Ecanayka, Japon Edo Dönemi sonlarında, 1867 Temmuz'undan ertesi senenin nisan ayına kadar Edo'nun batısında baş gösteren toplu bir harekettir. Boshin Savaşı ve Bakumatsu sırasında yoğunlaşan hareket Kyoto yakınlarındaki Kansai Bölgesi'nde başladı. Harekete katılanlar "Yetmedi mi?" diye bağırarak dolaştıkları için toplu herezinin adı bu olmuştur. Edo Dönemi'nde 3 ile 5 ay arasında süren, belli aralıklarla halkın işi gücü bırakıp hac yapması kendiliğinden oluşmuş bir harekettir. Kayıtlara göre, oldukça büyük sayıda güruh bu doğal hacca katılmıştır. 1830 yılında 3 ayda 5 milyon kişinin hac yaptığı söylenmektedir. Bu hiçbir resmiyeti olmayan haclar sırasında, büyük tüccarlar hacılara yemek ve kalacak yer sağlayıp her türlü kolaylığı göstermiştir. Bunun, ekonomik bunalımdan dolayı bunalan halkın yıkıma gitmesini önlemek için bir deşarj politikası olduğu söylenir. Tam Şogunluğu Yıkma döneminde ortaya çıktığı için devrimci bir niteliği olduğu gözden kaçırılmamalıdır.
Edo dönemi veya Tokugawa dönemi , Japonya tarihinde 1603-1868 yıllarını kapsayan dönemdir. Bu dönem 24 Mart 1603 tarihinde Edo'da Tokugawa Ieyasu tarafından Tokugawa Şogunluğu'nun kurulmasıyla başlar ve 3 Mayıs 1868'de Meiji Restorasyonu'nun başlamasıyla sona ermektedir. Bu dönemde Japonya Tokugawa Şogunluğu ile 300 yerel daimyōnun yönetimindeydi. Edo dönemi Japonya'nın ilk modern dönemi olarak tanımlanmaktadır ve bu yıllar arasında Japonya dış dünyaya kapalı kalmış olup ekonomik büyüme, sıkı toplumsal düzen, istikrarlı bir nüfus ile sanat ve kültür alanında gelişmeler yaşanmıştır.
Meiji Restorasyonu, Meiji Ishin, Islah, Devrim, Reform ya da Meiji Yenilenmesi olarak da bilinen, 1868 yılında İmparator Meiji idaresi altındaki Japonya'nın imparatorluk yönetimini yenileyen bir olaylar zinciridir. Yeni Meiji hükümdarları, iktidarı o zamanlarda Güneş Tanrıçası Amaterasu'nun soyundan geldiğine inanılan İmparator Meiji'ye iade etmişlerdir. Meiji Restorasyonu'ndan önce de imparatorlar başa gelmiş olsa da bu olaylar uygulamadaki kabiliyetini yenilemiş ve politik sistemi Japonya İmparatorluğu altında birleştirmiştir.
Boşin Savaşı (Japonca) Boşin Sensō 1868 yılından 1869 yılına kadar Japonya’da iktidarda bulunan Tokugawa Şogunluğu ile iktidarın imparatorluk hanedanına dönmesini isteyenler arasında yaşanan iç savaş.
Han, Japonya'da 12. yüzyıldan sonra savaşçı veya Edo dönemi ve erken Meiji döneminde daimyo toprağı için kullanılan tarihi bir tanımdır. Sengoku döneminde Toyotomi Hideyoshi zamanında oluşmuşlardır. Beyliklerin sayısı değişmekteydi; genel olarak Edo döneminde yaklaşık 300 beylik bulunmaktaydı.
Sengoku dönemi, Muromachi döneminde 1467-1603 yıllarını kapsayan dönemdir. Sengoku dönemi toplumsal ayaklanmalar, siyasal entrikalar ve askerî çatışmalar ile geçmiştir.
Edo Kalesi, 1457 yılında Edo'da inşa edilen bir düz arazi kalesiydi. Kale, Tokugawa Ieyasu'nun Tokugawa şogunluğunu kurduğu yer olup şogunun ikametgâhı ve ayrıca Edo döneminde Japonya'nın askeri başkentiydi. Meiji Restorasyonu'nun ardından Tokyo İmparatorluk Sarayı haline geldi.
Genrō, Japonya tarihinde Meiji, Taishō ve erken Shōwa dönemlerinde imparatora resmî olmayan danışman olarak görev yapan ve modern Japonya'nın "kurucu ataları" olarak düşünülen bazı eski emekli Japon devlet adamlarına verilen gayriresmî bir unvandı.
Korekiyo Takahaşi, 1921-1922 yılları arasında Japonya'nın 11. başbakanı olarak görev yapmış Japon siyasetçi.
Kiyoura Keigo, Ocak-Haziran 1924 tarihleri arasında Japonya'nın 13. başbakanı olarak görev yapmış Japon siyasetçi.
Reycirō Vakatsuki, 1926-1927 ve 1931 yılları arasında Japonya'nın 15. başbakanı olarak görev yapmış Japon siyasetçi.
Fudai daimyō, Japonya'nın Tokugawa şogunluğunda Sekigahara Muharebesi'ndan önce Tokugawa boyunun kalıtsal vasalları olan bir daimyō sınıfı idi. Fudai daimyō ve onların soyundan gelenler, tozama daimyōlara karşı Tokugawa yönetiminin saflarını doldurdu ve Edo döneminde Japonya'daki gücün çoğunu ellerinde tuttular.
Gokaidō, Japonya'da Edo döneminde şogunluk merkezi olan Edo'yu diğer vilayetlere bağlayan merkezi olarak yönetilen beş yol idi. Tokugawa şogunu Tokugawa Ieyasu, 1601'de ülke üzerindeki kontrolünü artırmak için bu beş güzergahın inşasına başladı, ancak Ieyasu'nun torunu olan dördüncü şogun Tokugawa Ietsuna döneminde ana güzergahlar olarak belirlendi. Yol boyunca yolcuların dinlenmesi ve malzeme satın alması için posta istasyonları kuruldu. Yollar, daimyōların Edo'ya giden rotalar boyunca alternatif yıllarda seyahat etmesini gerektiren sankin-kōtai politikasıyla geliştiler.
Tenpō Reformları, Japonya'daki Tokugawa şogunluğu tarafından 1841-1843 yılları arasında uygulamaya konulan bir dizi ekonomik politikaydı. Bu reformlar, askeri, ekonomik, tarımsal, mali ve dini sistemlerde algılanan sorunları çözme çabalarıydı.
Takasugi Shinsaku, Japonya'da Edo döneminin sonlarında yaşamış Chōshū beyliğinden bir samuraydı. Faaliyetlerini Tokugawa şogunluğundan gizlemek için birkaç takma ad kullanmış olup Meiji Restorasyonu'na önemli ölçüde katkıda bulundu.
Okada Keisuke Japon İmparatorluk Donanması'nda amiral, 1934'ten 1936'ya kadar Japonya Başbakanıydı.
Maeda Toshiyasu, Japonya'nın Hokuriku bölgesindeki Toyama Prefektörlüğü'nün 10. daimyōsu ve ünlü bir Japon doğa bilimci ve böcekbilimciydi (entomologtu).
Hatamoto, feodal Japonya'nın Tokugawa şogunluğunun doğrudan hizmetinde olan yüksek rütbeli bir samuraydı.
Enomoto Takeaki, Bakumatsu dönemi Japonya'sının Tokugawa donanmasının amirali ve Ezo Cumhuriyeti'nin cumhurbaşkanı olan Japon samurayıydı. Başlangıçta Tokugawa şogunluğuna sadık kaldı ve Boshin Savaşı'nın sonuna kadar yeni Meiji hükûmetine karşı savaştı. Daha sonra Meiji hükûmetinde Japon İmparatorluk Donanması'nın kurucularından biri olarak görev yaptı.
Han sisteminin kaldırılması, Japonya'da 1871'de daimyo toprakları olan han sisteminin kaldırıldığı bir reformdur. Reform, Meiji Dönemi'nin başlangıç yılı olan 1868'de başlatılan Meiji Restorasyonu'nun doruk noktasıydı.
