Saint-Gervais-Saint-Protais Kilisesi

Saint-Gervais-Saint-Protais Kilisesi, Paris'in 4. bölgesinde, Belediye Binası'nın (Hôtel de) doğusunda, Marais semtindeki Place Saint-Gervais'de bulunan bir Roma Katolik bölge kilisesidir. Mevcut kilise, daha önceki iki kilisenin yerine 1494 ile 1657 yılları arasında inşa edilmiştir; en son tamamlanan cephe, Fransız barok üslubunun Paris'teki ilk örneğiydi. Kilisenin orgcuları arasında Barok döneminin en ünlü besteci ve müzisyenlerinden ikisi olan Louis Couperin ve yeğeni François Couperin; kullandıkları org bugün hala görülebilmektedir. Kilise, Orta Çağ oymalı koro tezgahlarının, 16. yüzyıldan kalma vitrayların, 17. yüzyıl heykellerinin ve Sylvie Gaudin ve Claude Courageux'un modern vitraylarının dikkat çekici örneklerini içerir. Saint-Gervais, Kudüs Manastır Kardeşliklerinin merkezi haline geldiği 1975 yılına kadar bir bölge kilisesiydi.

Milano'dan iki Hristiyan şehit olan Aziz Gervasius ve Protasius'a adanmış bir kilisenin 7. yüzyılda bölgede mevcut olduğu kaydedildi ve bu da onu Paris'in sağ yakasındaki ilk kilise kiliselerinden biri yapıyor. Place de Grève'deki nehir limanına yakın olduğu için çoğunlukla kayıkçılar ve balıkçılar katıldı. Seine nehrinin taşkınlarından korunmak için hafif bir tepe olan Monceau Saint-Gervais üzerine inşa edilmiştir. 1190-1209 yılları arasında inşa edilen Philippe-Auguste duvarının tamamlanmasından sonra mahalle saldırılara karşı korundu ve nüfus artmaya başladı. Kilise, şarap tüccarları da dahil olmak üzere Paris'in birçok önemli konfrerisinin veya loncasının sponsorluğu altına girmişti. Mali yardımlarıyla, 13. yüzyılın başlarında siteye daha büyük bir kilise inşa edildi.

Mevcut kilisenin inşaatı 1494'te başladı, ancak Din Savaşları ve fon sıkıntısı nedeniyle ertelendi. Gotik tarzda başladı; apsisin şapelleri 1530'da, transept ise 1578'de tamamlandı. Kilisenin içi büyük ölçüde Gotik iken, cephe, mimar Salomon de Brosse'nin (1571–1626) bir planına göre orijinal yeni bir tarzda, Fransız Barok tarzında inşa edildi.

17. ve 18. yüzyıllarda kiliseye Marie de Rabutin-Chantal, markiz de Sévigné ve cenaze anıtı bulunan XIV.Louis Şansölyesi Michel Le Tellier dahil olmak üzere Marais'te yaşayan aristokrat ailelerin birçok üyesi katıldı.

1653'ten başlayarak kilise, Fransız müzisyenlerin en ünlü hanedanlarından biri olan Couperin ailesini iki yüzyıldan fazla bir süre istihdam etti ve korudu. Kilisenin bir yanında, ünlü klavsencilerin, orgcuların ve bestecilerin evi, Couperin'lerin görev süresinin anısına bir plaketle hala duruyor. Louis ve François Couperin tarafından kullanılan org, bugün hala kilisenin içinde bulunmaktadır; zamanın en ünlü org yapımcıları François-Henri Clicquot, Louis-Alexandre Clicquot ve Robert Clicquot tarafından yaptırılmıştır.

18. yüzyılda, bir sıra ev tarafından neredeyse görülmesi engellenmiş olsa da, kilisenin cephesi büyük beğeni topladı. Voltaire, "Onu görebileceğiniz bir yerden başka hiçbir eksiği olmayan bir şaheserdir" diye yazmıştı. Manzarayı kapatan evler nihayet 1854'te yıkılarak cephenin görünümü açıldı.

Fransız Devrimi sırasında, kilise hazinelerinin çoğu boşaltıldı ve 1802'de Kilise'ye iade edilmeden önce bir Akıl ve Gençlik Tapınağı'na dönüştürüldü.

29 Mart 1918'de, uzun menzilli "Paris Silahı" tarafından ateşlenen bir Alman mermisi kilisenin üzerine düşerek 91 kişiyi öldürdü ve 68 kişiyi yaraladı; Hayırlı Cuma ayinleri yapılırken patlama çatıyı çökertti. Bu, 1918'de Paris'in Alman bombardımanı sırasında sivillerin hayatını kaybettiği en kötü olaydı. Öldürülenler arasında John Singer Sargent'ın yeğeni ve favori modeli Rose-Marie Ormond Andre-Michel de vardı.

1975'te kilise, aynı yıl Père Pierre-Marie Delfieu tarafından dönemin Paris Başpiskoposu François Marty'nin izniyle kurulan Kudüs Manastır Kardeşliklerinin merkezi oldu. Tarikat, kentsel bir bağlamda manastır yaşamını sürdürmeye adanmıştır; üyelerinin çoğu sivil mesleklerde yarı zamanlı çalışıyor. Kilise, kendine özgü ve ekümenik ayiniyle tanınır; örneğin, Lutherci ilahi müziği ve Ortodoks troparia'yı benimsemek. Tarikat, Fransa'da Mont St. Michel, Vezelay ve Magdala Sologne'de ve Avrupa'nın başka yerlerinde, Floransa, Brüksel, Köln, Varşova ve Montreal'de birkaç başka topluluk kurdu.

1993-95'te kilisenin güneybatı şevine Sylvie Gaudin tarafından beş yeni vitray pencere eklendi. Claude Courageux imzalı başka bir altı pencere dizisi, 2000'lerin başında kilisenin üst katına, güney nefe, transept ve koroya yüzyıllar boyunca yıkılan pencerelerin yerine eklendi.