Sağcı Karşıtı Hareket

Sağcı Karşıtı Hareket, Sağ Karşıtı Kampanya (basitleştirilmiş Çince 反右运动), Çin Halk Cumhuriyeti'nde 1957'den 1959'a kadar süren, Çin Komünist Partisi içinde ve yurtdışındaki "sağcı" olduğu iddia edilenlere karşı tasviye hareketiydi. Sağcıların belirlenişi her zaman tutarlı değildi, bazen hükûmetin solundaki eleştirmenler de dahil edilse de, resmî olarak kapitalizmi desteklediği ve kolektivizasyona karşı çıktığı iddia edilen entelektüeller ima edilmişti. Kampanyalar Başkan Mao Zedong tarafından başlatıldı ve Çin'in resmî istatistiklerine göre, en az 550.000 kişi siyasi baskıya maruz kaldı.^[1]^[2]^[3]

Arka planı

Sağcı Karşıtı Hareket, her ne kadar iki hareketin de başlatılması Başkan Mao tarafından kontrol edilip bütünüyle birbirine bağlı olsa da, hükûmetin çoğulculuğunu ve eleştirisini teşvik eden Yüz Çiçek Kampanyasına karşı bir tepkiydi. Fakat Uzun Yürüyüş'e kadar gidilirse, daha o zamanlar Çin Komünist Partisi içindeki "sağcılara" karşı bir öfke olduğu açıktı, örneğin Zhang Bojun.

İlk dalga

İlk saldırı dalgası, 1957 Temmuz ayında Yüz Çiçek hareketinin bitiminden hemen sonra başladı. Yıl sonuna kadar yazar Ding Ling dahil 300.000 kişi sağcı olarak etiketlenmişti.O sıralar Devlet Planlama Komisyonu'nda çalışan, geleceğin başbakanı Zhu Rongji de 1958'de tasfiye edildi. Sanıkların çoğu entelektüeldi. Cezalar kanunsuz eleştiri, ağır çalışma ve bazı durumlarda infazı içeriyordu.

Ana hedeflerden biri bağımsız yargı sistemiydi. Hukukçular başka işlere transfer edilirken, yargı erki siyasi kadrolar ve polis tarafından icra edildi.

İkinci dalga

Hareketin ikinci dalgası 2 Temmuz - 16 Ağustos 1959 tarihli Lushan Konferansı ardından gerçekleşti. Toplantıda Büyük İleri Atılım'ı eleştiren General Peng Dehuai kınandı.

Mao sonrası tarihsel revizyonizm

Mao'nun ölümünün ardından, mahkûmiyetlerin çoğu 1979'da iptal edildi. Deng Xiaoping yönetimindeki hükûmet, kapitalistlerin ülkeyi ekonomik olarak harekete geçirmedeki deneyimine ihtiyaç duyduklarını duyurdu ve ardından binlerce karşıdevrimcinin suçlu kararları bozuldu- önceki yirmi iki yıl içinde suçlanan ve zulüm görenlerin çoğunu etkiledi.^[4] Bu Deng Xiaoping'in 1957'deki "İlk Dalga" sırasında hareketin en hevesli savcılarından biri olması gerçeğine rağmen gerçekleşti. ^[]

Çin'de sansür

2009 yılında, ÇHC'nin kuruluşunun 60. yıldönümü vesilesiyle Çin'deki bir dizi medya kuruluşu 1957'deki en önemli olayları listeledi, ancak Anti-Sağcı Hareket'i küçümsedi veya ihmal etti.^[1] Web sitelere yetkililer tarafından hareket konusunun son derece hassas olduğu bildirildi.

Ünlü sağcılar

Zhang Bojun, Çin'in "bir numaralı sağcısı"
Luo Longji, Çin'in "ikinci sağcısı"
Huang Qixiang
Chen Mingshu
Chen Mengjia
Zhu Rongji, daha sonra Çin Başbakanı
Wu Zuguang, oyun yazarı

Ayrıca bakınız

Çin Kültür Devrimi
ÇKP kampanyalarının listesi
Komünist toplu katliamlar

Kaynakça

^ ^a ^b "Uneasy silences punctuate 60th anniversary coverage". China Media Project. 11 Haziran 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Eylül 2009.
^ Vidal (2016). "The 1957-1958 Anti-Rightist Campaign in China: History and Memory (1978-2014)". HAL-SHS. 28 Kasım 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Kasım 2019.
^ "The Silence that Preceded China's Great Leap into Famine". Smithsonian (İngilizce). 14 Ekim 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Kasım 2019.
^ Hongda Harry Wu; George Vecsey (1996). Troublemaker (İngilizce). Crown. ISBN 0-8129-6374-1.

Dış bağlantılar

Çin'deki Demokrasi Hareketlerine Genel Bakış
Anti-sağcı kampanya için telafi dilekçesi - Çin'de İnsan Hakları (HRIC), 2005

İlgili Araştırma Makaleleri

Mao Zedong (Çince : 毛泽东; Çince : 毛澤東; pinyin: Máo Zédōng; Wade–Giles: Mao Tse-tung,

<span class="mw-page-title-main">1989 Tiananmen Meydanı protestoları</span>

1989 Tiananmen Meydanı Olayları, Çin'de (ÇHC) 15 Nisan - 4 Haziran 1989 arasında meydana gelen; öğrencilerin, aydınların ve işçilerin önderliğinde gerçekleşen gösterileri ve ardından yaşananları ifade eder. Gösterilerin odak noktası Pekin'de Tiananmen Meydanı idi, bununla birlikte göreceli olarak daha yumuşak gösterilerin gerçekleştiği Şangay gibi, Çin'in diğer şehirlerinde de kitlesel protestolar oldu.

Sosyalist revizyonizm, Marksist hareketin içinde revizyonizm sözcüğü, önemli Marksist öncüllerin çeşitli fikirlerinin, ilkelerinin ve teorilerinin genellikle burjuvazi sınıfı ile birlik olma benzeri değişiklikler içeren bir revizyondan geçmesi gerektiğine inanan bir düşünce tarzıdır.

Deng Şiaoping (Türkçe okunuşu: Dınğ Şiavpinğ; Çince : 邓小平; Çince : 鄧小平; pinyin: Dèng Xiǎopíng; Wade–Giles: Teng Hsiao-p'ing;

Deng Şiaoping Teorisi veya Dengizm, Çinli lider Deng Şiaoping tarafından geliştirilen siyasi ve ekonomik ideolojiler dizisi.

<span class="mw-page-title-main">Çin tarihi</span> ulusal tarih

Çin tarihi, yazılı kaynaklara göre 3500 yıldan fazla geriye uzanmakta olup yazılı Çin tarihi ise MÖ 1500'lerde Shang Hanedanı döneminden başlamaktadır. Çin binlerce yıllık tarihi ile dünyanın en eski medeniyetlerinden biri ve uygarlığın beşiği olarak kabul edilmektedir. Çin uzun tarihi boyunca değişimli olarak birleşik bir devlet olarak veya birçok devlet halinde parçalanmış olarak varlığını sürdürmüştür.

<span class="mw-page-title-main">Çin Halk Cumhuriyeti tarihi</span>

Çin Halk Cumhuriyeti tarihi, 1 Ekim 1949 tarihinde Çin İç Savaşı'nın Çin Komünist Partisi tarafından kazanılmasının ardından Çin Halk Cumhuriyeti'nin kuruluşunun ilan edilmesiyle itibaren başlamaktadır. Çin Halk Cumhuriyeti birkaç on yıl boyunca "Çin" ile eşanlamlıydı, ancak Çin Cumhuriyeti'ni ve öncesinde binlerce yıllık imparatorluk hanedanlıkları tarafından yönetilen Çin anakarasını yöneten son siyasi varlıktır.

Çin ekonomik reformu, Çin'de Deng Şiaoping önderliğiyle Çin Komünist Partisindeki reformist kesimlerin Aralık 1978'de başlattığı ve "Çin değerleri ile sosyalizm" olarak anılan ekonomik reform programına ilişkindir.

Yüz Çiçek Kampanyası, Yüz Çiçek Hareketi olarak da bilinir, 1956 yılında Çin'de Çin Komünist Partisi'nin kendi vatandaşlarını komünist rejim hakkındaki görüşlerini açıkça dile getirmeye teşvik ettiği bir dönemdir. Başkan Mao Zedong'un ünlü sözüne dayanarak, ulusal politikalar hakkında farklı görüşler ve çözümler teşvik edildi. Bu hareket kısmen kendilerini Komünist Parti'den yabancılaşmış hisseden entelektüellerin moralsizliğine tepki olarak ortaya çıktı. Bu kısa liberalleşme döneminin ardından Mao, bunu kendi kuvvetlerini kullanarak komünist rejime meydan okuyanlara baskı yapmak için kullandı. Bu baskılar, 1957'de Sağcı Karşıtı Hareket halinde rejimi ya da rejimin ideolojisini eleştirenlere karşı yer almaya devam etti. Bu kapsamda hedeflenenler halka açık şekilde eleştirildi ve hapishane çalışma kamplarına sevk edildi.

Jiang Zemin, Çinli politikacıdır. Çin'in beşinci devlet başkanıydı. 1989-2002 arası Çin Komünist Partisi Genel Sekreteri ve 1993-2003 arası Çin Devlet Başkanı'ydı.

Çin Köylü ve İşçi Demokratik Partisi Çin’de Çin Komünist Partisi’nin yönünü izleyen ve Çin Halkının Siyasi İstişare Konferansı’nın üyesi olan, komünist olmayan, yasal olarak tanınmış sekiz siyasi partiden biridir. Mevcut başkan eski Sağlık Bakanı Chen Zhu'dur.

Hua Guofeng, doğum adıyla Su Zhu, Çin Komünist Partisi Başkanı ve Çin Başbakanı olarak görev yapan Çinli bir politikacıydı. Hua, Başbakan Zhou ve Başkan Mao'nun ölümünden sonra hükûmetin, partinin ve ordunun üst düzey makamlarını elinde tuttu, ancak Haziran 1981'e kadar daha etkili parti liderleri tarafından büyük siyasi iktidardan çıkarıldı ve ardından siyasi sahneden çekildi.

<span class="mw-page-title-main">Fei Xiaotong</span>

Fei Xiaotong veya Fei Hsiao-tung, Çinli sosyolog ve insanbilimci.

Hu Yaobang, Çin Halk Cumhuriyeti'nin üst düzey bir yetkilisiydi. 1981'den 1987'ye kadar Çin Komünist Partisi'nin (ÇKP) en üst makamını, önce 1981'den 1982'ye kadar Başkan olarak, ardından 1982'den 1987'ye kadar Genel Sekreter olarak görev yaptı. Hu, ÇKP'ye 1930'larda katıldı ve bir yoldaş olarak öne çıktı. Kültür Devrimi (1966–1976) sırasında Hu, Mao Zedong tarafından tasfiye edildi, geri çağrıldı ve yeniden tasfiye edildi.

Tasfiye ya da temizlik, belirli kişi veya kişilerin siyasi, dinî yahut toplumsal manada belirli bir çevreden dışlanmasıdır. Tasfiyelerin şiddet içeren ya da içermeyen çeşitli biçimleri olabilir. Genellikle hedef alınan kişinin görevden alınmasıyla uygulanan tasfiye işlemi bazı durumlarda hapis, sürgün yahut öldürülmeyle de sonuçlanabilir.

Mao Zedong'un kişilik kültü, Başkan Mao Zedong'un 1949'daki yükselişinden 1976'daki ölümüne kadar Çin'deki yönetiminin önemli bir parçasıydı. Kitle iletişim araçları, propaganda ve bir dizi başka teknik devlet tarafından Mao Zedong'un statüsünü Batı'ya karşı durabilecek ve Çin'i Komünizmin bir feneri haline getirebilecek yanılmaz bir kahraman lider konumuna yükseltmek için kullanıldı. Ancak Mao'nun kendisi, etrafında oluşturulan kişilik kültünü açıkça eleştirmiştir.

Sun Xiu, Çin'de Wu Hanedanı'nın üçüncü imparatorudur. Saltanatı MS 258'den MS 264 yılında ölümüne kadar sürmüştür.

<span class="mw-page-title-main">Peng Zhen</span>

Peng Zhen, Çin Komünist Partisi mensubu bir Çinli siyasetçi. 1949'da Çin İç Savaşı'nda komünistlerin zaferini takiben Pekin'deki parti örgütüne liderlik etti, ancak Kültür Devrimi sırasında Mao Zedong'nun edebiyatın devletle ilgili rolüne ilişkin görüşlerine karşı çıktığı için tasfiye edildi. 1982'de diğer "yanlışlıkla suçlanan" yetkililerle birlikte Deng Xiaoping yönetiminde itibarı iade edildi ve Merkezi Siyasi ve Hukuki İşler Komisyonu'nun ilk başkanı ve Ulusal Halk Kongresi Daimi Komitesi'nin dördüncü başkanı olarak görev yaptı.

Chen Yun, Çin Komünist Partisi mensubu bir Çinli siyasetçi. Yun, 1980'ler ve 1990'larda Çin Halk Cumhuriyeti'nin en etkili liderlerinden biri ve Deng Xiaoping ile birlikte Çin ekonomik reformunun en önemli mimarlardan ve önemli politika yapıcılardan biriydi. Ailesi öldükten sonra kendisi tarafından evlat edinildiğinde amcasının soyadını aldığı için Liao Chenyun olarak da biliniyordu.

<span class="mw-page-title-main">Bo Yibo</span>

Bo Yibo, Çinli siyasetçi ve askerî lider. 1980'lerde ve 1990'larda Çin'deki en üst düzey siyasi figürlerden biriydi.

Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.