Uygur Özerk Bölgesi'nde bulunur. Kuomintang'ın Çin İç Savaşı'nı kaybetmesi sonrasında Xinjiang Eyaleti'nin özgün eyalet hükûmeti, "Sinkiang Eyalet Hükümeti Ofisi" (新疆省政府辦事處) ismi altında Taipei'ye taşındı, fakat 1992 yılında bu kuruluş feshedildi.
Coğrafi kapsamı
Çin Cumhuriyeti yönetimi altındaki Xinjiang Eyaleti, Çing Hanedanı'ndaki Xinjiang Eyaleti sınırlarının mirasıdır. Kansu, Çinghay, Dış Moğolistan, Tibet Alanı idari bölümleriyle ve Sovyetler Birliği, Afganistan, Hindistan ve Pakistan ülkeleriyle sınır paylaştı. Üzerinde eyaletin iddiada bulunduğu sınırlar, günümüz Sincan'ın tümünü ve günümüz Moğolistan, Tacikistan, Afganistan ve Pakistan ülkelerinin bazı kısımlarını kapsar.[1] Eyaletin 1.711.931 km2'lik alanı vardı.
Tarihçe
1912 yılında Çing Hanedanı'nın yerine Çin Cumhuriyeti geçti. Xinjiang'ın son Çing valisi olan Yuan Dahua kaçtı. Yuan'ın astlarından biri olan Yang Zengxin, eyalet üzerindeki kontrolü ele geçirdi ve aynı senenin Mart ayında Çin Cumhuriyeti egemenliği altında tahta çıktı. Entrikacılığı ve karışık etnik topluluklarını akıllı şekilde dengelemesiyle Yang, uzun süre Xinjiang üzerindeki yönetimini sürdürdü, ancak Kuomintang'ın 1928'de düzenlediği Kuzey Seferi sırasında Yang suikast edildi.[2]
Yang Zengxin'in ardından Jin Shuren tahte çıktı. 1930'ların başlarında Xinjiang çapında Jin Shuren'e yönelik Uygurlar, diğer Türk halkları ve Huilerin katıldığı Kumul İsyanı ve diğer isyanlar yer aldı. Jin, isyanları bastırmak üzere Beyaz Ordu'dan Ruslar çağırdı. 12 Kasım 1933 tarihinde Kaşgar bölgesinde kısa ömürlü Birinci Doğu Türkistan Cumhuriyeti'nin kuruluşu tek taraflı olarak ilân edildi.[3][4] Hui Kuomintang 36. Tümen (Ulusal Devrimci Ordu), Kaşgar Muharebesi (1934) sırasında Birinci Doğu Türkistan Cumhuriyeti'nin ordusunu yendi; Cumhuriyet'in ömrü bu şekilde sona erdi. Ocak ile Nisan 1934 arasında Xinjiang, Sovyetler Birliği tarafından istila edildi. 1937 Sincan Savaşı'nda eyaletin tümü Sheng Shicai isimli Mançu savaş ağasının kontrolü altına alındı. Sheng, sonraki on yıl boyunca Sovyetler Birliği'nin yakın desteğiyle Xinjiang'ı yönetti. 1944'te Cumhurbaşkan ve Hükümet Başkanı Çan Kay Şek, Sheng'ın Sovyetler Birliği'ne dahil olma niyeti olduğuna dair Sovyetlerden haber aldı ve Sheng'ı Xinjiang'dan çıkartıp onu Çongçing'in Tarım ve Orman Bakanı olarak atamaya karar verdi.[5] Sheng döneminin sona erdiği yılda kuzey Xinjiang'ın günümüz İli Kazak Özerk İli'nde kısa ömürlü İkinci Doğu Türkistan Cumhuriyeti Sovyetlerin desteğiyle kuruldu.
İli İsyanı boyunca Sovyetler Birliği, Xinjiang'ın çoğunun Çin Cumhuriyeti Kuomintang kontrolü altında iken İli bölgesinde İkinci Doğu Türkistan Cumhuriyeti'ni kurmak üzere Uygur ayrılıkçılara destek sağladı.[3] Halk Kurtuluş Ordusu 1949 yılında Xinjiang'a girdi ve Kuomintang komutanı Tao Zhiyue eyaleti Halk Kurtuluş Ordusu'na teslim etti.[4] Özgün eyalet hükûmeti, "Sinkiang Eyalet Hükümeti Ofisi" (新疆省政府辦事處) unvanıyla Tayvan'ın Taipei şehrine taşındı ve Çin Cumhuriyeti'nin eyalet üzerindeki egemenliğini savunmaya devam etti, fakat bu kuruluş 1992 yılında feshedildi.
Demografi
| Etnik grup | Tahminî nüfus 1933[6] |
|---|---|
| Uygurlar | 2.900.173 (%77,75) |
| Kazaklar | 318.716 (%8,55) |
| Han Çinlileri | 202.239 (%5,41) |
| Huiler | 92.146 (%2,47) |
| Kırgızlar | 65.248 (%1,75) |
| Moğollar | 63.018 (%1,69) |
| Tarançiler | 41.307 (%1,11) |
| Ruslar | 13.408 (%0,36) |
| Sibolar | 9.203 (%0,25) |
| Tacikler | 8.867 (%0,24) |
| Özbekler | 7.966 (%0,21) |
| Tatarlar | 4.601 (%0,12) |
| Solonlar | 2.489 (%0,07) |
| Mançular | 670 (%0,02) |
| Toplam | 3.730.051 |
Valilerin listesi
Herhangi bir partiye ait değil/bilinmemektedir Savaş ağaları Sovyetler Birliği Komünist Partisi Kuomintang (Milliyetçi)
Eyalet Hükümeti Başkanı (Milliyetçi Hükümet)
| No. | Portre | İsim (Doğum–ölüm) | Görev süresi | Siyasi parti | |
|---|---|---|---|---|---|
| 1 |  | Yang Zengxin 楊增新 Yáng Zēngxīn (1864–1928) | 1912 | 7 Temmuz 1928 | Xinjiang böleği |
| Suikaste uğradı. | |||||
| 2 |  | Jin Shuren 金樹仁 Jīn Shùrén (1879–1941) | 7 Temmuz 1928 | 12 Nisan 1933 | Xinjiang böleği |
| Darbe sırasında tahttan indirildi. | |||||
| 3 | Liu Wenlong 劉文龍 Liú Wénlóng (1870–1950) | 14 Nisan 1933 | Eylül 1933 | ||
| Sheng Shicai tarafından tahttan indirildi ve ev hapsine alındı. | |||||
| - | Zhu Ruichi 朱瑞墀 Zhū Ruìchí (1862–1934) | Eylül 1933 | 5 Mart 1934 | ||
| Sheng Shicai tarafından göreve atanmış kukla başkan; merkezî hükûmet tarafından tanınmadı. Görevde iken öldü. | |||||
| 4 |  | Li Rong 李溶 Lǐ Róng (1870–1940) | Ekim 1934 | 21 Mart 1940 | |
| Kukla başkan. Görevde iken öldü. | |||||
| 5 |  | Sheng Shicai 盛世才 Shèng Shìcái (1895–1970) | 4 Nisan 1940 | 29 Ağustos 1944 | Anti-Emperyalist Halk Birliği |
| Kuomintang | |||||
| Merkezî hükûmet tarafından yalnıza duban (askerî vali) olarak tanındı; Sheng ayrıca 1933'ten itibaren Xinjiang'ın de facto yöneticisiydi. 1940'ta merkezî hükûmet onu Eyalet Başkanı olarak tanındı. Tahttan indirilmesiyle görevi sona ermiştir. | |||||
| 6 |  | Wu Zhongxin 吳忠信 Wú Zhōngxìn (1884–1959) | 29 Ağustos 1944 | 29 Mart 1946 | Kuomintang |
| İstifa etti. | |||||
| 7 |  | Zhang Zhizhong 張治中 Zhāng Zhìzhōng (1895–1969) | Mart 1946 | Haziran 1947 | Kuomintang |
| Tahttan indirildi. | |||||
| 8 |  | Mesut Sabri 麥斯武德 مەسئۇت سابرى (1887–1952) | Haziran 1947 | Ocak 1949 | Kuomintang |
| 9 |  | Burhan Şehidi 包爾漢 بۇرھان شەھىدى (1894–1989) | Ocak 1949 | 26 Eylül 1949 | Kuomintang |
| Halk Kurtuluş Ordusu'na teslim oldu. | |||||
Sinkiang Eyalet Hükümeti Ofisi dönemi
Eyalet Hükümeti Başkanı
| No. | Portre | İsim (Doğum–ölüm) | Görev süresi | Siyasi parti | |
|---|---|---|---|---|---|
| 1 |  | Yulbars Han 堯樂博士 Uygurca: يۇلبارس خان (1888–1971) | 11 Nisan 1950 | 27 Temmuz 1971 | Kuomintang |
| Görevde iken öldü. | |||||
Yönetici, Sinkiang Eyalet Hükümeti Ofisi
| No. | Portre | Name (Doğum–ölüm) | Görev süresi | Siyasi parti | |
|---|---|---|---|---|---|
| 1 | Yao Tao-hung 堯道宏 Yáo Dàohóng | 27 Temmuz 1971 | ? | Kuomintang | |
| Yulbars Han'ın oğlu. | |||||
| 2 | Hou Chi-yu 侯紀峪 Hóu Jìyù | ? | 16 Ocak 1992 | Kuomintang | |
| Makam feshedildi. | |||||
Kaynakça
- ^ ROC Administrative and Claims.jpg. Wikipedia. Çin Cumhuriyeti'nin toprak taleplerini gösteren harita.
- ^ Governors of Xinjiang: Yang Zengxin (1912–1928), Jin Shuren (1928–33), Sheng Shicai (1933–44); source: "Xinjiang". Encyclopædia Britannica Online. Encyclopædia Britannica Inc. 2016. 27 Şubat 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Haziran 2016.
- ^ a b Feener, R. Michael (2004). Islam in World Cultures: Comparative Perspectives. Religion in Contemporary Cultures. Santa Barbara, Calif.: ABC-CLIO. s. 174. ISBN 1-57607-516-8. OCLC 940831123. 15 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Haziran 2020.
- ^ a b Bhattacharji, Preeti (29 Mayıs 2012). "Uighurs and China's Xinjiang Region". Council on Foreign Relations. 7 Ağustos 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Haziran 2016.
- ^ Brown, Jeremy (2010). Dilemmas of Victory: The Early Years of the People's Republic of China. Cambridge, Mass.: Harvard University Press. s. 186. ISBN 9780674033658. OCLC 822561761. 11 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Haziran 2020.
- ^ Klimeš, Ondřej. Struggle by the pen : the Uyghur discourse of nation and national interest, c. 1900-1949. Boston. s. 154. ISBN 978-90-04-28809-6. OCLC 900277055. 1 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Temmuz 2020.
