San Marino Komünist Partisi (Marksist-Leninist)

San Marino Komünist Partisi (Marksist-Leninist) (Partito Comunista Sammarinese (Marxista-Leninista)), 1921 yılında İtalya'da faşizmin ilerleyişiyle baskı altında kalan İtalya Komünist Partisi'nin (PCI) bir dalı olarak kurulmuştur. Kuruluşunun ilk yirmi yılında faşizmin egemenliği altında olan topraklarda hareketlerine yeraltı bir örgüt olarak devam etti. 1941 yılında Ermenegildo Gasperoni, San Marino'da komünist parti kurma çalışmalarına başladı. 7 Temmuz 1941 yılında partinin, resmi kuruluşu gerçekleştirildi.^[1] Parti, 1945-57 yılları arasında ülkeyi, San Marino Sosyalist Partisi (PSS) ile birlikte koalisyon halinde yönetti. Koalisyon hükûmeti, Fatti di Rovereta olarak bilinen olaylarda düşürüldü ve PCS, 1978'de iktidardaki bir koalisyona geri dönene kadar yönetme erkini eline alamadı. 1973 ve 1986 da San Marino Hristiyan Demokratik Partisi (Partito Democratico Cristiano Sammarinese) ile ittifak kurdu. 1990 yılında San Marino Demokratik İlerleme Partisi (PPDS) (sosyal demokrat bir partidir) adı altında çözüldü. Daha sonra bu parti de Demokratlar Partisi'ne (Partito dei Democratici) dönüştü. 1992'de PPDS'den ayrılmaya ve PCS'in yeniden canlandırılmasına karar veren bir oluşum, San Marino Komünistlerinin Yeniden Yapılandırılması (Rifondazione Comunista Sammarinese) adında yeni bir partiye hayat verir. Partinin gençlik örgütü, Dünya Demokratik Gençlik Federasyonu'na (FMGD) katılan San Marino Komünist Gençlik Federasyonu'dur.^[2][3]

Hükûmeti oluşturan sosyalist ve komünistler, bir sonraki seçimde (1949) de çoğunluğu elde eder. Ardından gelen 1951 seçimlerinde PCS adı altında birleşen tarafların oy oranlarında düşüş kaydedilir. Sol taraf, erkliği, Hristiyan Demokrat Partisi'ne verse de yine hükûmette kalmayı başarır. 1955 seçimlerini de geride bıraktıktan sonra Sovyetler Birliği, o zamanlarda Çekoslovakya'da (Çekoslovakya Sosyalist Cumhuriyeti) yaşanan gösterileri bastırmak için Prag'daki askerî birliklerini devreye sokar. Bu olay, San Marino hükûmeti içinde olan bazı vekillerin siyasi anlayışında derin değişiklikler yapar. Siyasi anlayışı değişen vekiller, hükûmetten ayrılır ve ayrı bir parti kurarlar. Böylece 31'e 29 olan koltuk sayısı 30'a 30 olarak kalır ve ortada bulunan çıkmaz sonucu erken seçim kararı alınır.^[4] Bu sırada, seçime giden zaman aralığında hükûmetin kimin elinde olacağı konusunda ortak bir noktada buluşulamaz ve San Marino iç savaş yankılarının hüküm sürdüğü bir ülke haline gelir. San Marino Komünist Partisi'ne (PCS) muhalif olanlar, Rovereta'daki terk edilmiş fabrikada geçici hükûmetlerini duyururlar. PCS ise bu olaya karşılık kendi örgütündeki partizanları bir araya getirir ve ülkedeki yankıya kulak asarak denetimler gerçekleştirir. Rovereta'daki muhalif grup, İtalyan ordusundan destek alarak zırhlı birlikler ve (San Marino askerî gücüne oranla) modern silahlarla PCS/PSS saflarını baskı altına alır ve Hükûmete baskı yapılarak PCS hükûmetinin düşmesi amaçlanır. Bu olaylardan sonra PCS hükûmeti düşer.^[5]

1940'lı ve 50'li yıllarda gözle görülebilecek derecede seçmenlerin nüfusa oranı düşüktür. Zira Seçimlerde, 1964 yılına kadar kadınlar oy kullanamamıştır.

Kadınların "seçme" hakkını kazanmasına, "Fatti di Rovereta" olayı zemin hazırlamıştır.

Yıllar sonra San Marino'lu kadınlar, ancak 1973'te siyasi makamları elinde bulundurma hakkı kazanmışlardır.^[6]

^{[8][9][10][11][12][13][14][15][16][17][18][19][20]}