Senfoni No. 2 (Şostakoviç)
Senfoni No. 2 Si majör, Op. 14, Dmitri Şostakoviç tarafından Ekim Devrimi'nin 10. yıldönümü nedeniyle Ekim'e alt başlığıyla ilk kez 5 Kasım 1927'de Leningrad Filarmoni Orkestrası ve Nikolai Malko yönetimindeki Akademi Capella Korosu tarafından çalındı. Prömiyerin ardından Şostakoviç notada bazı revizyonlar yaptı ve final versiyonu ilk kez 1927'de Konstantin Saradzhev'in yönetimi altında Moskova'da çalındı. Bu aynı zamanda eserin herhangi bir versiyonunun Moskova'da ilk kez çalınmasıydı. [1]
Şostakoviç daha sonrasında Ekim Devrimi temasını 12. Numaralı Senfonisinde, 1917 Senesi alt başlığıyla yeniden işledi.
Yapı
2. Senfoni, tek bölümden oluşan kısa (yaklaşık 20 dakika) bir eserdir; Bu bölümün içinde dört kısım vardır ve sonuncusunda bir koro da duyulur. Birinci Senfonisinden belirgin bir şekilde uzaklaşan Şostakoviç, İkinci Senfonisini konuşma kalıplarını ve fiziksel hareketleri neorealist bir tarzda yansıtmak amacıyla, geometrik bir şekilde ve "duygusal yapısı olmayan müzik" biçimde bestelemiştir. Bu seçim, en azından kısmen Vsevolod Meyerhold'un biyomekanik teorisinden etkilenmiş olabilir. [2]
- Largo
- İçinden düzeni de barındıran ezeli kaosu resmetmek amacıyla, bu bölüm polifonik (13 sesli) bir kısımla açılır. Bu giriş kısmı "Klangflächenmusik" kavramı henüz icat edilmeden önce bestelenmesine rağmen, böyle tanımlanır.[3]
= 152 - Şostakoviç'in arkadaşı ve mentoru Boleslav Yavorsky'e bir mektubunda, bu kısmı "bir çocuğun ölümü" olarak tanımlamıştır.Oldukça sakin bir kısımdır.[4]
- Poco meno mosso.[5] Allegro molto.
- Koro: "Ekim'e"
- Koro tarafından seslendirilen ve Lenin ile Ekim Devrimi'ne övgüler içeren final kısmının güftesi Alexander Bezymensky'e aittir.
Şostakoviç bu eserinde tematik materyalden çok dokuya vurgu yapar. Kontrapuntal açıklığa tamamen odaklanmak yerine, Soyut Dışavurumculuğu andıran bir şekilde, hızlı bir şekilde sesleri ve ses katmanlarını ekler. Sonuç olarak senfoninin kayda değer bir kısmı basmakalıp bir müzikten ziyade ses efektlerinden oluşur. Buna rağmen eser bir gayet canlı bir yapıya sahiptir. Ayrıca bu senfonide görülen temel bazı unsurlar, kariyerinin devamında inşa edeceği müzik dilinde de yer bulur. [2]
Enstrümantasyon
2. Senfoni, karma koro (son bölümde), pikolo flüt, 2 flüt, 2 obua, 2 klarnet, 2 fagot, 4 korna, 3 trompet, 3 trombon, tuba, timpani, üçgen zil, trampet, bas davul, ziller, ksilofon, fabrika sireni ve yaylılardan oluşan karma koro ve orkestra için notalandırılmıştır.
Genel Bakış
Şostakoviç'in İkinci ve Üçüncü Senfonileri, deneysel orkestral bölümlerindeki aykırılıklar ve daha geleneksel olarak ajitprop koro kısımları nedeniyle sıklıkla eleştirildi. Sovyetler Birliği'nde bunlar fazla deneysel görülüyordu ki Stalin'in günlerindende "deneysel" terimi olumlu bir konotasyonda kullanılmıyordu. [6] Daha sonralarda, Şostakoviç, 15 senfonisinden "sanırım ikisinin tamamen yetersiz olduğunu ve bunların İkinci ve Üçüncü olduğunu" itiraf etti. [7]
İkinci Senfoni, Alexander Bezymensky'nin, Lenin'in proletarya mücadelesindeki rolünü abartılı bir üslupla yücelten bir şiirini içerecek şekilde SBKP'nin üst kademelerinden sipariş edildi. [8] Partinin üst kademelerinden empoze edilen Lenin kültü, onun ölümünü takip eden yıllarda devasa boyutlara ulaştı. [9] Çalışmanın başlığı başlangıçta "Ekim'e" idi. Senfonik Şiir ve Ekim Ayına Senfonik bir İthaf olarak anılıyordu. Eser 1927'de yayınlandığında Ekim'e, Senfonik bir İthaf 'a dönüştü. Ancak daha sonra yalnızca "2. Senfoni" olarak anılmaya başlandı. [1]
Ekim ruhu
1920'li yıllarda Rusya'da "Ekim", siyasi olarak merkezden sola doğru uzanan yeni bir özgürlük ve kardeşlik dünyası olan Devrim'in ruhuna gönderme yapıyordu. Bu kavrama en yakın siyasi fikir Troçkist " sürekli devrim " doktriniydi. [2]
Kompozisyon
Şostakoviç, Bolşevik ve Devlet Müzik Yayınevi'nin (Muzsektor) Propaganda Dairesi başkanı Lev Shuglin tarafından, Ekim Devrimi'nin 10. yıldönümünü kutlamak için Ekim'e İthaf adlı koro finali olan büyük bir orkestra eseri yazması için görevlendirildi. [9] Shuglin, koro finalini açmak için fabrika sireninin kullanılmasını önerdi. Şostakoviç, 28 Mayıs 1927'de Tatyana Glivenko'ya bir mektubunda yazmaktan yorulduğunu ve Bezymensky metnini "tiksindirici" bulduğunu yazdı.
Şostakoviç'in senfoniyi yazarken yaşadığı sorunun bir kısmı, insanların Birinci Senfonisinin devamını beklemesi ve onun artık aynı kompozisyon tarzında yazmaya inanmamasıydı. Bir an önce dikkatini yöneltmek istediği başka projeleri de vardı ve Birinci Senfoni'yi yazması neredeyse bir yılını almıştı. Aydınlanma Komiserliği'nin propaganda departmanı Agitotdel'in güncel konularda düzenli olarak tek bölümlük çalışmalar yaptırdığı ortaya çıktı. Bu eserlerde sıklıkla devrim niteliğinde melodiler yer alıyordu ve gerekli anlamı netleştirmek için her zaman şarkı söylenen metinler kullanılıyordu. Ayrıca potansiyel izleyici kitlesinin müzik dışı yönelimi nedeniyle bu eserlerin en fazla 15-20 dakikadan fazla sürmesi de beklenmiyordu. [2]
Her ne kadar Şostakoviç, Agitotdel yerine Muzsektor tarafından görevlendirilmiş olsa ve bu nedenle bir propaganda parçası yerine soyut müzikten oluşan bir kompozisyon üretmesi bekleniyor olsa da, kısa bir ajitprop senfonisi yazmak, Şostakoviç'in tüm sorunlarını çözmüş gibi görünüyordu. Böyle bir çalışma, yazıldığı duruma tamamen uygundu. Aynı zamanda Birinci Senfoni'nin devamı niteliğindeki üslup sorununu ortadan kaldırırken bir yandan da Şostakoviç için orkestra efektlerini tamamen yeni bir tarzda denemenin kapısını açtı. Şostakoviç için en önemlisi, parçanın bestelenmesi çok az zaman aldı ve bu da onun en kısa zamanda diğer projelere geri dönmesine olanak tanıdı. [2]
Koro bölümü besteciye özellikle sorun çıkardı. Şostakoviç, Yavorsky'ye gizlice şöyle dedi: "Koroyu büyük zorluklarla besteliyorum. Sözler!!!!" [10]
Koro: "Ekim ayına"
- Alexander Bezymensky'nin güftesi [11]
Russian
Мы шли, мы просили работы и хлеба,
Сердца были сжаты тисками тоски.
Заводские трубы тянулися к небу,
Как руки, бессильные сжать кулаки.
Страшно было имя наших тенет:
Молчанье, страданье, гнет.
Но громче орудий ворвались в молчанье
Слова нашей скорби, слова наших мук.
О Ленин! Ты выковал волю страданья,
Ты выковал волю мозолистых рук.
Мы поняли, Ленин, что наша судьба
Носит имя: борьба.
Борьба! Ты вела нас к последнему бою.
Борьба! Ты дала нам победу Труда.
И этой победы над гнетом и тьмою
Никто не отнимет у нас никогда.
Пусть каждый в борьбе будет молод и храбр:
Ведь имя победы – Октябрь!
Октябрь! – это солнца желанного вестник.
Октябрь! – это воля восставших веков.
Октябрь! – это труд, это радость и песня.
Октябрь! – это счастье полей и станков.
Вот знамя, вот имя живых поколений:
Октябрь, Коммуна и Ленин.
Çevirisi
Yürüdük, iş ve aş istedik.
Yüreklerimiz ıstırapla doluydu.
Fabrika bacaları yükseldi göklerde
Ellerimiz gibi, yumruk sıkacak gücü bile bulamayan.
Prangalar takılıydı bize isimleri:
Susku, ıstırap, baskı olan.
Bir silahın patlayışından daha güçlü şekilde yükseldi sesimiz
Azabımızın sesleri, ıstırapımızın sesleri.
Ey Lenin! Sensin ıstırapımızı özgürlüğe döndüren,
Nasırlanmış ellerimizden özgürlüğü doğuran.
Biliyorduk, büyük Lenin, bizim kaderimiz
Tek bir şeydir: Mücadele.
Mücadele! Bizi savaşa taşıdın.
Mücadele! Bizi muzaffer eyledin.
O zafer ki baskı ve karanlığa üstün geldi
Hiç kimse alamaz bizden!
Bütün mücadelemiz böylesine genç ve cesur olsun:
Bu zaferin adı Ekim'dir!
Ekim! Beklenen şafağı müjdeleyen.
Ekim! İsyankar çağların özgürlüğü.
Ekim! Emek, neşe ve şarkılar.
Ekim! Çayırlarda ve fabrikalarımızda saadet,
Adı ve sloganı budur bizim neslimizin:
Ekim, Halk (komün) ve Lenin.
Tepkiler
Batı'da dinleyiciler orkestral bölümü beğendiler ancak takip eden koro duygusallığını pek de beğenmediler. [6] Prömiyer sırasında bazı Sovyet eleştirmenleri övse de, İkinci Senfoni kalıcı bir başarı elde edemedi. [12]
Önemli kayıtlar
Bu senfoninin dikkate değer kayıtları şunları içerir:
| Koro | Orkestra | Kondüktör | Kayıt şirketi | Kayıt yılı | Biçim |
|---|---|---|---|---|---|
| Ambrosian Singers | Kraliyet Filarmoni Orkestrası | Morton Gould | RCA Victor | 1969 | Vinil |
| RSFSR Korosu | Moskova Filarmoni Orkestrası | Kirill Kondrashin | Melodiya | 1972 | CD |
| Londra Filarmoni Korosu | Londra Filarmoni Orkestrası | Bernard Haitink | Decca Records | 1981 | CD |
| Akademik Cumhuriyet Korosu | SSCB Kültür Bakanlığı Senfoni Orkestrası | Gennady Rozhdestvensky | Melodiya | 1984 | CD |
| Brighton Festival Korosu | Kraliyet Filarmoni Orkestrası | Vladimir Aşkenazi | Decca Records | 1992 | CD |
| Londra Voices | Londra Senfoni Orkestrası | Mstislav Rostropoviç | Teldec | 1993 | CD |
| Bavyera Radyo Korosu | Bavyera Radyo Senfoni Orkestrası | Mariss Jansons | EMI Classics | 1994 | CD |
| WDR Korosu | WDR Senfoni Orkestrası Köln | Rudolf Barşai | Brilliant Classics | 1995 | CD |
| Prag Filarmoni Korosu | Prag Senfoni Orkestrası | Maksim Şostakoviç | Supraphon | 2006 | CD |
| Mariinsky Korosu | Mariinsky Tiyatro Orkestrası | Valery Gergiev | Mariinsky | 2010 | SACD |
Kaynakça
- ^ a b Fay 2000.
- ^ a b c d e MacDonald 1990.
- ^ Feuchtner 1994, s. 8.
- ^ MacDonald 1990, s. 50.
- ^ "A bit less stirred"
- ^ a b Feuchtner 1994.
- ^ Shostakovich-Glikman 1993.
- ^ Maes 2002.
- ^ a b Volkov 2004.
- ^ Shostakovich-Bobykina 2000.
- ^ Gakkel 2010.
- ^ Schwarz 1980.
Kaynaklar
Kitaplar
- Fay, Laurel E. (2000). Shostakovich: A Life
. New York: Oxford University Press. s. 40. ISBN 0-19-513438-9. OCLC 40954268. - Grove, Sir George; Boris Schwarz (1980). "Dmitri Shostakovich". Stanley Sadie (Ed.). The New Grove Dictionary of Music and Musicians. XVII: Schütz-Spinto. London, United Kingdom: Macmillan Publishers. ss. 264, 266. ISBN 0-333-23111-2. OCLC 5676891.
- MacDonald, Ian (1990). The New Shostakovich. Boston: Northeastern University Press. ss. 46, 48-50. ISBN 1-55553-089-3. OCLC 22856574.
- Maes, Francis (2002) [1996]. A History of Russian Music: From Kamarinskaya to Babi Yar. Arnold J. Pomerans; Erica Pomerans tarafından çevrildi. Berkeley, California: University of California Press. s. 261. ISBN 0-520-21815-9. OCLC 46678246.
Originally published as Geschiedenis van de Russiche muziek: Van Kamarinskaja tot Babi Jar, Uitgeverij SUN, Nijmegen, 1996
- Shostakovich, Dmitri Dmitriyevich; Glikman, Isaak Davidovitch (1993). Pisʹma k drugu Письма к другу [Letters to a Friend] (Rusça). Moscow, Russia: DSCH. s. 278. ISBN 5-85285-231-7. OCLC 490559096.
- Shostakovich, Dmitri Dmitriyevich; Glikman, Isaak Davidovitch (2001). Story of a Friendship: The Letters of Dmitry Shostakovich to Isaak Glikman, 1941–1975. Anthony Phillips tarafından çevrildi. London, United Kingdom: Faber and Faber. ISBN 0-571-20982-3. OCLC 231905283.
- Shostakovich, Dmitri Dmitriyevich; Bobykina, I. (1993). Pisʹma k drugu Письма к другу [Letters to a Friend] (Rusça). Moscow, Russia: DSCH. s. 115. ISBN 5-85285-231-7. OCLC 490559096.[]
- Volkov, Solomon (2004) [2004]. Shostakovich and Stalin: The Extraordinary Relationship Between the Great Composer and the Brutal Dictator. Antonina W. Bouis tarafından çevrildi. New York: Knopf. ss. 60, 62, 64, 70. ISBN 0-520-21815-9. OCLC 54768325.
- Volkov, Solomon (2004). Шостакович и Сталин : художник и царь (Shostakovich i Stalin : khudozhnik i t︠s︡arʹ) [Shostakovich and Stalin: The Artist and the King]. Dialogi o kulʹture (Rusça). Moscow, Russia: ЭКСМО. ISBN 5-699-06614-4. OCLC 56899020.
Kayıtlar
- Feuchtner, Bernd; Brammall, Gery (1994). Shostakovich: Symphonies Nos. 2 & 3 (Medya notları). Mstislav Rostropovich and the London Symphony Orchestra. Hamburg, Germany: Teldec. s. 8. 90853.
- AllMusic'te Dmitri Shostakovich: Symphonies Nos. 2 & 3 – Mstislav Rostropovich. 16 Eylül 2011 tarihinde erişildi.
- Gakkel, Leonid; Bezymensky, Alexander; Fogarty, Eyvor; Gunin, Anna; Ribière, Mireille; Wulfekamp, Ursula (2010). Shostakovich: Symphonies Nos. 2 & 11 (Medya notları). Valery Gergiev and the Mariinsky Theater Chorus and Orchestra. Saint Petersburg, Russia: Mariinsky. MAR0507.
- AllMusic'te Shostakovich: Symphonies Nos. 2 & 11 – Valery Gergiev. 16 Eylül 2011 tarihinde erişildi.
Daha fazla kaynak
- Simpson, Robert (1972). "Chapter 16: Dmitri Shostakovich b. 1906 (Robert Layton)". The Symphony. II: Mahler to the Present Day. New York: Drake Publishers. ss. 197-216. ISBN 0-87749-244-1. OCLC 348095.
Dış bağlantılar
- Symphony No. 2 (Shostakovich): Scores at the International Music Score Library Project
