İçeriğe atla

Salça

Biber salçası
Domates salçası

Salça, domates veya kırmızı biberin çeşitli işlemlerden geçirilmesiyle üretilen, yemeğe lezzet ve renk katmak için kullanılan, koyu kırmızı renkli, tuzlu, uzun ömürlü, Türk mutfağına has ezmedir.

Salça bir gıda saklama yöntemidir, yaz aylarında daha bol ve lezzetli olan domates veya kırmızı biberin diğer aylarda da yemeklerde kullanılabilmesini sağlar.

Salça Türk mutfağında sıkça kullanılan bir malzemedir. Çorbalarda, sebze yemeklerinde, et yemeklerinde, böreklerde veya pidelerde kullanılabilir.

Etimoloji

Nişanyan Sözlük'e göre salça kelimesinin kökeni İtalyancada "yemek suyu" veya "sos" anlamına gelen salsa kelimesinden türemiştir. Türkçede ilk kullanımı 1900 yılında Şemseddin Sâmi'nin Kamûs-ı Türkî adlı sözlüğünde Osmanlıca صالچهٰ (lat. salça) yazımıyla "Domates sosu ve sair şeylerle yapılan yemek terbiyesi." olarak tanımlanmış ve İtalyanca salsa sözcüğünün karşılığı olarak verilmiştir.[1]

İtalyanca sözcüğün kökeni Latince “tuzlu” manasına gelen salsus kelimesinin dişil hâli olan salsa sözcüğüne dayanır. Bu sözcük Latince “tuzlamak” anlamına gelen salare, sals- fiilinden türetilmiş olup aslen Latince “tuz” anlamındaki sal sözcüğüne dayanmaktadır. Bu sözcüğün proto Hint-Avrupa dilinde aynı anlama gelen *séh₂ls (*sā́ls) biçiminden evrilmiş olduğu varsayılmaktadır. Aynı kökten Eski Yunanca ʰáls, İngilizce salt, Almanca Salz, Fransızca sel ve Rusça соль (sol) türemiştir. Türkçede yer alan salam, salamura, salata, salsa, sos ve sosis sözcükleri de salça kelimesiyle ortak bir kök paylaşmaktadır.[1]

Çeşitleri

Domates salçası

Domates salçası, Türkiye'de, daha yaygın olarak tüketilen salça türüdür. Kabuklarından ve tohumlarından ayrıştırılan domates püresi, kaynatma veya güneş altında kurutma gibi yöntemlerle salça haline getirilir. Domates salçasını sulandırıp domates suyu haline getirerek kullanmak da mümkündür.

Biber salçası

Biber salçası ya da kırmızı biber salçası, saplarından ve tohumlarından ayrıştırılan kırmızı biberlerin ezilip tuzlandıktan sonra güneş altında kurutulmasıyla üretilir. Yapımında acı veya tatlı biber kullanımına göre acı biber salçası veya tatlı biber salçası elde edilebilir.

Üretim

Geleneksel olarak salça temiz ve açık bir havada güneş altında kurutularak yapılmaktadır. Günümüzde konserve olarak üretilen salçalar ise genellikle fırınlarda ısı etkisiyle kurutulmaktadır.

Domates salçasının iki üretim yolu vardır:

  • Sıcak işleme: Domatesler parçalanır. Elde edilen mayşe hemen ısıtılıp ve palperde pulp haline getirilir. Bu yöntem sıcak işlemedir.
  • Soğuk işleme: Domatesler parçalanır. Elde edilen mayşe palperden geçirilip pulp ısıtılır. Bu yöntem de soğuk işlemedir.

İki yöntemin de birbirine göre avantajları ve dezavantajları bulunmaktadır. Sıcak yöntemde mayşe ani bir şekilde ısıtıldığı için pektolitik enzimler inaktif hale gelmektedir. Çekirdek içinde bulunan zamk maddeleri ve kabuktaki renk maddesi ısı ile birlikte salçaya geçtiğinden renkli ve kıvamlı bir bir salça oluşur. Bu yöntemle çekirdekten geçen bazı maddeler salçanın tadını ve lezetini bozarak hafif acımsı bir tat oluşturabilir. Bunu engellemek için soğuk işleme yöntemi geliştirilmiştir. Soğuk işleme yönteminde ise kaba palperden geçirilip kabuk ve çekirdek ayrıldıktan sonra ısıtılıp ardından palpere gönderilip inceltilir. Parçalamadan sonra ısıtmaya kadar geçen sürede pektolitik enzimler pektini parçaladığından, çekirdek evindeki zamksı maddeler de salçaya daha az geçtiği için salçanın lezzeti daha iyi olur. Bu yöntemle sıcak işleme yöntemini göre daha az kıvalmlı ancak acımsı olmayan lezzetli bir salça üretilir.[2]

Kaynakça

  1. ^ a b "salça". Nişanyan Sözlük. 27 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Mayıs 2023. 
  2. ^ "Salça nasıl yapılır? Püf noktalarıyla evde salça yapımı". Hürriyet. 12 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Aralık 2020. 

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Batırık</span> Salata türünde bir yiyecek

Batırık(Batırma); bulgur ile yapılan bir çeşit sulu salatadır. İçindeki domates, salatalık ve bulgurdan ötürü kısırı andırır. İç Anadolu bölgesinin güneyi ve Akdeniz bölgesinde Toros dağlarına yakın bölgelerde,Karaman,Bozkır, Ermenek ile Mersin'in ilçeleri Tarsus, Erdemli, Mut, Aydıncık, Anamur, Bozyazı, Silifke ve Gülnar'da yapılır. Yapılışı bölgelere göre küçük farklılıklar gösterse de, genelde ince bulgur, tahin, domates çeşitli baharatlarla karıştırılır ve yoğrulur.

<span class="mw-page-title-main">Salata</span>

Salata, genellikle sebze veya meyvelerden oluşan sade karışım ya da üzerine yoğurt ya da salata sosu dökülmesiyle hazırlanan ve yemeklere eşlik eden yiyecek karışımı. Kimi zaman içine et ya da peynir gibi yiyecekler de konulur. Mevsimine ve yapıldığı yöreye özgü sayısız çeşidi yapılır. Antik Çağda Romalılar, Yunanlar ve Persler ot ve yeşillikleri karıştırarak karışık salata benzeri bir yemek yapmaktaydı.

<span class="mw-page-title-main">İsot</span> Urfaya özgü biber çeşidi

İsot veya Urfa biberi, Şanlıurfa'da yetiştirilen bir biber türü ve bu yörede üretilen kurutulmuş biber. Capsicum annuum biberinin kurutulmasıyla üretilr. Bu biber türünün kökeni Kuzey Amerika'dır. Urfa biberi teknik olarak kırmızı (acı) biberdir ve bitki üzerinde koyu bordoya olgunlaşır.

<span class="mw-page-title-main">Çılbır</span> Türk mutfağından sarımsaklı yoğurtlu bir yumurta yemeği

Çılbır, çıpıl, çırpır, çiğ yumurtanın kaynayan suya kırılıp pişirilmesiyle hazırlanan, Türk mutfağına ait bir tür yemektir. Üzerine sarımsaklı yoğurt ve kızdırılmış tereyağlı-pul biberli sos dökülerek servis edilir. Ahmed Vefik Paşa'nın 1876'da yazdığı Lehce-i Osmani adlı kitabında çıpıl, çırpırın yoğurtlu yağsız yumurta taamı olarak geçmektedir.

<span class="mw-page-title-main">Ketçap</span> domates ile yapılan bir sos

Ketçap, domates, acı biber, şeker ve baharatlardan yapılan bir sos. Zaman zaman soğan, kereviz ve diğer sebzeler de eklenir.

Balıkesir mutfağı, Balıkesir ve çevresine ait yemek kültürü.

<span class="mw-page-title-main">Mercimek köftesi</span>

Mercimek Köftesi, mercimek ve bulgur gibi besleyici değeri yüksek olan malzemeler içeren, kolay hazırlanan, yaygın olarak pişirilen bir yemek türüdür. Türk misafirperverliğinin önemini simgeleyen yiyeceklerden biri olan yemek, Türk kültüründe 5 çayı ve özel gün yemekleri gibi etkinliklerde sıklıkla servis edilmektedir. Amerikan Kanser Araştırmaları Enstitüsü (AICR), 2015 yılında, kanserle mücadele ettiği, özellikle kolorektal kanser riskini azalttığı kabul edilen, dünyanın dört bir yanından yerel mutfaklara ait 7 yemeğin yer aldığı listeye mercimek köftesi koydu.

<span class="mw-page-title-main">Kosova mutfağı</span>

Kosova mutfağı, Kosova'ya özgü etnik grupların geleneksel yemeklerinden oluşan, Balkan mutfağının bir temsilcisidir. Arnavutluk ile tarihsel ve etnik bağları nedeniyle, Arnavut mutfağından önemli ölçüde etkilenmiş ve diğer Balkan ülkelerinin unsurlarını da benimsemiştir.

<span class="mw-page-title-main">Chilli sos</span>

Biber sosu, acı biber sosu veya chilli sos, biber ve acı biber ile hazırlanmış çeşnilerdir.

Üç İmparator Ziyafeti 7 Haziran 1867 yılında Paris'teki Café Anglais'da 8 saat süren bir aksam yemeğiydi. Prusya Kralı I. Willem'in isteyinde bu yemek şef Adolphe Dugléré tarafından hazırlandı. Kral Willem Exposition Universelle dünya fuarı sırasında Café Anglais'a müdavim olmuş ve Rusya Çarı II. Aleksandr, oğlu III. Aleksandr ve Otto von Bismarck'ı orada abartılı bir ziyafete konuk etmeye niyetlenmiş. Misafirlere 16 çeşitli yemek ve 8 şarap servis edildi.

<span class="mw-page-title-main">Antojito</span> Meksika mutfağından atıştırmalık

Antojitos olarak adlandırılan Meksika sokak yemekleri, sokak satıcıları tarafından ve Meksika'daki küçük geleneksel pazarlarda hazırlanır. Sokak yemekleri arasında taco, tamal, gordita, quesadilla, empalme, tostada, chalupa, elote, tlayuda, cemita, pambazo, empanada, nachos, chilaquiles, fajita ve torta gibi yemeklerin yanı sıra taze meyve, sebze, içecek ve menudo, pozole ve pancita gibi çorbalar yer alır. Gün içinde ana yemek genellikle öğleden sonra yendiği için bu gıdalar çoğunlukla sabah ve akşam yenir.

<span class="mw-page-title-main">Aztek mutfağı</span>

Aztek mutfağı, 1519'da Avrupa ile etkileşime girmeden önce Meksika Vadisi'ndeki eski Aztek İmparatorluğu ve Nahua halklarının mutfağıdır.

Chiapas mutfağı, aynı adı taşıyan Meksika eyaletindeki bir yemek pişirme tarzıdır.

<span class="mw-page-title-main">Adobada</span> Et ile yapılan Meksika mutfağındaki bir yemek

Adobada, adovada adı da kullanılır, Meksika mutfağında tacolara benzer şekilde yaygın olan birçok yemek için bir hazırlıktır. Adobada, genellikle sirke ve kekik ile kırmızı acı sosuyla marine edilmiş domuz etidir, ancak farklı et türlerini ve al pastor'a daha yakın marine edilmiş sosları ifade edebilir. Genellikle küçük, esnek mısır tortillasında sotelenmiş sebzeler ve peynirle birlikte servis edilir.

<span class="mw-page-title-main">Picadillo</span>

Picadillo birçok Latin Amerika ülkesinde ve Filipinler'de geleneksel bir yemektir. Kıyma, domates, kuru üzüm, zeytin ve bölgeye göre değişen diğer malzemelerle yapılır. Genellikle pirinçle servis edilir veya taco, tuzlu hamur işleri veya kroket gibi yemeklerde dolgu olarak kullanılır. İsim, "kıymak" anlamına gelen İspanyolca picar kelimesinden gelmektedir.

<span class="mw-page-title-main">Roze</span>

Roze veya blush, üzüm kabuğunun renginin bir kısmını içeren, ancak kırmızı şarap olarak nitelendirmek için yeterli renkte olmayan bir şarap türüdür. Roze şarabın sahip olduğu renk, kullanılan üzüm çeşitlerine ve şarap yapım tekniklerine bağlı olarak soluk bir "soğan kabuğu" turuncusundan canlı bir mora kadar değişebilir. Şarap genellikle Fransızca, Portekizce ve İngilizce konuşulan ülkelerde rose, İspanyolcada rosado veya İtalyancada rosato olarak bilinir. Roze şaraplar, çok çeşitli üzümlerden yapılmakla birlikte, dünyanın her yerinde bulunabilir.

<span class="mw-page-title-main">Macar mutfağı</span> Macaristanın mutfak gelenekleri

Macar mutfağı, Macaristan ulusunun ve onun birincil etnik grubu olan Macarların mutfağının karakteristik özelliklerini ortaya koyar. Geleneksel Macar yemekleri öncelikle et, mevsim sebzeleri, meyveler, ekmek, süt ürünleri ve peynirlere dayanmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Sierra Leone mutfağı</span>

Sierra Leone, tarlaları ve yüksek platformları arasında çeşitli nehirleri ve çağlayanları olan bir Afrika bölgesidir.

<span class="mw-page-title-main">Senegal mutfağı</span>

Senegal mutfağı, Kuzey Afrika, Fransız ve Portekiz mutfağından etkilenen ve ülkenin en büyüğü Wolof olan birçok etnik gruptan türeyen bir Batı Afrika mutfağıdır. Bölgeye ilk kez 11. yüzyılda nüfuz eden İslam, mutfakta da rol oynuyor. Senegal, 1960'a kadar Fransa'nın bir kolonisiydi. Kolonizasyonundan bu yana, göçmenler Senegal mutfağını diğer birçok bölgeye getirdiler.

<span class="mw-page-title-main">Arabiata sos</span>

Arabiata sos,, sarımsak, domates, kurutulmuş kırmızı biberin, zeytinyağında pişirilmesi sonucunda elde edilen İtalyan mutfağına ait baharatlı makarna sosudur. Ana bileşenleri dışında bazı tariflerde fesleğen ve maydanoz da tarifin içerisine eklenebilir. Sosun orijinal tarifinde San Marzano domates salçası kullanılmaktadır. Sosun resmi kökeni belirsizdir fakat 1920'li yıllarda Roma'da "Le Arrabbiate" isimli bir restaurantı bulunan Antonia Cecchini tarafından geliştirildiği düşünülmektedir.