Salvatore Quasimodo
| Salvatore Quasimodo | |
|---|---|
 Salvatore Quasimodo | |
| Doğum | 20 Ağustos 1901 Modica, Sicilya, İtalya |
| Ölüm | 14 Haziran 1968 (66 yaşında) Napoli, İtalya |
| Meslek | Yazar |
| Milliyet | İtalyan |
| Vatandaşlık | İtalya |
| Edebî akım | Hermetisizm |
| Önemli ödülleri | Nobel Edebiyat Ödülü (1959) |
Salvatore Quasimodo (d. 20 Ağustos 1901 Modica, Sicilya - ö. 14 Haziran 1968, Napoli) İtalyan şair ve edebiyat eleştirmeni. İtalyan şiirine sağladığı katkılar göz önünde tutularak Giuseppe Ungaretti ve Eugenio Montale ile birlikte anılır. Sembolizmden etkilenen şair, şiirlerinde memleketi Sicilya ve bölgenin geleneklerini işledi. 1959'da edebiyat dalında Nobel Ödülüne layık görüldü.
Biyografisi
Quasimodo, Sicilya'nın Modica kentinde Gaetano Quasimodo ve Clotilde Ragusa'nın çocuğu olarak dünyaya geldi. Çocukluğunu Messina’da gerçekleşen depremden önce Roccalumera'da geçirdi. Babası, yıkıcı bir deprem sebebiyle sarsılan yerel halka yardım etmek için Messina’ya gönderildiği için 1908 yılında Quasimodo ailesi Messina’ya taşındılar. Deprem gibi doğal güçlerin etkileri genç Quasimodo üzerinde büyük bir etkisi olacaktır. 1919 yılında yerel Teknik Koleji ‘inden (Technical Collage) mezun oldu. Ayrıca Messina’da Floransa’nın gelecekteki belediye başkanı Giorgio La Pira ile arkadaş oldu.
Salvatore Quasimodo, Mason Locası “Arnaldo da Brescia”nın bir üyesi olan babası tarafından İskoç Riti Masonluğu (Scottish Rite Freemansonry)’e tanıtıldı.] İtalya'nın Büyük Doğusu, Quasimodo'yu en önemli kardeşlerinden biri olarak tanıdı.
1917'de Quasimodo, ilk şiirlerini yayınladığı kısa ömürlü Nuovo giornale letterario'yu ("New Literary Journal") kurdu. 1919'da mühendislik çalışmalarını bitirmek için Roma'ya taşındı, ancak kötü ekonomik koşullar onu teknik ressam olarak bir iş bulmaya zorladı. Bu arada birkaç inceleme ile işbirliği yaptı ve Yunanca ve Latince okudu.
1929'da Quasimodo'nun kız kardeşiyle evlenen Elio Vittorini'nin davetiyle Floransa'ya taşındı. Burada Alessandro Bonsanti ve Eugenio Montale gibi şairlerle tanıştı. 1930'da İtalya'nın Reggio Calabria'daki İnşaat Mühendisliği Kolordusu'nda işe girdi. Burada onu yazmaya devam etmeye teşvik eden Misefari kardeşlerle tanıştı. Hermetik harekete yakınlığını geliştiren Quasimodo, o yıl ilk koleksiyonu Acque e terre'yi ("Waters and Earths") yayınladı.
1931'de Imperia'ya ve ardından Cenova'ya gönderildi ve burada Camillo Sbarbaro ve Quasimodo'nun verimli bir işbirliğine başladığı Circoli dergisinin diğer kişilikleriyle tanıştı. 1932'de onlarla birlikte, 1930'dan 1932'ye kadar olan tüm şarkı sözlerini içeren yeni bir koleksiyon olan Oboe sommerso'yu yayınladı.
1934'te Quasimodo Milano'ya taşındı. 1938’den itibaren Cesare Zavattini ile birlikte kendini tamamen yazmaya adadı ve Letterature (edebiyatlar) için Hermenik harekerin resmii incelemesnde çalıştıı. 1938'de Poesie'yi yayınladı, ardından 1939'da Corrente di Vita tarafından yayınlanan Lirici Greci'nin ("Yunan Şairler") çevirileri geldi.
Açık sözlü bir anti-Faşist olmasına rağmen, II. Dünya Savaşı sırasında Quasimodo, Alman işgaline karşı İtalyan direnişinde yer almadı. Bu dönemde kendisini Yuhanna İncili'nin, Catullus'un bazı kantolarının ve Odyssey'nin birkaç bölümünün tercümesine adadı. 1945'te İtalyan Komünist Partisi'ne üye oldu.
1946'da Giorno dopo giorno ("Günden Güne") adlı başka bir koleksiyon yayınladı; bu, yazarın artan ahlaki katılımını ve yazarın toplumsal eleştirisinin destansı tonunu açıkça ortaya koydu. Aynı tema, sonraki çalışmaları olan La vita non è sogno ("Hayat Bir Rüya Değil"), Il falso e il vero verde ("Yanlış ve Gerçek Yeşil") ve La terra impareggiabile ("Benzersiz Ülke") ile karakterize edildi. Tüm bu dönem boyunca Quasimodo, klasik yazarların çevirilerini yapmaktan ve en prestijli İtalyan yayınlarından bazılarında (çoğunlukla tiyatroyla ilgili makalelerle) bir gazeteci olarak işbirliği yapmaktan vazgeçmedi.
1950'lerde Quasimodo şu edebi ödülleri kazandı: Premio San Babila (1950), Premio Etna-Taormina (1953), Premio Viareggio (1958) ve son olarak Nobel Edebiyat Ödülü (1959). 1960 ve 1967 yıllarında sırasıyla Messina ve Oxford Üniversitelerinden fahri dereceler aldı.
Şair, yaşamının son yıllarında Avrupa ve Amerika'ya sayısız seyahatler yapmış, çeşitli yabancı dillere çevrilmiş şiirleri hakkında halka açık konuşmalar ve konferanslar vermiştir.
Haziran 1968'de, bir söylev için Amalfi'deyken, Quasimodo bir beyin kanaması geçirdi. Birkaç gün sonra Napoli'deki hastanede öldü. Milano'daki Cimitero Anıtı'na defnedildi.
Eserleri
- Odore di eucalyptus (1933)
- Erato e Apollion (1936)
- Poesie (1938)
- Il falso e vero verde (1956)
- La terra impareggiabile (1958)
