İçeriğe atla

Serge Klarsfeld

Serge Klarsfeld
Doğum17 Eylül 1935 (89 yaşında)
Bükreş, Romanya
MilliyetFransız
MeslekAktivist
Tanınma nedeniNazi avcısı
Evlilik
Beate Klarsfeld (e. 1963)
Çocuk(lar)2
ÖdüllerFederal Liyakat Nişanı
Resmî sitewww.klarsfeldfoundation.org

Serge Klarsfeld (d. 17 Eylül 1935), kayıt oluşturmak ve savaş suçlularının yargılanmasını sağlamak için Holokost'u belgelemesiyle tanınan Romanya doğumlu bir Fransız aktivist ve Nazi avcısıdır. 1960'lardan beri, Alman işgali altındaki Fransa'nın Yahudi kurbanlarını anmak için dikkate değer çabalar sarf etti ve İsrail'in bir destekçisi oldu.

İlk yılları

Serge Klarsfeld, İkinci Dünya Savaşı başlamadan önce Fransa'ya göç eden Rumen Yahudilerinden oluşan bir ailenin çocuğu olarak Bükreş'te dünyaya geldi. 1943'te babası, Alois Brunner tarafından emredilen bir toplama sırasında Nice'de SS tarafından tutuklandı. Auschwitz toplama kampına sürülen Klarsfeld'in babası orada öldü.

Genç Serge, bir Fransız Yahudi insani yardım kuruluşu olan Œuvre de secours aux enfants tarafından işletilen Yahudi çocuklar için bir evde bakıldı.[1] Annesi ve kız kardeşi de Vichy Fransa'sındaki savaştan sağ çıktı ve 1943'ün sonlarında başlayan yeraltı Fransız Direnişi'nden yardım aldı.

Hayatı

Fransa'dan Sürgün Edilen Yahudilerin Oğulları ve Kızları'nın (Association des fils et filles des déportés juifs de France) veya FFDJF'nin kurulmasına yardım etti ve liderlik etti. Olayları belgeleyen ve yüzbinlerce Fransız ve Amerikalının ölümüne karışan Klaus Barbie, René Bousquet, Jean Leguay, Maurice Papon ve Paul Touvier gibi eski Alman ve Fransız yetkilileri kovuşturma için bulan gruplardan biridir. Klarsfeld'ler, savaştan onlarca yıl sonra, 1990'larda insanlığa karşı işlenen suçlar nedeniyle bu tür yetkililere karşı dava açan organize gruplar arasındaydı.

1989'dan ve Sovyetler Birliği'nin dağılmasından önceki yıllarda, Klarsfeld'ler (Serge Klarsfeld ve eşi Beate) Doğu Bloku'nun FKÖ'ye verdiği desteği ve Siyonizm karşıtlığını sık sık protesto ettiler.

Çalışmalarının tanınması, 1984'te Fransa'nın Legion of Honor nişanını da içeriyor.[2] 1986'da hikâyeleri, Tom Conti, Farrah Fawcett ve Geraldine Page'in oynadığı bir Amerikan televizyon filmi olarak uyarlandı. 2008'de onlar hakkında bir Fransız televizyon filmi çekildi.

1 Ocak 2014'te Klarsfelds'in Legion of Honor rütbeleri yükseltildi: Serge, Büyük subay oldu [3][4]

26 Ekim 2015'te UNESCO, Klarsfeld'leri "Soykırım ve Soykırımın Önlenmesi hakkında Fahri Elçiler ve Eğitim Özel Elçileri" olarak atadı.

Evlilik ve aile

Serge, 1963 yılında Beate Künzel ile evlendi ve Paris'e yerleşti Oğulları Arno Klarsfeld [fr] (1965 doğumlu), insan hakları avukatı oldu ve içişleri bakanıyken Nicolas Sarkozy için çalıştı.

Aktivizm

Erken aktivizm

2012'de Stasi arşivcisi, Beate Klarsfeld'in 7 Kasım 1968'de Alman Şansölyesi Kurt Georg Kiesinger'e alenen tokat atarak saldırmasının[5] Doğu Almanya hükûmeti ile anlaşma ve desteğiyle gerçekleştirildiğini ortaya çıkardı. Beate Klarsfeld'e eylemleri için Stasi tarafından 2.000 DM ödendi.[6][7] Hem Serge hem de Beate Klarsfeld'in düzenli Stasi bağlantıları olduğu ortaya çıktı.[8] Saksonya Stasi Arşivleri Eyalet Komiserine göre, 1960'larda İkinci Dünya Savaşı faaliyetlerinde Batı Alman politikacılara şantaj yapmak için Stasi ile işbirliği yaptılar.[9]

1974'te Serge ve Beate Klarsfeld, Batı Almanya'da, Almanya'da kovuşturulması yasal tekniklerle engellenen eski bir Gestapo şefi olan Kurt Lischka'yı kovuşturma için Fransa'ya nakletmek üzere Köln'de kaçırmaya teşebbüs etmekten ağır suçlardan mahkûm edildi. Ağır suçlamalardan hüküm giydikten sonra, her biri ikişer ay hapis cezasına çarptırıldı.[10] Uluslararası protestoların ardından ceza ertelendi Klarsfeld'lerin ve Lischka'nın kurbanlarının soyundan gelenlerin aktivizmi, sonunda yasalarda değişikliklerle sonuçlandı. 1980'de Lischka, Batı Almanya'da ağır bir suçtan hüküm giydi ve hapse mahkûm edildi.

Klarsfeld'lere Saldırı

Klarsfeld'lerin faaliyetleri ve yöntemleri tartışma yarattı 9 Temmuz 1979'da Klarsfeld'ler, Fransa'daki evlerine bombalı bir arabanın hedefi oldu Bomba patladığında arabada kimse yoktu ve patlamanın yakınında kimse yaralanmadı. Saldırının sorumluluğunu Nazi ODESSA'yı temsil ettiğini iddia eden kişiler üstlendi.

Daha sonra ki aktivizmler

Savaş sonrası on yıllarda, Alman Nazileri ve Fransız Vichy yetkililerini Holokost'un en kötü suistimallerinden sorumlu bulmak ve onları savaş suçları iddiasıyla kovuşturmak için avlamak ve bulmakla dikkat çekiyorlar Kısmen Klarsfeld'lerin çalışmaları nedeniyle birkaç yetkili suçlandı; mahkûmiyet veya ölüm yıllarını parantez içinde vererek şunları eklediler:

  • Klaus Barbie'si (1987)
  • Rene Bousquet (1993)
  • Jean Leguay (1989)
  • Maurice Papon (1998)
  • Paul Touvier (1994)

1970'lerde Klarsfeld'ler, Barbie'yi kaçırmayı Mossad'ın Eichmann'a yaptığı gibi düşündüler ama plan suya düştü. Bunun yerine iadesini zorlamak için uluslararası baskı uygulamaya karar verdiler.

1995 yılına gelindiğinde, yalnızca dört üst düzey Fransız Vichy yetkilisi savaş suçlarıyla itham edilmişti ve o yıl yalnızca Paul Touvier yargılanmıştı[11] Touvier gibi, eski Vichy yetkilisi Maurice Papon da 1998'de savaş suçlarından hüküm giymişti.

Klarsfeld'ler, Almanya ve Avusturya'daki önde gelen politikacıların savaş zamanı faaliyetlerini duyurmaya devam etti 1986'da Klarsfeld'ler, Wehrmacht'ta bir subay olarak savaş zamanı faaliyetlerini örtbas ettiği iddiasıyla Avusturya Cumhurbaşkanı seçilen eski Birleşmiş Milletler Genel Sekreteri Kurt Waldheim'a karşı kampanya yürüttü.

1996'da, eski Yugoslavya'daki savaş sırasında Klarsfeld'ler, Radovan Karadžić ve Ratko Mladić'e karşı Bosnalı Müslümanlara yönelik savaş suçları ve soykırım iddialarıyla yapılan protestoya katıldı.

Aralık 2009'da Serge Klarsfeld, Yahudi cemaati içinde mevcut bir fikir birliğine şu sözlerle meydan okudu: Papa XII'un kutsanmasının Kilise'nin bir iç meselesi olduğunu, Yahudilerin sürece fazla karışmaması gerektiğini söyledi.[12] Birçoğu, Pius XII'nin Avrupa'daki Yahudilere yönelik zulme katkıda bulunduğu ve kilisenin gücünü Nazilere karşı getirmediği gerekçesiyle azize ilan edilmesini protesto etti.

Daha sonraki yıllarda Almanya'da

Mayıs 2015'te Beate Klarsfeld ve kocası Serge, Nazi savaş suçlularını adalete teslim etme çabalarından dolayı Alman Federal Liyakat Nişanı aldı.

Ayrıca bakınız

Kaynakça

  1. ^ "OSE Alumni Association received Serge Klarsfeld". 12 Eylül 2018. 26 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  2. ^ Howard Epstein (2003). "Chronology". Klarsfeld Foundation. 8 Mart 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Mart 2012. 
  3. ^ "La légion d'honneur pour Michèle Morgan, Alain Decaux, Serge Klarsfeld". La Dépêche (Fransızca). Toulouse. 2 Ocak 2014. 31 Ekim 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Haziran 2023. 
  4. ^ Jennifer Schuessler. Arts, Briefly. The New York Times, 2 January 2014, p. C2, under "Danielle Steel Awarded French Legion of Honor": "Among the other honorees were the Nazi hunter Serge Klarsfeld."
  5. ^ "Klarsfeld-Skandal: Klatsche für den Kanzler". Spiegel Online (Almanca). 7 Kasım 2008. 31 Aralık 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Aralık 2016. 
  6. ^ "Präsidentschaftskandidatin der Linken: SED-Geld für Klarsfeld?" [Presidential Candidate of the Left: SED-Cash for Klarsfeld?]. Bild (Almanca). 8 Mart 2012. 3 Ekim 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Mart 2012. 
  7. ^ "Angeblicher SED-Dank: Klarsfeld soll 2000 Mark für Kiesinger-Ohrfeige erhalten haben" [Alleged SED Reward: 2000 Marks to Klarsfeld for Kiesinger Slap]. Der Spiegel (Almanca). 7 Mart 2012. 9 Mart 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Mart 2012. 
  8. ^ Von Matthias Meisner (29 Şubat 2012). "Präsidenschaftskandidatin der Linkspartei: DDR-Bürgerrechtler Rathenow hinterfragt Klarsfelds Stasikontakte" [Presidential Candidate of the Left party: DDR Human Rights Campaigner Rathenow Scrutinizes Klarsfelds Contacts With Stasi]. Tagesspiegel (Almanca). 2 Mart 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Mart 2012. 
  9. ^ "Ex-DDR-Bürgerrechtler wirft Klarsfeld Stasi-Kontakte vor" [Ex GDR Human Rights Campaigner Accuses Klarsfeld as Stasi Contact] (Almanca). Stern.De. 6 Şubat 2012. 4 Mart 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Mart 2012. 
  10. ^ "Versuchte Entführung von Kurt Lischka - Politik - WDR.de". 22 Mart 2006. 14 Ocak 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Mart 2012. 
  11. ^ Mary Dejevsky (7 Kasım 1995). "Killer's tale stirs ghosts of Vichy". The Independent. Londra. 27 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mayıs 2012. 
  12. ^ "Serge Klarsfeld: "Il n'y a aucune raison pour que Pie XII ne devienne pas saint"" [Serge Klarsfeld: "There is no reason why Pius XII shouldn't become a saint"]. Le Point (Fransızca). Paris. 24 Aralık 2009. 13 Mart 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Mart 2012. 

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Vichy Fransası</span> II. Dünya Savaşı Sırasında Kurulan Fransız Devleti

Vichy Fransası, İkinci Dünya Savaşı sırasında Almanya'nın Fransa'yı mağlup etmesinden sonra Fransa'nın Vichy kentinde kurulan Fransız hükûmetidir.

<span class="mw-page-title-main">Klaus Barbie</span> "Lyon Kasabı", Alman SS subayı ve Gestapo üyesi

Klaus Barbie, Alman SS subayı, Gestapo üyesi. "Lyon Kasabı" olarak da bilinir.

II. Dünya Savaşı'ndan önce Monako'da yaklaşık 300 kişilik küçük bir Yahudi cemaati vardı. Savaş sırasında eyalet Yahudilere sahte kimlikler çıkararak Naziler tarafından sürülmelerini engelledi. Monako Prensi II.Louis Yahudi hizmetçilerini elden çıkarmayı reddederek Edouard de Rothschild'in sürülmesine karşı çıkıp onu korudu. Fakat Monako polisi 42 Orta Avrupa Yahudisini yakalayıp Nazilere teslim etti.

<span class="mw-page-title-main">Charles Huntziger</span> Fransız asker (1880-1941)

Charles Huntziger, I. Dünya Savaşı ve II. Dünya Savaşı sırasında Fransız ordusunda generaldi.

Alois Brunner, Avusturyalı bir Nazi savaş suçlusu. Brunner, Adolf Eichmann'ın asistanı idi. Haziran 1943 - Ağustos 1944 tarihlerinde Paris dışındaki Drancy kampı komutanı olarak 140,000 Avrupalı Yahudinin gaz odalarına göndermesinden sorumlu tutulur. Alois Brunner insanlığa karşı işlediği suçlar için 1954 yılında Fransa'da gıyaben idama mahkûm edildi. 1961 yılında ve 1980 yılında Mossad tarafından kendisine gönderilen mektup bombasının bir sonucu olarak, sırasıyla bir gözünü ve sol elinin parmaklarını kaybetti.

<span class="mw-page-title-main">Tunus'taki Yahudilerin tarihi</span>

Tunus'taki Yahudilerin tarihi Roma dönemine kadar dayanır. 1948'de önce Tunus'taki Yahudi nüfusu 110.000'lere kadar ulaştı. 1950'lerde nüfusun yarısı İsrail'e diğer yarısı Fransa'ya göç etti. 2011 itibarıyla Tunus şehrinde 700 ve Cerbe Adası'nda 1000 Yahudi yaşamaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Nazilerden arındırma</span> nazilerden arınma hareketi

Nazilerden arındırma veya denazifikasyon, II. Dünya Savaşı'nın ardından Müttefik Devletler tarafından Alman ve Avusturya toplumlarında uygulanan ve nasyonal sosyalizmin etkisini kültür, toplum, ekonomi, basın, hukuk ve siyaset alanlarından silmek için uygulanan politikaları anlatır. Politika kapsamında sorumlu örgüt liderleri görevden alınmış, ilgili kurumlar kapatılmıştır. Politika, savaşın hemen ardından toplanan Potsdam Konferansı'nda kararlaştırılmıştır. Politika kapsamındaki uygulamalar Soğuk Savaş'ın başlamasıyla beraber fiilen sona erdirilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Nazi kaçış rotaları</span>

Nazi kaçış rotaları, II. Dünya Savaşı'nın ardından mağlubiyete uğrayan Mihver Devletleri ve özellikle Nazi Almanyasındaki başta Naziler olmak üzere savaş suçluları ve işbirlikçilerinin Avrupa'dan kaçmak için örgütledikleri güzergâhları tarif etmek için kullanılan bir tâbirdir. Söz konusu rotalar, genellikle Latin Amerika ülkelerine doğru olmuş, kaçanlar özellikle Arjantin, Paraguay, Brezilya, Uruguay, Şili ve Bolivya'ya saklanmışlardır. Bazı kişilerin ABD, Kanada ve çeşitli Orta Doğu ülkelerine gittiği de bilinmektedir. İlk kaçış güzergâhı Almanya-İspanya-Arjantin, diğer güzergâh ise Roma-Cenova-Latin Amerika idi. Kaçış rotalarını örgütleyen çeşitli kişi ve kuruluşlar önce bağımsız hareket etseler de, zamanla örgütlü hareket etmeye başlamıştır.

<span class="mw-page-title-main">Joseph Darnand</span> Fransız siyasetçi (1897-1945)

Joseph Darnand, bir Fransız asker ve daha sonra Nazi Almanyası ile Vichy Fransası'nın destekçileri arasında olan bir liderdi.

Suriye-Lübnan Savaşı, II. Dünya Savaşı sırasında teslim olan Fransa'nın ardından kurulan Vichy Fransası'nın sömürgelerine karşı yapılan operasyondur.

<span class="mw-page-title-main">François Darlan</span> Fransız amiral (1881 – 1942)

Jean Louis Xavier François Darlan, bir Fransız amirali ve siyasetçi.

<span class="mw-page-title-main">Otto Abetz</span> Nazi Almanyasının Vichy Fransasındaki büyükelçisi

Heinrich Otto Abetz II. Dünya Savaşı sırasında fiilen Nazi Almanyası'nın Vichy Fransası'ndaki büyükelçisi ve mahkûm edilmiş bir savaş suçlusu idi.

Nazi avcısı, Yahudi Soykırımı'na karıştığı iddia edilen eski nazilerin veya kısaca SS olarak bilinen nazilerin silahlı paramiliter örgütü Schutzstaffel üyelerinin ve nazi işbirlikçilerinin izini süren ve bu kişiler hakkında genellikle savaş suçları ve insanlığa karşı suçlarla ilgili davalarda kullanılmak üzere delil toplayan kişidir. Önde gelen nazi avcıları arasında Simon Wiesenthal, Tuviah Friedman, Serge Klarsfeld, Beate Klarsfeld, Ian Sayer, Yaron Svoray, Elliot Welles ve Efraim Zuroff bulunmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Egon Krenz</span>

Egon Rudi Ernst Krenz, 1989'un son aylarında Doğu Almanya'nın son komünist lideri olan eski bir Doğu Alman politikacı. İktidardaki Almanya Sosyalist Birlik Partisi'nin (SED) Genel Sekreteri olarak Erich Honecker'in yerini aldı, ancak Berlin duvarı yıkılınca sadece haftalar sonra istifa etmek zorunda kaldı.

<span class="mw-page-title-main">22 Haziran 1940 Ateşkesi</span>

22 Haziran 1940 Ateşkesi veya İkinci Compiègne Ateşkesi, II. Dünya Savaşı Batı Cephesindeki Fransa Muharebesinde Nazi Almanyası'nın Üçüncü Fransız Cumhuriyeti'ni mağlup etmesi üzerine saat 18:36'da imzalanmıştır. Ateşkes 25 Haziran geceyarısı itibarıyla yürürlüğe girmiştir.

Anton Harekâtı, II. Dünya Savaşı'ndaki Fransa Muharebesi sonucunda Nazi Almanyası'na yenilmiş olan Fransa'da kurulan kukla devlet olan Vichy Fransası'nın Almanya ve İtalya Silahlı Kuvvetleri tarafından 1942 yılı Kasım ayında işgal edilmesidir.

<span class="mw-page-title-main">Fransız donanmasının Toulon'da batırılması</span>

Fransız donanmasının Toulon'da batırılması II. Dünya Savaşı'ndaki Fransa Muharebesi sonucunda Nazi Almanyası'na yenilmiş olan Fransa'da kurulan kukla devlet olan Vichy Fransası'nın Almanya ve İtalya Silahlı Kuvvetleri tarafından 1942 yılı Kasım ayında işgal edilmesi harekâtı olan Anton Harekâtı sürerken donanmanın Almanların eline geçmesini engellemek üzere Fransız donanma komutanları Jean de Laborde ve André Marquis öncülüğünde 27 Kasım 1942 tarihinde Toulon limanında yapılan sabotaj eylemidir. Sabotajın ardından Fransız donanmasının geriye kalan varlığı belirleyici bir faktör olmaktan çıkmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Otto von Stülpnagel</span>

Otto von Stülpnagel, İkinci Dünya Savaşı sırasında işgal altındaki Fransa'nın Alman askeri komutanıydı. Savaştan sonra Müttefik yetkililer tarafından tutuklandı, 1948'de hapishanede intihar etti.

<span class="mw-page-title-main">Épuration légale</span>

Épuration légale, II. Dünya Savaşı sırasında Nazilerin Fransa'yı işgalinin ardından kurulan Vichy rejiminin yıkılmasının ardından işgalden kurtarılan Fransa'da 1944-1949 arasında süren yasal tasfiye sürecini anlatır.

<span class="mw-page-title-main">Beate Klarsfeld</span>

Beate Auguste Klarsfeld, Fransız kocası Serge ile birlikte Klaus Barbie, Ernst Ehlers ve Kurt Asche, Kurt Lischka, Alois Brunner da dahil olmak üzere çok sayıda Nazi savaş suçlusunun soruşturulması ve belgelenmesiyle ünlenen bir Fransız-Alman gazeteci ve Nazi avcısıdır.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.