İçeriğe atla

Simon Marius

Simon Marius
DoğumSimon Mayr
10 Ocak 1573(1573-01-10)
Gunzenhausen, Ansbach Prensliği
Ölüm5 Ocak 1625 (51 yaşında)
Ansbach, Ansbach Prensliği
MilliyetAlman
Tanınma nedeniJüpiter'in en büyük dört uydusuna isim vermek,
Andromeda Galaksisi ve Jüpiter incelemek
Kariyeri
DalıAstronomi

Simon Marius (Simon Mayr'ın latinleştirilmiş formu 10 Ocak 1573 – 5 Ocak 1625)[1] onaltıncı yüzyıl sonlarında ve on yedinci yüzyıl başlarında yaşamış Alman astronomdur. Nuremberg yakınlarındaki Gunzenhausen'de doğmuş ancak hayatının büyük bölümünü Ansbach kentinde geçirmiştir. Jüpiter'in dört büyük uydusunun ilk gözlemcileri arasında yer almasıyla tanınmakta olup, bu keşfinin yayınlanması intihal suçlamalarına yol açmıştır.

Erken yaşamı

Marius, Gunzenhausen belediye başkanı Reichart Mayr'ın oğludur.[2] 1601 yılına kadar eğitim göreceği Helisbronn'daki Margrave's Academisi'ne, Branderburg-Ansbach Margrav'ı George Frederich'in tavsiyesi üzerine girmiştir.[3] Bu dönemde kuyruklu yıldızlar ve astronomi tabloloarı üzerine yapmış olduğu çalışmalar ve gerçekleştirmiş olduğu astronomik gözlemler neticesinde iyi bir astronom ve matematikçi olarak ün kazanmış ve Margrav tarafından resmi matematikçi olarak atanmıştır.[2] Marius Königsberg Üniversitesi'nde eğitim görmek istemesine rağmen gerekli bursu elde edememiştir.[3] Ancak, Margrav'ın 22 Mayıs 1601 tarihli referans mektubu sayesinde Tycho Brahe'nin Prag'da bulunan araştırma merkezinde birkaç ay süreyle çalışmış,[2] ancak doğrudan Brahe yerine David Fabricius'un ekibinde yer almıştır.[3]

Eylül 1601'de Marius Prag'ı terk etmiş ve Aralık 1601'de Padova Üniversitesi'nde tıp okumak için Padova'ya gelmiştir.[1] Bu süre zarfında, 1604'te gözlemledikleri yeni bir yıldız (aslında Kepler'in Süpernovası) hakkında birlikte bir kitap yazdığı Baldassarre Capra da dahil olmak üzere diğer öğrencilere astronomi alanında ders vermiştir. Capra, orantılı pusulanın icadı konusunda Galileo Galilei ile bir anlaşmazlık yaşadığında ki her ikisi de eskrimi Capra'nın babasından öğrenmişti,[4] kendi öğrencisinin tarafını tutmuştur. Marius, Temmuz 1605'te okulu bıraktı ve yeni Margrav Christian ve Joachim Ernst'in matematikçisi ve doktoru olmak üzere Ansbach'a döndü.[2]

1606'da Marius, yayıncısının kızı Felicitas Lauer (1590 doğumlu) ile Ansbach'ta evlendi[5] ve 1609'da Öklid'in Elementleri'nin ilk Almanca çevirilerini yayınladı. O yıl kendi teleskopunu da yaptı ve Kasım ayında Galileo'nun kendisinden hemen önce Jüpiter'in uydularını gözlemledi; bu ikisi arasındaki büyük bir anlaşmazlığın kaynağı olmuştur.[2]

Galileo ile tartışması

Capra, 1607'de Galileo'dan intihalle başka bir kitap yayınladı ve Marius, Capra ile daha önceki ilişkisi nedeniyle bu eyleme dahil oldu. Galileo kesinlikle bu izlenime kapılmıştı, çünkü "eski düşmanı"ndan (Marius'un adını açıkça belirtmeden) "zehirli bir sürüngen" ve "tüm insanlığın düşmanı" olarak söz etmişti.[2]

1614'te Marius, Jüpiter gezegenini ve uydularını anlatan Mundus Iovialis (İngilizce: Jüpiter'in Dünyası) adlı çalışmasını yayınladı (keşfini 1611'de yerel bir almanakta da yayınlamıştı[6]). Burada, doğal olarak öfkelenen Galileo'dan yaklaşık bir ay önce gezegenin dört büyük uydusunu keşfettiğini iddia etti.[7] 1623'te The Assayer'da Marius'u intihal yapmakla suçladı.[2]

Galileo'nun bilim camiasındaki itibarı nedeniyle yaklaşık 300 yıl boyunca Marius'un itibarı Galileo'nun suçlamaları nedeniyle lekelendi. Ancak 1903 yılında Hollanda'daki bir jüri, delilleri kapsamlı bir şekilde inceledi ve Marius'un bağımsız keşifleri lehine bir karar verdi; sonuçlar 1907'de Bosscha tarafından yayınlandı.[8] Görünen o ki Marius uyduları bağımsız olarak keşfetmişti, ancak 29 Aralık 1609'a kadar not tutmaya başlamamıştı. Marius Jülyen takvimini kullandı ve bu tarih, Galileo'nun kullandığı Gregoryen takvimine göre 8 Ocak 1610'a, Galileo'nun uyduları keşfinden bahsettiği mektubundan bir gün sonraya eşdeğerdir.[6] Önceliği ne olursa olsun, bugün bu uydulara verilen mitolojik isimler (Io, Europa, Ganymede ve CallistoI), Marius tarafından onlara verilen isimlerdir:[9]

Io, Europa, Ganimedes puer, atque Calisto
lascivo nimium perplacuere Iovi.

İo, Europa, oğlan Ganymede ve Callisto
şehvetli Jüpiter'i çok memnun etti.

Keşifleri

Simon Marius, Orta Çağ'ın İranlı astronomları tarafından da bilinen Andromeda "nebula "sını da gözlemlemiştir.[10]

Marius'un çalışmalarıyla ilgili tartışmalar azdır, ancak var olanlar onun bir gözlemci olarak becerisine dikkat çekme eğilimindedir:

  • 1612'de Andromeda bulutsusunun çapını ölçmüş ve merkeze doğru parlaklığı artan donuk, soluk bir ışığa sahip olduğunu fark etmiştir,[11] tıpkı "boynuzun içinden parlayan bir mum" gibi.[12]
  • Teleskobu tarafından yaratılan sahte yıldız diskleri tespit etti.[13]
  • Galile uydularına ilişkin gözlemlerinden, Galileo'nun yaptığından daha iyi dönme periyotları ve diğer yörünge unsurları elde etmiştir.[14]
  • Tycho Brahe'nin 1572'deki süpernovasının yerini gözlemlediğini ve orada "Jüpiter'in üçüncü ayından biraz daha sönük" olduğunu tahmin ettiği bir yıldız bulduğunu.[15]

Marius, Jüpiter uyduları ve yıldız diskleri üzerine yaptığı gözlemlerden evrenin yapısı hakkında sonuçlar çıkarmıştır. Gözlemlediği yıldız diskleri sahteydi (muhtemelen kırınımdan kaynaklanan Airy lekesi, çünkü yıldızlar fiziksel disklerinin teleskopla tespit edilemeyeceği kadar uzaktır), ancak Marius bunları teleskopla görülebilen gezegen diskleri gibi fiziksel diskler olarak yorumladı. Yıldız disklerini görebildiği için yıldızların Kopernik dünya sisteminin öngördüğü kadar uzak olamayacağı sonucuna varmış ve yıldızların teleskopla görüldüğü gibi görünmesinin aslında Kopernik'in aleyhine olduğunu söylemiştir.[16] Bu bulgular, Kopernik dünya sistemini desteklemek için alternatif olarak benzer teleskopik verileri kullanan Galileo'nun bulgularıyla tezat oluşturmaktadır.[17] Galileo'nun Kopernikçi güneş merkezli teoriye olan bu bağlılığı, teorinin görünürdeki matematiksel ihtişamından ve teoriye daha önce bağlanmış olmasından kaynaklanmaktadır.[18] Marius ise herhangi bir teoriye açık bir bağlılık göstermemiş, bunun yerine teleskopik gözlemlere dayanarak hipotezler kurmuştur. Ayrıca Galile uydularına ilişkin gözlemlerinden, Jüpiter Güneş'in etrafında dönerken onların da Jüpiter'in etrafında dönmesi gerektiği sonucuna varmıştır.[19] Dolayısıyla Marius, Güneş Dünya'nın etrafında dönerken gezegenlerin de Güneş'in etrafında döndüğü yer merkezli Tychonic sistemin doğru dünya sistemi ya da evren modeli olması gerektiği sonucuna varmıştır.[16]

Çalışmaları

  • Mundus Iovialis anno MDCIX Detectus Ope Perspicilli Belgici (Die Welt des Jupiter, 1609 mit dem flämischen Teleskop entdeckt; Lateinisches Faksimile und deutsche Übersetzung; Hrsg. und bearb. von Joachim Schlör. Naturwiss. begleitet und mit einem Nachw. vers. von Alois Wilder), 1614
  • Zinner, E., "Zur Ehrenrettung des Simon Marius", in: Vierteljahresschrift der Astronomischen Gesellschaft, 77. Jahrgang, 1. Heft, Leipzig 1942
  • Bosscha, J., "Simon Marius. Réhabilitation d´un astronome calomnié", in: Archives Nederlandaises des Sciences Exactes et Naturelles, Ser. II, T. XII, pp. 258–307, 490–528, La Haye, 1907

Kaynakça

  1. ^ a b Rosen, Edward (2008). "Mayr (Marius), Simon". Complete Dictionary of Scientific Biography. Charles Scribner's Sons. 6 Mart 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ocak 2019 – encyclopedia.com vasıtasıyla. 
  2. ^ a b c d e f g O'Connor, John J.; Robertson, Edmund F., "Simon Marius", MacTutor Matematik Tarihi arşivi 
  3. ^ a b c Folkerts, Menso: Marius (Mayr), Simon. In: Neue Deutsche Biographie (NDB). Bd. 16, Berlin 1990, S. 217–218. (Almanca)
  4. ^ Clelia Pighetti, Il vuoto e la quiete. Scienza e mistica nel '600: Elena Cornaro e Carlo Rinaldini, Milano, Franco Angeli, 2005, p. 27. (İtalyanca)
  5. ^ "Astronomie in Nürnberg - Simon Marius (Mayr)". Nürnberger Astronomische Gesellschaft e.V. 14 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Ocak 2020. 
  6. ^ a b Pasachoff, Jay M. (May 2015). "Simon Marius's Mundus Iovialis: 400th Anniversary in Galileo's Shadow". Journal for the History of Astronomy. 46 (2): 218-234. Bibcode:2015JHA....46..218P. doi:10.1177/0021828615585493. 
  7. ^ Pasachoff, Jay M.; Leich, Pierre (1 Ocak 2015). "400th Anniversary of Marius's Book with the First Image of an Astronomical Telescope and of Orbits of Jovian Moons". American Astronomical Society Meeting Abstracts #225. 225: 215.05. Bibcode:2015AAS...22521505P. 16 Nisan 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Ekim 2023. 
  8. ^ Bosscha, Johannes (1907). "Simon Marius. Réhabilitation d'un astronome calomnié" [Simon Marius. Rehabilitation of a slandered astronomer.]. Archives Néerlandaises des Sciences Exactes et Naturelles. 2nd series (Fransızca). 12: 258-307, 490-528. 6 Mart 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Ekim 2023. 
  9. ^ Marius/Schlör, Mundus Iovialis, p. 78 f. (with misprint In for Io)
  10. ^ Hafez, Ihsan (2010). "Abd al-Rahman al-Sufi and his book of the fixed stars: a journey of re-discovery". PhD Thesis, James Cook University. Bibcode:2010PhDT.......295H. 20 Mart 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Haziran 2016. 
  11. ^ Bond, George P., "An Account of the Nebula in Andromeda", Memoirs of the American Academy of Arts and Sciences, New Series, volume 3, 1848 pp. 75–76.
  12. ^ Watson, Fred, Stargazer: The Life and Times of the Telescope[], Da Capo Press, 2005, pg. 86.
  13. ^ Dreyer, JLE, "The Tercentenary of the Telescope", Nature, vol. 82 (December 16, 1909), pp. 190–191
  14. ^ Pannekoek, Anton, A History of Astronomy, Interscience Publishers, 1989, pg. 231.
  15. ^ Waldrop, M. Mitchell,"Supernova 1987 A: Facts and Fancies",Science, New Series, Vol. 239, No. 4839 (January 29, 1988), pp. 460–462
  16. ^ a b Marius/Schlör, Mundus Iovialis, pp. 46–49.
  17. ^ Graney, Christopher M. (1 Mart 2010). "Seeds of a Tychonic Revolution: Telescopic Observations of the Stars by Galileo Galilei and Simon Marius". Physics in Perspective (İngilizce). 12 (1): 4-24. Bibcode:2010PhP....12....4G. doi:10.1007/s00016-009-0002-0. ISSN 1422-6960. 
  18. ^ Graney, Christopher M. (1 Eylül 2008). "But Still, It Moves: Tides, Stellar Parallax, and Galileo's Commitment to the Copernican Theory". Physics in Perspective (İngilizce). 10 (3): 258-268. Bibcode:2008PhP....10..258G. doi:10.1007/s00016-007-0345-3. ISSN 1422-6960. 
  19. ^ Marius, Simon (tr. by A.O. Prickard), "The Mundus Jovialis of Simon Marius", The Observatory (astronomy), vol. 39, 1916, pp. 404, 408, 409

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Galileo Galilei</span> İtalyan fizikçi ve astronom (1564–1642)

Galileo Galilei, İtalyan astronom, fizikçi, mühendis, filozof ve matematikçiydi.

<span class="mw-page-title-main">Jüpiter</span> Güneş Sisteminde yer alan en büyük gezegen

Jüpiter, Güneş Sistemi'nin en büyük gezegenidir. Güneş'ten uzaklığa göre beşinci sırada yer alır. Adını Roma mitolojisindeki tanrıların en büyüğü olan Jüpiter'den alır. Büyük ölçüde hidrojen ve helyumdan oluşmakta ve gaz devi sınıfına girmektedir.

<span class="mw-page-title-main">Jüpiter'in doğal uyduları</span> Vikimedya liste maddesi

Jüpiter'in bilinen 95 doğal uydusu vardır. Bu uydular yörüngeleri, boyut ve fiziksel özellikleri ve bu verilere göre tahmin edilebilecek oluşum mekanizmaları ile çok büyük çeşitlilik göstermektedir. Jüpiter'in, halkaları, manyetik alanı ve uyduları ile birlikte oluşturduğu ve küçük bir güneş sistemini andıran bu karmaşık yapı, Güneş Sistemi'nin evrimini aydınlatabilecek çok sayıda ipuçları barındırmaktadır. İç uyduları olan İo, Europa, Ganymede ve Callisto büyük ve aydın iken diğerleri soluk ve küçüktür.

<span class="mw-page-title-main">İo (uydu)</span> Jüpiterin uydusu

İo veya Io, Jüpiter'in Galilei uydularından yörüngesi en içte bulunanı ve üçüncü en büyük olanıdır. Güneş Sisteminin en büyük dördüncü uydusudur. 1610 yılında Galileo Galilei tarafından keşfedilmiştir. Adını Yunan mitolojisinde Zeus'un sevgililerinden biri olan "Io" karakterinden alır. Güneş Sistemi'nde üzerinde sürekli olarak gazlar ve lav püskürten yanardağlar bulunan tek uydudur.

<span class="mw-page-title-main">Europa (uydu)</span> Jüpiterin Uydusu

Europa, Jüpiter'in yörüngesinde bulunan dört Galilei uydusunun en küçüğüdür. Galileo Galilei tarafından keşfedilen dört büyük uydudan gezegene yakınlık açısından ikinci sırada bulunur, bu nedenle Jüpiter'in "II" numaralı uydusu olarak adlandırılmıştır. Jüpiter'in bilinen 80 uydusu arasında gezegene en yakın altıncı uydudur ve ayrıca Ay'dan biraz küçük olan 3.100 kilometrelik çapı ile Güneş Sistemi'ndeki altıncı en büyük uydudur. 1610 yılında Galileo Galilei tarafından keşfedildi ve adını Girit Kralı Minos'un Fenikeli annesi ve Zeus'un sevgilisi olan Europa'dan aldı.

<span class="mw-page-title-main">Ganymede (uydu)</span> Jüpiterin uydusu

Ganymede, Jüpiter'in doğal uydularından biridir. Jüpiter'in ve aynı zamanda Güneş Sistemi'nin en büyük uydusudur. Merkür gezegeninden çap olarak daha büyüktür, ancak kütlesinin yalnızca yarısı kadardır. Ganymede'nin yoğunluğu çok daha azdır. 7 Ocak 1610 tarihinde Galileo Galilei tarafından bulunmuş ve o dönemde tanımlanan 4 Galilei uydusu arasında gezegene yakınlık açısından üçüncü sırada bulunması nedeniyle Jüpiter'in 'III' numaralı uydusu olarak adlandırılmıştır. Galile Uyduları grubuna Io, Europa ve Callisto da dahildir.

<span class="mw-page-title-main">Titan (uydu)</span> Satürn uydusu

Titan, Satürn'ün en büyük uydusu ve yoğun bir atmosferi olduğu bilinen tek doğal uydudur. Dünya dışında, yüzeyinde kararlı sıvı bulundurduğu kanıtlanan 2. gök cismi olan Titan'daki büyük su kütleleri gibi görünen okyanusların, metan gazının sıvı hali olduğu görülmüştür.

<span class="mw-page-title-main">Johannes Kepler</span> Alman gökbilimci, matematikçi ve astronom

Johannes Kepler ; Alman gök bilimci, matematikçi ve astronomdur. 17. yüzyılın bilimsel devriminde, "Astronoma Nova", "Harmonik Mundi" ve "Kopernik Astronomi Özeti" adlı çalışmalarına bağlı olarak şahsen ortaya çıkardığı Kepler'in gezegensel hareket yasaları ile tanınır. Bu çalışmaları Isaac Newton’un evrensel yer çekimi kuvveti teorisine dayanak sağlamıştır.

<span class="mw-page-title-main">Günmerkezlilik</span>

Günmerkezlilik veya Güneş Merkezli(lik), gökbilimde, Dünya ve diğer gezegenlerin Güneş'in çevresinde döndüğü bir astronomik modeldir. Geçmişte, Yer'in merkezde olduğu (geosantrizm) astronomik modele karşı olarak ortaya çıkmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Tycho Brahe</span>

Tycho Brahe, asıl adıyla Tyge Ottesen Brahe, Danimarkalı aristokrat ve gökbilimci. Çıplak gözle gözlem yapmasına rağmen doğruluk oranı yüksek olan, kapsamlı astronomi gözlemleriyle tanınır. Astroloji ve simya ile de ilgilenmiştir. Teleskobun icadından önceki son büyük astronomdur.

<span class="mw-page-title-main">William Herschel</span> Alman asıllı İngiliz astronom ve besteci (1738-1822)

Sir William Herschel, KH, FRS, Almanca: Friedrich Wilhelm Herschel Almanya doğumlu, İngiliz astronom, teleskop üreticisi ve bestecidir. Hannover, Almanya'da doğmuştur. On dokuz yaşında İngiltere'ye göç edene kadar, Hanover Askeri Bandosu bünyesinde çalışmıştır. Güneş Sistemindeki 7. gezegen olan Uranüs'ü, Uranüs'ün iki büyük uydusu Titania ve Oberon'u ve Satürn'ün iki uydusu olan Enceladus ve Mimas'ı, kızılötesi radyasyonu keşfetmesi ve yazdığı 24 adet senfoni sayesinde ünlenmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Galilei uyduları</span> Jüpiterin en büyük 4 uydusu İo, Europa, Ganymede, ve Callistonun ortak adı

Galilei uyduları, Jüpiter'in en büyük dört uydusu olan Io, Europa, Ganymede ve Callisto'dur. Klasik gezegenlerin en sönüğü olan Satürn'den sonra çıplak gözle en kolay görülebilen Güneş Sistemi cisimleridir. Parlak Jüpiter'e olan yakınlıkları çıplak gözle gözlemi çok zorlaştırsa da, yüksek ışık kirliliği olan gece gökyüzü koşullarında bile sıradan dürbünlerle kolayca görülebilirler. Teleskobun icadı, uyduların 1610 yılında keşfedilmesini sağladı. Bu sayede, insanlar klasik gezegenleri takip etmeye başladığından beri keşfedilen ilk Güneş Sistemi cisimleri ve Dünya'nın ötesindeki herhangi bir gezegenin yörüngesinde bulunan ilk cisimler oldular.

<span class="mw-page-title-main">SN 1572</span>

SN 1572, "B Cassiopeiae" ya da 3C 10 bir Type Ia supernovaydı. Kraliçe takımyıldızı bölgesinde bulunan SN 1572, tarihsel kayıtlara göre insan gözüyle tespit edilmiş en eski sekiz süpernovadan biridir. Bu kayıtlara göre süpernova, 1572 Kasım'ının başlarında patlamış ve o dönemde pek çok farklı kaynak tarafından bağımsız olarak tespit edilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Sıcak Jüpiter</span>

Sıcak Jüpiterler, fiziksel olarak Jüpiter'e benzeyen ancak çok kısa yörünge periyotlarına sahip olan, gaz devi ötegezegen sınıfıdır. Yıldızlarına olan yakınlığı ve yüksek yüzey-atmosfer sıcaklıklarından dolayı, "sıcak Jüpiterler" olarak adlandırılmaktadırlar.

Sinope, Jüpiter'in düzensiz uydularından birisidir. S. B. Nicholson tarafından 1914 yılında keşfedildi. İsmini Yunan mitolojisinden almıştır. Jüpiter'in birçok uydusu gibi Sinope de ismini 1975 yılına kadar almamıştır. Daha önceden Jüpiter IX veya Hades olarak isimlendirilmişti. Megaclite 2000 yılında keşfedilinceye kadar Jüpiter'in bilinen en uzaktaki uydusuydu.

<span class="mw-page-title-main">Ön gezegen diski</span> Yeni oluşmuş bir yıldızı çevreleyen gaz ve toz

Ön gezegen diski, yeni oluşmuş genç bir yıldızın etrafını çevreleyen ve yoğun gaz ve tozun oluşturduğu dönen bir çöküntü çemberidir. Ön gezegen diski, yıldızın kendisi için bir toplanma diski olarak da düşünülebilir; çünkü gazlar veya diğer malzemeler diskin iç kenarından yıldızın yüzeyine düşüyor olabilir. Bu süreç gezegenlerin oluştuğu düşünülen birikme süreci ile karıştırılmamalıdır. Dış bir kaynak tarafından aydınlatılan foto-buharlaşan Ön gezegen disklerine ilgediskler denir.

<span class="mw-page-title-main">Jüpiter'in halkaları</span> Jüpiter gezegeninin halkaları

Jüpiter'in halkaları ya da Jüpiter halka sistemi, Güneş Sistemi'ndeki en büyük gezegen olan Jüpiter'in çevresinde bulunan halka sistemidir. Satürn ve Uranüs sistemlerinden sonra Güneş Sistemi'nde keşfedilen üçüncü halka sistemiydi. İlk olarak 1979'da Voyager 1 uzay aracı tarafından gözlemlendi ve 1990'larda Jüpiter yörüngesine giren Galileo uzay aracı tarafından araştırıldı. Hubble Uzay Teleskobu ve Dünya'dan da uzun süre gözlemlenmiştir. Halkaların Dünya'dan gözlemlenmesi, mevcut en büyük teleskopları gerektirir.

<i>Galileo</i> (uzay aracı) Jüpiter gezegenini ve uydularını inceleyen NASA uzay aracı

Galileo uzay aracı veya Galileo projesi, Jüpiter gezegeni ve uydularının yanı sıra Gaspra ve Ida asteroitlerini de inceleyen bir Amerikan robotik uzay sondasıdır. İtalyan astronom Galileo Galilei'den adını alan sonda, bir adet yörünge aracı ve bir adet giriş sondasından meydana gelmektedir. Uzay Mekiği Atlantis tarafından 18 Ekim 1989'da STS-34 kullanılarak Dünya yörüngesine yerleştirildi. Galileo, Venüs ve Dünya'nın yerçekimsel destek geçişlerinin ardından 7 Aralık 1995'te Jüpiter'e ulaştı ve bir dış gezegenin yörüngesine giren ilk uzay aracı oldu.

<span class="mw-page-title-main">Reta Beebe</span> Amerikalı astronom ve yazar

Reta F. Beebe, Amerikalı astronom, yazar ve popüler bilimcidir. Jüpiter ve Satürn gezegenleri konusunda uzmandır ve Jüpiter: Dev Gezegen kitabının yazarıdır. New Mexico Eyalet Üniversitesi Astronomi Bölümü'nde fahri profesör ve 2010 yılında NASA Olağanüstü Kamu Hizmeti madalyası sahibidir.

<span class="mw-page-title-main">Kopernik Devrimi</span>

Kopernik Devrimi, Dünya'yı kozmosun ve evrenin merkezinde durağan olarak tanımlayan Batlamyus gök modelinden, Güneş'in Güneş Sisteminin merkezinde olduğu Güneş merkezli modele doğru yapılan bir paradigma değişimini ifade eder. Bu devrim iki aşamadan meydana gelmektedir. Bunlardan ilki doğası gereği son derece matematikseldir ve Dünya'nın Güneş'in etrafında dönüşünün gözlemlenmesidir. İkinci aşama ise 1610 yılında Galileo'nun bir broşürünün yayınlanmasıyla başlar. Nicolaus Copernicus'un "De devrimibus orbium coelestium"unun yayınlanmasıyla başlayan "devrime" katkılar, bundan yaklaşık bir asır sonra Isaac Newton'un çalışmalarına kadar devam etmiştir.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.