İçeriğe atla

Selanik Kuşatması (676-678)

Koordinatlar: 40°38′00″K 22°57′10″D / 40.63333°K 22.95278°D / 40.63333; 22.95278
Selanik Kuşatması
Tarih676-678
Bölge
Selanik ve etrafı
Sonuç Selanik'in başarılı savunulması
Taraflar
Bizans İmparatorluğu

Slav kabileleri:

Rhynchinoi, Strymonitai, Sagoudatai, Drougoubitai

Selanik Kuşatması 676-678'deki, yerel Slav kabilelerinin Bizans'ın Selanik kentini ele geçirme girişimiydi ve Bizans İmparatorluğu'nun Konstantinopolis'in Birinci Arap Kuşatması'nın geri püskürtülmesiyle meşgul olmasından yararlandı. Kuşatma olayları, Aziz Dimitrios Mucizeleri'nin ikinci kitabında anlatılmaktadır.

Arka plan

I. Justinianus (h. 527-565) döneminde, Slav kabileleri (Sclaveni) Bizans İmparatorluğu'nun Tuna sınırında çoktan ortaya çıkmıştı.[1] Sonraki birkaç on yıl boyunca, zaman zaman Bizans ordusunda paralı asker olarak hizmet ederken, Trakya ve Illyricum'a baskın düzenlediler.[2][3] 560'lardan itibaren Slav toplulukları yeni kurulan Avar Kağanlığı'nın kontrolü altına girdi. Baskınlar büyüdü ve özellikle Avarlar müstahkem şehirleri ele geçirebildikleri için kalıcı yerleşimlerle sonuçlandı ve bu da çevredeki alanlar üzerindeki imparatorluk kontrolünün kaybedilmesine yol açtı. Bizanslılar Doğu'da Perslere karşı meşgulken, 580'ler Balkanlar'da, hatta güney Yunanistan'a bile daha derin ve daha yıkıcı akınlar gördü. Aynı dönem Balkan hinterlandında büyük ölçekli Slav yerleşiminin başlangıcını gördü.[4] Pers ile barış yaptıktan sonra, İmparator Mauricius, Avarları ve Slav müttefiklerini geri püskürten bir dizi karşı saldırı başlatmayı başardı, ancak soluklanma kısa sürdü: Phocas'ın 602'de tahtı gasp etmesinden sonra ve Pers ile daha yıkıcı bir savaşın başlamasının ardından, Balkanlar neredeyse savunmasız kaldı ve Tuna sınırı bir kez daha çöktü, bölgeye yerleşen Avarlar ve Slav kabileleri tarafından istila edildi.[5]

610'lara gelindiğinde, Selanik şehri büyük Slav yerleşimleriyle çevriliydi ve Tarihçi John Van Antwerp Fine'a göre, "Slav denizinde bir Roma adasına" dönüşmüştü.[6] Aziz Dimitrios Mucizeleri'nin ilk kitabında, o dönemde Slavların şehri ele geçirme girişimleri, önce y. 615 yılında Slav lideri Chatzon'un başarısız bir saldırısı, ardından 617'de Avarlar ve Slavlar tarafından başarısız bir kuşatma kaydedilmiştir.[7] 7. yüzyılın ortalarında, eski Roma Balkanları'nda daha uyumlu Slav koalisyonları (Sclaviniae) kurulmuştu. Tek imparatorluk tepkisi 658'de, İmparator II. Konstans, Trakya'ya sefer yaptığında, birçok Sclaviniae'yı imparatorluk kontrolü altına aldığında ve Küçük Asya'ya birçok Slav'ı yerleştirdiğinde geldi.[8]

Kuşatmanın bariz nedeni

Selanik'teki Aya Dimitri Kilisesi'nden, azizi şehrin başpiskoposu (solda) ve eparh (sağda) ile betimleyen 7. yüzyıl mozaiği

Aziz Dimitrios Mucizeleri'nin ikinci kitabı, "Rhynchinoi kralı"[a] olarak Perboundos ismini verirken Yunanca konuşabilecek kadar asimile olmuş, Selanik'de kalacak yer bulunduracak kadar münasebetleri olan ve hatta Bizans üslubunda giyinen güçlü bir hükümdar olarak tarif eder.[9][10] Mucizeler'e göre, Slavlar ve Bizanslılar arasında var olan barış, Selanik'in -isimsiz- Bizans eparhının Perboundos'un şehre karşı hareket etmeyi planladığının bildirilmesiyle sona erdi. Eparh bunu, tutuklanmasını emreden Bizans imparatoruna bildirdi. Piskopos, kentin ileri gelenlerine haber verdikten sonra Perboundos'u şehirde kaldığı süre içinde tutuklattı, hapsetti ve Bizans'ın başkenti Konstantinopolis'e gönderdi.[11][12][13]

Rhynchinoi, komşu Strymon vadisinde yaşayan bir Slav kabilesi olan Strymonitai ile birlikte, Perboundos'un tutuklanmasından büyük ölçüde sinirlendi. Onların talebi üzerine, Selanik şehrinin elçilerini de içeren ortak bir heyet, onun adına aracılık etmek için Konstantinopolis'e gitti - Bizantolog Paul Lemerle'ye göre, Bizans şehri ile "barbar" komşuları arasındaki şaşırtıcı derecede yakın ve dostane ilişkiyi gösteren benzersiz bir olaydır. Mucizeler', elçi heyetinin beraat için değil af istemek için gönderildiğini belirtmesi, Perboundos'un bazı ihlallerden suçlu olduğunu açıkça ortaya koyuyor. Araplarla bir savaş için yoğun hazırlıkların ortasında olan imparator, savaş bittiğinde Perboundos'u serbest bırakacağına söz verdi. Elçiler görünüşe göre bundan memnun kaldılar ve evlerine döndüler; Slavlar arasındaki kızgınlık bir an için yatıştı.[14][15] Müteakip olaylar eparhın şüphelerinin haklı olduğunu kanıtladı. Perboundos, Slav kabileleriyle ilgili işlerden sorumlu bir imparatorluk tercümanının yardımıyla kaçmayı başardı. Perboundos'a karşı geniş çaplı bir insan avı başlatıldı ve Selanik'e yakın bir Slav hareketi korkusu, imparatoru şehri uyarmak ve liderlerine bir kuşatma durumunda önlem almaları ve yiyecek stoklamaları talimatını vermek için hızlı bir dromon göndermesine neden oldu. Kırk gün sonra Perboundos, Bizye yakınlarındaki tercümanın malikanesinde saklanırken bulundu. Tercüman idam edildi, ancak Perboundos daha önce olduğu gibi Konstantinopolis'te hapsedildi. Başka bir başarısız kaçma girişiminden sonra, tüm Slav kabilelerini ayaklandırıp, Selanik'i ele geçirme niyetini açıkça beyan etti. İtirafının ardından idam edildi.[11][16][17]

Slav ayaklanması ve kuşatması

Perboundos'un idamı haberini aldıktan sonra Rhynchinoi isyan etti,[18] kısa süre sonra Strymonitai ve başka bir komşu kabile olan Sagoudatai'ye katıldı.[b] Bununla birlikte, diğer birçok Slav kabilesi isyana katılmadı ve Belegezitai gibi bazıları, Roma tarafına yardım etmeye istekli olduğunu kanıtladı.[19]

Selanik'te abluka ve açlık

Bu Slav birliği, Selanik'i karadan ablukaya aldı ve her kabileye belirli bir bölge tahsis edilerek çevresine baskın düzenledi: Strymonitai doğudan ve kuzeyden, Rhynchinoi güneyden ve Sagoudatai batıdan saldırdı. İki yıl boyunca hem karada hem de denizde her gün üç veya dört baskın düzenlendi; tüm çiftlik hayvanları götürüldü, tarım geri kaldı ve deniz trafiği durduruldu. Şehir surlarından çıkmaya cesaret eden herkesin öldürülmesi veya yakalanması muhtemeldi.[20][21] Tarihçi Florin Curta, Slavların "sapanlar, mızraklar, kalkanlar ve kılıçlarla donanmış özel okçular ve savaşçılardan oluşan bir orduyla, önceki kuşatmalardan daha iyi örgütlenmiş göründüklerini" söyler.[19]

Şehir, Arap tehdidi karşısında herhangi bir askerî birlik bırakamayan imparatordan çok az yardım bekleyebilirdi.[22][23] Durum, ablukanın başlamasından sadece bir gün önce, imparatorun talimatlarını takiben tahıl ambarlarında yığılan tahılın limandaki yabancı gemilere yedi modii için bir nomisma karşılığında satılmasına izin veren şehir yetkilileri tarafından daha da kötüleştirildi. Mucizeler'in anonim yazarı, şehir içinde hızlı bir kıtlığın başlamasına yol açan açgözlülükleri ve dar görüşlülükleri nedeniyle ticari ve sivil seçkinleri oldukça ağır eleştirir. Susuzluk nedeniyle şiddetlenen kıtlık, Mucizeler metninde uzun uzadıya anlatıldığı üzere bölge sakinleri arasında büyük acılara neden oldu.[24]

Durum o kadar kötüleşti ki, birçok Selanikli kuşatmacılara iltica etti, onlar da aralarındaki bu kadar çok Bizanslıdan korktukları için onları Balkan içlerindeki diğer Slav kabilelerine köle olarak sattılar; ve ancak bu kölelerin bir kısmı kaçıp acılarını Selanik'e ulaştırdıktan sonra, ayrılmalar sona erdi.[25] Aynı bağlamda, ancak laf arasında, yazar, şehrin kuzeyindeki Slavların bir kısmının, şehirle ticaret yapıyormuş gibi görünürken "en yiğit vatandaşlarımızın çiçeğini" katlettiklerinden bahseder. Bu pasajın tam anlamı belirsizdir; kuşatılanlar tarafından başarısız bir askeri operasyona veya şehre dönmeye çalışan bir grup sığınmacının katledilmesine işaret edebilir, ancak aynı zamanda kuşatanların en azından bir kısmının (muhtemelen bulundukları yere göre, Strymonitai) şehirle ilişkileri sürdürdüğünü ve ablukanın tamamen aşılmaz olmadığını söyleyebilir.[26]

Bizans filosunun gelişi ve büyük Slav saldırısı

Selanik'in Bizans şehir surları

Araplarla "başka savaşa" girdiği için imparatorun verebileceği tüm şey olan on silahlı nakliye filosunun gelmesiyle biraz rahatlama sağlandı. Bununla birlikte, Mucizeler'e göre, denizciler Selaniklilerden yararlandı ve getirdikleri tahılı yüksek fiyatlara sattılar, yetkililer ise onları şehirdeki gizli tahıl ambarlarını aramak için insan gücü olarak kullandılar. Yeni gelenler, Slavların şehrin çevresinde özgürce hareket etmelerini engellemeye yetmedi; karadan veya denizden şehir surlarının dışına çıkıp yiyecek arayan herkes saldırı tehlikesi altındaydı.[27] Sonuç olarak, bir halk ve mahalli meclis, on gemiyi, şehirde bulunan her türlü deniz araçları ile birlikte ve en güçlü vatandaşlarla güçlendirilmiş şekilde, Teselya'da Pagasit Körfezi kıyılarında yaşayan Belegezitai'den yiyecek almak göndermeye karar verdi.[28] Onların yokluğu fark edildi ve Slavlar, şehre saldırmak için bu kadar çok savunucunun eksikliğinden yararlanmaya karar verdiler. Selanik'in kuzeybatısında yaşayan, kuşatma makineleri yapma bilgisine sahip büyük bir kabile veya kabileler konfederasyonu olan Drougoubitai'den yardım istediler. Drougoubitai'nin kuşatmaya katılımının kapsamı belirsizdir; Lemerle'ye göre, muhtemelen sadece makineleri ve belki de mürettebatlarını sağladılar. Böylece takviye edilen Slavlar, 25 Temmuz 677 (Beşinci indictio) belirleyici saldırılarını başlattılar.[29][30]

Mucizeler'in anlatımına göre, Aziz Dimitrios'un ilk mucizevi müdahalesi, Strymonitai'nin şehir surlarına üç mil yaklaştıktan sonra durup geri dönmelerine neden oldu; bu ilticanın nedenleri bilinmiyor, ancak savaşın yükünü taşımak yalnızca Rhynchinoi ve Sagoudatai'nin üzerine kaldı.[31] Mucizeler'in hagiografik doğası ve ortak edebi tema kullanımı nedeniyle, anlatımın mücadeleyle ilgili ayrıntıları toplamak zordur; kesinlikle Drougoubitai tarafından sağlanan kuşatma makinelerinin olaylarda belirli bir rol oynadığından söz edilmemektedir. Üç gün boyunca, 25'ten 27 Temmuz'a kadar, Slavlar şehir surlarına saldırılar başlattılar, ancak Mucizeler'e göre, saldırıları püskürtmek için defalarca müdahale eden Aziz Dimitrios'un kendisinin yardımıyla savunucular tarafından püskürtüldüler.

En önemlisi, Drougoubitai'nin Arktos adlı bir yerde bir posterne karşı yaptığı bir saldırıyı püskürtmek için yaya olarak ve bir sopayla bizzat ortaya çıktığı kaydedilmiştir; bbu olay bazı modern yorumcular tarafından Slavların şehre girdiğini gösterdiği şeklinde yorumlanmıştır. 27 Temmuz akşamı, Slavlar taarruzdan vazgeçtiler ve şehitlerini de yanlarına alarak, Selanikliler tarafından şehre alınan kuşatma araçlarını da bırakarak geri çekildiler.[20][32] Birkaç gün sonra Teselya'ya gönderilen sefer, buğday ve kuru sebzelerle dolu olarak geri döndü.[33]

İmparatorluk seferi ve ablukanın sona ermesi

Saldırının başarısız olmasına ve şehrin gıda arzının başarılı bir şekilde yenilenmesine rağmen, Slavlar abluka ve baskınlarına devam ettiler, şehrin etrafında pusu kurdular, ancak şehrin kendisi üzerindeki baskıları biraz azaldı.[34] Dikkatleri artık denize çevrildi ve yalnızca alışılmış ilkel monoksilleri değil, açık denizlerde yelken açabilen gerçek gemileri kullanarak deniz yoluyla taşınan ticaret trafiğine karşı baskınlar başlattılar. Bunlar ile Kuzey Ege'yi akın ettiler, hatta Çanakkale Boğazı'nı geçtiler ve Marmara Denizi'ndeki Marmara Adası'na ulaştılar.[20][35]

Bu, imparatorun, diğer kaygılardan uzak, ordusuna Trakya üzerinden Slavlara (bundan böyle sadece Strymonitai'den bahsedilecektir) karşı ilerleme emri verene kadar sürdü. Lemerle, Slavların son zamanlardaki korsan faaliyetleri göz önüne alındığında, donanmada benzer emirlerin şaşırtıcı bir şekilde yokluğuna dikkat çeker, ancak seferin, sorunu kökünden çözmeyi ve sorumlu kabilelerin yaşam alanlarını vurmayı amaçladığını düşünür. İmparatorun niyetlerinden haber alan Strymonitai, savunmalarını hazırlamak, geçitleri ve diğer stratejik pozisyonları işgal etmek ve diğer kabileleri yardıma çağırmak için yeterli zamana sahiptiler.

Bununla birlikte, imparatorluk birlikleri tarafından kesin olarak mağlup edildiler ve kaçmak zorunda kaldılar; Slavlar iç bölgelere sığındıkları için Selanik'e yakın yerleşim yerleri bile terk edildi. Silahsız kadınlar ve çocuklar da dahil olmak üzere aç Selanikliler, yiyecek için yakınlardaki Slav yerleşimlerini yağmalama fırsatını yakaladılar.[36][37] İmparator ayrıca, şehir için 60.000 ölçek buğday taşıyan, savaş gemileriyle güçlü bir eskort altında bir tahıl filosu gönderdi; Lemerle, Bizans merkezi hükûmetinin Arap tehlikesi geçtikten sonra Balkanlar'a kararlı bir şekilde müdahale etme yeteneğinin bir iman yenilenmesi olduğunu düşünmektedir. Bunu takiben Slavlar, sonucu belirtilmeyen barış görüşmeleri talep etti.[38]

Kronoloji soruları

İmparator IV. Konstantinos ve beraberindekiler, Classe, Ravenna'daki Sant'Apollinare Bazilikası'ndaki mozaik

Mucizeler, modern bilim adamlarının bu olayların zamanlaması konusunda spekülasyonlara yol açan "beşinci indictio" dışında belirli bir tarihten bahsetmez. Bazı bilim adamları, olayları 634'e yerleştiren on dokuzuncu yüzyıl Avusturyalı tarihçisi T. L. Tafel'in önerisini izledi, ancak o sırada hüküm süren imparator Herakleios (h. 610-641) Konstantinopolis'te değildi ve Araplarla çatışma başlamamıştı.[39] Hélène Antoniades-Bibicou ve Halina Evert-Kappesova, 644'te Perboundos'un tutuklanması ve ardından iki yıllık Selanik kuşatması, "beşinci indictio" olan 647'de büyük Slav saldırısı ve ardından 648/649'de Strymonitai'ye karşı bir imparatorluk seferi ile farklı bir yeniden yapılanma önerdiler.[40] Charles Diehl ve diğerleri, ikincisini II. Konstans'ın 657-658 seferi ile özdeşleştirdiler.[41] Henri Grégoire, genel saldırı tarihi olarak 692'yi önerdi, ancak Bizanslılar ve Araplar bundan önceki yıllarda barış içindeydi.[42] Diğerlerinin yanı sıra Francis Dvornik ve Konstantin Jireček tarafından desteklenen bir başka teori, kuşatmanın sonundaki seferi, imparatorun bizzat Trakya ve Makedonya üzerinden Selanik'e kadar bir sefer düzenlediğinde ve böylece Selanik ve Konstantinopolis arasındaki kara bağlantısını yeniden kurulduğu II. Justinianos (h. 685-695, 705-711) tarafından 687'de başlatılan sefer ile özdeşleştirildi. Bu, kuşatmayı 685-687 yıllarına yerleştirecekti, ancak bu yıllar bir kez daha Araplar ile barış dönemiydi.[43][44]

Bugün çoğu bilim insanı tarafından kabul edilen kronoloji,[45] Paul Lemerle tarafından Mucizeler'in eleştirel baskısında ortaya konan ve bir dizi faktöre dayanan kronolojidir:

  1. Anlatıdan anlaşıldığı üzere önceki Slav kuşatmalarından bu yana geçen büyük zaman, daha önceki tarihlerin hariç tutulduğuna işaret ediyor
  2. Kuşatma sırasında hüküm süren imparator, yazarın Selanik'e şahsen gelişinden bu yana II. Justinianos'ı hariç tutan anlatım derlendiğindeki hükümranlıkla aynıydı.
  3. İlk Fitne nedeniyle Arapların Bizans ile barış içinde olduğu bir dönemde imparatorun Araplarla bir çatışma ile meşgul olması 662'yi ortadan kaldırır.

Bu, IV. Konstantinos (h. 668-685) komutasındaki Bizanslılar, 671/672'de Emevî Halifeliği tarafından başlatılan ve açıklanan tüm gerçeklere uyan tek "beşinci indictio" olarak 674-678'te Konstantinopolis Kuşatması ile sonuçlanan büyük saldırı ile karşı karşıya kaldıkları 676/677 yılını bırakır.[46] Lemerle'nin önerdiği yeniden yapılandırılmış kronoloji, Slav ittifakının 676 yazında kuşatmayı başlatması ve Temmuz 677'de Selanik'e karşı büyük saldırıyla sonuçlanmasıyla birlikte Perboundos'un 676 yılının başlarında tutuklanıp idam edilmesini yerleştirir. Strymonitai'ye karşı imparatorluk seferi ve kuşatmanın kaldırılması, Arap filosunun yok edilmesinin ve Konstantinopolis'e yönelik Arap tehdidinin sona ermesinin ardından 678 yazında gerçekleşmiştir.[47][48] Andreas Stratos, Perboundos olayının 672-674'te gerçekleşmesiyle daha da uzun bir zaman çerçevesi öneriyor, buna göre Perboundos'un infazı 674/675'te, tam Arap kuşatması ciddi şekilde başlayıp ardından 675'te Selanik'e Slav saldırılarının başlamasıyla gerçekleşmiştir. Geri kalanında o da Lemerle'nin kronolojisini takip etmektedir.[49]

Notlar

  1. ^ Rhynchinoi, görünüşe göre isimlerini Rhynchinos adlı bir nehirden alıyor, ancak tam yeri bilinmiyor; modern bilim adamları, tereddütle, Beşik Gölü'nün Strymonian Körfezi'ne doğu çıkışıyla bir özdeşleşme önermektedir.Lemerle 1981, ss. 112–113
  2. ^ Sagoudatai Slav kökenli olmayabilir, ancak sonunda Slav komşuları tarafından asimile edildi. Toprakları bilinmiyor, ancak kaynaklara dayanan makul bir yerelleştirme, Vardar Nehri'nin batısıdır.Lemerle 1981, ss. 116–117

Kaynakça

Özel
  1. ^ Curta 2001, s. 76.
  2. ^ Curta 2001, ss. 78-79, 84-86, 91.
  3. ^ Fine 1991, ss. 28-29.
  4. ^ Fine 1991, ss. 29-31.
  5. ^ Fine 1991, ss. 32-41.
  6. ^ Fine 1991, s. 31.
  7. ^ Fine 1991, ss. 41-44.
  8. ^ Fine 1991, ss. 65-66.
  9. ^ Curta 2001, ss. 61-62.
  10. ^ Lemerle 1981, ss. 111-114.
  11. ^ a b PmbZ, Perbundos (#5901).
  12. ^ Lemerle 1981, ss. 111-113.
  13. ^ Stratos 1978, ss. 84-85.
  14. ^ Lemerle 1981, s. 114.
  15. ^ Stratos 1978, s. 85.
  16. ^ Lemerle 1981, ss. 114-116.
  17. ^ Stratos 1978, ss. 85-86.
  18. ^ İnfaz ile ayaklanma arasındaki süre bilinmiyor, ancak birkaç ay geçmiş olabilir.Stratos 1978, s. 86
  19. ^ a b Curta 2001, s. 112.
  20. ^ a b c Stratos 1978, s. 87.
  21. ^ Lemerle 1981, ss. 117, 119.
  22. ^ Lemerle 1981, s. 117.
  23. ^ Stratos 1978, s. 86.
  24. ^ Lemerle 1981, ss. 117-119.
  25. ^ Lemerle 1981, ss. 119-120.
  26. ^ Lemerle 1981, s. 120.
  27. ^ Lemerle 1981, ss. 120-121.
  28. ^ Lemerle 1981, s. 121.
  29. ^ Stratos 1978, ss. 86, 87.
  30. ^ Lemerle 1981, ss. 122-123.
  31. ^ Lemerle 1981, s. 123.
  32. ^ Lemerle 1981, ss. 123-124.
  33. ^ Lemerle 1981, s. 124.
  34. ^ Lemerle 1981, ss. 124-125.
  35. ^ Lemerle 1981, ss. 125-126.
  36. ^ Stratos 1978, ss. 87-88.
  37. ^ Lemerle 1981, ss. 126-127.
  38. ^ Lemerle 1981, ss. 127-128.
  39. ^ Stratos 1978, s. 88.
  40. ^ Stratos 1978, ss. 88-89.
  41. ^ Stratos 1978, s. 89.
  42. ^ Stratos 1978, ss. 89-90.
  43. ^ Stratos 1978, s. 90.
  44. ^ Fine 1991, s. 71.
  45. ^ Korres 1999, s. 144.
  46. ^ Lemerle 1981, ss. 128-132.
  47. ^ Lemerle 1981, s. 132.
  48. ^ Stratos 1978, ss. 90-91.
  49. ^ Stratos 1978, ss. 90–91.
Genel
  • Barišić, Franjo (1953). Čuda Dimitrija Solunskog kao istoriski izvori [The Miracles of Demetrius of Salonica as Historical Sources] (Sırp-Hırvatça). Belgrad. 
  • Breckenridge, J. D. (1955). "The "Long Siege" of Thessalonika: its date and iconography". Byzantinische Zeitschrift. 48: 116-122. doi:10.1515/byzs.1955.48.1.116. 
  • Chrysanthopoulos, Epameinondas (1953). Τὰ Βιβλία Θαυμάτων τοῦ Ἁγίου Δημητρίου, τὸ Χρονικὸν τῆς Μονεμβασίας καὶ αἱ σλαβικαὶ ἐπιδρομαὶ εἰς τὴν Ἑλλάδα. Ἱστορικὴ µονογραφία [The Books of Miracles of Saint Demetrius, the Chronicle of Monemvasia and the Slavic Raids into Greece. Historical Monograph] (Yunanca). Atina: Apostoliki Diakonia of the Church of Greece. 
  • Curta, Florin (2001). The Making of the Slavs: History and Archaeology of the Lower Danube Region, c. 500–700. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 978-1-13942888-0. 19 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Temmuz 2022. 
  • Fine, John Van Antwerp (1991) [1983]. The Early Medieval Balkans: A Critical Survey from the Sixth to the Late Twelfth Century (İngilizce). Ann Arbor, Michigan: University of Michigan Press. ISBN 0-472-08149-7. 
  • Korres, Theodoros (1999). "Παρατηρήσεις σχετικές με την πέμπτη πολιορκία της Θεσσαλονίκης από τους Σλάβους (676-678)" [Observations concerning the fifth siege of Thessalonica by the Slavs (676–678)]. Vyzantiaka. 19: 137-166. 
  • Lemerle, Paul (1981). Les plus anciens recueils des miracles de saint Démétrius et la pénétration des Slaves dans les Balkans [The oldest collections of the miracles of Saint Demetrios and the penetration of the Slavs in the Balkans] (Fransızca). II. Paris: Centre National de la Recherche Scientifique. 
  • Lilie, Ralph-Johannes; Ludwig, Claudia; Pratsch, Thomas; Zielke, Beate (1998–2013). Prosopographie der mittelbyzantinischen Zeit (Almanca). Berlin ve Boston: De Gruyter. 
  • Stratos, Andreas N. (1978). Byzantium in the Seventh Century, Volume IV: 668–685 (İngilizce). Amsterdam: Adolf M. Hakkert. ISBN 9789025606657. 


İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">İznik İmparatorluğu</span> 1204te Bizans İmparatorluğunun Haçlılar tarafından yıkılmasından sonra kurulan Bizans ardıl devleti

İznik İmparatorluğu ya da İznik ''Rum'' İmparatorluğu, Dördüncü Haçlı Seferi sırasında Batı Avrupalı ve Venedikli orduların 1204 yılında Konstantinopolis'e gelip şehri talan etmesi ve şehirde Katolik Hristiyanlar idaresinde bir Latin İmparatorluğu'nun kurulmasının ardından Bizans İmparatorluğu asilleri tarafından kurulan Yunan devletlerinden en büyüğüdür. 1204 ile 1261 arası hüküm sürmüştür. İznik Rum İmparatorluğunun resmen, kültürel ve dinsel başşehri İznik olmakla beraber, ikinci hükümdar olan III. İoannis ve sonraki imparatorlar hükümdar sarayı yerleşkesi ve efektif idari merkezi olarak Kemalpaşa’yı kullanmışlar ve bu imparatorluk Kemalpaşa’dan idare edilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Latin İmparatorluğu</span> Katolik Latinlerin 1204te Konstantinopolisi işgal ettikten sonra kurdukları devlet (1204–1261)

Latin İmparatorluğu ya da Konstantinopolis Latin İmparatorluğu, Latinlerin 1204 yılında Dördüncü Haçlı Seferi'nin neticesinde Konstantinopolis'i işgal ederek kurduğu bir devlettir. Haçlıların Romanya adını verdiği bu devlet 57 yıl ayakta kalmış, 25 Temmuz 1261 tarihinde İznik İmparatoru VIII. Mihail'in Konstantinopolis'i Haçlılardan geri almasıyla ortadan kalkmıştır.

<span class="mw-page-title-main">II. Basileios</span> Makedonyalı Hanedanından Bizans imparatoru

II. Basileios 960'tan 15 Aralık 1025'e kadar Bizans imparatoru unvanını taşımıştır. I. Basileios ile başlayan Makedonyalı hanedanından olup, II. Romanos ile Theofano'nun oğludur. 960'tan 963'e kadar babası II. Romanos ile; 963'ten 969'a kadar II. Nikiforos ile ve 969'dan 976'ya kadar I. İoannis ile kardeşi olan VIII. Konstantinos ile birlikte daha çok sembolik olarak ortak imparatorluk unvanı taşımıştır. 976'dan 15 Aralık, 1025'e kadar imparatorluk gücünü tam olarak yüklenmiş; ancak kardeşi VIII. Konstantinos sembolik ortak imparatorluğunu korumuştur.

<span class="mw-page-title-main">II. Mihail</span>

II. Mihail Amoriyalı 820 - 2 Ekim 829 yılları arasındaki Bizans imparatoru. Konuşmasında pürüzlü olduğu için bazen Kekeme anlamına gelen Traulos (Τραυλός) veya Psellos (Ψηλλος) veya Latince Psellus olarak da adlandırılmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Konstantinopolis Kuşatması (674-678)</span>

Konstantinopolis'in Birinci Arap Kuşatması 674 ila 678 yılları arasındaki Bizans-Arap Savaşları'nın büyük bir çatışması olup, Konstantinopolis'in savunmasının sınandığı sayısız kuşatmalardan biriydi. Savaş, Bizans İmparatorluğu ile Emeviler arasında cereyan etti. Muaviye, Emevi hükümdarı olarak ortaya çıkmıştı ve Şam'ı başkent yaparak; stratejik hedef olarak Bizans İmparatorluğu'nun ortadan kaldırılmasını açıkça ilan etmişti. Bu nedenle 668'de Muaviye, oğlu Yezid komutasında bir Arap ordusunu Bizans İmparatorluğu'na sefere göndermişti. Yezid ve ordusu, bütün Anadolu'yu katederek Kalkedon'a (Kadıköy) kadar ilerlemişti. Anadolu'da önemli bir Bizans kalesi olan Amorium şehri, bu sefer sonunda Araplar'ın eline geçmişti. Fakat Kalkedon'da, Konstantinopolis'in karadan ele geçirmenin imkansız olduğu anlaşıldı.

<span class="mw-page-title-main">IV. Konstantinos</span> Bizans imparatoru

IV. Konstantinos (Yunanca adi: Κωνσταντίνος Δ', Kōnstantinos IV, ; 668 – Eylül 685 döneminde Bizans imparatoru.

<span class="mw-page-title-main">III. Leon</span> Bizans imparatoru

III. Leon, 717'den 741'deki ölümüne dek hüküm süren Bizans imparatoru. Tahta geçmesi ile birlikte 695'ten beri süregelen Yirmi Yıllık Anarşi dönemini sonlandıran III. Leon döneminde Arapların Konstantinopolis kuşatması püskürtülmüş, Ekloga adında yeni bir kanun yazılmış ve ikonoklazm başlamıştır.

<span class="mw-page-title-main">II. Justinianos</span>

II. Justinianos veya II. Jüstinyen, ilk defa 685-695 ve ikinci defa 705-711 arasında saltanat süren Herakleios Hanedanı mensubu son Bizans imparatoru olmuştur.

<span class="mw-page-title-main">Theofilos</span>

Theofilos, 2 Ekim 829-20 Ocak 842 arasında Bizans imparatoru olmuştur. Frigya Hanedanı imparatorlarından ikincisi idi.

<span class="mw-page-title-main">Slav Thomas</span> Bizans generali

Slav Thomas, 9. yüzyıl Bizans askerî komutanıdır. Amoriumlu II. Mihail'e karşı 821-823 yılları arasında yaşanan geniş ölçekli isyanın lideridir.

<span class="mw-page-title-main">Bizans savaşları listesi</span> Vikimedya liste maddesi

Doğu Roma ya da Bizans İmparatorluğu (330-1453) tarihi boyunca gerçekleşmiş savaşlar ya da Harici ihtilafların listesidir. Dahili ihtilaflar için, Bizans isyan ve iç savaşları listesine bakınız.

<span class="mw-page-title-main">Kuber</span> Ön Bulgar lider

Kuber, Aziz Dimitrios'un Mucizeleri adlı esere göre 670'li yıllarda hüküm sürmüş Ön Bulgar liderdir. Ataları, onun egemenliğinden yaklaşık 60 yıl önce Avarlar tarafından Doğu Roma'dan Pannonia'daki Sirem bölgesine göç ettirilmiş Hristiyanlaşmış Ön Bulgarlardı. Bilimsel bir kurama göre, Kubrat'ın oğlu, İşbara'nın kardeşi ve Tuğluk uruğunun bir üyesidir.

<span class="mw-page-title-main">Theodoros Komnenos Dukas</span> Selanik imparatoru

Theodoros Komnenos Dukas (Yunanca: Θεόδωρος Κομνηνός Δούκας, Theodōros Komnēnos Doukas, Theodore Comnenus Ducas olarak Latin dillerinde yazılmıştır, 1215 ile 1230 yılları arasında Epirus ve Teselya ve 1224 ile 1230 yılları arasında Selanik ile Makedonya ve Batı Trakya'nın büyük kısmının hükümdarı. Selanik'i 1237 ile 1246 yılları arasında yöneten oğulları İoannis ile Demetrios'un arkasındaki güçtür.

<span class="mw-page-title-main">Konstantinopolis Kuşatması (1260)</span>

Konstantinopolis Kuşatması 1260'ta parçalanmış Bizans İmparatorluğu'nun en büyük kalıntısı olan İznik İmparatorluğu'nun Konstantinopolis'i Latin İmparatorluğu'ndan geri alma ve şehri yeniden canlanan bir Bizans İmparatorluğunun siyasi, kültürel ve manevi başkenti olarak yeniden kurma girişimiydi.

Mauricius'un Balkan seferleri, Doğu Roman (Bizans) imparatoru Mauricius tarafından Doğu Roma İmparatorluğu'ndaki Balkan eyaletlerini Avarlardan ve Slavlardan korumak amacıyla yürütülen bir dizi askeri seferlerdir. Mauricius, I. Anastasius hariç, Geç Antik Çağ'da belirlenen Balkan politikalarını uygulamak için elinden gelenin en iyisini yapan tek Doğu Roma imparatorudur, kuzey sınırının barbar eylemlerine karşı güvenliğine dikkat etti. Egemenliğinin ikinci yarısında Balkan seferleri Mauricius'un dış politikalarının odağıydı, çünkü 591 yılında Sasani İmparatorluğu ile yapılan 591'de verilen tatmin edici barış antlaşması, deneyimli birliklerini Pers cephesinden bölgeye kaydırmasını sağladı. Roma çabalarının yeniden odaklanması kısa sürede sonuç verdi: 591'den önceki sık sık yaşanan Roma başarısızlıkları sonrasında bir dizi başarı sağlandı.

Selanik Muharebesi şu anlamlara da gelebilir:

<span class="mw-page-title-main">Selanik Kuşatması (617)</span>

Selanik Kuşatması, 617 ya da 618'de, bölgedeki en büyük Bizans kalesi olan Selanik kentinin, Avarlar ve kentin yakınına yerleşmiş olan Slav kabileleri (Sclaveni) tarafından başarısızlıkla sonuçlanan kuşatılması. Saldırı, Avarların kenti alması için en son ve en organize girişimdir. 33 gün sürdü ve kuşatma araçlarının da kullanılmasını içerdi, ama sonuçta başarısız oldu. Bu kuşatmada yaşanan olayların başlıca kaynağı, şehrin koruyucu azizi Aziz Dimitrios'tan ismini alan Aziz Dimitrios'un Mucizeleri isimli eserdir.

Priscus ya da Priskos Bizans imparatorların Mauricius, Phocas ve Herakleios dönemlerinin önde gelen Bizans İmparatorluğu generalidir. Priscus, kendi çağdaşı kaynaklar onun lehinde belirgin şekilde önyargılı olmalarına rağmen, etkili ve yetenekli bir askeri lider olarak karşımıza çıkıyor. Mauricius altında, Balkanlar'da Avarlar ile Slav müttefiklerine karşı seferlerde kendini fark ettirdi. Başkentte olmadığı sırada Mauricius'un devrilip, Phocas tarafından öldürülmesi sırasında, Maurice'in kıdemli yardımcılarından olup yeni rejimde zarar görmeden ayakta kalabilen az sayıda kişiden biriydi; yüksek görevde kalmaya devam etti ve hatta yeni imparatorun kızıyla evlendi. Bununla birlikte Priscus, Phocas'ın devrilmesi konusunda Herakleios ile müzakere edip, yardım etti, Sasanilere karşı komuta ona emanet edildi. Bu seferin başarısızlığından sonra görevden alınıp ve bir manastıra kapatıldı. Kısa süre sonra öldü.

Azez Muharebesi, İmparator III. Romanos kendi komutasındaki Bizans ordusu ile Emir Şibhüddevle Ebû Kâmil Nasr kendi komutasındaki Mirdasoğulları Halep Emirliği arasında Suriye'de Azez yakınlarında gerçekleşen çarpışmadır. Mirdasoğulları, çok daha büyük Bizans ordusu karşısında zafer kazanıp, büyük bir büyük ganimet aldı, ancak nihayetinde zaferlerini kendilerine bir faydaya çevirememişlerdir.

<span class="mw-page-title-main">Dubrovnik Kuşatması (866-868)</span>

Dubrovnik Kuşatması ya da Ragusa Kuşatması (866-868), Ağlebîler ve Bari Emirliği tarafından Ragusa şehrinin 866 yılında denizden kuşatılması ile başlayan, ancak 868'de Bizans filosunun yaklaşmasıyla kaldırılan, on beş ay devam eden bir kuşatmadır. Kuşatmanın başarısızlığı, yeni Bizans imparatoru I. Basil'in uyguladığı saldırgan batı politikasının ilk sonuçlarından biridir. Kuşatma sonrasında, Bizans otoritesinin Dalmaçya kıyısında yeniden kurulması, Batı Balkanlar'daki Slavların Hıristiyanlaştırılması ve birkaç yıl içinde ise Bizans'ın Güney İtalya'da yeniden varlığı sağlandı.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.