Selahattin İçli

Selahattin İçli, (d. 6 Ekim 1923, İstanbul – ö. 14 Ekim 2006, İstanbul). Türk müziği bestecisi, müzisyen, tıp doktoru. Bestekâr Şerif İçli, babasının amca oğludur.^[1]

1949 yılında İstanbul Tıp Fakültesi'nden mezun oldu. Babası 1927 ile 1960 yılları arasında Balıkesir’de İngiliz Borax Consolidated Limited adındaki kuruluşta çalıştı.

Çocukluğunda vaktinin çoğunu İngilizler'den satın aldığı 700 kadar plakla gramofon başında geçirdi.^[2]

1953 yılına kadar İstanbul'da hekim olarak çalıştı. Daha sonra Balıkesir'in Susurluk ilçesinde belediyede, Susurluk Şeker Fabrikası'nda ve Borasit Maden İşletmesi'nde tabip olarak çalıştı ve 1961 yılına kadar Balıkesir'de yaşadı.

1961 yılında İstanbul'a döndü. 1967 yılında K'nde görev yaptı. 1981 yılında bu hastanedeki başhekim yardımcılığı görevinden ayrılarak Türk Musikisi Devlet Konservatuvarı'nda sanatçı öğretim görevlisi ve başkan yardımcısı oldu. Konservatuvarın İstanbul Teknik Üniversitesi'ne bağlanması üzerine 1986 yılında profesör unvanı alan İçli, komposizyon bölümü başkanlığına tayin edildi.

Babam İbrahim İçli, Birinci Dünya Savaşı yıllarında Beşiktaş Jimnastik Kulübü bünyesinde açılan Beşiktaş Musiki Kulübü'nde müzik eğitimi almış. Selahattin İçli de ilk musikî bilgilerini babasından edindi. 12 yaşından itibaren babasından meşk usulüyle makam ve usûl dersi aldı.

Hem anne, hem baba tarafından kardeş çocukları olan udi bestekâr Şerif İçli ve İbrahim İçli, 1914 yılında Beşiktaş musikî kulübüne devam etmeye başlarlar. Neyzen İhsan Bey'in hoca olduğu bu ocaktan yetişenler arasında Hakkı Derman da vardır. Babasının müziğe olan alâkası ve zengin repertuvarı sebebiyle, oğlu Selahattin'in kulağı daha çocukluk yaşlarından itibaren Türk musikîsinin klâsik ve güncel eserleriyle doldu. Böylece; ilk gençlik yıllarında kendisini bestekârlığa götürecek önemli temel unsur sayılabilecek oldukça geniş bir repertuvara sahip olmuştur.

İlk şarkısını 17 yaşında besteledi. Güftesi, Faruk Nafiz Çamlıbel'in Hıyâban başlıklı şiirinden alınan hüseynî makamındaki bu şarkının Şerif İçli tarafından beğenilmesi, Selahattin İçli'yi yeni besteler yapma alanında daha büyük bir şevkle çalışmaya sevk etti.

1942 yılında büyük hayranlık duyduğu ve babasının da yakın arkadaşı olan Selahattin Pınar'la tanıştı. Selahattin Pınar'ı yıllarca hemen her hafta evinde ziyaret ederek onun bestekârlık konusundaki bilgi ve görüşlerinden faydalandı.

Üniversite öğrenimi, tıp fakültesindeki derslerinin yanı sıra, Selahattin İçli'nin musikî üzerinde yoğun olarak çalıştığı bir eğitim devresi oldu. Kuruluşundan itibaren on yıl kadar İstanbul Üniversitesi korosunda bulundu ve kanunî Ekrem Karadeniz'in özel derslerine devam etti. Bu dönemde, birçok müzik çalışmalarına ve konserlere sesi ve ud ile de katıldı.

Selahattin İçli'nin çeşitli ansiklopedi, gazete ve dergilerde makale, fıkra, araştırma ve eleştiri türünden 400'ün üzerinde yazısı yayınlanmış olup 1998 yılında Kültür Bakanlığı'nca verilen devlet sanatçısı unvanına layık görüldü.

Önemli eserleri arasında tını, tarz ve üslup yönünden oldukça başarılı sayılan Bitmez tükenmez bu dert, Zeytin Gözlüm, Bahara indi melekler, Gül Açılsın Dudağında Gülüver, Hüzün Zaman Zaman Deli Dalgalarla Gelir, Ayrılık Var Çıkan Falda, Bir seni bir gülü, Bir sabah bakacaksın bir tanem, Bir destan dolaşır gibi eserler gösterilir.