İçeriğe atla

Sanal devre

Bir sanal devre (VC), verileri, bu verilerin kaynak ve hedef uç sistemleri arasında özel bir fiziksel bağlantı varmış gibi görünecek şekilde, paket anahtarlamalı bir ağ üzerinden taşımanın bir yoludur. Sanal devre terimi, sanal bağlantı ile eş anlamlıdır.

Bir bağlantı veya sanal devre kullanılmadan önce, çağrı kurulumu aracılığıyla iki veya daha fazla düğüm veya yazılım uygulama arasında kurulmalıdır. Bundan sonra, düğümler arasında bir bit akışı veya bayt akışı iletilebilir. Bu nedenle, bir sanal devre protokolü, verilerin protokol veri birimlerine bölünmesiyle uğraşmaktan kaçınarak daha yüksek seviyeli protokollere izin vermektedir.

Hepsi olmasa da birçok sanal devre protokolü, hata tespiti ve otomatik tekrar talebi (ARQ) tarafından başlatılan veriyi yeniden iletimlerinin kullanımı yoluyla güvenilir iletişim hizmeti sağlamaktadır.

Sanal devreye alternatif bir ağ konfigürasyonu datagramdır.[1]

Devre anahtarlama ile karşılaştırma

Sanal devre iletişimi devre anahtarlamaya benzer, çünkü her ikisi de bağlantıya yöneliktir, yani her iki durumda da veriler doğru sırayla teslim edilir ve bağlantı kurma aşamasında sinyalleme yükü gereklidir. Bununla birlikte, devre anahtarlama sabit bir bit hızı ve gecikme sağlarken, bunlar aşağıdaki gibi faktörler nedeniyle sanal devre hizmetinde değişebilir:

  • ağ düğümlerinde değişen paket kuyruğu uzunlukları,
  • uygulama tarafından üretilen değişen bit hızı,
  • aynı ağ kaynaklarını paylaşan diğer kullanıcılardan istatistiksel çoğullama gibi yollarla değişen yük.

Sanal arama özelliği

Telekomünikasyonda, bazen sanal arama tesisi olarak adlandırılan sanal arama özelliği, aşağıdakileri içeren bir hizmet özelliğidir:

  • bir çağrı kurma prosedürü ve bir çağrıyı kesme prosedürü, kullanıcı verilerinin bir paket anahtarlamalı ağ tarafından aktarıldığı iki DTE arasındaki iletişimin süresini belirlemektedir.
  • ağ içindeki paketlerin uçtan uca transfer kontrolü gereklidir.
  • veriler, arama erişim aşaması tamamlanmadan önce aramayı başlatan tarafından ağa iletilebilir, ancak arama girişimi başarısız olursa veriler arama alıcısına teslim edilmemektedir.
  • ağ, tüm kullanıcı verilerini, verilerin ağ tarafından alındığı aynı sırayla çağrı alıcısına iletmektedir.
  • çoklu erişimli DTE'lerin aynı anda devam eden birkaç sanal araması olabilmektedir

Sanal çağrılara alternatif bir ağ yapılandırması, datagramları kullanan bağlantısız iletişimdir.[1]

Katman 4 sanal devreler

TCP gibi bağlantı yönelimli taşıma katmanı protokolleri,[2][3] IP gibi, farklı paketlerin farklı yollar üzerinden yönlendirilebildiği ve bu nedenle sıra dışı teslim edilebildiği, bağlantısız bir paket anahtarlamalı ağ katmanı protokolüne dayanabilmektedir. Ancak TCP'yi sanal bir devre olarak kullanmak mümkündür,[3][4][5] çünkü TCP, sipariş dışı teslimatı karşılamak için alıcı tarafında yeniden sıralamaya izin veren segment numaralandırmayı içermektedir.

Katman 2/3 sanal devreler

Veri bağlantısı katmanı ve ağ katmanı sanal devre protokolleri, bağlantı yönelimli paket anahtarlamaya dayanmaktadır; bu, verilerin her zaman aynı ağ yolu boyunca, yani aynı düğümler aracılığıyla iletildiği anlamına gelmektedir. Bunun bağlantısız paket anahtarlamaya göre avantajları şunlardır:

  • Bağlantı kurma aşamasında bant genişliği rezervasyonu desteklenerek garantili hizmet kalitesi (QoS) mümkün olmaktadır. Örneğin, devre anahtarlamanın öykünmesiyle sonuçlanan sabit bir bit hızı QoS sınıfı sağlanabilmektedir.
  • Paketler tek tek yönlendirilmediğinden ve her veri paketinin başlığında eksiksiz adresleme bilgisi sağlanmadığından daha az ek yük gereklidir. Her pakette yalnızca küçük bir sanal kanal tanımlayıcısı (VCI) gereklidir. Yönlendirme bilgileri yalnızca bağlantı kurma aşamasında ağ düğümlerine aktarılmaktadır.
  • Ağ düğümleri daha hızlıdır ve teorik olarak daha yüksek kapasiteye sahiptirler, çünkü bunlar yalnızca bağlantı kurma aşamasında yönlendirme yapan anahtarlar iken, bağlantısız ağ düğümleri her paket için ayrı ayrı yönlendirme yapan yönlendiricilerdir. Anahtarlama, tam bir adresi analiz etmek yerine yalnızca sanal kanal tanımlayıcısını bir tabloda aramayı içermektedir. Anahtarlar ASIC donanımında kolayca uygulanabilirken, yönlendirme daha karmaşıktır ve yazılım uygulaması gerektirmektedir. Bununla birlikte, geniş IP yönlendirici pazarı nedeniyle ve gelişmiş IP yönlendiricileri katman 3 anahtarlamayı desteklediğinden, modern IP yönlendiricileri günümüzde bağlantı yönelimli protokoller için anahtarlardan daha hızlı olabilmektedir.

Örnek protokoller

Sanal devre sağlayan taşıma katmanı protokollerine örnekler:

  • Altta yatan güvenilmez ve bağlantısız IP protokolünün üzerine güvenilir bir sanal devrenin kurulduğu İletim Kontrol Protokolü (TCP). Sanal devre, kaynak ve hedef ağ soketi adres çifti, yani gönderici ve alıcı IP adresi ve port numarası ile tanımlanmaktadır. Garantili QoS sağlanmamaktadır.
  • IP protokolünün üzerine sanal bir devrenin kurulduğu Akış Kontrolü İletim Protokolü (SCTP).

Verilerin her zaman aynı yol üzerinden teslim edildiği ağ katmanı ve veri bağlantısı katmanı sanal devre protokollerine örnekler:

  • VC'nin bir sanal kanal tanımlayıcısı (VCI) tarafından tanımlandığı X.25. X.25, güvenilir düğümler arası iletişim ve garantili QoS sağlamaktadır. VC'nin bir DLCI tarafından tanımlandığı çerçeve rölesi. Çerçeve rölesi güvenilir değildir, ancak garantili QoS sağlayabilir.
  • Devrenin bir sanal yol tanımlayıcısı (VPI) ve sanal kanal tanımlayıcısı (VCI) çifti tarafından tanımlandığı Asenkron Aktarım Modu (ATM). ATM katmanı güvenilmez sanal devreler sağlamaktadır, ancak ATM protokolü ATM uyarlama katmanı (AAL) Hizmete Özgü Yakınsama Alt Katmanı (SSCS) aracılığıyla güvenilirlik sağlamaktadır.[6][7]
  • Genel Paket Radyo Hizmeti (GPRS)
  • Sanal devreler üzerinden IP için kullanılabilen çok protokollü etiket değiştirme (MPLS). Her devre bir etiketle tanımlanmaktadır. MPLS güvenilir değildir ancak sekiz farklı QoS sınıfı sağlamaktadır.

Ayrıca bakınız

  • Veri bağlantısı tanımlayıcısı
  • Etiket değiştirme
  • Trafik akışı (bilgisayar ağı)

Kaynakça

  1. ^ a b Andrew S. Tanenbaum, David J. Wetherall (2011, Fifth Edition. International Edition), "Computer Networks". page 361 978-0-13-255317-9
  2. ^ RFC 793
  3. ^ a b RFC 1180
  4. ^ RFC 955
  5. ^ RFC 1644
  6. ^ ITU-T, B-ISDN ATM Adaptation Layer specification: Type 3/4 AAL, Recommendation I.363.3 (08/96), International Telecommunication Union, 1996, p5.
  7. ^ ITU-T, B-ISDN ATM Adaptation Layer specification: Type 5 AAL, Recommendation I.363.5 (08/96), International Telecommunication Union, 1996, p5.

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">X.25</span>

Bilgisayarların genellikle geniş coğrafi alanlarda birbirleriyle bağlanmalarında kullanılan teknik kurallar topluluğundan birisi. Bu kuralları uygulayarak oluşturulan bilgisayar ağlarına "X.25 ağları" ya da "Kutu Yönlendirmeli Ağlar" denir..

<span class="mw-page-title-main">VoIP</span>

VoIP, IP üzerinden ses, video veya mesaj gönderilmesidir. İnternet veya bilgisayar ağları üzerinden çalıştığı için genellikle daha ucuz, bazen bedavadır. Bu nedenle günümüzden en çok tercih edilen telekomünikasyon iletişim yönetimidir. Analog hatları VoIP'e dönüştürmek için VoIP Gateway cihazları kullanılır.

İnternette paketlerin hedeflerine ulaştırılması yönlendirici (router) adı verilen ve bu amaçla özel alarak tasarlanmış bilgisayarlar tarafından gerçekleştirilir. Yönlendiriciler, IP paketinin başlığında bulunan hedef adres bilgisini kullanarak bu paketleri diğer yönlendiricilere iletirler. Bu işlem paket hedefine ulaşıncaya kadar devam eder. Bu işleme IP Yönlendirme veya routing adı verilir. Yönlendiriciler tuttukları yönlendirme tablolarına göre paketleri alıcılara nasıl göndereceklerine karar verirler. Yönlendirme tabloları iki şekilde oluşturulur:

  1. Ağ yöneticisi kendisi tanımlayabilir. Genelde bir ya da birkaç yere bağlantısı olan ağlarda bu yöntem kullanılır. Statik yönlendirme olarak adlandırılır. Ağdaki herhangi bir değişiklik durumunda tanımların yeniden elle değiştirilmesi gerekir.
  2. Yönlendirme algoritmaları tarafından hesaplanarak oluşturulur. Ağ yöneticisinin önceden bazı tanımlamalar ve filtreleme girmesi gerekir. Ağda herhangi bir değişiklik olduğunda alternatif yollar otomatik olarak bulunur. Dinamik yönlendirme olarak adlandırılır. RIP, OSPF, BGP en çok kullanılan dinamik yönlendirme protokolleridir.
<span class="mw-page-title-main">UDP</span>

UDP, TCP/IP protokol takımının iki aktarım katmanı protokolünden birisidir. Verileri bağlantı kurmadan yollar.

Eşzamansız Aktarım Modu, verileri, 53 byte sabit büyüklüğünde hücreler halinde ileten bir ağ tekniğidir. Veri iletimi için paket anahtarlamanın bir türü sayılabilecek bir yöntem olan hücre aktarımı tekniğini kullanır. Bu teknik sanal devreler oluşturarak devre anahtarlamanın avantajlarından da faydalanır.

Ağ katmanı veya 3. katman, veri paketinin farklı bir ağa gönderilmesi gerektiğinde, veri paketine yönlendiricilerin kullanacağı bilginin eklendiği katmandır. Örneğin IP iletişim kuralı bu katmanda görev yapar.

<span class="mw-page-title-main">İnternet iletişim kuralları dizisi</span>

İnternet protokol takımı, bilgisayarlar ve ağ cihazları arasında iletişimi sağlamak amacıyla standart olarak kabul edilmiş kurallar dizisidir. Bu kurallar dizisi temel olarak verinin ağ üzerinden ne şekilde paketleneceğini ve iletilen veride hata olup olmadığının nasıl denetleneceğini belirlemektedir.

<span class="mw-page-title-main">SIP</span>

Oturum başlatma Protokolü (SIP), ses, video ve mesajlaşma uygulamalarını içeren gerçek zamanlı oturumları başlatmak, sürdürmek ve sonlandırmak için kullanılan bir sinyal protokolüdür. VoIP gibi IP üzerinden üzerinden ses, görüntü ve anlık mesaj iletişimi yanı sıra LTE (VoLTE) üzerinden cep telefonu araması için multimedya iletişim oturumlarını sinyalize etmek ve kontrol etmek için kullanılır. Günümüz IP Telefonlarının çoğunluğu SIP Protokolü ile çalışmaktadır. Cisco gibi bazı üreticiler SIP kullanmakla beraber bazı telefon modellerinde SCCP tercih etmektedir.

<span class="mw-page-title-main">TCP</span>

TCP (Transmission Control Protocol), TCP/IP protokol takımının taşıma katmanı protokollerinden birisidir. Son güncellemesi Ağustos 2022 tarihi itibarıyla RFC 9293 içerisinde tanımlanmıştır.

Adres Çözümleme Protokolü ağ katmanı adreslerinin veri bağlantısı katmanı adreslerine çözümlenmesini sağlayan bir telekomünikasyon protokolüdür. 1982 yılında RFC 826 aracılığıyla tanımlanmıştır. STD 37 kodlu bir internet standardıdır.

<span class="mw-page-title-main">Point-to-Point Protokol</span>

Bilgisayar ağlarında Point-to-Point Protokolü, iki ağ geçidi arasında doğrudan bağlantı kurmaya yarayan veri köprüleme protokolüdür.

Taşıma katmanı, ulaşım katmanı veya 4. katman üst katmanlardan gelen veriyi ağ paketi boyutunda parçalara böler.

<span class="mw-page-title-main">OSI modeli</span>

Open Systems Interconnection (OSI) modeli ISO tarafından geliştirilmiştir. Bu modelle, ağ farkındalığına sahip cihazlarda çalışan uygulamaların birbirleriyle nasıl iletişim kuracakları tanımlanır.

Komşu Keşfi Protokolü IPv6 ile kullanılan internet iletişim kuralları dizisinde bir protokoldur. Bağlantı katmanında çalışır ve bağlantıdaki diğer düğümleri bulmak, diğer düğümlerin ağ katmanı adreslerine karar vermek, uygun routerlar bulmak ve diğer aktif komşu düğümlere yollar hakkında erişilebilirlik bilgisi sağlamakla yükümlüdür(RFC 4861, 2007).

Tünel protokolü, bir ağ protokolü farklı bir yük-taşıma protokolü içerdiğinde bilgisayar ağ bağlantısı, bir tünel protokolü kullanır. Tünel protokolü kullanılarak, uyumsuz olan bir iletim protokolü üzerinde bir yük-taşıma taşınabilir ya da güvenilmeyen ağlarda güvenli bir yol oluşumu sağlanabilir.

Bilgisayar ağlarında, İnternetin ağ mimarisinde genellikle TCP/IP olarak bilinen, İnternet iletişim kuralları dizisinde en düşük tabaka bağlantı katmanıdır. Bu tabaka RFC 1122 ve RFC 1123 ile tanımlanmıştır. Bağlantı katmanı metodların grubudur ve İletişim protokolleri sadece konağa fiziksel olarak bağlantı ile çalışmaktadır. Bağlantı, ağda konak ve düğümler arasında fiziksel ve mantıksal bileşenler kullanılmasıdır ve bir bağlantı protokolü metodların bir takımıdır ve standartlar sadece Yerel alan ağı parçalarında ya da bir Geniş alan ağı bağlantılarında sadece komşu ağ bileşenleri arasında geçerlidir.

<span class="mw-page-title-main">Internet Protocol</span>

Internet Protocol (IP) ağ sınırları boyunca datagramların geçişi için internet protokolü takımında temel iletişim protokolüdür. Yönlendirme işlevi sayesinde internetin çalışmasını sağlamaktadır. IP, paket teslim görevini paket başlıklarındaki IP adreslerine dayalı olarak kaynak adresten hedef adrese doğru gerçekleştirir. Bu amaçla, IP veri teslim edilecek kapsülleyen bir paket yapıları tanımlamaktadır. Aynı zamanda adresleme yöntemlerini tanımlayan bu metot kaynak ve hedef bilgileri ile diyagramı etiketlemek için kullanılır. IP, 1974 yılında Vint Cerf ve Bob Kahn tarafından orijinal iletim kontrol programında bağlantısız bir datagram hizmeti olarak tanıtıldı. İnternet protokolü paketi bu nedenle sık sık TCP/IP gibi ifade edilir. IP'nin ilk büyük versiyonu İnternet Protokolü Sürüm 4'tür. IPv4 internette baskın olan bir protokoldür. Protokolün halefi ise İnternet Protokolü Sürüm 6 (IPv6)'dır.

<span class="mw-page-title-main">SoftEther VPN</span> Baymuhammet

SoftEther VPN, Tsukuba Üniversitesi'nden Daiyuu Nobori'nin yüksek lisans tezi araştırması kapsamında geliştirilen ücretsiz bir açık kaynak kodlu, çapraz platform, çoklu protokol destekli VPN çözümüdür. SoftEther VPN, SSL VPN, L2TP/IPsec, OpenVPN ve Microsoft Güvenli Yuva Tünel Protokolü gibi VPN iletişim kurallarını tek bir VPN sunucusundan verilecek şekilde desteklemektedir. 4 Ocak 2014 tarihinde GPLv2 lisansını kullanarak yayınlanmıştır.

Bilgisayar ağlarında bağlantı noktası (port) veya bağlantı noktası numarası, bir bağlantı uç noktasını benzersiz bir şekilde tanımlamak ve verileri belirli bir hizmete yönlendirmek için atanan sanal bir numaradır. Yazılım düzeyinde, bir işletim sistemi içinde, bir bağlantı noktası belirli bir işlem veya bir ağ hizmeti türünü tanımlayan mantıksal bir yapıdır. Yazılım düzeyindeki bir bağlantı noktası, her taşıma katmanı protokolü ve adres kombinasyonu için kendisine atanan bağlantı noktası numarasıyla tanımlanır. Port numaralarını kullanan en yaygın taşıma protokolleri TCP ve UDP 'dir; bu port numaraları 16 bitlik işaretsiz sayılardır.

Çap, Uzun Vadeli Evrim (LTE) ve IP Multimedya Sistemlerinde (IMS) kimlik doğrulama, yetkilendirme ve muhasebe (AAA) bilgilerini değiş tokuş etmek için kullanılan yeni nesil endüstri standardı bir protokoldür. Daha önceki RADIUS protokolünden evrimleşmiştir. RADIUS "Remote Authentication Dial-in User Service" tanımından alan ve uygulama katmanlı protokollerden biridir. İletişim yöntemi olarak Network UDP protokolünü kullanır. Server (Sunucu) / Client (İstemci) mimarisini kullanır.İnternet protokol paketindeki uygulama katmanı protokollerine aittir.