Ömer bin Hattab, İslâm peygamberi Muhammed'in sahâbesi ve İslâm Devleti'nin Ebû Bekir'den sonraki ikinci halifesidir. Ehl-i Sünnet, Ömer bin Hattab'ı zaman zaman "Ömer'ul-Farûk" diye anarlar. Şiiler ise Ömer'in hâlifeliğini tanımazlar. 23 Ağustos 634 tarihinde Râşidîn Halifeliği'nin ikinci hâlifesi oldu ve bu görevi, öldürüldüğü yıl olan 644'e kadar sürdürdü.
Ali bin Ebu Talib, İslam Devleti'nin 656-661 yılları arasındaki halifesi. İslam peygamberi Muhammed'in damadı ve amcası Ebu Talib'in oğlu olan Ali, Muhammed'in İslam'a davetini kabul eden ilk erkek kişidir. Sünni İslam'a göre Ali, dört halifenin sonuncusu, Şii İslam'a göre ise imamların ilki ve Muhammed'in hak vârisidir. Şii ve Sünni İslam arasındaki farklılaşmanın ana nedeni Muhammed'in gerçek vârisinin kim olduğu konusundaki görüş farklılığından ileri gelmektedir.
Ebû Bekir ya da tam adıyla Ebû Bekir Abdullah bin Ebî Kuhâfe Osmân bin Âmir el-Kureşî et-Teymî, İslam peygamberi Muhammed'in sahâbesi ve Dört Halife'nin ilki. Muhammed sonrası Müslüman toplumda 632-634 arası liderlik ve yöneticilik yapması, bu sebeple Muhammed'in halefi olması kendisine ilk halife unvanını kazandırmıştır.
Abbas bin Abdülmuttalib İslam peygamberi Muhammed'in sahabesi ve amcası. Muhammed'den üç yaş büyük olan Abbas, zengin bir tüccardı, İslam'ın ilk yıllarında Muhammed'i Mekke'de himaye etti. 624 yılındaki Bedir Muharebesi'ne kadar müslüman olmadı. İleride Emevî devletini yıkarak adını taşıyacak Abbâsî devletini kuranlar onun soyundan gelir.
Sa'd bin Ebû Vakkās (Arapça: سعد بن أبي وقاص ;, Cennet'le müjdelenen on sahabeden ve İslam'ı ilk kabul edenlerdendir. Ebu Bekir vasıtasıyla Müslüman oldu. Yeteneği sayesinde Raşidin kuvvetlerinde komutanlık ve elçilik gibi görevlerde bulundu. Halîfe Ömer zamanında ileri bir karakol şehri olarak Kufe'yi kurdu ve valisi oldu. Ayrıca 657'de Sasani başkenti Medain'i alan ordunun komutanıydı.
Cündeb bin Cünâde bin Süfyân, lakabı Ebu Zer, Ebu Zer el-Gıfârî, İslam'ı ilk kabul eden sahabilerden biriydi. İslam peygamberi Muhammed kendisine Abdullah adını vermiştir. Beni Gifar kabilesindendi. Doğum tarihi bilinmemektedir. 652 yılında, Medine çölü yakınlarındaki El-Rabaza kentinde ölmüştür.
Ebu Ubeyde bin Cerrāh, İslam peygamberi Muhammed'in sahabelerinden ve cennetle müjdelenmiş on sahabeden biridir. İslam tarihinde yeri önemlidir ve Ömer'in halifeliğinde ordu komutanlığı yapmıştır.
İbn-i Mülcem, Havârîc fırkası mensuplarından biri ve Ali bin Ebu Tâlib’in katili.
Mürre bin Kâ'b, 4. yüzyılda yaşamış Kureyş kabilesine mensup, hem Muhammed'in babası Abdullah bin Abdulmuttalib tarafından, hem de babaannesi Fatımah bint Amr'nın kendisinin altıncı dedesidir. Muhammed'in babası Abdullah bin Abdulmuttalib'in dedesi Haşim bin Abdimenaf'ın dedesi Kusay bin Kilab'ın dedesidir. Muhammed'in hem annesi hem de babasının ecdâdı tarafından hesaplandığında Mûrrah ibn-i Kâ'b'ın "Muhammed'in en son ortak atası" olduğu anlaşılmıştır. "Mûrrah ibn-i Kâ’b", Muhammed'in dedesi Abdûlmuttâlib'in dedesi Abd Menâf bin Kusayy'ın büyük dedesidir. Kâ’b bin Lüey’'in oğludur.
Ebu Said Hudri, künyesi Ebu Said, Medine'nin yerlilerinden Ensari ve İslam Peygamberi Muhammed'in en genç sahabelerinden biri. M 625 senesindeki babası Mâlik ibn Sinan'ı kaybettiği Uhud savaşına çok genç olduğundan katılamamış, sonraki seferlere katılmıştır. Ümeyyed Halifesi Muaviye'yi ziyaret için bir kere Şam'a seyahati dışında hayatı boyunca Medine'de kalmıştır. Sonradan H 64/M 683'te Ümeyyed ordusuna karşı Medine'li arkadaşları ile Harra Muharebesinde şehrin müdafasına katılmıştır. Değişik kaynaklara göre ölüm tarihi 63/682, 64/683, 65/684 veya 74/693 değişmektedir. Ebu Said Hudri en çok Hadis rivayet eden sahabelerden biridir. Bir sayıma göre 1170 rivayeti vardır ve böylece yedinci en verimli hadis rivayet eden sahabedir. Şii müslümanlar hadislerini doğrudan reddetmezler, ancak rivayetlerini diğer kaynaklar ile karşılaştırırlar.
Müseylime bin Habib veya Mesleme, 7. yüzyılda Arabistan'da peygamberliğini ilan etmiş dini liderdir. Müseylime, İslam'a göre sahte peygamber olarak tanımlanır ve bazı Müslüman kaynaklarda "büyük yalancı" manasına gelen el-Kezzâb (اَلْكَذَّابُ) adıyla anılır.
Esma bint Umeys, Ebu Bekir ile Ali'nin eşi, Muhammed'in eşi Meymûne bint Haris'in kız kardeşi.
Ümmü Ruman Zeyneb, İslam peygamberi Muhammed'in bir arkadaşıydı. Asıl adı Zeyneb olduğu rivayet edilmiştir. Ebû Bekir’in hanımı ve Âişe’nin annesidir.
Adiyyoğulları Adi bin Ka'b soyundan gelen Kureyş kabilesinin bir koludur. Bedir Savaşı'ndan önceki muhafızların bir parçası olarak Mekkelilerle birlikteydi; Kureyş'e daha fazla katılmadılar.
Ebu Bekir, Muhammed'den (632-634) sonra ilk Müslüman hükümdardır. Sünniler onu, dört salih halifeden (Raşidun) ilki olan halife olarak görmektedir.
Teymoğulları veya Beni Teym Kureyş kabilesinin alt kollarından olan bir aşirettir.
Haris bin Abdülmuttalib İslam peygamberi Muhammed'in amcalarından biriydi. Kureyş kabilesinden Abdülmuttalib ile ilk eşi olan Hevazin kabilesinden Sumra binti Cündeb'in oğludur. Babasının künyesi Ebu'l-Haris idi ve uzun süre başka çocuğu olmadı.
Aişe bint Talha, İslam peygamberi Muhammed'in sahabesi ve general Talha bin Ubeydullah ve Ümmü Gülsüm bint Ebu Bekir'in kızıydı. Ümmü Gülsüm, ilk Raşidun Halifesi Ebu Bekir'in kızıydı.
Şifa bint Abdullah, İslam peygamberi Muhammed'in kadın sahabisi.
Osman bin Amir bin Amr, ilk İslam halifesi Ebû Bekir'in babasıdır. Muhammed'in sahabesidir. Halifelik konusunda Ali'yi desteklediği düşüncesinde oldukları için Şiiler tarafından sevilmektedir.
