İçeriğe atla

Safvan bin Muattal


Safvan bin Muattal
Arapçaصفوان بن المعطل
Doğum?
Medine, Hicaz, Arabistan
(günümüzde Suudi Arabistan)
Ölüm680
Samsat
(günümüzde Türkiye)
Dinİslam

Safvan bin Muattal (Arapçaصفوان بن المعطل; ö. 640/680, Samsat), İfk Hadisesi'ne adı karışan sahabedir.[1]

Safvan bin Muattal, Beni Süleym kabilesinde doğmuştur. Hicretten yaklaşık 4 yıl sonra Medine'ye gelip müslüman olmuştur.[2]

Safvan bin Muattal, Beni Süleym kabilesinin Zekvan koluna mensup bir sahabedir.[3] Bu kabilenin soy ağacının Salih'in kavmi Âd'e, ondan İbrahim'e, ondan da Adem'in oğlu Şit'e uzandığı kabul edilir.[4] Ayrıca bu kabilenin nesebi Adnan'da İslam Peygamberi Muhammed ile de birleşir.[2]

Safvan, Muattal'ın oğludur. Muattal Rebiya'nın, Rebiya Huzai'nin, Huzai Muharıb'ın, Muharıb Murre'nin, Murre Salebe'nin, Salebe Buhse'nin, Buhse Süleyme'nin, Süleyme de Mensur'un oğludur.[3] Safvan bin Muattal'ın künyesi ise Ebu Amr'dır.[5][6]

Hicret'in 4. yılında, Müreysi Savaşı'ndan önce Müslüman oldu.[2][5] Hendek ve sonraki savaşlara katıldı.[1] Muhammed onu orduların arkasından gelip güvenliği sağlayan artçılık görevi ile görevlendirdi.[1][5]

İfk Hadisesi

İfk Hadisesi veya Gerdanlık Olayı, Hicret'in 5. yılında Abdullah bin Übey'in,[4] Aişe'nin Muhammed'i Safvan bin Muattal ile aldattığı iddiası sonucu gelişen olaylardır.

Mustalıkoğulları üzerine yapılan sefer dönüşü konaklanırken Aişe, ihtiyacını gidermek için konak yerinden uzaklaştı. Dönerken gerdanlığını düşürmüş olduğunu fark etti. Gerdanlığını aramak için geri döndü. Konak yerine geldiğinde ise kimsenin kalmadığını fark etti. Dönüp ararlar diye olduğu yerde bekledi, uyuyakaldı. Artçı olan Safvan bin Muattal ise konak yerinde bir karartı görünce irtica ederek -ölenin arkasından Bakara 156'yı okumak- yaklaştı. Sese uyanan Aişe yüzünü örttü. Safvan Aişe'yi devesine bindirdi, kuşluk vaktinde orduya vardı. Bir grup insan Aişe'nin Safvan ile birlikte olduğu için geride kaldığını iddia etti. İddia gittikçe yayıldı.

Safvan bin Muattal, bu konuda kendisini bir şiirle hicveden şair Hassan bin Sabit'i dövmüştür.[7] Kılıç darbesiyle elini yaralamış, fakat Muhammed kısas uygulamamış, onun yerine Hassan'ın gönlünü almış, hediye vermiştir.[8][9][10]

Aişe ile Safvan, Nur Suresi 11 ila 20. ayetlerin inmesi ile aklandılar.

O ağır iftirayı uyduranlar, sizin içinizden bir güruhtur. Bu iftirayı kendiniz için kötü bir şey sanmayın. Aksine o sizin için bir hayırdır. Onlardan her biri için, işledikleri günahın cezası vardır. İçlerinden (elebaşılık ederek) o günahın büyüğünü üstlenen için ise ağır bir azap vardır. (Nur: 11)

...Bu iftirayı işittiğiniz zaman, iman eden erkek ve kadınlar, kendi (din kardeş)leriniz hakkında iyi zan besleyip de, “Bu apaçık bir iftiradır” deseydiniz ya! Onlar (iftiracılar) bu iddialarına dair dört şahit getirselerdi ya! Mademki şahit getirmediler; işte onlar Allah yanında yalancıların ta kendileridir... (Nur: 12-13)[11]

Ayrıca İslam Peygamberi Muhammed, ayetler inmeden önce Safvan bin Muattal hakkında "Ben onun hakkında hayırdan başka bir şey bilmiyorum." demiştir.[1][12]

İfk Hadisesi sebebiyle Hassan bin Sabit'e, Mistah bin Üsase'ye ve Hamene bint Cahş'a iftira cezası (hadd-i kazf) uygulanmıştır. Her biri 80 değnek yemiştir.[9][13]

İfk Sonrası

İfk öncesinde Muhammed'e en yakın olanlardan olan Safvan bin Muattal, ifk sonrasında da konumunu korudu. Ashâb arasında da Kur'an'a konu olmasından dolayı saygın bir konuma geldi. İfk sonrasında yapılan tüm savaşlarda da artçılık, ordunun bir kanadını yöneten komutan, müfreze ve ordu komutanlığı gibi görevlerde bulunmuştur.[4]

İçkiyi yasaklayan ayetlerin gelmesinden sonra Muhammed'in emriyle nelerin içki ve haram, nelerin de içki ve haram olmadığını açıklayan bilgileri halka duyurmak için görevlendirilmiştir. Safvan bin Muattal, bu görevi gereği Medine sokaklarında dolaşarak halka "Küplerde mayalanıp bekletilerek yapılan nebiz denilen içkiyi yapıp içmelerinin haram olduğunu ve yasaklandığını" ilan etmiştir.[4][14]

Muhammed’in deve çobanını öldürüp develerini kaçıran kişilerin yakalanması için Kürz bin Sabit ile birlikte görevlendirilen Safvan bin Muattal ayrıca İyâz bin Ganm kumandasında fetihlere katıldı.[1]

Ölümü

İslam orduları, Ömer döneminde doğuda Sasaniler ve batıda da Bizanslılarla savaştı. Kazanılan zaferler arasında irtibat kurmak amacıyla bir ordu da Cezire bölgesine gönderildi.

Ömer, Sad bin Ebu Vakkas’a bu orduyu hazırlaması için emir verdi. İyâz bin Ganm bu ordunun komutanı olarak tayin edildi. İyâz bin Ganm; Rakka, Urfa ve Harran’ı sulh yoluyla fethetti, kendisi de Harran’a döndü. Komutanlarından Osman bin Ebil-As es-Sakafî’yi de Bizans bölgesine gönderdi. Samsat’a gelen bu ordu içerisinde Safvan bin Muattal'ın da komutan olarak bulunduğu, yapılan savaşta, 640 yılında burada şehit düştüğü rivayet edildiği gibi,[3][5] 40 yıl boyunca Adıyaman çevresinde yaşayıp Muaviye döneminde valilik görevi yürüttüğü ve Bizanslılarla yapılan savaşa katıldığı, bu savaşta ayağının kırıldığı, altmış yaşlarında iken 678 veya 680 yılında Samsat'ta vefat ettiği de belirtilmiştir.[1][2][4]

Kabri

Safvan bin Muattal'ın vefat tarihi hakkında ihtilaflar olmasına rağmen mezarının yeri hakkında hiçbir ihtilaf yoktur.[15] Aynı şekilde onun Samsat'ta vefat ettiğine dair oldukça fazla kayda rastlamak mümkündür.[16]Türkiye sınırları içerisinde bazı sahabe türbesi olarak bilinen bazı türbelerin makam olduğu bilinse de[16] Safvan bin Muattal'ın Samsat'taki türbe yerinin kesinliği kaynaklarda bildirilmiştir.[17][18][19]

Türkiye sınırları içerisinde sahabe kabirleri arasında yeri en kesin olan iki türbe İstanbul Eyüpsultan'daki Ebu Eyyûb el-Ensarî türbesi ve Adıyaman Samsat'taki Safvan bin Muattal türbesidir.[20]

Safvan bin Muattal Türbesi Adıyaman'ın Samsat ilçesine yaklaşık 10.5 km mesafede bulunan, Taşkuyu ve Çiçek köyleri arasında kalan (Doğanlar Mezrası) mevkide, yüksek bir tepede bulunmaktadır.[20]

Külliye Projesi

KİPTAŞ tarafından hazırlanan ve 30 milyon Türk lirası'na tamamlanması hesaplanan "Safvan bin Muattal Türbesi ve Cami Külliyesi ile Çevre Düzenleme Projesi" hayata geçirilmektedir. 15 Nisan 2013 günü temeli Diyanet İşleri Başkanı Mehmet Görmez'in katılımıyla Adıyaman'da atılan projede bin kişilik türbe ve cami, 85 adet WC, 10 adet duş kabini, kurban kesim merkezi, 125 metrekarelik iki lojman, 70 kişinin aynı anda kalabileceği 4 katlı konukevi, 400 kişilik kapalı toplam 5 bin 112 kişilik otopark, restoran, şehitlik ve piknik alanları yer alıyor.[21][22]

Kaynakça

  1. ^ a b c d e f Kandemir, M. Yaşar (2008). "Safvân b. Muattal". TDV İslâm Ansiklopedisi. Cilt 35. Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları. ss. 485-486. 28 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Haziran 2015. 
  2. ^ a b c d Azimli, Mehmet (Nisan 2008). Hz. Safvan bin Muattal (PDF). Adıyaman Belediyesi Kültür Yayınları. 28 Mayıs 2015 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Haziran 2015. 
  3. ^ a b c Ünalan, Abdülcelil. "Büyük Sahabe Safvan İbn-ü Muattal (R.A.)". www.safvander.org. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Haziran 2015. 
  4. ^ a b c d e Doğan, Candemir (Nisan 2013). Anadolu Sahabisi Hz. Safvan B.Muattal Radiyallahu Anhü. İstanbul: Kalbi Kitaplar. ISBN 9786054646340. 30 Haziran 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Haziran 2015. 
  5. ^ a b c d "Sahabi-Safvan bin Muattal (R.A.) Hayatı". 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Haziran 2015. 
  6. ^ el-Buhârî, trs.: IV/305; İbn Hacer, 1415: VII/239. 
  7. ^ Taberânî, 1983: Mu'cem, XXIII/130. 
  8. ^ İbn Ebî Şeybe, H.1409: V/555. 
  9. ^ a b Taberânî, 1983: Mu'cem, VI/54. 
  10. ^ Hâkim, 1990: III/595. 
  11. ^ "Nur Suresi: 11-20". 19 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Haziran 2015. 
  12. ^ Ebû Ya‘lâ el-Mevsılî, VIII, 339; İbn Hibbân, X, 13. 
  13. ^ Aktan, 2000: XXV/148-149. 
  14. ^ Hâkim, 3/594; Müsned, 2/292; İbn Hacer, 6/306. 
  15. ^ Azimli, 2008: 20. 
  16. ^ a b Ali, Çolak (Şubat 2013). "Safvân bin Muattal Özelinde Sahabe'nin İslâm Teşriinin Oluşması ve Anlaşılmasındaki Konumu". Uluslararası Adıyaman Safvan bin Muattal ve Ahlâk Sempozyumu Bildiriler Kitabı. 
  17. ^ Halife b. Hayyât, 1993:583. 
  18. ^ el-Bağdâdî, 1418: III/338. 
  19. ^ İbn Asâkir, 1995: XXIV/176. 
  20. ^ a b "Safvan bin Muattal'ın Mezarı". 5 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Haziran 2015. 
  21. ^ "Sahabe Türbesi Yenilenecek". 5 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Haziran 2015. 
  22. ^ "Sahabi Safvan bin Muattal İçin İlk Adım Atıldı". 30 Haziran 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Haziran 2015. 

İlgili Araştırma Makaleleri

Sahabi veya çoğulu Sahabe, Ashab, bir İslâm terimidir. İslâm peygamberi Muhammed'i görmüş, onunla konuşmuş, arkadaşlık etmiş ve ona inanmış Müslümanlara verilen isimdir. İslam literatüründe bir saygı ifadesi olarak Eshâb-ı Kirâm şeklinde anılırlar. Muhammed öldüğü vakit, sayıları 124 binden fazla idi.

<span class="mw-page-title-main">Ali</span> İslam Devletinin dördüncü halifesi ve Şiilerin birinci imamı

Ali bin Ebu Talib, İslam Devleti'nin 656-661 yılları arasındaki halifesi. İslam peygamberi Muhammed'in damadı ve amcası Ebu Talib'in oğlu olan Ali, Muhammed'in İslam'a davetini kabul eden ilk erkek kişidir. Sünni İslam'a göre Ali, dört halifenin sonuncusu, Şii İslam'a göre ise imamların ilki ve Muhammed'in hak vârisidir. Şii ve Sünni İslam arasındaki farklılaşmanın ana nedeni Muhammed'in gerçek vârisinin kim olduğu konusundaki görüş farklılığından ileri gelmektedir.

<span class="mw-page-title-main">Hasan bin Ali</span> Sünnilerin 5. halifesi, Şiilerin 2. imamı; sahabe

Hasan bin Ali bin Ebu Talib, Ali bin Ebu Talib ve Fatıma’nın büyük oğulları ve İslam peygamberi Muhammed'in ilk torunudur. Şiâ çoğunlukla onu on iki imamlarının ikincisi kabul eder, çok küçük bir fırkaya göre ise ikinci imam Hüseyin bin Ali'dir. Bununla birlikte hem Sünni, hem de Şiî ve Alevî İslam anlayışında çok önemli bir yeri vardır; onun, peygamberin Ehli beyt'inden olduğu konusunda herkes hemfikirdir. Babası ile 37 yıl, dedesi ile ise 8 yıl birlikte bulunmuştur. Soyundan gelenlere Şerif denilir.

<span class="mw-page-title-main">Veysel Karanî</span> Yemenli sahabe, müslüman ve mistik

Veysel Karani (Üveys el-Karanî), Yemenli bir Müslüman ve mistik. İslam peygamberi Muhammed döneminde yaşamasına rağmen onu görememiştir. Meşhur hikâyede Medine'ye kadar gitmiş ancak zamanlamasından dolayı onu görememiş ve geri dönmesi gerekmiştir. Bunun üzerine Muhammed ona hırkasını hediye olarak göndermiştir. Sıffin Savaşı sırasında Ali tarafında savaştı. 657 yılında öldü. Tabiin'in büyüklerindendir. Naaşını almaya gelen 3 kabilenin taşıdığı tabutlarda da keramet göstererek göründüğü söylenir. Böylece bu üç ayrı kabilenin yerleşim yerleri olan Yemen ve Şam'da bulunan türbelerinin yanında Siirt ilinin Baykan ilçesinin ziyaret beldesinde de bir türbesi vardır. 23 Haziran 2014 tarihinde Suriye'deki türbesi IŞİD tarafından bombalanarak yıkılmıştır. Bursa'da Sembolik olarak Osmangazi ilçesindede Veysel Karani türbesi ve camii bulunmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Uhud Muharebesi</span> İslam tarihinde Müslümanlar ile Mekkeli paganların yaptığı ikinci savaş

Uhud Muharebesi, 23 Mart 625 tarihinde İslam peygamberi Muhammed komutasındaki Müslüman ordusu ile Mekkeli Ebu Süfyan'ın ordusu arasında, Medine yakınlarındaki Uhud Dağı'nda gerçekleşen muharebedir. Muharebenin sonucunda Müslümanlar çok fazla kayıp vermiş, Muhammed yaralanmış ve en önemli sahabelerden biri olan Hamza bin Abdülmuttalib öldürülmüştür.

<span class="mw-page-title-main">Cemel Muharebesi</span> Basrada gerçekleşen muharebe

Cemel Muharebesi, Cemel Vakası, Basra Savaşı ya da Deve Olayı 8 Aralık 656 tarihinde, Halife Ali bin Ebu Talib ile İslam Peygamberi Muhammed'in dul eşi Aişe'nin taraftarları arasında, Basra'da gerçekleşen muharebe. Müslümanlar arasındaki ilk iç savaştır. Cemel Savaşı, Ali'nin zaferiyle sonuçlandı. Aişe'nin müttefiklerinden Talha bin Ubeydullah ve Zübeyr bin Avvam öldürüldü. Aişe, Ali tarafından Medine'ye gönderildi. Savaşta her iki taraftan yaklaşık yirmi bin kişi hayatını kaybetti.

<span class="mw-page-title-main">İlk Fitne</span> Müslüman halkların bölünmesine sebep olan savaş

İlk Fitne, Halife Osman'ın evinde öldürülmesi ile başlayan ve Muaviye'nin İslam Devleti'nin başına geçmesi ile sonuçlanan iç savaş dönemine İslam tarihinde verilen isim.

<span class="mw-page-title-main">Aişe</span> Muhammedin eşi, Ebu Bekirin kızı

Aişe bint Ebu Bekir, İslam peygamberi Muhammed'in üçüncü ve en genç karısı ve birinci İslam halifesi Ebû Bekir'in kızıdır.

<span class="mw-page-title-main">Mus'ab bin Umeyr</span> sahabe

Mus'ab bin Umeyr, İslam peygamberi Muhammed'in sahabesidir. Mekke'deki Kureyş kabilesinin Abdüddar boyuna mensuptur. 614 yılında İslam'ı kabul etti ve 625 yılında Uhud Muharebesi'nde öldü.

<span class="mw-page-title-main">Sa'd bin Ebû Vakkas</span> sahabe

Sa'd bin Ebû Vakkās (Arapça: سعد بن أبي وقاص ;, Cennet'le müjdelenen on sahabeden ve İslam'ı ilk kabul edenlerdendir. Ebu Bekir vasıtasıyla Müslüman oldu. Yeteneği sayesinde Raşidin kuvvetlerinde komutanlık ve elçilik gibi görevlerde bulundu. Halîfe Ömer zamanında ileri bir karakol şehri olarak Kufe'yi kurdu ve valisi oldu. Ayrıca 657'de Sasani başkenti Medain'i alan ordunun komutanıydı.

<span class="mw-page-title-main">Mekke'nin Fethi</span> Müslümanların 630da Mekkeyi ele geçirmesi

Mekke'nin Fethi, 10 Ocak 630 tarihinde İslam peygamberi Muhammed komutasındaki Müslüman ordusunun, Mekkeli Kureyşlilerin elindeki Mekke'yi fethetmesidir. Bu fetih, İslam tarihindeki en önemli olaylardan biridir. Bu fetih, Müslümanlar ile Kureyş kabilesi arasındaki yaklaşık sekiz yıl boyunca süren savaşların sonunu getirmiş ve Arap Yarımadası'nda İslam'ın yayılışını daha da hızlandırmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Abdullah bin Abbas</span>

Abdullah bin Abbas, Tefsir ve fıkıh alanlarında otorite kabul edilen ve çok sayıda hadis rivayet eden İslam peygamberi Muhammed'in amcasının oğlu olan sahabe.

<span class="mw-page-title-main">Baki Mezarlığı</span>

Baki Mezarlığı veya Cennetü'l-Baki, Suudi Arabistan'ın Medine şehrinde bulunan bir mezarlıktır. Müslümanların Medine’deki ilk mezarlığıdır.

Gerdanlık Olayı veya İfk Olayı, 627 yılının ilk günlerinde Arabistan'da gerçekleşen bir olaydır. İslam peygamberi Muhammed'in eşlerinden Aişe'nin, bir sefer dönüşü sırasında Muhammed'i genç bir Müslüman asker olan Safvan bin Muattal ile aldattığı iddiası ve sonrasında yaşanan gelişmeleri içerir.

<span class="mw-page-title-main">Abbas bin Ali</span>

Abbas bin Ali lâkabı Ebulfazl Abbas, "Ebul Fazl" lakabıyla ünlenmiştir. Ali'nin beşinci ve Ümmü'l-Benîn’in ilk oğludur. Kerbela hadisesinden önceki hayatıyla ilgili çok bilgi ulaşmamıştır.

Mü'minlerin Anneleri, Kuran'a göre İslam peygamberi Muhammed'in eşlerini tanımlamak için kullanılan ifadedir. İslam peygamberi Muhammed'in farklı kaynaklarda geçen değişik isimlere göre 9 ile 19 arasında kadınla evlendiği düşünülmektedir. İranlı araştırmacı Ali Deştî ise Muhammed'in evlendiği 23 kadının listesini vermiştir. Evlilik olarak kaydedilen kadınların arasında cariye ve savaş esirlerinden hediye edilen isimler de bulunmaktadır. Bunlar evlilik olarak kaydedilse bile İslam kültüründe cariyelerin statüsü ayrıdır ve bu kadınlarla cinsel beraberlik için nikâh işlemi yapılmaz.

Üsame bin Zeyd Muhammed'in sahabelerinden biri ve Zeyd bin Hârise'nin oğlu.

Bu liste İslam peygamberi Muhammed'in sahabelerini alfabetik olarak göstermektedir. Sahabe, Muhammed'i hayatında en az bir defa görmüş kişilerdir. Sayılarının 124.000 civarında olduğu sanılmaktadır. İlk sahabe eşi Hatice, son ölen sahabe Ebu Tufeyl Âmir bin Vâsile el-Leysî'dir.

<span class="mw-page-title-main">Ubade bin Samit</span>

Ubade bin Samit, İslam peygamberi Muhammed'in sahabesi.

Ümmü Ruman Zeyneb, İslam peygamberi Muhammed'in bir arkadaşıydı. Asıl adı Zeyneb olduğu rivayet edilmiştir. Ebû Bekir’in hanımı ve Âişe’nin annesidir.