İçeriğe atla

Sahife-i Seccadiye

eṣ-Ṣaḥîfetü’l-kâmiletü’s-Seccâdiyye veya Sahife-i Seccadiye (Arapça: الصحيفة السجادية), Şiilerin dördüncü imamı, Zeynelâbidîn lakabiyla meşhur olan Ali bin Hüseyin'in dua ve münacatlarını ihtiva eden bir kitaptır. Kitapta 54 dua yer almaktadır. “Al-i Muhammed’in Zebur’u”, “Ehlibeytin İncil’i” gibi isimlerle anılan bu eser, Kuran’dan sonra Nehсü'l Belâga gibi Şiilerin arasında önemli bir yere sahiptir.[1]

Özellikleri

Bir dua kitabı olmasına rağmen, amacı sadece dua ve münacat etmenin yayılması değil. Fakat İslami inanç, şeriat ve marifetler dua kalıbında beyan edilmiştir. Sahife-i Seccadiye'de teoloji, kozmoloji, antropoloji, gayp âlemi, melekler, peygamberlerin risaleti, Muhammed ve Ehlibeyt’in makamı, imamet, ahlaki fazilet ve çirkinlikler, sosyal ve ekonomi konuları, tarihi işaretler, Allah’ın çeşitli nimetleri, duanın adabı, tilavet, zikir, namaz, ibadet… vb. gibi konular dua kalıbında açıklanmıştır.[2]

İsim ve lakabları

Bu kitaba, Uhtu’l Kuran (Kuran’ın kız kardeşi), Ehlibeytin İncil’i, Al-i Muhammed’in Zebur’u ve Sahife-i Kamile gibi isim ve lakabları verilmiştir.

Tefsir ve tercümeleri

Kaynaklarda yazdığına göre, sahife'nin açıklama ve yorumların sayısı 50-80 civarındadır.[3][4] Sahife; Muhammed Bâkır el-Meclisi, Şeyh-i Bahai, Mir Dâmâd, Muhammed b. Mansûr el-İclî, Muhammed b. Hüseyin el-Âmili, Muhammed b. Ali el-Lâhici, Seyyid Ali Han eş-Şirazi gibi alimler tarafından Arapça ve Farsça şerh ve tercüme edilmiş.[5]

Sahife-i Seccadiye

Müstedrekler

Şii alimleri sahife'ye büyük önem verip, Zeynelâbidîn’in bu eserinde yer almayan dualarını derleyip müstedrek olarak yayınladılar. Bunlara Sahife-i Saniye, Sahife-i Salise, Sahife-i Rabia, Sahife-i Hamise,Sahife-i Sabia, Sahife-i Samine gibi adları verip yayınlamıştır. Şeyh Bahai’nin öğrencisi olan Taki Ziyabadi Kazvini Mülhakat-ı Sahife adlı bir eser yayınlamıştır.

Ayrıca bakınız

Konuyla ilgili yayınlar

Dosya:Sahife-i Seccadiye.pdf 17 Nisan 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.

Dış Bağlantılar

Kaynakça

  1. ^ Sahîfe-i Seccâdiye 2020-10-31 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  2. ^ Sahîfe-i Seccâdiye 2017-09-29 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  3. ^ Âgā Büzürg-i Tahrani, eẕ-Ẕerîʿa ilâ teṣânîfi’ş-Şîʿa, c.15, s.18-21
  4. ^ Hekim Seyyid Muhammed Hüseyin, Makale-i Kitapşinasiyi Tafsili Sahife-i Seccadiye, “Kitab-ı Mah-ı Din” dergisi, 1380, 1381
  5. ^ "ZEYNELÂBİDÎN". 19 Nisan 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Nisan 2021. 

İlgili Araştırma Makaleleri

Kadirilik ya da Kadiriyye, Seyyid Abdülkâdir Geylânî tarafından 12. yüzyılın başlarında kurulan tarikattır.

Ehl-i beyt, "ev halkı" anlamına gelen ve İslam peygamberi Muhammed'in ev ahalisini tanımlamak için kullanılan İslâmî terim.

Zeyd bin Ali, Zeydiyye mezhebinin kurucusu, Tabiin'den fıkıh alimidir. İmam Hüseyin’in torunu ve İmâm-ı Zeynelâbidîn’in oğludur. Tam adı, Zeyd bin Zeynelâbidîn Ali bin Hüseyin bin Ali bin Ebû Tâlib’dir. Künyesi, Ebu’l-Hüseyin olup, kendisine Hâşimî ve Kureyşî nisbetleri de verilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Mevlevîlik</span>

Mevlevîlik, 13. yüzyılda yaşamış Mevlana Celaleddin Rumi'nin tasavvufî düşünceleri üzerine, kendisinin ölümü ardından gelişen tarikattır.

Rüfailik ya da Rifâiyye, tasavvufi inanışa göre kurucusu ve piri Ahmed er Rüfâi olan İslamîyetin bir tarikatıdır.

<span class="mw-page-title-main">Ebu'l-Vefa el-Bağdadi</span>

Ebu'l-Vefâ el-Bağdâdî, el-Kâkes veya el-Kürdî lakaplarıyla da bilinen Ebu'l-Vefâ Tâcü'l-Ârifîn Seyyid Muhammed bin Muhammed Arîz el-Bağdâdî, Vefâ'îyye tarikâtının kurcusudur. Menâkıbnâme'sinde Ali el-Mûrtezâ'nın soyundan bir seyyid olduğu kaydedilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Hüseyin</span> Alinin oğlu, Şianın 3. imamı, sahabe

Hüseyin bin Ali bin Ebu Talib, İslâm peygamberi Muhammed'in torunudur. Dördüncü Hâlife olan Ali bin Ebu Talib'in oğludur. Annesi, Muhammed'in kızı Fatıma Zehra’dır. On İki İmâmlar'ın üçüncüsü olan Hüseyin bin Ali, İslam Devleti’nin bir Emevî saltanatına dönüşmemesi için mücadele vermiş ve Emevîler tarafından öldürülmüştür. Soyundan gelenler Hüseynî ya da Seyyid olarak tanımlanır.

Keysanîlik (Dörtçüler), Şiîlik'te Mehdî kavramını ortaya atarak ilk defa İmam unvanını kullanan; Ali bin Ebu Talib'den sonra sırası ile Hasan bin Ali, Hüseyin bin Ali ve dördüncü İmâm olarak da Ali bin Hüseyin (Zeyn el-Âb-ı Dîn)’in yerine Ali bin Ebu Talib’in Bânû Hânife Kâbilesi mensûbu Havlet bint Câ'fer’den olan oğlu Muhammed bin Hânifîyye'nin imâmlık ve Mehdiliğini kabullenen; temelleri "El-Muhtâr bin Ebû ‘Ubeyd'ûl-Lâh el-Sâkafî el-Thâifî" tarafından atılan ve daha sonra da kendi içlerinden Abbâsî Hâlifeliği’ni çıkaran ghulât (köktendinci) mezhep.

<span class="mw-page-title-main">Zeynelâbidîn</span> Alinin torunu, Muhammedin torununun oğlu

Zeynelâbidîn, Ali bin Hüseyin veya Ali el-Asgar, İslam peygamberi Muhammed'in torunu olan Hüseyin'in oğullarından biridir. Annesi ise İran'ın fethinden sonra Müslüman olup, Hüseyin ile evlenen son Sasani İmparatoru III. Yezdigirt'in kızı olan Sasani-Pers prensesi Şehri Bânû Gazele'dir. İsnâaşeriyye’nin dördüncü ve İsmâiliyye’nin üçüncü imamı kabul edilir, tâbiîndendir.

<span class="mw-page-title-main">Nehcü'l-Belâga</span>

Nehcü'l-Belâga, Şerif er-Radî tarafından derlenen ve son halife Ali bin Ebu Talib'e isnad edilen metinlerin toplandığı kitaptır.

İslam inancında imanın şartlarından biri "kitaplara iman"dır. Bu kavram, Allah tarafından bazı peygamberlere kitaplar indirildiğine, bu kitapların içeriklerinin tamamıyle doğru ve gerçek olduğuna inanmak demektir. Kitaplara iman ile ilgili Kur'an'da: "Ey iman edenler, Allah'a, peygamberine, peygamberine indirdiği kitaba ve daha önce indirdiği kitaba iman ediniz. Kim Allah'ı, meleklerini, kitaplarını, peygamberlerini ve kıyamet gününü inkâr ederse tam mânasıyla sapıtmıştır" ifadeleri yer almaktadır.

Timur İmparatorluğu devrinde Alevîler

Safevî-Kızılbaş tarihi; Safevîler adlarını bir Sünnî olan Sultân’ûl-Halvetî Zahid Gilani’nin kızı “Bibi Fâtıma” ile evlenen ve böylece Gilani’nin vefâtından sonra da kendi adıyla anılan Safevî Tarikâtı kuran Safiyüddin Erdebilî’den almaktadır. Şeyh Cüneyd devrinde Şiîliğin “İmâmiye-i İsnâ‘aşer’îyye/Onikicilik” mezhebini resmen benimseyen Safevî’îyye Tarikâtı, Cüneyd’in torunu İsmâ‘il zamanında kurulan Safevî Devleti’nin de altyapısını oluşturdu.

<span class="mw-page-title-main">Ebu'l-Kasım Hoyî</span>

Büyük Ayetullah Seyyid Ebu'l-Kasım Hoyî el-Musevi 19 Kasım 1899 - 8 Ağustos 1992) İranlı-Iraklı Şii bir merciydi. Hoyî, en etkili Şii alimlerden biri olarak kabul edilir.

<span class="mw-page-title-main">Musa es-Sadr</span>

Musa es-Sadr din adamı ve siyasetçidir. İran'ın Kum şehrinde Lübnanlı Şii El-Sadr ailesinin bir ferdi olarak dünyaya geldi. Babası Sadruddin Sadr ona Musa ismini verdi. Musa Sadr çocukluk ve gençlik yıllarını bu mahallede geçirdi. Dini eğitim ve akademik eğitimini tamamladıktan sonra siyasi hareketlerin içinde ve başında yer aldı. Lübnan İç Savaşında Emel ordusunun komutanlarındandı. Hayatta olup olmadığı bilinmemektedir.

Ayetullah Murteza Şerif Askeri İranlı Şii yazar ve din adamıydı. Erken dönem İslam tarihi hakkında yaptığı akademik ve eleştirel çalışmalarla tanındı.

Şerif er-Radî tam adıylaEbü’l-Hasen Muhammed b. el-Hüseyn b. Mûsâ, Şii âlim ve Nehсü'l Belâga adlı kitabın yazarı olan Arap edebiyatinin yazarı ve şairi.

<span class="mw-page-title-main">Şeyh Hürr’ü Amuli</span>

Şeyh Hürr’ü Amuli diye meşhur olan Muhammed bin Hasan bin Ali bin Muhammed bin Hüseyin, Hicri 11. yüzyılda yaşamış Şia’nın ünlü fakih ve muhaddis ve “Vesailu’ş-Şia” adlı kitabın yazarı.

İbnü'l-Mutahhar el-Hillî tam adıyla Cemâlüddîn el-Hasen bin Yusuf bin Ali İbnü'l-Mutahhar el-Hillî Iraklı Şii usul ilmi âlimi.

<span class="mw-page-title-main">Kadı Nurullah Şuşteri</span>

Kadı Nurullah Şuşteri, tam adıyla Seyyid Nurullah Hüseyini Şuşteri, şii fakih, hadis bilgini, şairidir. Hindistan'ın kādilkudâtıydı ve dört Sünni mezheplerine dayalı fetvalar verirdi, ancak sonunda ölüme mahkûm oldu ve sarayın yakınları emriyle Cihangir Şah tarafından öldürüldü.